موضوع: مطرح کردن مسکن مستقل در جلسه دوم خواستگاری کار درستی نیست؟؟

درود بانو

بنظر من بشخصه وسطو بگیریم و معامله را جوش بدیم بانو شیدا فکر کنم یکم بیش از اندازه بخودش مطمئنه و اعتماد بنفسش بالا هستش یا کاذبه و بانو نوپو هم داره سیاه سفید میبینه بنظرم وسطشو بگیری عالیه.

با خونه مستقل موافقم ولی اینکه از اول خودش خانه داشته باشه نه چون با این شرایط اقتصادی واقعا امکانش نیست
با کار کردن هم موافقم ولی به یه شرط در همان جلسات خواستگاری عنوان کنید دوست دارید شاغل بشید ولی همزمان تلاش میکنید که به کارهای منزل و شوهرتان هم برسید و اگر روزی با مشورت با همدیگه حس کردید که بهتره شغلتان را رها کنید اینکار را انجام میدید و اولویت اولتان زندگی مشترک هستش

یکم انعطاف داشته باش نرم تر برخورد کن با موضوعات مثلا همین مورد میتوانستی بگی ایشون خانه را بدهند اجاره و یکجای دیگه را اجاره و رهن کنن.خانواده شوهر خیلی خوبه رابطه خوبی باهاشون برقرار کنی ولی بهتره کم کم بهشون نزدیک بشی یکدفعه خودتو نندازی وسطشون

سلام خانوم انتظار سبز عزیز.

من زیاد متوجه مشکلتون نشدم، جلسه دوم خواستگاری؟ یا جلسه دوم آشنایی و صحبت شما با جناب خواستگار؟

آخه معمولا جلسه اول با مادر آقای خواستگار، جلسه برگزار میشه، جلسه دوم خود جناب خواستگار میاین، اما دختر و پسر از جلسه سوم باهم صحبت میکنن! ( برای بعضیا جلسه دوم، دختر و پسر صحبت هم میکنن ) حالا شما منظورتون اینه که همون در همون اولین صحبت ها مسله منزل مستقل و مطرح کردین؟
خب بعدش که ایشون گفتن باشه مشکلی نیست!
پس چی شد که پدرتون مخالفت کردن؟

*** من همین قسمت و نفهمیدم***

من که معمولا سعی میکنم سوالاتم و طبقه بندی میکنم و نسبت به اولویتشون میپرسم!
اولویت بندیم هم به این صورته که معیارهامو برای خودم لیست میکنم اونایی که بسیار مهمن و اگه نداشته باشن هیجوره کنار نمیام بااهاشون و جلسه اول میپرسم تا بصورت کلی تکلیفم مشخص بشه بعد بقیه و همینطور بترتیب اولویت دوم و سوم و... میپرسم.یعنی من از کل به جز میرم! اول اجازه میدم هم من هم خواستگار یک دید کلی از همدیگه پیدا کنیم بعد جزیی ترش میکنم.

حالا شما جلسه اول در مورد داشتن خونه مستقل پرسیدین؟ پس این یعنی این پارامتر برای شما بسیار مهم بوده؟ درسته؟ و شما هیجوره در این مورد انعطاف پذیر نیستین؟

اگه اینطوره بنظرم کار درستی کردین که موضعتون و همون اول کامل مشخص کردین. حالا اگه دنبال چگونه مطرح کردن این موضوع هستین، خب میتونین بگین اینجا چطور مطرح کردین تا دوستان، اشکالاتشو و در بهتر مطرح کردنش و راهنماییتون کنن.

بنظر م مثلا خوبه اول کمی از استقلال داشتن صحبت کنین و پتانسیل خواستگارتون در خصوص مستقل شدن خب بسنجین، یعنی کم کم جلسه و به این سمت سوق بدین.
یعنی اول بررسی کنین ببینین این خواستگاز شما تا چه حد میتونه مستقل باشه و بدون کمک بزرگترش کارهاشو انجام بده و از پس یک زندگی برمیاد.
بعد در خصوص منزل مستقل داشتن میتونین صحبت کنین،

