موضوع: چگونه طلاق را بپذیرم؟

سلام تقدیرجون کاملا حال وهواتو درک میکنم. چون دقیقا وضعت مشابه منه.زندگی منم از حسادت برادرش به زندگیمون خراب شد.برادرش تهدیدکرده زنتو طلاق ندی یا من خودمو میکشم یا تورو.خوب زن اون فامیلشون بود وخانه دار ومن کارمندوفوق لیسانس.شوهرمم همینطور.چه اذیتهایی که بهم نکردند.خودش بخاطر برادرش کتک زدوبهم گفت پای برادرش رو ببوسم بخاطر اینکه من گریه کرده بودم وبه برادرش گفته بودم تو زندگی من دخالت نکن برادرش حرفهای زشتی بهم زد.اومن حتی پزشک قانونی نرفتم ولی اشتباه کردم خودش حتی زنگ زد پدرومادرم کتکش زدم ولی من به خانوادم گفتم نه کتک نزده نیایید دعوا بیشترمیشه.تا صبر مارو دید خودش درخواست طلاق داد.
من تازه انتقالی گرفتم برگشتم شهرخودمون.
اگه از لحاظ اینکه پای کس دیگه ای درمیون نباشه خیالت راحته.نه مهریتو بذار اجرا نه برا طلاق اقدام کن.بذار خودش بره.اینطوری بسته به نظر اکثر قضات البته اگه تهران نباشی.خودش بخاد طلاق بده.همه حقوقتو باید نقدبده.البته یه سال طول میکشه.روز عرفه یاد منم باشید که خیلی ظلم دیدم.دعام کنید.

تقدیر جان یکم از خودتون بیشتر بگید اگر مایلید :مثلا چند ساله ازدواج کردین؟

چطوری باهم آشنا شدید؟

مشکل اصلیتون چی بوده؟ چه انتظاراتی همسرت ازت داشته که براورده نشده؟

بهش گفتید که نمیخواین ازشون جدا بشی؟

من فکر میکنم، تو زندگی های همه یسری مشکلات هست، اصلا دونفر از دو فرهنگ ؛دو نوع زندگی و دو جنس مخالف میخواین تا آخر عمر درکنار هم زندگی کنن.
این دو هرچیم هم کفو هم باشن بازم دو آدم متفاوت و منحصر بفردین، 100درصد کامل نیستن، هرکدوم یسری نقص ها و حالا عادات خوب یا بدی دارن.

بنظرم اونایی موفق هستن که زن و شوهر هردو درکنار هم تلاش کنن تاخودشون و به معیارهای همدیگه و سطح زندگی هم نزدیک کنن، و سعی کنن تفاوت های هم و بشناسن و مهارت زندگی زناشویی و کسب کنن.

خب طبیعیه که زندگی دونفره با تلاش یک طرفه برای همیشه موفق نخواهد بود.
چون تلاش یک طرفه زمانی کاربرد داره ، که نفر دوم هم ترغیب به تلاش برای بهبود زندگی بکنه.
شاید بطور موقتی بشه شکست زندگی و به تاخیر انداخت، تا شاید نفر دوم هم ترغیب بشه تا یک تلاشی بکنه اما اگه نفر دوم نیاد تو میدون، این زندگی دیر یا زود از هم میپاشه و نفری هم ک داره تلاش میکنه و از پا درمیاره و فرسوده اش میکنه.چون این شخص همینجور داره انرژی مصرف میکنه اما از هیجایی شارژ نمیشه، منبع انرژی هم که باشه بالاخره یروزی انرژیش تموم میشه.

حالا اگه بنظر شما خودتون تلاشتونو کردین و بنظرتون تلاش هاتون همه یک طرفه و کافی بوده ،
و همسرتون که برای این زندگی و بهبودش نه تلاشی کردن نه قصد تلاش کردن و و تصمیمشونو گرفتن و میخواین طلاقتون بدن و شما هم پشتوانه مالی ای ندارین.بنظرم منطقیش اینه که شما از نظر مالی تامین بشین.
پس باید مهریه و بشما پرداخت کنن چون شما نمیخواستین طلاق بگیرین ایشون میخواست.
بعدشم شما تلاشتونو کردین اما ایشون نه! یعنی شما برای بهبود زندگیتون تلاش کردین .
پس شما تمام راه هاای ممکنه و رفتین ایشون نمیخواین راه راحت و انتخاب کردن پس راه راحت یک تاوان و هزینه ای هم داره نمیشه همه چی به نفع این آقا تموم بشه.

