موضوع: مشکلات زندگی مشترکم ارزشهای درونیمو متزلزل کرده.با صداهای درونم چه کنم؟

از همه دوستان ممنونم که نظرتونو گذاشتین. من برا فردا یه وقت مشاوره گرفتم. میخوام رو خودم کار کنم. ازین رخوت بیام بیرون. میخوام جدی راجع به ادامه این زندگی فکر کنم. اگه قرار باشه بمونم باید قوی باشم. اگه هم بخوام فرم باید قویتر باشم. انقد ذهنم آشفته اس که نمیتونم خوب مسایل رو تجزیه و تحلیل کنم. شاید مشاور کمکم کنه دوباره خودمو پیدا کنم. سختیهای این 5 سال قد یه زندگیه 20 ساله ازم انرژی گرفت. همین انرژی اگه صرف خودم میشد الان کلی اعتمادبنفس داشتم. فردا میام و از نتیجه مشاوره حضوریم میگم. بازم به نظرات همتون احتیاج دارم.تا بتونم همه زوایای موضوعو ببینم. از همتون ممنونم

چی شد مشاوره؟مطمئنم خیلی کارساز نبود چون نمیتونه تغییری در تو ایجاد کنه تو به روحیه جدید نیاز داری نه حرفای شعارگونه
چون مشکلت قدیمی شده با یه تلنگر و آدم جدیدی شدن و با روحیه جدید میتونی موفق شی
امیدوارم یه روز به حرفهای من برسی
قرار بود دیگه اینجا نیام اما نتونستم گفتم بیام شاید بتونم کمکی کنم
تو و همسرت به این زندگی عادت کردید مثل یه معتاد به سیگار که بعد5سال سیگار کشیدن دیگه براش عادی شده
اون سیگاری فقط با یه اراده و روحیه قوی و تغییر میتونه موفق شه نه اینکه یه سری بیان براش از مضرات سیگار بگن
تازه اعتیاد شما دونفره هست بهت اطمینان میدم وقتی ترک عادت کنی همسرت هم ترک عادت میکنه
راه های ترک عادت رو گفتم اگه کمکی خواستی برای تغییر بدون همیشه هستم
اما تا وقتی تصمیم نگیری هرگز موفق نمیشی

الهه درکت میکنم بی توجهی مرد به زن چقدر سخته نمیتونم بهت کمکی کنم چون خودم هم گرفتار مشکل تو هستم طوریکه وقتی از شوهرم رابطه میخوام انگار داره بهم صدقه میده ادعاشم میشه میگه من خیلی دوست دارم عاشقتم دکتر هم نمیاد میگه من ایرادی ندارم ایراد از توئه
این کمبود روابط آدم رو از پا درمیاره چون مدام زن فکرمیکنه ایرادی داره که شوهرش بهش توجه نمیکنه مخصوصا اگه مثل من شوهرشون رو دوست داشته باشن
من که احساس میکنم مجرد هستم و باید میل رو از بین ببرم تا شاید فرجی حاصل شه ماهی1بار بیاد سمتم چون حتی وقتی رابطه داریم هم انگار هیچ لذتی نمیبره و فقط بخاطر من داره بهم صدقه میده
اما مشکلم تو این قضیه اینه که تو مجردی ذهنت آروم بود که مجردی اما الان ذهن آروم نیست شوهرم رو دوست دارم نمیتونم میلم رو از بین ببرم