مثلا بگین، من تا این سن همش در کنار پدر و مادر بودم و هرجا بمشکلی برخوردم میدونستم پشتوانه محکمی چون پدر و مادر داشتم، اما الان رفته رفته دارم حس میکنم که تمایل زیادی به ایجاد یک زندگی مستقل دارم، میخوام استقلال واقعیو تجربه کنم و روی پای خودم بایستم! و تا جای ممکن دیگه از پدر ومادرم و خانواده و بزرگترا درخواست کمک نکنم. میخوام مشکلات زندگی و از نزدیک لمس کنم و خودم با وجود سختیشون حلشون کنم. برای همین به داشتن یک زندگی مستقل خیلی تاکید دارم، شما تا چه حد با من موافق هستین؟ و در برنامه های زندگیتون تا چه حد دخالت بزرگترا نقش اساسی ای داره؟ ( خب طبیعتا باید اجازه بدین نظرشون و در این مورد بگن، و خونه مستقل از خانواده شما و ایشون داشتن هم جزیی از این برنامه میشه، و اگه در اینجا ایشون مطرح نکردن، شما میتونین مطرح کنین، بگین خب همه حرفا زده شد مثلا درمورد کار و درس و برنامه ها و اهداف زندگی ... حرف زدیم اما در مورد محل زندگی چطور؟ محلی که شما برای زندگیتون بعد از عروسی تعیین کردین کجاست؟ بهرحال انتخاب محل زندگی هم جزیی از برنامه های مستقلانه ما محسوب میشه)

دیگه اونجا بستگی داره خواستگارتون چی عنوان کنن، اگه مثه مورد قبلی گفتن داشتن آپارتمانی در خانه پدریم، میتونین درمورد استقلال و خواسته اتون و اهدافتون بیشتر توضیح بدین.

اینطوری شما هم متوجه طرز فکر ایشون در مورد استقلال و منطقی بودنشون بیشتر میشین. هم زیادم شما آدم مادی گرا بنظر نمیرسین شما فقط نشون دادین که دوست دارین روی پای خودتون بایستین و زندگی هرچقدرم سخت باشه، شما حاضرین این سختی و بپذیرین اما مستقل باشین. پس صرفا خونه ای جدا از خانواده شوهر هدف شما نیست.

میتونین این طرز فکرو به پدرتون هم منتقل کنین.
ایشون یک پدر هستن و حتما درکتون میکنن.
امروزه چه دختر و چه پسر، دوست دارن مستقل باشن، دوست ندارن همیشه پدر و مادر بالاسرشون باشه و مثه یک فرشته نجات همیشه درحال کمک کردن بهشون باشن.

سلام مجدد انتظار سبز عزیز

خیلی نکات پراکنده ای به ذهنم می رسه.چون خودم ذهنم شلوغه نمی دونم چه جوری بگم.ولی می گم.

بیا اول از عنوانت شروع کنیم.

مطرح کردن مسکن مستقل در جلسه دوم خواستگاری کار درستی نیست؟

من فقط نظرات شخصیم را می گم و تو خودت مطابق با خودت بسنج... نه مطابق با من.باشه؟

ببین تو پیدا کردن اهمیت این پارامتر باید ببینی:

1) تیپ فرهنگی خانواده آقای خواستگار چه طوریه؟ بعضی ها خیلی خانواده فرهیخته ای هستند. اصلا از این حرفهای مادر شوهری خواهر شوهری ندارن! مادر را میبینی این قدر صمیمی و مهربونه! پدرش فرهنگی بازنشسته است بعد مثلا از این معلم های خیلی مهربونه که یه ذره مظلوم هم هستند.

یا اصلا خانوادشون را می شناسی می دونی که این ها بااخلاق هستند و تازه این قدر پدر و مادر بافرهنگ هستند نه تنها باعث اختلاف بینتون نمی شن خودشون باعث گرمی زندگی شما می شن. این قدر سنجیده نصیحت های خوبی می کنند و تازه شاید پسرشون را دعوا کنند بگن بیشتر به خانومت برس ؛)

2) در کنار مورد 1 می بینی آپارتمان دارند. واحدها کاملا مستقل هستند. و تو کنار آنها زندگی نمی کنی که!