پس باهشون منطقی ضحبت کنین، بگین :

""شما رو که مجبور نکردن با من ازدواج کنین شما یک انسان عاقل و بالغ بودین و با میل خودتون ازدواج کردین، بمنم قول خوشبختی و زندگی خوبی دادین، بعد تو زندگیمون متوجه شدیم یسری تفاوت ها داریم که تو زندگی هرکسی این تفاوت ها هست مهم اون مهارته و مدیریته که باید تو زندگی داشته باشیم تا بتونیم خوشبخت بشیم. دونفر که باهم ازدواج میکنن باید این مهارتارو داشته باشن تا تو زندگی موفق بشن.
خب شما انتظاراتتونو گفتین منم تلاشمو کردم تا اصلاحش کنم اما یک شبه که نمیشد زمان میبرد و احتیاج به همکاری مداوم شما هم داشته، حالا شما نخواستین بهردلیلی همکاری داشته باشین، میدونین هم که من از الان به بعد یک زن مطلقه محسوب میشم و دیگه خودتون از شرایط یک زن مطلقه در جامعه خودمون آگاه هستین من اینقد سال ( تعداد سال زندگیتونو براشون بگین) بپای زندگی با شما جوونی و زیباییمو و وقتمو گذاشتم، الان دیگه یک دختر جوون و مجرد نیستم پس دایره انتخاب های آینده ام کمتر میشه، اما شما میتونین حتی با یک دختر مجرد دیگه ازدواج کنین، پس من این وسط همش ضرر کردم که!
حداقل از نظر عاطفی اگه بمن ضرر زدین از نظر مالی نزنین، بالاخره من میتونستم کس دیگه ای و انتخاب کنم که انعطاف پذیری و صبوری بالایی داشته باشه و تو زندگیم موفق تر میبودم.
حالا که شما نتونستین بقولتون عمل کنین و منو خوشبخت کنین ، باید حقو و حقوق من که همون مهریه است و کامل پرداخت کنین تا من از نظر مالی یک پشتوانه ای داشته باشم و بتونم حداقل از پس هزینه های روزانه ام بربیام.
بالاخره منم یک دخترم، غرور دارم، انسان هستم، شخصیت دارم، دوست ندارم بعد فلان قد سال زندگی مستقلی داشتن دوباره دستم جلوی پدرم دراز باشه.
کمی مردانگی و انصاف داشته باشین لطفا.""
( اگه واقعا شوهرتون همینی باشن که تو پستاتون گفتین و وضعیت مالی شما هم صعیف باشه و بعد ازدواج مجبورین از پدرتون پول توجیبی بگیرین بهتره از حق و حقوقتون نگذرین) با توجه به شرایطتون و حرفایی که زدین بهتره تو این مسله دلسوزی و بذارین کنار، چون مطمعن باشین فردا روز که طلاق گرفتین و ایشون سر خونه زندگی جدیدشون رفتن و شما تو خونه پدریتون علاوه بر مشکلات عاطفی با مشکلات مالی هم مواجه میشدین بعد پشیمون میشین که چرا از حق و حقوقتون گذشت کردین, تا الان دچار مشکلات مالی دیگه نمیشدین.
بنظر من مردی که نخواد برای زندگی ای که انتخاب کرده تلاشی بکنه و خسته شده و میخواد راحت طلاق بده و بره سراغ زندگی جدید بهتره حق و حقوق خانومی که بالاخره یک زمانی دختر مجردی بوده و میتونسته انتخاب بهتری داشته باشه و پرداخت کنه؛ بالاخر ابن دختر خانوم روی این آقا سرمایه گذاری بلند مدت کرده، و روی قول های این اقا حساب کرده بوده؛ و تمام سرمایه های زندگیشون از جمله جوونیشو زیباییشون، محبت و عشقشو نثار مردی کرده که قدرشو ندوسنته و نتونسته خوشبختش کنه و این سرمایه هارو به نتیجه نرسیده.
پس باید سعی کنه حداقل ضرر این دختر خانوم تا جای ممکن به حداقل برسونه ،البته تمام پولهای دنیا هم در برابر این سرمایه ها هیچه ! اما بازم حداقل میتونه ضرر مالی و رو ضرر عاطفی نندازه!

