موضوع: شک و تردید در انتخاب من به عنوان همسر بعد از گذشت یک ماه اشنایی

من خودم یه دخترم ولی وقتی میبینم و میشنوم دختری تو خواستگاری پسری را معطل خودش کرده و جهت درستی به شناخت طرفین نمیده و به بهونه های مختلف از جواب دادن طفره میره واقعا ناراحت میشم.
به نظر من اگه صدردصد مطمئنیم که جوابمون منفیه باید با قاطعیت اعلام کنیم و اگه شک و تردید داریم باید از هر راهی که میشه به شناخت بهتر رسید و جواب قطعی را بدیم حالا منفی یا مثبت.
درسته میگند دختر مظهر نازه ولی توی خواستگاری اصلا ناز کردن درست نیست متاسفانه اطرافیان هم این وسط خیلی مقصرند.
حساسیت ایشون و خانوادشون روی درامد شما هم زیاد جالب نیست به هرحال مدیریت زندگی هم هنر مهمیه که یه زن باید دارا باشه و یکیش اینه که بدونه چطور درامد شوهرش را خرج کنه.
اگه زنی مدیریت خوبی داشته باشه نباید نگران سیصد چهارصد تومن کمتر و بیشتر باشه!به هرحال زندگی بالا و پایین زیاد داره و آدم باید واقع باشه و همه جوانب زندگی را در نظر بگیره.
به قول دوستان اصلا خودتون را دست کم نگیرید!

من نمیدونم چرا اعتماد به نفس پسرای جامعه اینقدر کم شده؟؟من به عنوان یه دختر ازکار شما حرص میخورم !دیگه بقیه را نمیدونم!

من کلا با دخترایی که در هر زمینه کلاس میذارند به شدت مشکل دارم تو بحث خواستگاری که دیگه بیشتر حساسم!
تو فامیلمون دختری داریم که شوهرش اونقدر واسه ازدواج بهش اصرار کرد و با همه خواسته هاش موافقت کرد که دختر خانم اصلا حاضر نیست به خانواده پسر نگاه کنه و عملا هیچ ارتباطی باهاشون نداره پس مواظب باشید تو خواستگاری متعادل رفتار کنید و اصلا فکر نکنید گزینه بهتری پیدا نمیشه .
مطمئن باشید اگه معیارهاتون درست و منطقی باشه دختر خوب براتون پیدا میشه به شرطی که زود خسته نشید.

و آخرین بار که ایشون دیدم گفتن که اخیرا خواستگاری داشتن که سه جلسه باهاشون دیدار داشتن و بعد از طرف خونواده فشار بوده که تو که سه جلسه ایشونو دید باید جواب مثبت بدی ! که ایشونم مخالفت کرده و خیلی اذیت شده

پس یعنی اون خواستگار رو دیگه جواب منفی دادن،اگه اشتباه نکنم.
خب میدون واسه شما بازتر شد

خداروشکر که سوءتفاهمات رفع شده،فقط باز هم سعی کنید احساساتی نشید، و بیشتر از عقل و منطقتون کمک بگیرید...
شما بر اساس صحبتایی که اینجا دارید ما هم نظر میدیم، اینطور که گفتید یعنی توقعاتشون و انتظارتشون از نظر اقتصادی خیلی بالا نیست و در این مورد فرهنگتون نزدیک به هم هست... امیدوارم نتیجه درست همین باشه که شما میگید

با همین وضع ایشونو ملاقات کردم که وقتی قاطعانه در این باره صحبت کردم قاطعانه هم جواب گرفتم و متوجه شدم سوء تفاهم پیش اومده

