موضوع: مناجاتی بدون شرح

تو را سپاس اى معبود من و آقاى من،و خداى من،

فرمان دادى فرمانت‏ نخواندم،
نهيم نمودى،مرتكب نهيت شدم،
اكنون چنانم،كه نه دارنده زمينه برائتم تا عذرخواهى كنم،و نه داراى قدرتم،تا يارى ستانم،

اى مولاى‏ من
با چه وسيله‏ اى با تو روبرو شوم؟
آيا با گوشم،يا با ديده ‏ام،يا با زبانم،يا با دستم،يا با پايم، آيا اين همه نعمتهاى تو نزد من نيست؟
و من با همه اينها تو را معصيت كردم،

اى مولاى من
تو را بر من حجّت و راه است،
اى آن‏كه مرا از پدران و مادران پوشاند،از اينكه مرا از خود برانند،و از خويشان و برادران،از اينكه مرا سرزنش كنند،و از پادشاهان از اينكه مجازاتم نمايند،

مولاى من
اگر اينان آگاه مى‏ شدند،بر آنچه تو بر آن از من‏ مى‏ دانى،در اين صورت مهلتم نمى‏ دانند،و مرا تنها مى‏ گذاردند،و از من مى‏ بريدند،
هم اينك اى خداى من در برابرت هستم،

اى‏ آقاى من
فروتن و خوار،درمانده و كوچك،نه دارنده زمينه برائتم،تا عذرخواهى كنم،و نه نيروى كه يارى بطلبم،و نه دليلى كه با آن احتجاج نمايم،و نه گوينده‏ اى هستم كه گناه و كار بد نكرده باشم،

انكار گناه كجا؟
بر فرض اگر انكار مى‏ كردم، چه سود مى‏ داد،چگونه؟
و چسان اين معنا ممكن شود،و حال آنكه همه اعضايم بر آنچه عمل كردم بر من گواهند
به يقين‏ دانستم بدون ترديد.كه تو از كارهاى بزرگ من پرسنده‏ اى،و تو حاكم عدالت‏ پيشه‏ اى هستى كه در حكم‏ و داورى ستم نمى‏كنى،
و عدالت تو هلاك‏ كننده من است،و من از همه عدالت تو گريزانم،

معبودا
اگر مرا عذاب كنى،به خاطر گناهان‏ من است پس از حجّتى كه بر من دارى،
و اگر از من درگذرى،به سبب بردبارى و جود و كرم توست،معبودى جز تو نيست من از ستمكارانم،

معبودى جز تو نيست ، تو منزهی ، من از آمرزش‏ خواهانم،
معبودى جز تو نيست ، تو منزهی ، من از يكتاپرستانم،
معبودى جز تو نيست ، تو منزهی ، من از هراسندگانم‏
معبودى جز تو نيست، تو منزهی ، من از بيمناكانم،
معبودى جز تو نيست ، تو منزهی ، من از اميدوارانم،
معبودى جز تو نيست ، تو منزهی ، من از مشتاقانم،
معبودى جز تو نيست ، تو منزهی ، من از «لا اله الّه اللّه»گويانم،
معبودى جز تو نيست ، تو منزهی ، من از درخواست ‏كنندگانم،
معبودى جز تو نيست‏ ، تو منزهی ، من از تسبيح‏كنندگانم،معبودى جز تو نيست منزّهى تو،من از تكبيرگويانم،
معبودى‏ جز تو نيست ، تو منزهی ، تو پروردگار من و پروردگار پدران نخستين من،

خدايا
اين است ثناى من بر تو براى تعظيم تو،
و اخلاصم براى ياد تو.براى يكتاپرستى،
و اقرارم به نعمتهايت،در شمارش آنان،اگرچه اعتراف دارم نتوانستم آنها را شماره كنم به خاطر كثرت و كمالش و نمايائى و پيشى جستنش تاكنون،آنچه همواره مرا با آن همراه آنها سرپرستى مى‏كردى، از هنگامى كه مرا آفريدى و پديد آوردى،از آغاز عمر،و همه آنچه بر من بخشيدى از:بى‏ نياز گرداندنم از تهيدستى،و برطرف كردن بدحالى‏ و فراهم كردن اسباب راحتى و دفع دشوارى و گشودن گره اندوه،و تندرستى در بدن،و سلامت در دين،اگر همه جهانيان از گذشتگان و آيندگان به اندازه ‏اى كه نعمتت را ذكر كنم يارى‏ ام دهند،نه من‏ قدرت ذكر آن را دارم نه آنها،
مقدّسى و برترى، پروردگار كريم،بزرگ،مهربان،عطاهايت� � به عدد نيابد،

به ثنايت نتوان رسيد
.نعمت هايت تلافى نگردد،

بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و نعمت هايت را بر ما تمام كن‏ و به طاعتت خوشبختمان فرما،

منزّهى تو،معبودى جز تو نيست.

