موضوع: شوهرم من و دخترم رو ترک کرد و رفت، لطفاً کمکم کنید...

سلام دوستان گل همدردی،
نمیدومم چرا کسی کمکم نمیکنه؟! واقعا من فقط باید صبر کنم؟!یعنی مشکلمون با صبر حل میشه؟! متاسفانه از آلمان نمیتونم اشتراک پرداخت کنم،آیا برای انجمن تخصصی و خصوصی گذاشتنم هم باید حق اشتراک پرداخت بشه؟!
شوهرم دیروز بعد از دو هفته آمد دنبال پارمیدا و با هم مثل همیشه رفتن استخر،امروز تولد دخترمه،علی واسش کادوی نیاورده نود،نمیدونم شاید هم خریده و گذاشته خونه آخه ما خونه مامانماینا هستیم! فکر میکنم بخاطر حرف یک ماه پیشم که دیگه کادو نداده،آخه یه مدت بود هفتهای یه دفعه یک کارتون میفرستاد،منم گفتم پارمیدا پدر میخواد، به وجود باباش در کنارش احتیاج داره،مهربوبیاتو با علاقه نسون بده و پدر کادوی نباش!!! دخترم اولا که با علی بیرون میرفت وقتی برمیگشت خیلی بد اخلاق میشود، گوشه گیری میکرد و تا سه روز همش حرف باباشو میزد،ولی الان خیلی بهتره!
من فکر میکنم شوهرم اصلا فعلا تسمیم نداره بره درخواست بده واسه طلاق،گفته فقط میرم به نمیدونم به ایرانی بهش چی میگن فکر میکنم سبت احوال یه اداره هست که وقتی ازدواج میکنید، بچه دار میشید و جدا از هم زندگی میکنید میرید خبر میدید،تا مالیات رو بر اساس وضع فعلی بهد بدن،البته اصلا به نفعش نیست این کار چون اگه بگه از ما جدا شده باید بیشتر مالیات بده و حقوقش کم میشه خیلی کم!!! اون بخازر ما این همه حقوقش بالاست ولی مقتی میخواد پول بده انقدر نه انگار که از صدقه سری من و دخترمه این حقوقه بالاش!!! خیلی لجلازه هیچی نمیخواد درک کنه،یعنی میتونه ولی نمیخواد!!!
باز هم نیازمند همیاری و پیامهای شما دوستان هستم...

سوده جان روحیات من به شوهرت خیلی نزدیک تره تا تو.واسه همینم نمی تونم احتمالا زیاد کمکت کنم. ممکنه موضع بگیرم. نمی تونم درست راهنماییت کنم. مشکلتم طوریه که باید مشاوره تخصصی بگیری تا بتونی بهتر مهارت های ارتباطی رو یاد بگیری. از تماس با ما بپرس که اشتراک ازاد رو چطور بگیری. حتما مشاوره بگیر.

نظر من اینه که اره. منم اگه بودم حس می کردم 8 سال عمرمو هدر دادم. شوهرنم از من خیلی محترم تره. شاید چون مرده و حس حماینگری داره. من اگه به این نتیجه برسم یکی هیچوقت دوستم نداشته و همه ی وفا و مهر و زندگی ای که براش گذاشتمو حتی نفهمیده، اگه عصبانی میشدم خیلی حیلی شدید تر میشدم. و احتمال خیلی زیاد دیگه پشتمو می کردم می رفتم حتی یه کلمه هم حرف نمی زدم. اما شوهرت هنوز اینطوری نیست. فقط درونش اعصابش خورده.

سوده جان برات عمر گذاشته احساس گذاشته از هر چی که می تونسته گذشته به خاطر شادیت. اونوقت تو حتی بهش گفتی بمیره. حتی خودت هم نه. دخترش رو هم وادار کردی که با تو لباساشو بریزه بیرون. نمی دونم چطور نمی فهمی اینا رو.