خیلی کار خوبی کردید، سعی کنید همیشه صحبتاتون رو بدون ترس از اینکه جواب طرف چی هست،یا نظرش تغییر میکنه یا هر چیزی... کاملا قاطعانه از شرایط و موقعیت خودتون بگید. از خودتون همینطور که هستید صحبت کنید نه جوری که قراره بشید( از همه لحاظ چه اخلاقی چه رفتاری چه مالی...)
-----------------------------------------------------------------
خب خانم جواب مشاوره رو که گرفتن و به شما جواب اولیه دادن!! ما رو هم در جریان بذارید
چقدر این روزا ،روزای خوش و خاطره انگیزی هست مخصوصا واسه آقاپسرا....که انتظار میکشن...
ولی آرزو میکنم هر چی که به صلاحتون هست بشه، نه اینکه حتما جواب + بدن، هر طور خدا خودش بخواد

سلام
تموم شد...
ایشون دیروز مشاور رفتن. مشاور دانشگاهشون بودن...
نمی دونم مشاور خوب راهنمایی نکرده، نمی دونم... پاک گیجمو داغوون.
به من گفت نه... در حالی که امروز خواستن بره شهرستان من ازش خواستم امروز هم ببینمش هم جوابو بگیرم هم برسونمش که راهی شه... چیزی نمونده بود که برسیم که گفـت: تو خیلی خوبی و ...ولی جوابم منفیه( وای خدای بغض گلومو گرفته...) کلی اصرار کردم دلیلش رو بگو، من فقط دلیل می خوام... موقع برگشت پاهام بی حس بود و نمی تونستم پدال ماشین رو فشار بدم ازش دلیل خواستم که اس ام اس داد:" ته دلم اونی نیستی که بخوام همسرم باشه"
دخترا جواب بدن، چرا؟ به نظرتون واقعا دلیلش اینه ؟
تو مسیر که 3 ساععتی در کنارش بودم کلی حرف زدم. همش لبخند رو لباش بود مثل همیشه. چند تا چیز راجع بهم گفتو ازم تعریف کرد... صدات و لحنت خیلی قشنگه. پیرهنت چقدر بهت میاد خالت و دخترخاله هات( خالم واسط شد که با هم آشنا شیم) خیلی ازت تعریف می کنن؛ و خیلی خوبی و ...
و ... پس دلیل گفتن اینا چیه؟ که منو مسخره خودش کنه؟ مگه من چقدر می تونم تحمل کنم؟
به نظرتون جوابش منفیه قطعا؟ ما خواستیم خونوادگی برای هفته دیگه بعد از تاسوعا عاشورا که میریم شهرستان خونشونم بریم...
با این حساب همه چی بهم خورد...
به نظرتون باید چیکار کنم؟ دخترخانوما بهتر می تونن درک کنن. چنین مواقعی جواب قطعا نه هستش>؟ من ازش پرسیدم اگه ازت فرصت بخوام و دوباره بیام چی گفت فک نکنم تصمیم تغییر کنه...
من فکر کنم دنبال موقعیت بهتر از منه... امروز اول راه می گفت پسرا راحت ترن اونی که می خوانو انتخهاب می کنن اما دخترا نه از بین اونایی که میان باید انتخاب کنن که کارشون سخت تره ...
من فکر کنم منتظر موقعیت بهتره مگه نه>؟ روزای اول هم می گفت تو خیلی خوبی همه چی اکیه ولی با ایده آلم فرق داری... الانم آخر حرفش شد همین...
من خیلی سخت ایشونو پیدا کردم. واقعا دختر خوبیه. بالای 70 درصد هم تفاهم داشتیم. اینو خودشم امروز بهم گفت. (بعد از این که گفت نه و من دلیل خواستم ازش) خونواده هامونم دقیقا مثل هم بودن. تو شرایط مشابه بزرگ شده بودیم... نمی دونم دخترا چرا این جوری شدن... هدفشون معلوم نیست. خودشونم نمی دونن دنبال چی هستن...
الانم تازه رسیدم خونه. تو راه که طولانی هم بودو حدودا 1 ساعت تو راه بودم همش به این یه ماه فکر می کردم... خیلی برام سخته فراموش کنم... خیلی برام سخته...همش بغض می کردم مثل بچه ها... نتونستم دیگه تو خودم بریزم و به مامانم گفتم. اونم سریع گفت نگران نباش 4 دختر خوب دیگه معرفی کردن...! اینم از مامان ما...
تروخدا یه چیزی بگین آروم شم.
من الان خیلی تنهام. از زندگی خستم و از همه دخترا ناامید. دخترا اون جوری که فکر می کردم نیستن.
خدایا بهم صبر بده....