خدايا
بيچارگان را پاسخ مى‏ دهى،
و بدى را برطرف مى‏ كنى،
و به فرياد گرفتاران مى ‏رسى،
و بيماران را درمان مى ‏كنى،
و تهيدست را بى‏ نياز مى‏ گردانى،
و شكست را جبران مى‏ نمايى،
و به‏ خردسالان رحم مى‏ كنى،
و به بزرگسالان كمك مى‏ دهى،

جز تو پشتيبانى نيست،
و فوق تو قدرتمندى وجود ندارد،
و تو برتر و بزرگى‏

اى رهاكننده اسير در بند،
اى روزى‏ دهنده كودك خردسال،
اى پناه هراسنده پناه‏ خواه،

اى كه‏ برايت شريك و وزيرى نيست،

بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و د راين شب به من عطا كن

برترين چيزى كه عطا كردى و نائل نمودى يكى از بندگانت را،
از نعمتى كه مى‏ بخشى،
وعطاهايى كه تجديد مى‏ نمايى،
و بلايى كه برمى‏ گردانى‏
و رنجى كه برطرف مى‏كنى،
و دعايى كه مى‏شنوى،
و عمل نيكى كه مى‏ پذيرى،
و بدى كه مى‏پوشانى،

همانا به هرچه خواهى مهربان و آگاهى،
و بر هرچيز توانايى.

خدايا
تو نزديك‏ترين كسى هستى كه خوانده شود،
و سريعترين كسى‏ كه جواب دهد،
و بزرگوارترين كسى‏كه گذشت كند،و وسيع‏ترين كسى‏ كه عطا كند،
و شنواترين كسى‏ كه سؤال شود،

اى مهربان دنيا و آخرت،
و بخشنده‏ دنياوآخرت،
همانند تو سؤال شده‏ اى نيست،
و غير تو آرزو شده ‏اى وجود ندارد،

خواندمت،پاسخم دادى،
از تو درخواست‏ كردم عطايم نمودى،
و به سويت ميل كردم،به من رحم فرمودى،
به تو اطمينان كردم،نجاتم دادى،
و به تو پناهنده شدم،كفايتم نمودى،

خدايا
درود فرست بر محمّد بنده و فرستاده‏ ات و پيامبرت،و بر همگى اهل بيت پاك و پاكيزه ‏اش،

و نعمتهايت را بر ما تمام كن،
و عطاهايت را بر ما گوارا گردان،
و ما را نسبت به خود از سپاسگذاران،
و در نعمت‏ هايت‏ از يادكنندگان ثبت فرما،
آمين آمين اى پروردگار جهانيان،

خدايا
اى كه مالك شد و توانست،
و توانست و چيره شد،
نافرمانى‏ شد و پوشاند،
از او آمرزش خواسته شد و آمرزيد،

اى هدف خواستاران مشتاق،
و نهايت آرزوى اميدواران‏

اى آن‏كه در دانش بر هرچيز احاطه دارد،
و در مهربانى و رحمت و بردبارى،جويندگان گذشت از گناه را فرا مى‏گيرد،

خدايا
در اين شب به تو رو مى‏ آوريم،
شبى كه آن را شرافت و عظمت دادى به محمّد پيامبرت
و فرستاده ‏ات و برگزيده از خلقت،
و امين وحيت،
آن مژده‏ دهنده و ترساننده،
و چراغ نوربخش،
آن‏كه به سبب او بر مسلمانان‏ نعمت بخشيدى،
و او را رحمت براى جهانيان قرار دادى.

خدايا
بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،آنچنان‏كه محمّد از جانب تو شايسته آن است،

اى بزرگ،
بر او بر همه خاندان نجيب و پاك و پاكيزه‏ اش درود فرست،

و ما را به گذشت از ما بپوشان،كه صداها با انواع لغات به جانب تو بلند است،

خدايا
در اين شب براى‏ ما قرار ده،از هر خيرى نصيبى كه ميان بندگانت تقسيم مى‏ كنى،و نورى كه با آن هدايت مى‏ نمايى،و رحمتى كه‏ مى‏ گسترانى
و بركتى كه فرو مى‏ فرستى،
و عافيتى كه بر اندام حيات بندگان مى‏ پوشانى،
و رزقى كه مى‏ گسترى،اى مهربان‏ترين مهربانان.