انتظار جان سریال خانه سبز یادته؟ چقدر در کنار هم مهربون زندگی می کردند؟

من می گم اگر شرایطشون خوب باشه چی میشه از این پارامتر کوتاه اومد؟ تازه جوان مردم اول زندگی اجاره هم نمی ده و پول هایش را جمع می کنه و به مرور خانه می خره! (شاید پسر این قدر جربزه داشته باشه و این قدر هدفمند باشه که بشه بهش اعتماد کرد که چند سال دیگه خونه بخره!و در کنارش شاید این قدر خصوصیات مثبت و خوب دیگه(مثل ایمان قلبی و حیا) داشته باشه که یه ذره صبر کردن پیش شوهر خودت ارزش بیشتری داشته باشه تا همون چند سال را بخوای مجرد بمونی!)

ببین من می گم انتظار جان مادرشوهر تو خوشبختی کلا خیلی مهمه. از همون اول تو خواستگاری ها ببین اخلاق مامان آقای خواستگار چه جوریه!

اگر یه مادرشوهری دیدی که پتانسیل اینو داره که حس کنی مثل مامان خودته، یه امتیاز فوق العاده ایه که نصیب هرکسی نمیشه... در این صورت می تونی از این پارامتر کوتاه بیای.

من مادر بزرگ پدریم(که خدا بیامرزتشون) مدت زیادی با ما زندگی می کردند و مادر من براشون کاملا مثل دختر بود.مامانم از بابام بیشتر مادربزرگم را دوست داشت! تازه این مورد را که دارم می گم خیلی با مورد آپارتمان فرق داره! کاملا مادربزرگم با ما بود... البته یه مدت زیاد(نه همش) و نه تنها هیچ مشکلی پیش نمیومد!وجودشون سراسر خیر و برکت بود...

حالا من کلا این را هم باز قبول ندارم. به نظرم حتما باید حداقل واحدها مستقل باشن.می گم اگر مادر آقای خواستگار از اون خانم های خداترس واقعی و مهربون بود اگر واحدها مستقل باشند؛ یک تخفیف اساسی تو این معیارت بده! چون چیزی که بدست میاری خیلی بیشتر از چیزی که از دست می دی هست!

***این را هم بگم؛پیامبر به یکی از اصحابشون می گن: پدر همسرت مثل پدر خودت هست.

می دونستی وقتی زن و شوهر طلاق می گیرن؛ پدر شوهر و مادر زن همچنان محرم می مونند؟!!

چرا؟ به نظر من چون از نظر خدا انگار آنها دیگه پدر و مادر خود تو هستند! و هیچ فرقی ندارند! پس حتی اگر زن و شوهر طلاق بگیرن، آنها محرم می مونند.چون پدر و مادر خود آدم که هیچ وقت نامحرم نمی شن!***

طبیعیه که منظورم این نیست که دیگه کلا این معیارت را عوض کن! مظورم اینه که این معیار متناسب با هر خواستگار سنجیده بشه! چون مورد به مورد فرق داره! و ما نمی تونیم یک حکم کلی بگیم.

حالا کنار این ها باید تیپ شخصیتی آقای خواستگار را بسنجی. ببینی مستقله یا نه. بچه ننه هست یا نه و هدفش این هست بعدا خونه بگیره یا نه و و و...

بعد تصمیم صحیح بگیری .

****اما گاهی هم شرایط یه جوریه که نمی شه همچین اطمینان کرد! مثلا آدمهای خوبی هستند ها! ولی خوب دیگه باز هم آدم دلش رضا نمی ده دخترش را نزدیک خانواده آنها بذاره! که این هم گفتنش راه داره و بعدا تو پست بعدیم بهت می گم.****

موفق باشی انتظار جان.

(راستی من نمی دونستم مشهدی!!! خانم زیارت رفتی سلام ما را هم برسونی ها! )

سلام خانم نوپو

نوشته اصلی توسط نوپو

. از قدیم هم گفته اند دختر ناز است و مطلوب و پسر نیاز است و طالب. حرف من هم نیست و یک ضرب المثل ریشه دار در فرهنگ ایران است و چندین قرن تجربه پشت آ ن.

خودمونی قدیم ها هم میشده عاشق ها برای معشوق ناز میکردن ها و تو همون قدیم ها مواردی برای ریشه کن کردن این ضرب المثل ریشه دار! از بعضی شخصیت های ملی داشتیم

شاهد مثالش هم این شعر حافظ:

صبــحدم مرغ چــمن با گــل نوخاســـته گـــفت
ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکـفت

گـــل بخــــندید که از راســـت نرنجـــــیم ولــی
هیچ عاشق سخن سخـت به معشوق نگــفت

حالا دیگه خود دانید.
موفق باشید.