- - - Updated - - -

سلام
تموم شد...
ایشون دیروز مشاور رفتن. مشاور دانشگاهشون بودن...
نمی دونم مشاور خوب راهنمایی نکرده، نمی دونم... پاک گیجمو داغوون.
به من گفت نه... در حالی که امروز خواستن بره شهرستان من ازش خواستم امروز هم ببینمش هم جوابو بگیرم هم برسونمش که راهی شه... چیزی نمونده بود که برسیم که گفـت: تو خیلی خوبی و ...ولی جوابم منفیه( وای خدای بغض گلومو گرفته...) کلی اصرار کردم دلیلش رو بگو، من فقط دلیل می خوام... موقع برگشت پاهام بی حس بود و نمی تونستم پدال ماشین رو فشار بدم ازش دلیل خواستم که اس ام اس داد:" ته دلم اونی نیستی که بخوام همسرم باشه"
دخترا جواب بدن، چرا؟ به نظرتون واقعا دلیلش اینه ؟
تو مسیر که 3 ساععتی در کنارش بودم کلی حرف زدم. همش لبخند رو لباش بود مثل همیشه. چند تا چیز راجع بهم گفتو ازم تعریف کرد... صدات و لحنت خیلی قشنگه. پیرهنت چقدر بهت میاد خالت و دخترخاله هات( خالم واسط شد که با هم آشنا شیم) خیلی ازت تعریف می کنن؛ و خیلی خوبی و ...
و ... پس دلیل گفتن اینا چیه؟ که منو مسخره خودش کنه؟ مگه من چقدر می تونم تحمل کنم؟
به نظرتون جوابش منفیه قطعا؟ ما خواستیم خونوادگی برای هفته دیگه بعد از تاسوعا عاشورا که میریم شهرستان خونشونم بریم...
با این حساب همه چی بهم خورد...
به نظرتون باید چیکار کنم؟ دخترخانوما بهتر می تونن درک کنن. چنین مواقعی جواب قطعا نه هستش>؟ من ازش پرسیدم اگه ازت فرصت بخوام و دوباره بیام چی گفت فک نکنم تصمیم تغییر کنه...
من فکر کنم دنبال موقعیت بهتر از منه... امروز اول راه می گفت پسرا راحت ترن اونی که می خوانو انتخهاب می کنن اما دخترا نه از بین اونایی که میان باید انتخاب کنن که کارشون سخت تره ...
من فکر کنم منتظر موقعیت بهتره مگه نه>؟ روزای اول هم می گفت تو خیلی خوبی همه چی اکیه ولی با ایده آلم فرق داری... الانم آخر حرفش شد همین...
من خیلی سخت ایشونو پیدا کردم. واقعا دختر خوبیه. بالای 70 درصد هم تفاهم داشتیم. اینو خودشم امروز بهم گفت. (بعد از این که گفت نه و من دلیل خواستم ازش) خونواده هامونم دقیقا مثل هم بودن. تو شرایط مشابه بزرگ شده بودیم... نمی دونم دخترا چرا این جوری شدن... هدفشون معلوم نیست. خودشونم نمی دونن دنبال چی هستن...
الانم تازه رسیدم خونه. تو راه که طولانی هم بودو حدودا 1 ساعت تو راه بودم همش به این یه ماه فکر می کردم... خیلی برام سخته فراموش کنم... خیلی برام سخته...همش بغض می کردم مثل بچه ها... نتونستم دیگه تو خودم بریزم و به مامانم گفتم. اونم سریع گفت نگران نباش 4 دختر خوب دیگه معرفی کردن...! اینم از مامان ما...
تروخدا یه چیزی بگین آروم شم.
من الان خیلی تنهام. از زندگی خستم و از همه دخترا ناامید. دخترا اون جوری که فکر می کردم نیستن.
خدایا بهم صبر بده....

