موضوع: چیکار کنم ک زودتر از خانواده شوهرم جدا بشم

ببین هستی عزیز نه شما بلکه هرکس دیگه هم جای شما باشه وضعیتش همینه ببین شما داری تو یه خونه با مادر همسرت زندگی میکنی پس این کاملا طبیعیه که

فکر کنه در قبال شما مسئوله...شما داری تو اون خونه زندگی میکنی و خوشت بیاد یا نیاد باید با شرایط اون خونه خودت رو عادت بدی تا وقتی ایشالله بری سر خونه
زندگی خودت...

مثلا اگر فرضا خاله من یه شهر دیگه زندگی کنه و من بخوام برم یه مدت خونشون بمونم باید تو این مدت کهاونجا هستم خودم رو به طرز زندگی اونا وفق بدم....

خاله ی من در برابر من مسئولیت داره تا این حد که اگر یه بالایی سر من بیاد مادر من میاد خفت خالم رو میچسبه!!! این حالا یه مثال بود پس شما هم اینقدر بهونه نیار چرا تو کارم دخالت

میکنن و این حرفا چون شما داری تو اون خونه زندگی میکنی و عضوی از اون خونه شدی ..اگر شما رفتی خونه خودت و هنوز دخالت ها پابرجا بود اون موقع حق اعتراض

داری...شما از اول که میخواسی ازدواج کنی نمیدونستی شرایطت اینه؟ غر زدن شما بدتر همه چیز رو خراب میکنه چون شما یه نفری در برابر شوهر و مادر و پدر و

خواهر و برادر و هرکس دیگه که تو اون خونه زندگی میکنه پس جنگیدن و لج کردن باهاشون منجر به شکست خودت میشه ...فکر کن مادر خودته اصلا لازم نیست به

اندازه مادرت دوستش داشته باشی ولی به اندازه یه مادر واسش احترام قائل باش..باهاش صمیمی بشو تا این روزا لااقل به خودت سخت نگذره ... اصلا و تحت هیچ

شرایطی بدگوییش رو پیش شوهرت نکن چون هرچی باشه نمیاد مادرش رو که یه عمر زحمتش رو کشیده به شمایی که فقط چند مدته اومدی تو زندگیش ترجیح بده..

سلام هستی خوبی ؟
گفتنی هارو دوستان گفتن
منم بهت میگم زیاد خودتو بهشون نزدیک نکن ... وارد بحث هاشون نشو ... سرت تو کار خودت باشه ... اگه چیزی پرسیدن محترمانه جواب بده ...اگه نه چیزی نپرس که بالاجبار تو اون موضوع دخیل بشی ...
تو اتاقت باش سرتو با کارهای خودت گرم کن ... هر موقع نیاز بود برو پیششون
ضمنا حرف غیر منطقی مادرشوهرت هم رو حساب سن و سالش بذار و نشنیده بگیر ... اگه میخوای پیش شوهرت عزیز باشی بی خیال این حرفها شو

شما تو این شرایط قرار گرفتی و باید تا مستقل شدن صبوری کنی ... تو این زمان باید با درایت و سیاست طوری رفتار کنی که به خودت و همسرت آرامش بدی
مهم رابطه شما و همسرته که باهم خوب باشید ... وقتی احساس میکنی حرفی یا رفتاری آزارت میده بشین فک کن ببین ارزش اعصاب خوردی خودت و همسرتو داره ؟ ارزش داره بخاطر اون موضوع آرامش رو از خودت و همسرت بگیری ؟ میبینی ک نداره . پس اصلا راجع بهش فکر نکن اینجوری کم کم متوجه میشی رابطه خوب شما از هر چیزی مهمتره ....

سلام،

اینطور که من متوجه شدم، شما توانایی مستقل شدن و دارین، گویا!
منتها همسرتون نمیخواین و طبق رسوم اینکارو کنند.

البته گویا اهداف مالی دیگه ای هم دارند که با مستقل شدن شما ممکنه به اون هدفشون نرسند! یا دیرتر برسند.

مثلا شما ترجیح میدین حتی به قیمت اجاره نشینی مستقل بشین، اما همسر چون بیشتر وقتشونو بیرون خونه میگذرونن، شرایط شمارو نمیتونن درک کنند و فکر میکنند میتونین تحمل کنین و شرایط قابل تحمل است ایشون هم سخت تلاش میکنند تا خونه ای مستقل بتونن تهییه کنند.و از نظر مالی به ثباتی برسند.