خدايا
ما را در اين وقت از پيشگاه رحمتت پيروز و رستگار و پذيرفته و بهره‏ مند بازگردان،
و ما را از نااميدان قرار مده،
و از رحمتت با دست خالى مگذار،
و از آنچه از فضلت اميدواريم مبتلاى به حرمان مكن،
و از رحمتت محروممان‏ منما،
و از افزونى آنچه از عطايت آرزو داريم نااميد مساز،
و ناكام باز مگردان،
و از درگاهت مران،

اى بخشنده ‏ترين بخشندگان،و كريم‏ ترين كريمان،

با يقين‏ به درگاهت رو نموديم،
و باقصد زيارت خانه ‏ات آمده ‏ايم،
بر اداى مناسك حج يارى‏مان ده،
و حجّمان را كامل نما،
و از ما درگذر
و به ما سلامت كامل بده،
چرا كه دستهاى خود را به جانب تو دراز كرده ‏ايم،
و آن دستها به خوارى اعتراف علامت‏ دار است.

خدايا
آنچه را در اين‏ شب از تو خواستيم به ما عطا كن،

و كفايت آنچه را از تو خواستيم عهده‏ دار باش،كه ما را كفايت‏ كننده‏ اى جز تو نيست،
و براى ما پروردگارى جز تو نمى‏ باشد،
قانونت بر ما نافذ است،
دانشت ما را فراگير است،
قضايت درباره ما عادلانه است،
خير را براى ما حكم كن‏ و ما را اهل خير قرار بده.

خدايا
پاداش بزرگ و ذخيره كريمانه و دوام آسايش را به حق جودت بر ما لازم گردان،و گناهان همه ما را بيامرز،و با هلاك‏شدگان هلاكمان مكن،و مهربانى و رحمتت را از ما باز مگردان،اى مهربان‏ترين مهربانان،

خدايا
در اين وقت ما را از كسانى قرار ده كه :
از تو درخواست كردند،و تو به آنان عطا فرمودى‏
و تو را شكر نمودند پس بر آنان افزودى
و به سويت بازگشتند و آنان را پذيرفتى،
و به سوى تو از همه گناهانشان بيزارى جستند پس همه گناهانشان را آمرزيدى‏ اى داراى بزرگى و بزرگوارى.

خدايا
ما را پاك كن،و به جانب راستی و درستى توجّه ده،
و زارى ما را بپذير،اى‏ بهترين كسى‏كه درخواست شد،
و رحم‏ كننده‏ ترين كسى‏ كه از او رحمت خواسته شد،

اى آن‏كه بر هم نهادن پلكها،و دقت نظر چشمها بر او پوشيده نيست،
و آنچه در نهان مستقرّ شده،و آنچه را پنهاني هاى قلوب در برگرفته از او مخفى نيست،

آرى همه‏ اينها را دانشت شماره كرده،
و بردبارى‏ ات فرا گرفته،

تو منزّهى و برترى،از آنچه ستمگران درباره ‏ات‏ مى‏ گويند
پس برترى آسمانهاى هفت گانه و زمين ها و هركه در آنهاست تو را تسبيح مى‏ گويند،و هيچ موجودى نيست مگر اينكه با سپاست تسبيح مى‏ گويد،
پس تو را سپاس و بزرگوارى و بلندى مقام،اى دارنده بزرگى و كرامت و فضل و نعمت، و عطاهاى بزرگ،و تويى بخشنده كريم رئوف و مهربان

خدايا
از روزى حلالت بر من‏ وسعت ده،
و جسم و دينم را سلامت كامل بخش،
و ترسم را امان ده،
و وجودم را از آتش آزاد كن،

خدايا
بلايت را به جريمه گناهانم بر من قرار مده،
و مرا به تدريج بر بديهايم مؤاخذه مكن،
و مرا در خيالات باطلم رها مساز،
و شر بدكاران جن و انس را از من دور كن.

اى شنواترين شنوايان،
اى بيناترين بينايان،
و اى سريعترين حسابرسان،
و اى مهربان‏ترين مهربانان،
بر محمّد و خاندان محمّد آن سروران با ميمنت درود فرست،
و از تو درخواست مى ‏كنم خدايا
حاجتم را كه اگر آن را به من عطا كنى،بى‏ شك‏ هرچه را از من دريغ ورزى به من ضررى نرساند،و اگر قضاى حاجتم را از من دريغ نمايى،آنچه را عطايم كنى سودى نبخشد،
آزادى ام را از آتش از تو درخواست‏ مى‏ كنم،
معبودى جز تو نيست،
يگانه ‏اى و برايت شريك نيست،
فرمانروايى و سپاس خاص توست،
و تو بر هرچيز توانايى،

پروردگارا پروردگارا.

این قسمت به بعد در دعای عرفه معمول نیست بلکه سید ابن طاووس در اقبال بعد از یارب یارب آورده .... که بسیار پرمعنا و عمیق و ظریف و زیباو تحول بخش حال است و توصیه میکنم با دقت بخوانید .