ممنونم خانم مصباح الهدی
ما هفت - هشت باری همدیگرو تو این یه ماه دیدیم.
ایشون وقتی گفت ظاهر مردونه ای داری از من تعریف می کرد که اینو می گفت. این جزء ویژگی های مثبت من بود مثلا... چون دوستان گفتن خیلی خودم رو احساسی نشون دادم و ممکنه ایشون از این مورد خوشش نیومده باشه اومدم گفتم که نه ایشون تازه من رو مرد میبینه و کسی که لوس نیست ( حتی به لوس بودن هم اشاره کرد و خوشحال بود از این موضوع !)


ببینید، بذارین من یه سری توضیحات بدم
اول از همه این که من فردای همون روزی که پست گذاشتم که تموم شد خیلی نگران بودم که ایشون با اتوبوس رسبده به مقصد یا نه؟ به خاطر همین خیلی جدی و خشک نه مثل همیشه ااس ام اس دادم که وقتی رسیدی به من خبر بده. و دیدم خبری نشد یه بار دیگه هم این کارو کردم که ایشون گفت "صب به خیر ، رسیدم"
منم گفتم "خدا رو شکر، موفق باشی"
اون لحظه رابطه رو تموم شده میدیدم و موفق باشی یعنی خداحافظ برای همیشه... اون لحظه تصمیم این بود و داشتم خودمو راضی می کردم که تموم شده !
که ایشون بلافاصله جواب داد" Woow، چه رسمی! ممنوووون :) " دقیقا همین طوری... که همه چی برایم عوض شد تو یه لحظه و فکر کردم جواب منفی ایشون برای محک زدن من بوده...
نکته ای که هسا ایشون با هیچ کس مشورت نمی کنه قبلا هم گفته بود فقط با مشاور مشورت می کنه و آخرم خودش تصمیم میگیره و حرفای دیگران براش مهم نیست.
من بعد از جوابش به اون صورت اس ام اس دادم که من فک کنم مشاورت رو اشتباه انتخاب کردی (مشاورش تو دانشگاه بوده) چون خیلی سریع صحبتش تموم شده و آخرم بهش گفته بود خودت باید تصمیم بگیری. و خودش می گفت مشاور خوبی نبود و کلا مشاور فایده نداره چون باید دقیقا بگی مشکلت چیه که راهنمایی کنن و در مورد من هیچ راهنمایی خوبی نتونست گنه...
شب هم فکر کرد و تصمیمشو گرفته بود که فرداش به من گفتو بقیه اتفاقا...
یه سری sms دیگه بینمون ردوبدل شد و من حرفایی زدم که مثلا بهترش کنم که بدتر شد. و تصمیم گرفتم تماس بگیرم و تلفنی حرف بزنم. چون ایشونم می خواست حرف بزنه. خودش زنگ زد و من جواب دادم
اما نتونستم حرف بزنم. نمی شد اصلا. یه بغض تو گلوم بود (من هنوز بزرگ نشدم انگار !) ترجیح دادم به حرفاش گوش بدم. اونم حرف خاصی نداشت...
بهش گفتم که امکان داره تحجدید نظر کنی و بریم مشاور دیگه ای دو نفری؟ که گفت بعید می دونم نظرم عوض شه ولی باشه میریم. منم از لحن حرف زدنش خوشم نیومد . گفتم با این حساب حرفی نمی مونه و منم اصرار نی مکنم ازدواج زور نیست کاش منطقی تر تصمیم میگرفتی و گفتم من دیگه نمی تونم حرف بزنم (بغضم داشت می ترکید) که اونم بهش برخورد و با لحن بدی خداحافظی کرد...(از نظر من)
من بلافاصله خواستم بهش sms بدم که دلم برای خودم و خودت می سوزه که فرصت یه زندگی خوب رو از هردومون گرفتی که sms ایشون اومد
من از ته دلت خبر دارم، تو هم می دونی تو دلم چیه، می فهمم ناراحتیو نمی دونی چیکار کنی خیلی خوب من جایی نرفتم.میریم مشاور و با هم تصمیم میگیریم. فقط با این فکرا بیش از این خودتو ناراحت نکن...
منم قدری آروم شدم و مکالمه ادامه پیدا کرد تا که گفت:من روراست با هخودم فکر کردم دیدم نمی تونم با دل قرص انتخابت کنم. چون هنوز اونی نیستی که می خوام، ولی این قدر احساست برام مهمه که هر راهی بگی میام تا مطمئن شیم تصمیمم درسته. این قدرم زود خداحافظی نکن.
(من مجدد خداحافظی کردم ازش)

