موضوع: از این همه دعوا تو رابطه ی ۷سالم خستممممم

خب واسه اعتماد به نفسم چی کنم؟ من مطالب مربوط به اعتماد به نفسو تو این سایت خوندم ولی تئوریه

یکی از دوستان همین تالار به اسم باران این کتابو معرفی کرد
عرت نفس (راهنمای عملی)- دکتر اسکیرالدی- ترجمه اصغر فروغ الدین عدل - نوشین شاکری- نشر روان

- - - Updated - - -

هر چی بیشتر خودتو دوست داشته باشی در واقع اعتماد به نفست هم بیشتر میشه

ممنون ، تهیه میکنم حتما
واسه مشکل اصلیم کسی دیگه راهنمایی نمیکنه؟ ؟ ؟

من که از این تاپیک نتیجه ای نگرفتم
از بچه های همدردی کسی هس ساکن مشهد باشه؟ یه سوال داشتم

نوشته اصلی توسط سپیده ی تاریک

سلام خیلی ممنون که به تاپیکم سر میزنید ، واقعا جواباتون درسته. من مغرورم خودم میدونم ، اینم بگم که خیلی رو روابطم تاثیر گذاشته حتی با دوستای دخترم که مثلا مسیجی بدم و جواب ندن ناراحت میشم و دیگه نمیدم تا وقتی اون بده ...
حرفات کاملا درسته آنیسا جون، منم میخوام یاد بگیرم درست رفتار کنم با راهنماییهای شما . از نظر شرایط تقریبا یکسانیم نه کاملا ، مالی ما ازونا کمی بالاتریم ، ظاهری بهم میخوریم (بقیه میگن) ، فرهنگی نمیدونم چون خانوادشو ندیدم از نزدیک و برخوردی باهاشون نداشتم ولی وقتی تلفنی حرف میزنه با پدرش خیلی مودبانه و چشم و اینا به کار میبره، تحصیلی هم هر دو لیسانس ...
وقتی من عصبی میشم و اول دعواس سعی میکنه آرومم کنه و نزاره دعوا به توهین و تحقیر و فحش بکشه ولی من خیلی وقتا اهمیت نمیدم به تلاشش و راه خودمو میرم ، از تهمت هم خیلی بدش میا که منم استفاده میکنم و باعث عصبانیت اون میشه ، اونم حرف از دیگری تو زندگی من میزنه!

نوپوی عزیز واقعا دوس دارم مغرور و خودخواه نباشم ولی نمیشه ، انگار یه چیزی کم دارم وقتی مغرور نیستم ، رابطم با خدا فکر کنم خوبه. . توکلم همیشه به خودشه . . . منظورت چه نوع مباحثی هس؟ میشه لینکش رو بزاری؟
شیدا جون خط اول نوشتت مثه سیلی بود ممنون که واضح گفتی چقد میتونه رفتارم خطرناک باشه . لطفا بگید چی کنم درست شم ، منم احساس خطر کردم که اینجا کمک خواستم .
عصبیم چون واقعا خستم از بلاتکلیفی ، از اینکه دوستاش و دوستام دارن میرن سر خونه زندگیشون حرص میخورم، میگم چرا من از همه ی اونا کمترم! خودش هروقت این حرفارو میزنم شرمنده میشه و میگه تو بخوای همین الان میام ولی با این اوضاع مالی!
فکر کنم بخشی از عصبی بودنم هم خانوادمه، روابط پر تنشی که هس
. راستش نمیدونم علت توقع زیادم چیه ، شاید اینکه زیاد دوسم داره و همش ابراز علاقه میکنه بهم باعث شده ازش این همه توقع داشته باشم ، (پر رو شدم!! )بعضیاشم خیلی غیر معقوله ، مثلا پارسال بخاطر عروسی داداشش سرش خیلی شلوغ بود و اصلا نه اس داد نه زنگی ، منم ۴صبح زنگیدم بهش و گفتم همه چی تموم!! ولی اون نزاشت و معذرت خواست ، الانم یادش میفتم خجالت میکشم . ازینکه عروسی داداششو زهرمارش کردم بدم میا از خودم . خیلی ازین موردا بوده متاسفانه هروقت عروسی کسی میره اینکارارو میکنم ، باهش دعوا میکنم سر بهونه های مختلف ،فکرکنم عقده ای شدم!!