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



خدايا،
در عين توانگرى‏ تهيدستم،پس چگونه در تهيدستى تهيدست نباشم،

خدايا
در عين دانايى نادانم،پس چگونه در عين نادانى نادان‏ نباشم.

خدايا
همانا اختلاف تدبيرت،و سرعت تغيير تقديراتت،بندگان عارف به تو را، از اطمينان به بخشش و نااميدى از تو در گرفتارى باز داشته است.

خدايا
از من است آنچه سزاوار پستى من است،و از توست‏ آنچه شايسته بزرگوارى توست.

خدايا
تو خود را با لطف و مهربانى به من توصيف كرده ‏اى پيش از پيدايش ناتوانى من، آيا آن دو را از من دريغ ورزى پس از پديد آمدن ناتوانى‏ ام،

خدايا
اگر زيبايى‏ هايى از من نمايان شود،به فضل توست،و تو را بر من منت بسيار است،
و اگر زشتيهايى از من ظاهر گردد،به عدل توست و تو را بر من حجت كامل است.

خدايا
چگونه مرا وا مى‏ نهى در صورتى كه عهده‏ دار من شده‏ اى؟
و چگونه مورد ستم واقع شوم و حال آنكه تو يار منى؟
يا چگونه نااميد گردم،درحالى‏كه نسبت به من سخت مهربانى‏
اينك به نيازم به تو،متوسل به توام،و چگونه متوسل به تو شوم به آنچه كه محال است به تو برسد، يا چگونه از حالم به تو شكايت كنم و حال آنكه بر تو پوشيده نيست؟يا چگونه با گفتارم ترجمه حال نمايم،درحالى‏كه از تو براى تو واضح است؟

يا چگونه آرزوهايم را به عرصه نوميدى برى،در صورتى‏كه به آستان تو وارد گشته؟
يا چگونه احوالم را نيكو نگردانى، درحالى‏كه احوال من استوار به توست؟

خدايا
چه اندازه به من لطف دارى.با اين نادانى فوق العاده من؟
و چهقدر به من مهربانى،با اين عمل زشت من؟

خدايا
چقدر به من نزديكى،و من چقدر از تو دورم،و چه اندازه به من مهر مى‏ ورزى
پس چيست.آنچه مرا از تو در پرده مى‏ كند؟

خدايا
از اختلاف آثار،و تغييرات احوال دانستم كه خواسته‏ ات از من اين است كه خود را در هرچيز به من بشناسانى‏ تا در هيچ‏ چيز نسبت به تو جاهل نباشم،

خدايا
هر زمان فرومايگى‏ ام از سخن مرا بازداشت،كرم تو گويايم نمود،
و هروقت اوصافم‏ نااميدم كرد،نعمت هايت به طمعم انداخت

خدايا
كسى‏ كه زيبايي هايش زشتى بوده،پس چگونه زشتي هايش زشتى‏ نباشد؟
و كسى ‏كه حقيقت‏ گويي هايش ادعاى خالى بوده،چگونه ادعاهايش ادعا نباشد؟

خدايا
دستور نافذت،و مشيت چيره‏ ات،براى صاحب سخن سخنى،و براى صاحب حال حالى‏ نگذشته،

خدايا
چه بسيار طاعتى كه بنا كردم،و چه بسيار حالتى كه استوار نمودم.عدالتت اعتمادم را بر آنها ويران كرد،ولى فضل تو عذر مرا از آنها پذيراست.

خدايا
همانا مى‏ دانى هرچند طاعت از جانب من،به صورت كار جدّى ادامه نداشته،ولى به‏ صورت محبّت و اراده ادامه داشته.

خدايا
چگونه تصميم بگيرم ، حال آنكه تو چيره‏ اى؛و چگونه تصميم نگيرم درحالى‏ كه تودستوردهنده ‏اى،

خدايا
تردّد من در آثار ، موجب دورى ديدار است،پس مرا با وجودت گرد آور،
به وسيله عبادتى كه مرا به تو رساند، چگونه بر وجود تو استدلال شودبه موجودى كه در وجودش نيازمند به توست ؟

آيا براى غير تو ظهورى هست كه براى تو نيست،تا آنان را غير وسيله ظهور تو باشد؟!!
كى پنهان بوده ‏اى،تا نيازمند به دليلى باشى كه بر تو دلالت كند
و كى دور بوده ‏اى تا آثار ،واصل كننده به تو باشند؟
كور باد ديده ‏اى كه تو را بر آن ديده‏ بان نبيند و زيانكار باد تجارت بنده‏ اى كه از محبّتت براى او سهمى قرار نداده‏ اى،