این بخضی از مکالمه ما بود
درست نبود شاید بگم. ولی برای راهنمایی گرفتن در مسیر درست گفتم. شاید شرایط این خانمو درک کنین و ببینین واقعا چی می خواد. بعد از اون دیگه حرف زدیم و یه جورایی میشه گفت همه چی فراموش شد و آشتی کردیم با هم ! کلی شوخی کردیم و سربه سر هم گذاشتیم درست مثل روزای آشنایی...
که من گفتم می خوایم با خونواده بیایم خونتون برای آشنایی و ... قبول کرد.
این از این، یه چیز دیگه خواستم بگم.
دوستم گفت شاید ایشون فوق قبول شده و از فضای شهرستان اومده تهران، قدری تحت تاثیر محیط قرار گرفته. رشتشم طوری هست که تو دانشکده آزادیاشون و این که تو محیط مختلط قرار میگیرن رو داره. و خوابگاه پسرا و دخترا تو حیاط مشترکه. و این اواخر می گفت هر روز عصر همه با هم میریم بیرون. از کافی شاپو رستوران بگیرید تا اول جاده چالوس !
بیراه نمیگه. ممکنه تحت تاثیر این جو قرار گرفته باشه؟
از طرفی تنها جایی که از دستم ناراحت شده بود این بود که دو باری که رفتیم با هم رستوران ناراحت شد. دلیل هم بعد گفت که تو رستوران من خیلی خشک میشم و اصلا نگاهش نمی کردم و مثل یه غریبه بودم براش...
راستم می گفت. آخه من تو محیط رستروان با فضای دو نفره راحت نیستم و قدری خجالت می کشیدم. این باعث میشد خودم نباشم. حالت عادی همیشه لبخند رو لبام بود و بهش نگاه می کردم لبخند می زدم و صحبت می کردم اونم همین طوری بود اما دوبرای که رفتیم رستوران این جوری نبودم... شاید به خاطر کم تجربه بودنم باشه. من عرض کردم دوست دختر نداشتم و تو چنین فضاهایی نبودم قبلا. وارد محیط رستوران با یه خانم باعث شده بود قدری خودمو گم کنم...
به هر حال باعث ناراحتیش شده بودم. شاید اون همش منو با دوستاش و هم کلاسی هاش تو رستوران مقایسه می کرده.
قبلا بهم گفته بود از هدفای زندگیش تفریحو خوش گذرونیه. شاید از این بابت حس بدی بهش دست داده که من نتونم تفریحو براش فراهم کنم.
آخه من هنوز بهش محرم نیستم. چطور می تونم تو چنین فضاهایی راحت باشم باهاش؟ همین که در حالت عادی تو پارکو اینا می تونستم قدری شوخی کنم باهاش از نظرم خیلی هنر کردم !
منتظر راهنمایی هستم...