چون اینکه میگین دوسال مشاوره رفتین و تلاش کردین حتی بنظر مشاور های مختلف شما مشکل خاصی ندارین شوهرتون هستش که بهانه گیری الکی دارن و خود شیفته هستن پس ایشون هم تو وظایف زناشوشیشون مشکلاتی دارن و کامل و بی نقص نیستن و در وظایفشون کوتاهی کردن .پس فقط شما نیستین که باید مهارت های لازم و یاد میگرفتین، همسرتون هم باید آموزش میدیدن که تلاش نکردن!

سلام

دوست عزیز اگر تصمیمتو برای طلاق گرفتی حتما یک جلسه برای راهنمایی پیش یک وکیل مجرب برو، چیزی رو که از دست نمیدی، فقط با حق و حقوقت در این شرایط بیشتر آشنا میشی.

لطفا کمی احساساتتو اعدیل کن و به عقل و منطقت بیشتر بها بده، یعنی چی که بخاطر یک قول از مهریه بگذری؟!!

اگر اینبار گفت بخاطر قولت باید بگذری قاطعانه براش توضیح بده که از حقوقت نمیگذری و جدایی تصمیم خودش بوده پس باید عواقبشو بپذیره تا دیگه از این جهت تحت فشار قرارت نده .پ








با آرزوی سعادت و نیکبختی برای شما

نوشته اصلی توسط آنیتا123

میشه بپرسم همسرتون چه خصوصیاتی داشتن که مشاور تشخیص خودشیفتگی داده؟

ببینید اون به همه آدما از بالا نگاه میکرد و هیچ کسو در حد خودش نمیدید حرف هیچ کسی رو نه تنها قبول نداشت همش اذعان داشت که بقیه نمیفهمن و عقلشون نمیرسه و فقط همیشه در مورد کارای خودش حرف میزد البته این حالت رو از مامانش گرفته بود.مامانش خیلی روش تاثیر میذاشت و همواره این خود شیفتگی رو تشدید میکرد یه وقتایی مینشستن انقدر از خودشون ستایش میکردن که حال آدم بد میشد من هر کاری میکردم و هر تلاشی میکردم دست آخر میگفتن تو که کار خاصی نکردی!!!!!! خلاصه که اون منشون خیلی بزرگ بود و تا وقتی تو زندگی من آدم ها ما نشه فایده نداره

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط شوالیه تاریکی

سلام
وضعیت شما هم دقیقا شبیه منه با این تفاوت که من مردم و شما یک خانم منم اصلا مایل به طلاق نبودم اما همسر سابقم پاشو تو یه کفش کرد که الا و بلا طلاق میخوام میدونم شرایط روحی اصلا خوبی ندارید اما فقط میخوام که بخدا توکل کنید براتون از صمیم قلب دعا میکنم یه توصیه دوستانه هم دارم زیادتر از حد بهش اصرلر نکنید نمیدونم چرا همیشه برعکس جواب میده اون وقتی که شما اصرار دارید فقط از شما دور میشه و برعکس اگرم اصرار اون واسه طلاقه از مهریه ات کوتاه نیا، اونم به شما قول زندگی و خوشبختی رو داده بود اما زذ زیرش

خیلی ممنون از توصیه هاتون
من دیگه دو سه ماهی هست که دیگه اصرار نکردم بهش و اصلا رها کردم احساسمو .پیش خودم خیلی دلتنگ میشم و غصه میخورم ولی اصلا دیگه سراغش نمیرم یه دوماهیه اومدم خونه بابام ولی جالبه که با اینکه اون منو رها کرد به بقیه گفته زنم تو این مدت حتی یه حالی ازم نپرسیده!!!!!توروخدا میبینید؟اصن شاخ درآوردم اینو که شنیدم.بابا لامصب تو خودت گفتی نمیخوامت بعد آخه این چه توقعیه داری؟به قول شما اصرار بهش تازه نتیجه عکس میداد
ولی یه سوالی دارم ازتون چون شما مردین میپرسم.واقعا میشه یه مرد بعد 7 سال زندگی زنشو اصن نخواد؟یعنی تو قلبشم دیگه احساسی نداره؟یا اینکه داره ولی چون احساسش مجزا از عقلشه اینجوری میکنه؟