شوهرت ادم حساسیه به نظرم. درک عاطفیش هم بالاست. تو می خوای مهربون باشی این عالیه. اما نیازه که ببینی طرف مقابلتو و احساساتشو کمبودها و نیازهاشو و شادی هاشو ببینی. ندیدی که کنار خواهرش همون یه ماهی که می یومدین ایرانو تو ناراحت بودی اون خوشحال بود و همون خوشحالیشم چون ندیدی با خودخواهی ای ناخواسته ات ازش خواستی بگیری. گفتی خونه رو از خواهرت بگیرین (خونه ای که احتمالا خاطرات کودکی هم داشته) بفروشین یه خونه دیگه بخرین که برای راحتی تو دیگه نرین اون یه ماه پیش خواهرش باشین. فقط برای راحتی تو. اما مردی که پدر مادرش نیستن پیشش میره خونه ای که خاطراتش هست و پیش خواهری که بعد سالها یا حداقل یه سال می تونه یه ماه پیشش باشه و خودت می گی خواهرش هم خیلی محترم بوده و مهربان، تو این مرد رو این نیاز هاشو و این شادی رو ندیدی و به راحتی ازش گرفتی.
خیلی چیزای دیگه.

همه ی مشکلت هم اینه که درک بیرون از خودت رو توجه نمی کنی. نمی بینیش. می گی غذا بهش می دی خوبه. اما روحش هم نیاز به تغذیه داره. هر انسانی نیاز داره درک بشه.

عزیزم زیاد می تونم از نوشته هات برات نظراتمو بنویسم. ولی هم خودم ادم صبوری نیستم هم از اون مهمتر مشاور و متخصص نیستم. اینا هم برات نوشتم ببینی که دیدگاهت ممکنه متفاوت باشه و اینکه می گی نمی دونی چشه شوهرت بدونی که ممکنه دردهای زیادی توی دلش الان باشه. با وجود این بازم به قول خودت به جدایی مطمن نیست. پس اگه می خوای زندگی مشترکتو ادامه بدی نیازه مادر خوبی باشی نیازه همسر خوبی هم باشی و اینا رو باید خیلی سریع شروع کنی با کمک تخصصی یاد بگیری.

موفق باشی.