- - - Updated - - -

ممنونم خانم مصباح الهدی
ما هفت - هشت باری همدیگرو تو این یه ماه دیدیم.
ایشون وقتی گفت ظاهر مردونه ای داری از من تعریف می کرد که اینو می گفت. این جزء ویژگی های مثبت من بود مثلا... چون دوستان گفتن خیلی خودم رو احساسی نشون دادم و ممکنه ایشون از این مورد خوشش نیومده باشه اومدم گفتم که نه ایشون تازه من رو مرد میبینه و کسی که لوس نیست ( حتی به لوس بودن هم اشاره کرد و خوشحال بود از این موضوع !)


ببینید، بذارین من یه سری توضیحات بدم
اول از همه این که من فردای همون روزی که پست گذاشتم که تموم شد خیلی نگران بودم که ایشون با اتوبوس رسبده به مقصد یا نه؟ به خاطر همین خیلی جدی و خشک نه مثل همیشه ااس ام اس دادم که وقتی رسیدی به من خبر بده. و دیدم خبری نشد یه بار دیگه هم این کارو کردم که ایشون گفت "صب به خیر ، رسیدم"
منم گفتم "خدا رو شکر، موفق باشی"
اون لحظه رابطه رو تموم شده میدیدم و موفق باشی یعنی خداحافظ برای همیشه... اون لحظه تصمیم این بود و داشتم خودمو راضی می کردم که تموم شده !
که ایشون بلافاصله جواب داد" Woow، چه رسمی! ممنوووون :) " دقیقا همین طوری... که همه چی برایم عوض شد تو یه لحظه و فکر کردم جواب منفی ایشون برای محک زدن من بوده...
نکته ای که هسا ایشون با هیچ کس مشورت نمی کنه قبلا هم گفته بود فقط با مشاور مشورت می کنه و آخرم خودش تصمیم میگیره و حرفای دیگران براش مهم نیست.
من بعد از جوابش به اون صورت اس ام اس دادم که من فک کنم مشاورت رو اشتباه انتخاب کردی (مشاورش تو دانشگاه بوده) چون خیلی سریع صحبتش تموم شده و آخرم بهش گفته بود خودت باید تصمیم بگیری. و خودش می گفت مشاور خوبی نبود و کلا مشاور فایده نداره چون باید دقیقا بگی مشکلت چیه که راهنمایی کنن و در مورد من هیچ راهنمایی خوبی نتونست گنه...
شب هم فکر کرد و تصمیمشو گرفته بود که فرداش به من گفتو بقیه اتفاقا...
یه سری sms دیگه بینمون ردوبدل شد و من حرفایی زدم که مثلا بهترش کنم که بدتر شد. و تصمیم گرفتم تماس بگیرم و تلفنی حرف بزنم. چون ایشونم می خواست حرف بزنه. خودش زنگ زد و من جواب دادم
اما نتونستم حرف بزنم. نمی شد اصلا. یه بغض تو گلوم بود (من هنوز بزرگ نشدم انگار !) ترجیح دادم به حرفاش گوش بدم. اونم حرف خاصی نداشت...
بهش گفتم که امکان داره تحجدید نظر کنی و بریم مشاور دیگه ای دو نفری؟ که گفت بعید می دونم نظرم عوض شه ولی باشه میریم. منم از لحن حرف زدنش خوشم نیومد . گفتم با این حساب حرفی نمی مونه و منم اصرار نی مکنم ازدواج زور نیست کاش منطقی تر تصمیم میگرفتی و گفتم من دیگه نمی تونم حرف بزنم (بغضم داشت می ترکید) که اونم بهش برخورد و با لحن بدی خداحافظی کرد...(از نظر من)
من بلافاصله خواستم بهش sms بدم که دلم برای خودم و خودت می سوزه که فرصت یه زندگی خوب رو از هردومون گرفتی که sms ایشون اومد
من از ته دلت خبر دارم، تو هم می دونی تو دلم چیه، می فهمم ناراحتیو نمی دونی چیکار کنی خیلی خوب من جایی نرفتم.میریم مشاور و با هم تصمیم میگیریم. فقط با این فکرا بیش از این خودتو ناراحت نکن...
منم قدری آروم شدم و مکالمه ادامه پیدا کرد تا که گفت:من روراست با هخودم فکر کردم دیدم نمی تونم با دل قرص انتخابت کنم. چون هنوز اونی نیستی که می خوام، ولی این قدر احساست برام مهمه که هر راهی بگی میام تا مطمئن شیم تصمیمم درسته. این قدرم زود خداحافظی نکن.
(من مجدد خداحافظی کردم ازش)