نوشته اصلی توسط hamed-kr

هیچ عاشق سخن سخـت به معشوق نگــفت

این مصراع که کارو خراب کرد!!!اصلا ادعای عاشقی رو زیر سوال برد!

با عرض معذرت به خاطر پست بی ربط به عنوان تاپیک.

خاله قزی ممنونم ازتون.پست های شما رو بعضی جاها می خونم و استفاده می کنم و به نظرم خیلی منطقی صحبت می کنید.من هم دقیقا همین چیزی که شما گفتید رو گفتم.این که امکانش هست اون خونه رو پدرتون اجاره بدن و ما مستقل باشیم هم از طرف خونواده ی من و هم ایشون،ایشون موافقت کردن و مشکلی نبود( پدرم بعدش ناراحت بودن ازم و گفتن دختر وقتی ازدواج می کنه مال خونواده ی شوهرش میشه و جایی که اونا میگن باید زندگی کنه،ایشون گفتن خونواده ی این اقا به هیچ وجه قبول نمی کنن بخوای پسرشونو ازشون بگیری،ولی من اصلا قصدم این نبود باور کنید)
هدی عزیز ازت ممنونم.کاش می شد توی ی تاپیک در مورد تمام سوالات خواستگاری وزمان مناسب مطرح کردنش و... بحث کنیم.متوجه ام چی میگی اما من خیلی تجربه ام از این موضوع بده.اطرافیان من خیلی از این موضوع ضربه خوردن.دخترایی که فوق العاده سازش کار و عالی بودن به مشکل برخوردن و من به نتیجه ای که رسیدم در این مورد اینه که باید حد تعادل و میانه روی رعایت بشه در روابط با خونواده ی همسر. نه خیلی دور و نه خیلی نزدیک.بایددر عین صمیمیت حریم ها و حرمت ها حفظ بشه از دو طرف)
دختر بیخیال عزیز جلسه اول مادر و خواهر ایشون اومدن و مامانم ازشون خواسته بودن اقا پسر هم بیان و در صورت توافق بیان توی خونه که ایشون اومدن و بعد از صحبت های کلی من با ایشون رفتیم صحبت کردیم.ایشون کار منو قبول کردن (گرچه خواهرشون همون اول گفتن میخواد خانمش خونه دار باشه، ولی گفتن خودتون صحبت کنید) یعنی کار پاره وقت منو قبول کردن و من هم راضی بودم و همه چیز خوب پیش رفت حتی موقع قرار جلسه دوم هم ازمادر ایشون مامانم پرسیدن که گفتن مشکلی با کار پاره وقت من نیست.اما توی جلسه دوم تصمیمشون عوض شده بود.
اخر این مطلبم ی چیزی بگم،خیلی دلم می خواست به اون اقا بگم اما هنگ زده بودم و نگفتم مخصوصا برای اقایونی مثل اقای اثر راموشون و... که پستاشونو کم و بیش خوندم
واسه ی خانم (اکثریت خانم ها که هنوز حس زنانگی رو دارن و پر از عواطف و احساسن) بیشتر از هرچیز همسر، زندگی و بچه هاشون اهمیت داره و اولویت اصلی زندگی اوناست ، نهایت از خود گذشتگیشونو خیلی جاها دیدین و شنیدین.اگر اون خانم ببینه هر کدوم از این اولویت ها داره اذیت میشه و مشکل پیدا کرده کارش که هیچی همه چیزو فدا می کنه و از همه چیز میگذره.فقط واسش ارزش قایل باشید و سعی کنید شرطایی نزارید که حقوق انسانیشو که حق انتخاب جز اولین این حقوقه رو زیر پاتون له کنید.اگر شما به تربیت بچه حساسید باور کنید اون حساس تره.
برای همتون ارزوی داشتن همسری شایسته می کنم

نوشته اصلی توسط انتظارسبز

دخترایی که فوق العاده سازش کار و عالی بودن به مشکل برخوردن

فوق العاده سازشکار و عالی که می گید، منظورتون منفعل و کم جراته؟ این جور آدمها حتما به مشکل برمی خوردند.

گرچه هنوز روی حرف خودتون هستید که زندگی نزدیک خانواده همسر، بدون شک مشکل آفرین است، منم همچنان روی حرفم هستم ( و موافق با مصباح الهدی جان) که باید شرایط را سنجید. خانواده را دید و سنجید.