سلام دوستان گلم،
واحد جان، من فقط همون دو سال پیش که دعوای بدی داشتیم از مامانماینا خواستن واسه آشتی بیان، سه ماه پیشم که پسر خالش با خانمشون و مامانم پیشم نودن اتفاقی بود که حرفا بالا کشید،ولی حق با شماست کسی نباید دخالت کنه،یه حقم به من بدید کسی که انقدر التماسش کردم هر وقتی که دیدمش گفتم انقدر دوستت دارم که دوریت عذابم میده ولی بیخیال بود و میگفت مشکل خودته...درسته علی بخاطر من از بلژیک امد اینجا ولی خوب منم تو زندگی کم واسش نذاشتم،چرا فقط خوبیهای اون دیده میشه؟!علی منو دوست داشت ولی الان که دم بی پانیه میگه ازت متنفرم... شما میگید سر حرف کادو باز قلبش شکسته ولی آیا اون که با رفتار شداره بچمو خورد میکنه این دل شکستن نیست؟! دختر کوچولومتو تمام بازیهاش یه شخصیت به نام "بابا علی " داره، دفعه آخر که اینو بهش گفتم گفت خوب باید با همون اسباب بازی بابا علی بازی کنه!!! بعد میره تو Facebook (که در واقع اصلا آدمی نیست که اهل Facebook باشه،سالی 12ماه status نمیذاره)Status میذاره عکس پارمیدا رو میذاره مینوسه دختر بابا... من الان چی باید درک کنم؟! یعنی الان واسه درک کردنش دیره؟!امروز تولد دخترم،دیروز که باهم رفته بودن استخر پارمیدا به باباش گفت بابا واسه تولدم بیا اونم گفت باشه بهش،فکر نمیکنم بگم بیا خونه سه نفری واسش تولد بگیریم بیاد،احتمالا امروز باز pmمیده میام دنبال پارمیداببرتش بیرون،فکر نمیکنم اگه بهش بگم بیا خونه واسه تولد پارمیدا بیاد،چون میدونه واسه پارمیدا شنبه تولد گرفته بودم،بنظرتون من بهش بگم یا صبر کنم خودش تماس بگیره؟!
شما میگید من واسه حرف کادو که زدم قلبش شکسته ولی دخترم رو نمیبینید که چقدر به باباش وابستهاست،خوب باید بهش میفهموندم که پارمیدا به وجودش احتیاج داره به محبت نه کادو،دخترم انقدر بهش وابستگی داره که هر وقت بازیمیکنه تو بازیهش همیشه یه شخصیتی به نام"بابا علی " وجود داره، بعش گفتم میگه خوب من چیکار کنم،اون اصلا درک نمیکنه،میگه عادت میکنه!!! بعد امنوقت شما به این انسان میگید با محبت و وفادار؟! من واقعاً چطوری باید الان درکش کنم،راحتش بزارم؟ خودمو نشونش ندم که دلش واسم تنگ بشه؟!
Meinoush عزیز ممنون که باز پشتیبانی میکنی،حتما میپرسم واسه انجمن تخصصی،مرسی! نمیدونم چرا باید این 8سال رو جزو عمر هدر شده ببینه؟! ما واقعا تو این تمامه 10سال از همون اولش خوشبخت بودیم،همه میگتن شما انقدر باهم خوبید که باید از آرامشتون درس گرفت،ولی از همون وقت که پامون به ایران وار شد جر و بحث ها شروع شد،من تو ایران که بودیم اصلا ناراحت نبودم انقدر اونجارو آدماشو دوست داشتم که موقع برگشت تو هواپیما تمام راهو گریه میکردم و علی دلداریم میداد! اون خونه هنوز هم هست،یعنی خواهرش سهم شوهرم رو داد و خونهرو ورداشت،خونه بچگیشون تو جنگ خراب شد و مامان و باباش زیر همون آوار فوت کردناین خونهرو وقتی شوهرم بلژیک بود با پول ارثیه خریدن...
شما میگید واسم عمر،احساس گذاشته منم گذاشتم بخدای احد و واحد من بیشتر گذاشتم،درسته کار بدی کردم لباسهاشو از بالکن پرت کردم ولی اون خیلی بی احساس منو هول داد،بچم واسه زخم پاهام اشک میریخت بعد آقا فرست رو قنیمت دونست و فرار کرد باز،یه بار وقتی داشتیمحرف میزدیم از خونه رفت بیرون منم دنیالش رفتم،نزدیک خونمون یه جای سرسبزه مثل چنگل کوچولو،رفت اونجا منم رفتم انقدر التماسش کردم،علی من خودمو عوض میکنم میشم سوده که علی میخواد،باهام حرف بزن بگو من چیکار کنم،نزدیش میشدم بقلش کنم هولم میداد میگفت دست به من نزن،ساکت باش،برو گم شوو...پا گذاشت به فرار باز منم دنباش که واستا صحبت کنیم( من بهش اون موقع که خونه بود یک ماه فرست دادم تا آروم بگیره ولی هر روز بدتر میشود) بعد از یه شیب خیلی بد رفت پایین میدونست که من میترسم و دیگه دنبالش نمیکنم ولی من رفتم و بدجور دستو پاهام زخمی شد،بدنم کبود شده بود اون دید که من افتادم ولی رفت خونه،منم یواش یواش رفتم خونه،گفتم چرا واینستادی گفت مشکل خودت بود میخواستی نیای دنبالم...بعد این انسان با احساسه؟! من باید الان چیکار کنم،مادر خوبی که امیدوارم باشم،خدا همیشه کنارمه و کمکم مینه که آروم باشم و تمام مهرمو به دخترم بدم،ولی سهم شوهرم رو چطوری بهش نشون بدم،اون اصلا خونه نمیآد،الان دو هفته اس ندیدمش،فکر میکنم شاید یه مدت منو نبینه این حس نفرتش فروکش کنه،درسته؟!واقعا الان نمیدونم چطوری باید مشاوره بگیرم،باید ببینم و بپرسم شاید راه حلی باشه...
بازم کمکم کنید لطفا که من الان چطوری بهش ثابت کنم که درکش میکنم؟

سلام عزیزم
شرایط سختیه درکت می کنم اما الان رفتارت خیلی مهمه
با دخترت مهربون باش ببرش پارک ممکنه همسرت زیر نظر داشته باشه شما رو و برگرده
بهش پیشنهاد بده برا تولد بچه سه نفری جشن بگیرید
پیام های عاشقونه براش بفرست
ان شاالهه درست میشه