موضوع: خواستگار بی ادب

از هرچی بشه گذشت از اون کمربند و کفش سفیدش نمیشه!! بقیه لباساش چی اونام همین اوضاع بودن؟!
ببین لباس رو میشه عوض کرد اما اون مرد کسیه که این لباسا رو انتخاب کرده فکر کرده خیلی خوبه و واسه خواستگاری پوشیده
اونطوری که اون اومده لباس پوشیده حرف زده و رفتار کرده و لابد لحن صحبت کردنش هم لاتی هم بوده باشه اگه من بودم می گفتم اومده که خواستگاریه اصلا سر نگیره!! نه اینکه بهترین شکلشو اورده باشه! کلی فکر کرده که چطوری می تونه بد باشه!
از گذشته اش چیزی نمی دونی؟ معرف چیزی نگفته دربارش؟


چه ویزگی های مثبتی داره؟؟
- مثلا مسوله نسبت به والدیتش (حالا در عملو نمی دونم)
دیگه؟

آنیتای گل تمام گفتنی ها رو دوستان گفتن ...

فارغ از متعصب بودن و سر و وضع نه چندان خوب که البته هرکس سلیقه ی خودش رو داره چیزی که من میخوام بگم این هست که از یک آقا که چهار دهه از زندگی مجردیش گذشته

انتظارات

بالایی هست ..فرضا گر من خواستگاری داشته باشم که 26ساله هست واقعا بی انصافیه که توقع هم خونه هم ماشین هم پس انداز زیاد و چه و چه داشته باشم...

چون تازه فارغ التحصیل شده احتمالا سربازیش تازه تموم شده و خیلی بعیده که از امکانات مالی خوبی برخوردار باشه ...

اما مردی که 40 سالشه دیگه بهونه ای برای نداشتن پس انداز مناسب و نداشتن توقعات مالی دیگه نداره..اگر میگه ورشکست شدم باید تحقیق کنی که پولش رو کجا و چطور خرج کرده که

الان از پس هزینه ها برنمیاد..

تو تاپیک قبلی هم نگران این موضوع بودی که اگر از نظر جنسی سرد مزاج باشه چی؟؟ که نگرانیت بجاست ... شما از یک آقای 40 ساله که نمیتونی توقع داشته باشی اون شور و هیجان

یک جوون سی ساله رو داشته باشه...

من فکر میکنم شما بخاطر اینکه میترسی موقعیت دیگری نداشته باشی به شک افتادی وگرنه فکر کنم آبی بیکران عزیز بود که تو تاپیک قبل بهتون گوشزد کرد که 11 سال اختلاف

سنی کمی زیاده و جای فکر داره اما گفتی برام زیاد مهم نیست ...

سلام.با تشکر از نظرات خوب همه دوستان


aras عزیز،دقیقا،این حرف رو که باید گربه رو دم حجله کشت چند بار تکرار کرد.
مینوش جان راست میگی از اون کمربند سفید واقعا نمیشه گذشت.
رزا و کیت کت عزیز.در مورد موضوعی که گفتین راستش من تا یکی دو سال پیش زیاد به ازدواج فکر نمیکردم.بهترین خواستگارام رو با دلیلهای نه چندان منطقی رد کردم.


تو این مدت هم خواستگارهایی بودن با موقعیت نسبتا خوب(از لحاظ کاری و تحصیلاتی)ولی چون دیگه جدی به ازدواج فکر میکردم و وقت میذاشتم،میدیدم که خیلیهاشون

از نظر شخصیتی اونی نیستن که من میخوام.مثلا من نسبت به دروغ خیلی حساسم.بعضی هاشون خیلی راحت دروغ میگفتن یا حقیقت رو پنهان میکردن.

به خاطر همین بعضی ملاکام مثلا کار دولتی و حتی تحصیلات دانشگاهی رو گذاشتم کنار.

این خیلی برام مهمه که با مردی ازدواج کنم که حداقل آدم خوبی باشه،با وجدان باشه،از لحاظ شخصیتی سالم باشه.از این چیزا به هیچ وجه نمیگذرم.

حتی در مورد یکی از خواستگارام که واقعا برام جذاب بود و شرایط نسبی خوبی هم داشت به خاطر نوع شخصیتش بهش جواب منفی دادم،هر چند خیلی برام سخت بود

و بعدش خیلی گریه کردم و غصه خوردم ولی از تصمیمم پشیمون نیستم.

من به مسایل مالی فقط تا حدی اهمیت میدم که لازمه.خدا رو شکر خودم درآمد خیلی خوبی دارم و برام مهم نیست که طرفم درآمدش کمتر باشه یا خونه نداشته باشه.

فقط به قول رزا اون 43 سالشه و توقع بیشتری ازش میره.من حتی اگه خواستگار همسن خودمم باشه برام قابل قبول تره همچین وضعیت مالی داشته باشه تا این آقای 43 ساله.

