سلام من کاملاً متوجه منظورتون شدم اما دوست داشتن به اون معنایی که قبل از ازدواج وجود داره با دوست داشتن پس از ازدوج به نظر من خیلی فرق میکنه قبل از ازدواج ( دوست داشتن بدون رابطه جنسی بدون تعهد ) میدونین بیشتر شبیه یه وقت گذرونی شیرین میمونه از دیدن و حرف زدن خوشت میاد و مسئله اصلی خیال پردازی های دخترونست که به ماجرا دامن میزنه. ( دیدمش فلان لباسش رو پوشیده بود فلان کلمه رو این طوری بیان کرد که من ازش خندم گرفت و............)اما تمام این حرفها و به اصطلاح دوست داشتن ها با کلمه ای به اسم ازدواج باید پایان یگیره. یعنی پس از ازدواج (اگه با یکی از اون دو نفر یا یه نفر دیگه بود فرقی نداره ) حتی اگه دیدیشون با هات خوب هم برخورد کردن و .. نباید به خودت اجازه برخوردی مثل قبل از ازدواج رو بدی چون این یه حقیقت که نفس انسان بسیار سرکش و باید جلوش محکم وایستاد. اون لحظات شیرین دوست داشتن رو هم باید به خاطره ها سپرد .
اما یه نصیحت دوستانه: تا میتونی فقط به خاطر خودت نه هیچ کس و نه هیچ چیز دیگه این روابط هر چند کوچولو و شیرین رو با هیچ کس نداشته باش . روحیات خانومها خیلی لطیف تر از اونی هست که خودشون فکر میکنن. اول شایدئ همه چیز به شکل یه بازی یا و قت گذرونی باشه اما کم کم میشه عادت بعد میشه اعتیاد بعد میشه اینکه اگه بهاشونم حرف نزنی میمیری. طاقت نمیاری و اون وقت تبدیل میشی به هیچ. هیچ . دیگه نیستی دیگه خودت نیستی و میشی یه بازیچه. عزیزم تمام اون کسایی که بعد از ازدواجشون با شوهرشون به خاطر مقایسه های نا خود آگاه با دوست پسر های قبلی مشکل پیدا میکنن با یه دوستی ساده شروع کردن با یه وقت گذرونی. پس آیندت رو خراب نکن. بخصوص با دوستی با چند نفر که اوضاع خیلی بدتر میشه.
علاقه مندی ها (Bookmarks)