اگر بهت بگن، بین هرگز ازدواج نکردن و ازدواج با مردی که سایر معیارهای شما را با درصد بالایی داره ولی در آپارتمان کناری والدینش زندگی می کنه، یکی را انتخاب کن، کدوم را انتخاب می کنی؟

خانواده همسر اگر اهل آزار و اذیت باشند، یه شهر دیگه هم باشند اذیت می کنند. عروس اگر مهارت لازم را نداشته باشه و اهل غر زدن و ناسازگاری با همه باشه، یه کشور دیگه هم باشه از دست خانواده همسرش می ناله (تاپیکهای زیادی اینجا هست که می تونید بخونید)، اگر خانواده سالم و معمولی باشند نزدیک شدن بهشون اونقدر نمی تونه فاجعه باشه که بشه شرط ازدواج.

نمی خوام نظرم را به شما تحمیل کنم. اگر تواناییش را در خودتون نمی بینید، اگر دختر حساسی هستید، اگر جراتمند نیستید، و اگر شرایط آقای مورد نظر و خانواده اش مناسب نزدیک زندگی کردن نیست، بهتره همون شرط خودتون را دنبال کنید.

نمی دونم تاپیکهای خانم کاملیا را می خونی یا نه. کاملیا یک خواهرشوهر لوس و ننر و ... داره و همیشه از دستش شاکیه. خیلی خیلی در رابطه باهاش اذیت می شه. مثالهایی که از رفتارهاش می زنه مشخصه که کاملا حق با کاملیاست و اون خانم رفتارهای بد و لوسی داره. اما مادرشوهر و پدرشوهر فهمیده و خوبی داره.
در حالی که وقتی خودم را در شرایطی که کاملیا توصیف می کنه مجسم می کنم، برام عجیبه که چرا از دست این دختر حرص می خوره و ناراحته. نمی گم رفتارهای اون دختر درسته، ولی حرص خوردن کاملیا برام عجیبه. من خیلی راحت می تونم اون آدم را نادیده بگیرم. اما کاملیا نمی تونه و همین اذیتش می کنه. پس باید توانایی خودت را بسنجی. (عوضش من یه عالمه ضعفهای دیگه دارم که وقتی تاپیکهای خانمهای تالار و از جمله کاملیای عزیز را می خونم، به تواناییهاشون غبطه می خورم)

اخر این مطلبم ی چیزی بگم،خیلی دلم می خواست به اون اقا بگم اما هنگ زده بودم و نگفتم مخصوصا برای اقایونی مثل اقای اثر راموشون و... که پستاشونو کم و بیش خوندم
واسه ی خانم (اکثریت خانم ها که هنوز حس زنانگی رو دارن و پر از عواطف و احساسن) بیشتر از هرچیز همسر، زندگی و بچه هاشون اهمیت داره و اولویت اصلی زندگی اوناست ، نهایت از خود گذشتگیشونو خیلی جاها دیدین و شنیدین.اگر اون خانم ببینه هر کدوم از این اولویت ها داره اذیت میشه و مشکل پیدا کرده کارش که هیچی همه چیزو فدا می کنه و از همه چیز میگذره.فقط واسش ارزش قایل باشید و سعی کنید شرطایی نزارید که حقوق انسانیشو که حق انتخاب جز اولین این حقوقه رو زیر پاتون له کنید.اگر شما به تربیت بچه حساسید باور کنید اون حساس تره.

خانم مصباح الهدی در یکی از تاپیکهاشون، در مورد اشتغال خانمها، همین مطلب را با جملات زیبایی بیان کردند. البته نوشته ی خودت هم خیلی زیباست و مشکلی توش نیست. می تونی ترکیبی از هر دو مطلب تهیه کنی و زمانی که لازم شد به خواستگارت بگی. اتفاقا این بار هم می تونستی بگی. چرا نگفتی؟

گاهی یک تجربه ی بد، باعث می شه افراد شرطهایی را بذارن. یکی از نزدیکان من (خانم) شاغل است. به جرات می تونم بگم هر مردی به زندگی این خانم و همسرداری و بچه داری و ... نگاه کنه، محاله ممکنه قبول کنه خانمش شاغل باشه و البته نمونه های موفق و خوب هم زیاد دیدم.