خب در اینجا نه شما میتونین همسر و درک کنین و بعد سختی و خستگی کار آرامش لازم و به ایشون بدین

نه همسر شما میتونن خوب شمارو درک کنند!

بنظرم با همسرتون صحبت کنید، یروز که باهم خوبین نه در حالت بحث و غر زدن!

بلکه در کمال آرامش باهاشون صحبت کنین.

یروز از سر کار میاین، خسته اند، ازشون به گرمی استقبال کنین، حتی پیشنهاد میکنم تا چند روز این رویه و تکرار کنین سعی کنین آرامش لازم و بهشون بدین.
باهاشون با محبت صحبت کنین، و در برابر خانواده شوهر صبور باشین.

سعی کنین اینقدر بهشون خوش بگذره که برای آمدن به خونه لحظه شماری کنند.
غر نزنین! فقط محبت بی منت داشته باشین.


بعد از این چند روز که این رویه و پیش بردین، یروز تعطیل و ازشون بخواین دوتایی باهم برین بیرون، یک پیکنیک دونفره برین!

در حین تفریحتون میتونین حرفاتون هم در ارامش بهشون بزنین البته با دلیل!


میتونین بگین، کاش میشد همیشه اینطوری باشیم !
همیشه تصور میکردین بعد از ازدواج زندگی مستقلی و خواهین داشت، اما الان انگار فقط محل زندگیم تغییر کرده! هیچ استقلالی و تجربه نکردم.


برای زندگی بعد متاهلیتون کلی برنامه داشتین که متاسفانه بخاطر عدم استقلال و تنها بودن و عدم داشتن اوقات دو نفره کافی در خانه نمیتونین برنامه هاتون و عملی کنین.
بگین خانوادشون و دوست دارین و براشون احترام زیادی قایل هستین اما شما دوست داشتین با ازدواج روی دیگه زندگی و تجربه کنین.

بگین این مدت سعی کردین صبورتر باشین، اما واقعا شرایط براتون قابل تحمل نیست، گاهی حتی اینقدر تحت فشار هستین که از زندگی کردن خسته میشین.

به همسرتون بگین میدونین داره برای پیشرفت شما و زندگی شما تلاش میکنه، اما آخه ما کار میکنیم که زندگی کنیم یا زندگی میکنیم که کار کنیم.

بگین حاضر هستین دیرتر صاحب خونه بشین یا حتی توقعاتشان و پاییتر بیارین اما طعم شیرین استقلال و حس کنین.

بگین من الان نیاز دارم درک بشم، دوست ندارم زمانی مستقل بشم که دیگه چیزی ازم باقی نمونه!

از همین حس و حالتون بگین! که هفت صبح بیدار میشین و همچین حس هایی بهتون دست میده و تا این حد اذیت میشین.

بگین شما، همسری و میخواین که بهتون آرامش بده، شاد و پر انرژی باشه!
یا یک همسری میخواین که افسرده و بی انرژی بشه؟

خب من اگه تو خونه به آرامش نرسم و جایی نباشم که آرامش داشته باشم و شاد نباشم کم کم افسرده میشم و انرژیم کم و کمتر میشه! حالا یک خونه و شرایط مالی خوب و عالی میخواین، یا همسر شاد و زندگی شادی و پر آرامشی و ترجیح میدین.......


خیلی حرفا میتونین بهشون بزنین که تحت تاثیر قرارشون بده، بحالت غر زدن نزنین با همسرتون درد و دل کنین.

مثه اینکه دارین تو دفترچه خاطراتتون خاطره مینوسین.
حرفاتون و بزنین و بعدشم ازشون تشکر کنین که درد و دلاتونو گوش کردن! بعد به باقی تفریحتون برسین. بذارین چند روز فکر کنند.

حتی اگه به حرفاتون گوش ندن، حداقلش اینه که شما درودل کردین. ایشون دیگه میدنن شما چه حال و احساسی دارین. میتونین هرچند وقت یکبار با همسرتون درد و دل کنین, غر نزنین، اما بنظرم دردودل خوبه!

امیدوارم هرچی به صلاحتونه پیش بیاد.