این بخضی از مکالمه ما بود
درست نبود شاید بگم. ولی برای راهنمایی گرفتن در مسیر درست گفتم. شاید شرایط این خانمو درک کنین و ببینین واقعا چی می خواد. بعد از اون دیگه حرف زدیم و یه جورایی میشه گفت همه چی فراموش شد و آشتی کردیم با هم ! کلی شوخی کردیم و سربه سر هم گذاشتیم درست مثل روزای آشنایی...
که من گفتم می خوایم با خونواده بیایم خونتون برای آشنایی و ... قبول کرد.
این از این، یه چیز دیگه خواستم بگم.
دوستم گفت شاید ایشون فوق قبول شده و از فضای شهرستان اومده تهران، قدری تحت تاثیر محیط قرار گرفته. رشتشم طوری هست که تو دانشکده آزادیاشون و این که تو محیط مختلط قرار میگیرن رو داره. و خوابگاه پسرا و دخترا تو حیاط مشترکه. و این اواخر می گفت هر روز عصر همه با هم میریم بیرون. از کافی شاپو رستوران بگیرید تا اول جاده چالوس !
بیراه نمیگه. ممکنه تحت تاثیر این جو قرار گرفته باشه؟
از طرفی تنها جایی که از دستم ناراحت شده بود این بود که دو باری که رفتیم با هم رستوران ناراحت شد. دلیل هم بعد گفت که تو رستوران من خیلی خشک میشم و اصلا نگاهش نمی کردم و مثل یه غریبه بودم براش...
راستم می گفت. آخه من تو محیط رستروان با فضای دو نفره راحت نیستم و قدری خجالت می کشیدم. این باعث میشد خودم نباشم. حالت عادی همیشه لبخند رو لبام بود و بهش نگاه می کردم لبخند می زدم و صحبت می کردم اونم همین طوری بود اما دوبرای که رفتیم رستوران این جوری نبودم... شاید به خاطر کم تجربه بودنم باشه. من عرض کردم دوست دختر نداشتم و تو چنین فضاهایی نبودم قبلا. وارد محیط رستوران با یه خانم باعث شده بود قدری خودمو گم کنم...
به هر حال باعث ناراحتیش شده بودم. شاید اون همش منو با دوستاش و هم کلاسی هاش تو رستوران مقایسه می کرده.
قبلا بهم گفته بود از هدفای زندگیش تفریحو خوش گذرونیه. شاید از این بابت حس بدی بهش دست داده که من نتونم تفریحو براش فراهم کنم.
آخه من هنوز بهش محرم نیستم. چطور می تونم تو چنین فضاهایی راحت باشم باهاش؟ همین که در حالت عادی تو پارکو اینا می تونستم قدری شوخی کنم باهاش از نظرم خیلی هنر کردم !
منتظر راهنمایی هستم...

ببخشید اینو میگم اما من از صحبتاتون حس خوبی ندارم..

احساس می کنم جواب دختر خانم منفیه ولی چون از نظر منطقش ادم خوبی هستین نگهتون داشته..

یه جورایی داره با احساس و منطق میارزه می کنه..و احتمال اینکه در نهایت جوابش منفی باشه خیلی خیلی زیاده..

فقط بهتون توصیه می کنم فضا رو خیلی عاطفی نکنین چون شما نا خواسته وابستش شدین وهرچی زمان بگذره بیشتر میشه..

ایشالا هرچی به صلاحتونه اتفاق بیفته

دوست من یعنی ایشون با همکلاسی هاشون که هم دختر هستن و هم پسر هر روز عصر میرن تفریح یا نه فقط با همکلاسی های دختر؟