سلام..ممنونم..یه دنیا ازتون ممنونم..راستش میخواستم دیگه نیام اینجا.چون احساس میکردم مشکلاتم نیازمند یه اقدام قوی و عملیه و با چند جمله حرف و نصیحت حل نمیشه....اما امروز اتفاقی یه سر زدم و دیدم برام پست گذاشتین خیلی خوشحال شدم...فکر کنم انقد بی توجهی دیدم که کوچکترین توجهی دوباره امید رو تو وجودم زنده میکنه...
همونطور که گفته بودم رفتم پیش مشاور...کلی هم با خودم فکر کردم تا ریشه مشکلات و این رخوت و عمل نکردن به تصمیماتمو پیدا کنم....اول از نتیجه فکر کردنام میگم و بعد نظر مشاورمو:
بنظر خودم ریشه رفتارم و عدم تمایلم به حرف زدن با همسرم و شکستن این رویه یا بقول فاطمه اعتیادی که تو زندگیمونه فقط یه چیزه:اونم شک مداوم من به شوهرمه. حدود یکسال پیش وقتی احساس کردم داره بهم خیانت میکنه از زندگی باهاش ناامید شدم..دست از تلاش کشیدم و هرروز و هرروز با درد درونم مستاصل تر و درمونده تر شدم.. یه تاپیکم برا موضوع خیانت همسرم باز کرده بودم..راستش هنوزم نمیدونم شکم چقد درست بود..همسرم مدام انکار میکرد و میکنه اما من با تمام وحودم احساس میکردم و میکنم که داره دروغ میگه.(قضیه خیانت مربوط میشه به اینکه یروز بعد ازینکه همسرم از سرکار اومد متوجه شدم روی گردنش جای رژ لبه ..با دادوبیداد ازش پرسیدم که چیه؟اون ادعا کرد که نمیدونه اثر چی رو گردنشه و کلی دست پیش گرفت که ازین رفتارای بچه گانم خسته اس....مدتها بعد اس ام اسهای وقیحانه و چندش آوری رو تو گوشیش دیدم...انقد حالم بد شد که نتونستم بیشتر از دو سه تاشو بخونم بازم همسرم ادعا کرد که فرستنده اس ام اسها رو نمیشناسه و صرفا از سر کنجکاوی بهشون جواب داده..البته من باور نکردم)الان هربار که تصمیم میگیرم برای بهبود رابطم تلاش کنم یاد این رفتاراش میفتم و خودمو عقب میکشم.دوست ندارم شریک زندگیمو از کسی پس بگیرم و به قول معروف اونقد بجنگم تا دوباره شوهرم بشه مال من...بنظرم وقتی کسی با خیانتش تو رو زیر پاش له کرد دیگه ارزش جنگیدن نداره...
شاید بپرسین پس چرا تو زندگیش موندم؟ موندم چون راه برگشت ندارم..چون انقد ضعیفم که دوست ندارم با این حس وحال به خونه پدریم برگردم...میخوام انقد رو خودم کار کنم و قوی بشم تا اگه روزی خواستم برم زندگیمو خودم بسازم.رو پاهای خودم وایسم...
خلاصه همونطور که گفتم این شک و دلخوری از همسرم مانعم میشه
و اما نظر مشاور:
در مورد قضیه خیانت خیلی سر بسته برا مشاور تعریف کردم و فقط گفتم همسرم تا دیر وقت با گوشیش مشغوله و منم بهش شک میکنم..در مورد اتفاقاتی که بالا توضیح دادم چیزی نگفتم.(شهرمون کوچیکه...همسرم آموزشگاه داره و خیلیها میشناسنش...نخواستم تا اون حد پیش برم..شاید 1 درصد اشتباه کنم...واسه همون نگفتم..برای مشاورم بیشتر از کشمکشهای درونیم گفتم..ازینکه تکلیفم با این زندگی معلوم نیس..ازینکه میخوام بمونم یا برم
اونم بهم چند تا تکلیف داد...
1- هرروز سر ساعات مشخصی (نیم ساعت صبح و نیم ساعت بعدازظهر )به مشکلاتم و ناراحتیهامو واتفاقات بدم فکر کنم و احساسات بدم رو بنویسم...فقط تو همین تایم مجازم فکر و خیال کنم.
2- لیستس از علائق و تمام مواردی که شادم میکنه هرچند بچه گانه و احمقانه تهیه کنم.
3-جدول موقعیت روزانم رو پر کنم..برام توضیح داد که موقعیتهای ما افکار خودکاری رو در ما ایجاد میکنن که این افکار منجر به احساسات ما میشن و احساسات ما رفتارمونو بوجود میارن.
مثلا:همسرم دیر به خونه میاد(موقعیت).......من فکر میکنم با زنه دیگه ای وقت میگذرونه(افکار خودکار)......احساس خشم..شک.تنفرو...دارم(احساس)وق تی میاد خونه محلش نمیذارم..یا سوال و جواب میکنمش و یا تکه میندازم(رفتار)
گفت حالا دو تا آدم به عنوان زن و شوهر وقتی هر دو این سیر رو طی میکنن..مدام در تقابل باهم دچار احساسات..افکار خودکار و رفتارهای غلط میشن..
مثلا در ادامه اتفاق بالا همسرت بعد از برشگت به خونه تو رو میبینه که بهش بی توجهی(موقعیت)فکر میکنه چه زن قدر نشناسی دارم.تا حالا سر کار بودم و بجای استقبال خوب با قیافه درهمش مواجه شده(افکار خودکار).....احساس ناراحتی و افسردگی و درک نشدن میکنه(احساس)....در نتیجه غرق در کار میشه و ازت فاصله میگیره(رفتار)
عملکرد دوتا آدمی که احساسات.و افکار خودکار خودشون رو کشف نمیکنن مثل یدور باطل مدام اونا رو دچار رفتارهای اشکال دار میکنه...اسم عملکردشم پروانه ایه
دقیق توضیح دادم شاید بدرد کسی بخوره
قرار شد اول افکارمو با این تکالیف کنترل کنم..مرحله بعد یه فکری واسه افسردگیم میکنیم..




- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط Fateme1985

چی شد مشاوره؟مطمئنم خیلی کارساز نبود چون نمیتونه تغییری در تو ایجاد کنه تو به روحیه جدید نیاز داری نه حرفای شعارگونه
چون مشکلت قدیمی شده با یه تلنگر و آدم جدیدی شدن و با روحیه جدید میتونی موفق شی
امیدوارم یه روز به حرفهای من برسی
قرار بود دیگه اینجا نیام اما نتونستم گفتم بیام شاید بتونم کمکی کنم
تو و همسرت به این زندگی عادت کردید مثل یه معتاد به سیگار که بعد5سال سیگار کشیدن دیگه براش عادی شده
اون سیگاری فقط با یه اراده و روحیه قوی و تغییر میتونه موفق شه نه اینکه یه سری بیان براش از مضرات سیگار بگن
تازه اعتیاد شما دونفره هست بهت اطمینان میدم وقتی ترک عادت کنی همسرت هم ترک عادت میکنه
راه های ترک عادت رو گفتم اگه کمکی خواستی برای تغییر بدون همیشه هستم
اما تا وقتی تصمیم نگیری هرگز موفق نمیشی

ممنونم که سر حرفت نموندی و اومدی....ممنونم
حق با توئه..ما به این زندگی عادت کردیم..منم که باید این دور باطل رو بشکنم...اما این شک و خیال لعنتی نمیذاره
دارم دوباره پا میشم...حتما با همسرمم حرف میزنم...این روزها درگیر همایش بود درست و حسابی ندیدمش...امشب حتما.هرطور شده باهاش حرف میزنم
فاطمه جون ممنونم بازم..راستی اوضاع و احوال خودت چطوره؟

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط Sara1370

الاهه چرا خثی شدی مگه نگفتی نیازمند کمک ما هستی منتظریم من نمیتونم بگم که مشاور اشتباه میگه و فاطمه درست میگه ولی به نظرم حق با فاطمه باشه نباید بذاری فیلم های بد ببینه
نباید بذاری رابطش باهات قطع باشه یه تاپیک زدی که بدون رابطه جنسی میشه زندگی خوبی داشت درصورتیکه من فکرمیکنم این نشدنیه و تو نباید با این قضیه کنار بیای باید شوهرت رو جذب کنی
امیدوارم از کارهات و تصمیمات بگی به نظرم تسلیم شدی و نمیخوای از جات بلند شی
حرفات این رو نشون میده که کاملا نا امیدی و کنار اومدی با این قضیه
نا امیدی از مرگ هم بدتره

ناامیدی از مرگ هم بدتره
میخوام دوباره تلاش کنم..نه فقط برا جلب توجه همسرم..برای ساختن اون زندگی که لایقشم...برای اینکه زن قوی و قاطعی باشم...برام دعا کن کم نیارم..ازت ممنونم عزیزم

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط Samane1367

الهه درکت میکنم بی توجهی مرد به زن چقدر سخته نمیتونم بهت کمکی کنم چون خودم هم گرفتار مشکل تو هستم طوریکه وقتی از شوهرم رابطه میخوام انگار داره بهم صدقه میده ادعاشم میشه میگه من خیلی دوست دارم عاشقتم دکتر هم نمیاد میگه من ایرادی ندارم ایراد از توئه
این کمبود روابط آدم رو از پا درمیاره چون مدام زن فکرمیکنه ایرادی داره که شوهرش بهش توجه نمیکنه مخصوصا اگه مثل من شوهرشون رو دوست داشته باشن
من که احساس میکنم مجرد هستم و باید میل رو از بین ببرم تا شاید فرجی حاصل شه ماهی1بار بیاد سمتم چون حتی وقتی رابطه داریم هم انگار هیچ لذتی نمیبره و فقط بخاطر من داره بهم صدقه میده
اما مشکلم تو این قضیه اینه که تو مجردی ذهنت آروم بود که مجردی اما الان ذهن آروم نیست شوهرم رو دوست دارم نمیتونم میلم رو از بین ببرم

سمانه عزیزم میفهممت...میدونم چی میگی...اما عزیزم واقعیت همینه که هست باید براش راه چاره ای پیدا کرد...دیگه منتظر صدقه شوهرت نباش...سمانه دوست داشتنی و خواستنی در وهله اول برای خودت باش...مطمئن باش برا همسرتم جذابتر میشی..تازه اگه اینطور نباشه اونه که یه خانم جذاب و خواستنی رو از دست داده..قوی باش عزیزم..اینجاییم تا به هم روحیه بدیم.مگه نه؟
به تکالیفی که مشاورم بهم داد فکر کن..تو هم انجامشون بده