ورشکستگیشم میگه به خاطر یه حادثه طبیعی بوده که ده سال پیش اتفاق افتاده و هنوز بدهکارن.

بحث بی ادبی هم که برام خیلی ناراحت کننده بود،اون کلمه بود که راجب لباس خانومها گفتش. آخه تو دیدار اول با یه دختر غریبه که نباید همچین چیزی گفت.

من نسبت به این چیزا یه کم حساسم.برام مهمه که همسر آیندم تا حدی حیا داشته باشه.


در ضمن در مورد تاپیکی که رز گذاشته بود(راهکاری برای مجردها)منم با نظر کیت کت موافقم که ما باید راجب اینکه چطور باید از مزایای مجردی استفاده کرد صحبت کنیم.

به قول دکتر هلاکویی ازدواج دوای هیچ دردی نیست حتی تنهایی.ما اگه بلد نباشیم چطور با بقیه ارتباط برقرار کنیم و دوست باشیم بعد از ازدواج هم تنها خواهیم بود.

چون اون تاپیک بسته شده بود اینجا نظرمو گفتم.

انیتا جان
سلام
من درک میکنم ادم بمب اعتماد به نفس و موفق ترین دختر هم باشه مضطرب میشه؛اما بازم دقت کنید؛شما که تا حالا خرج یه زندگی مشترک ندادید نمیدونید حس بد یا خوبیه!منظورم از خرج دادن یعنی شوهرتون با این همه اختلاف سنی بیش از حد روتون حساب کنه!
بعد این یه تجربست؛من تو خیلی از زوجین دیدم که وقتی خانوم موفق تره یا مثلا خونه از زنه مرد بخاطر اون حس مردونگیش حتی اگه شما واقعا زن فروتن و با سیاستی باشید اون مرد نمی تونه بپذیره یا افسرده میشه یا پرخاشگر،مردها نیاز دارن حس کنن زنسون بهشون نیاز داره؛حسی که مرد تکیه گاه زن میکنه،ما زنها هم نیاز داریم حس کنیم یه موجود قوی و زیرکی مراقب خودمون و بچه هامون.
پس خیلی فکر کنید لطفا.اره ادم عروس میشه لباس خوشگل می پوشه چیزی که مهم نیست چه شغلی دارید و اصلا کی هستید واقعا ارزوی هر دختریه؛اصلا حس اینکه انتخاب شدم قشنگه اما بازم پافشاری به معیاراتون مخصوصا اگه دختر منطقی هستید بهترین کاره چون به هر حال اون معیار ها خاستگاهش شخصیت شماست،شما نمیتونید شخصیت و پسندهاتون تو این سن عوض کنید و درونتون همیشه اون خواسته های نادیده گرفته شده اذیتتون میکنه مخصوصا تو همچین کیسی که واقعا از معیار اغلب دخترها دوره.

مطمینم اون روزی که ته قلبمون حس کنیم به احدی نیازی نداریم همه بهمون نیازمند میشن فارغ از همه فاکتورهای فردیمون.

. درسته.منم نمیخوام ملاکهای اصلیمو کنار بذارم.در مورد مسایل مالی هم من نمیخوام هزینه زندگی مشترک رو بدم.در حد مشارکت.همونطور که در اطرافیانم میبینم.(کلا در ازدواجم نه لزوما با همین خواستگار)

خانومهای همکارم همشون در حد معقول از نظر مادی همکاری دارن با همسراشون.

طبیعتا این خیلی برام مهمه که همسرم مسوولیت پذیر باشه و از عهده اداره یه زندگی بربیاد.دقیقا در مورد این آقا همین منو دچار تردید کرده.

در مورد جمله آخرت ما به اینکه دوست داشته باشیم و دوست داشته بشیم نیاز داریم.ولی باهات موافقم که نباید به هر قیمتی باشه و اینکه هر ازدواجی نیازهای عاطفی ما رو

برآورده نمیکنه.

منم امیدوارم روزی برسه که ازدواج برای دخترها یه اجبار نباشه و کسی به خودش اجازه نده صرفا به خاطر ازدواج نکردن راجب یه دختر قضاوت کنه.متاسفانه این قضاوت

هاست که خیلی از دخترها رو مجبور به ازدواج با هر شرایطی میکنه و خیلی از ازدواج های ناموفق به خاطر همینه.

ولی باید توجه کنیم که نمیشه ایده آل فکر کرد.مثلا میشه از تحصیلات گذشت یا از موقعیت اجتماعی ولی نمیشه از معیارهایی مثل همفکری،شخصیت و اخلاق گذشت.

در مورد این آقا اختلاف شخصیتیمونم خیلی زیاد به نظر میرسید.حرف زدنش واقعا عامیانه بود.حالا نمیدونم یه جلسه دیگه هم بزاریم یا همین الان جواب منفی بدم.

خودم دوست دارم جواب منفی بدم و تمومش کنم.