پری وش عزیز
ببینید من فقط دوتا از احتمال های اصلی رو مطرح کردم.
منظورم اینه که خانمی که انقد همه چی تمومه ، به احتمال زیاد ، دیده نشده وگرنه که رو هوا می زدن که.
حالت دیگه اینه که فرض که همه چی اروم باشه تو جامعه هم حضور داشته باشه و و و ولی خواستگار نداشته باشه اون موقع :
ببینید من پسرم شاید نظرم رو قبول نکنید اما اگه دختر بودم همین تصمیم رو میگرفتم :
وقتی تمام زندگی رو تو ازدواج می بینی ، همین میشه که وقتی بهش نمیرسی ، اینقد ناامید میشی.
ازدواج فقط یک اپشنه. یک گزینه.
خانمی دیدم که 37 یا 38 سال سنش بود، زیبا، مدرک عالی ، با تویوتا کمری می اومد شرکت میرفت ، چنان به خودش می رسید(البته سنگین رنگین) که احساس می کردی خانم 25 سالشونه.
اما محل ... هم به هیچ یک از اقایون نمیذاشت.اصلا واسش مهم نبود این مساله. مهمه اما نه در اون حد که از زندگی بمونه.
حالا نه این که همه مثل ایشون باشن.
کلا میگم.
مگه ازدواج چیه؟
وقتی میگم موازی ، منظورم ذهنتونه.منظورم اینه در کنار باقیه اهدافتون در مورد این قضیه فک کنید(البته اگه هدف دیگه ای باشه !!!) . نه این که بقیه رو معطل این کنید.
والا انقد هدف مهم و ضروری تو زندگی هست که اصلا ازدواج هیچه جلوش.
این نظر من بود. تصمیم با خودتون...
موفق و موید
علاقه مندی ها (Bookmarks)