سلام خانمی.
راستش این پستت توجه منو جلب کرد و باعث شد بخوام نظرمو بگم. من دو هفته پیش به خاطر اینکه همسرم روحیه ای مشابه شما دارن البته با شدت کمتر پیش روانشناس رفتن و ایشون بهم گفتن که این مورد برمیگرده به دوران کودکی. باید به طور درمانی مرکز برن و ایشونو برگردونن به دوران کودکی تا ریشه این حالتو پیدا و درمان کنن و چند جلسه طول میکشه. افراد خیلی کمی هم این کارو میتونن انجام بدن و یه تخصص خاصه. البته من زیاد دقیق حرفاشونو یادم نیست اما کلیاتش این بود و قرار شد برام تحقیق کنن که بهترین متخصص این امر کیه و بهم خبر بدن (خودشون از روانشناسان خیلی مطرحن اما گفتن در این زمینه تخصص ندارن)
این حالت شما که بهش پرتوقعی میگین.ممکنه به خاطر غرورتون تشدید شده باشه اما علت و ریشش خیلی عمیقه و لطفا به جای فکر کردن به اون آقا و ازدواج به خودتون فکر کنین و برای خودتون وقت و هزینه صرف کنین تا بهتر زندگی کنین.


این که شما اول عصبانی میشین از اینکه به نظرتون بهتون بی توجهی یا بی احترامی شده و یک واکنش تند نشون میدین یعنی از فرآیند فکر اولیتون استفاده میکنین و با مسائل با اولین برداشت شما که ناشی از تربیت و گذشتتونه و سرشار از هیجاناته ، برخورد میکنین. اما بعد مدتی که فکر میکنین متوجه میشین که دلیل کار فلانی شاید بی احترامی نبوده و واقعا گرفتار بوده، یعنی فرآیند فکر ثانویه که فکر خنثی و بی طرفانست و از هیجان به دوره ،خیلی دیر در شما رخ میده. این جلسات مشاوره فرآیند فکر اویه و ثانویه شمارو به هم نزدیک میکنه تا فاصله این دو به حداقل برسه. البته هیچ کس برای ما نمیتونه معجزه کنه و ما تا خودمون دست به کار نشیم هیچ اتفاق مثبتی واسمون نمیفته حتی اگر پیش حاذقترین روانشناسان بریم.

برای شروع پیشنهاد میکنم همین حالا راه های آرامش پیدا کردنتونو پیدا کنین (راه های بی ضرر)، مثلا آب سرد خوردن و دراز کشیدن، دوش گرفتن... وقتی اتفاقی شمارو خشمگین میکنه بلافاصله به جای هر عکس العمللی یک از کارایی که قبلا تصمیم گرفتینو انجام بدین مثه همون دراز کشیدن. و یاد داشت کنین که دقیقا شما دارین چی فکر میکنین که باعث خشمتون شده و خودتونو کامل خالی کنین. به خودتون ارامش بدین و بذارین زمان ب اندازه کافی بگذر (حتی چند روز). بعد اون نوشته هاتونو بخونین و ببینین چه تفکراتی پشت این خشم شما نهفتست.
البته باید یه نفر دیگه کمکتون کنه در تحلیل اون فکرا اما این کار لاااقل نمیذاره شما هیجانی واکنش نشون بدین.
امیدوارم موفق باشین

دوستان منتظر نظراتتون هستم

سلاااام
دوستان من باز کنترلمو از دست دادمو میخاست دعوامون شه که نزاشت ،معذرت خاست سریع
چرا دیگه نمیگید چی کنمممم؟
آنیسا؟ شیدا ؟ مینوش؟

خانمم شما مث اینکه فقط لفظی میخوای خودتو اصلاح کنی ولی در عمل کاری نمیکنی
در بدترین شرایط هم یه راه درست باید جلوی چشمت بیاد.مثل مشت کردن دستت،گفتن یه ذکر،آب زدن به صورتت،حتی بستن چشم هاتم میشه یه راه در رو باشه
به خودت تلقین نکن که نمیتونی،مغروری،همینی که هستی...
عوض شو تا ترکت نکنه
حواست باشه موقعی به هوش نیای که خیلی دیره

بعد هفت سال فرهنگ خانوادشو نمیدونی!!!ندیدی؟!!!خانوادش اصلا در جریان هستن؟!
من عمرا به کسی که دوستش داشته باشم فحش بدم.دعوامون شده داد زدم.تقصیره منم بوده اما هیچ وقت فحش ندادم.مثلا بلند داد زدم چرا اینکارو کردی و اون با ارامش جوابمو داده.خیلی وقتا وقتی داشتم از عصبانیت می پکیدم یک ساعت ازش فاصله میگرفتم تا اروم شم بعد می رفتم درباره مشکلمون میحرفیدم.
خودتو بذار جای اون.پدر مریضتو ول میکردی؟! گاهی احتیاجه خودمونو جای طرف بذاریم.
کتاب لحظه های واقعی از باربارا انجلیس را از اینترنت دانلود کن .خیلی مفیده.
توقعت را به خاطر مردی که 7 ساله پات مونده بیار پایین و برو سر زندگیت.مردم همیشه حرف میزننن.این زندگیه توه -نه مردم

امیدوارم شما هم مشکلت حل شه و باخبر عروسی بیای اینجا