موضوع: خاستگارم منو بلاتکلیف کرده چه راهی پیشنهاد میکنید؟

مشکلی نیست زمان حلش میکنه ادمهایی که مشکل شبیه شما رو داشتن بعد از یه مدت اینقدر اذیت میشن که از این رابطه خسته میشن و همو فراموش میکنن
نمی دونم چرا خجالت میکشید حرفتونو بهش بزنید یا حرفتونو بزنید یا راه دیگش اینه که همین راه رو ادامه بدید تا دیگه تحمل جفتتون تموم بشه و تمام کردن رابطه لذت بخش بشه !

سلام،به همه دوستای عزیز
من توی این مدت چندین بار رفتم تویاتاقش که بهش از خودمون بگم ولی روم نشد چیزی بگم،یعنی از درون دیوانه ام،سرکار منو میبینه انگار یه غریبه ام،،،به خودم هیچ چیزی نمیگه ولی پشت سر به همکارام میگه هوای منو داشته باشن.
من چند روز پیش باهاش توی اتاق تنها بودم،اومد بهم گفت اخلاقت خوب شده؛دختر کاملی شدی دیگه به من گیر نمیدی،دیگه پیش خودش نگفته چرا من بهش زنگ نمیزنم و مث غریبه باهاش برخورد میکنم.
خلاصه من در جوابش گفتم این دختر کامل که الان ایده ال شما شده زمانی عاشقت بود،ولی الان حتی دوستت نداره،گفتم زمانی ارزوم بود حتی ثانیه ای باهات تویخلوتمون صحبت کنم،ولی الان حتی سراغت نمیام،گفتم دیگه اونادم سابق نیستم ،گفتم دیگه اشتباهامو تکرار نمیکنم،
بهش گفتم دوست داشتی به چنین مرحله ای برسم؟؟؟؟
بهش گفتم متوجه ای دیگه برام غریبه شدی؟؟؟
فقط درجوابم گفت اره متوجه ام،یه بغضی کردبا صورت قرمز از اتاق رفت....
من خیلی حرف توی دلم بود که میخاستم بهش بگم،ولی با این حرفام تخلیه شدم.....
به نظرتون کار درستی کردم؟

سلام دوست عزیز
یه نکته دیگه هم به ذهن من رسید
شما همش به ایشون می گی استادم
در واقع اصلا تو ذهنت بیشتر استادت هست تا کیس ازدواجت
و این خودش به نظرم جالب نیست و رابطتون خیلی با رابطه استادی Mix می شه.
تازه الان که رئیس کاریتونم هست که دیگه بدتر.
به نظر من هم ایشون نمی تونه تصمیم قاطع بگیره و فعلا شما رو تو آب نمک در اداره نگه داشته.
به نظرم بهتره کیسهای جدید رو پیدا کنی و بهش اطلاع بدی که تصمیم قطعی شو بگیره.

سلام عزيزم ،
من هم ماجراي مشابهي برام پيش اومد كه مدتي بلاتكليف موندم ، هم ابراز علاقه مي كرد ولي مي گفت فعلاً نمي تونم با خونوادم مطرح كنم و در حاليكه تصميم قطعيشم به قول خودش گرفته بود . استرس هم داشت كه مي ترسم اينقدر كه براي جلو اومدن كش ميدم تورو ازدست بدم و با كس ديگه ازدواج كني . منم اونو دوست داشتم و تنها كسي بود كه باهاش آشنا و علاقمند شدم و اشنايي هم با معرفي يه دوست مشترك بود . ولي هر وقت صحبت ازدواج ميشد عصبي ميشد و مي گفت نمي تونم با خونواده مطرح كنم و موضوع كش ميومد،از ماه دوم اشنايي اين ادم با خودش كلنجار ميرفت كه چطور منو با خونوادش آشنا كنه و ما ٥ ماه عمرمونو داشتيم براي اين موضوع دنبال راه حل مي گشتيم ! ولي من با اين هدف با اون اشنا نشده بودم و هدف فقط اشنايي و ازدواج بود ، در هر حال منم كم كم خسته و سرد شدم و هر حور فكر كردم ديدم اين ادم جلو نمياد و اين منم كه دارم ضربه مي بينم و بلاتكليف موندم . موضوع رو درسم كارم و روانم اثر خيلي بدي گذاشت ،زود عصبي ميشدم . احساس بازيچه شدن داشتم ولي تصميم گرفتم هر بارزنگ زد درباره ازدواج و مزايا صحبت كنم و بهش بگم خسته شدم و بيا خواستگاري ولي اون يهو شد يه ادم ديگه و كلي پرخاش كرد و رفت ، گفت پيگير بشي ميام كوچتون عربده مي كشم و ابروتو مي برم . من حتي اونقدر به اين ازدواج مطمين بودم و اين فردو دوست داشتم كه فكرشم نمي كردم نشه و به فكر جمع كردن جهيزيه هم بودم ولي اخر حس كردم رابطه ما داره تو يه مرحله درجا مي زنه و منم كه دارم لطمه مي بينم . و تصميم گرفتم هر چند سخت ، خودمو از اين مخمصه نجات بدم . اونم كه خواسته منو ديد ول كرد و رفت ، من بهش گفتم ما تموم صحبتارو كرديم و اگه مي خواد بيشتر فكر كنه ديگه لزومي به بيرون رفتن و صحبت نيست . مي دونيد وقتي اين كارو كردم از درون خيلي ناراحت و شكسته بودم ولي چاره اي نبود . اشنايي ما به سمت هدفي كه من داشتم پيش نمي رفت و من داشتم تبديل مي شدم به دوست دختري كه وقتشو پر كنه و اين خواسته من نبود و بايد مسيرمو مشخص مي كردم ولي من بعدش مدتها ناراحت بودم و ديگه هنوزم كه هنوزه دختر پر انرژي و شاد و مرتب قبلي نيستم .گاهي ياد قولاو حرفاش و تناقضات كاراش ميوفتم و گاهي هم دلم براش تنگ ميشه ولي من كه نمي تونستم تا مدت نا معلومي اون بلاتكليفيو تحمل كنم و بايد تموم ميشد .