موضوع: چرا اصلا خواستگار ندارم ؟

خانم رایحه شما لطف دارید.
همیشه همه جور آدم هست ولی کمو زیادش متفاوته. به نظرم در مورد هر چیزی انتخاب سریع و راحت و " جذاب " معمولا انتخاب خوبی از آب در نمیاد و نتایج پشیمان کننده ای داره و انتخاب های خوب رو باید جاهای خوب پیدا کرد. به زبان ساده تر چیزی که دمه دسته خوب نیست و چیزی که خوبه هر جایی در دسترس نیست. ( یکی از دوستام میگفت خوب هم هست اما بده نصیب ما میشه. اینو برای خنده گفتم البته ) یه مثال میزنم. مثلا برای پی بردن به خدا باید اعماق درون و وجود و هستی رو با تفکر در آمیخت تا پیداش کرد و اونوقت میتوان به وجود و محبت خدا پی برد ولی در ظاهر هیچ چیز معلوم نیست.

به هر حال به نظر میاد این دنیا قوانین محکم و صد در صد و خیلی مشخصی نداره و گاهی هم به ندرت آدم شانس میاره که البته اینم بعید نیست از لطفی باشه که خدا بهمون داره.

خانم ویس، راستش خیلیها مشکل مارو دارن. مخصوصا ما دهه شصتی ها. اما بزارید یه حقایقی رو بهتون بگم تا خیالتون کمی راحت تر بشه.
شایدم بدونید اما من خودم مدتیه بهش پی بردم. اونم اینه که:

بهتره وقتی هدفی داریم و در اون هدف مشکلی داریم بجای تمرکز بر مشکل به تلاش خودمون و توکل به خدا ادامه بدیم و زیاد خودمون رو نگران نکنیم تا مسیرهای خیر بهمون باز بشه. خدا بارها گفته که به من اعتماد کنید و به من امیدوار باشید. مطمئنا اگه به خدا اعتماد و امید نداشته باشیم مسیر لطف خدا رو به روی خودمون بسته ایم. پس نباید نا امید بود. باید به خدا توکل کرد. یعنیبهش بسپریم که برامون کار خوبی بکنه و خودمون هم تلاش داشته باشیم.

من بارها شده که خدا دستمو درست همونجا که نیازش داشتم گرفته. اصلا خرافاتی نیستم ولی میتونم به جرات بگم خدارو با پوستو جونم لمس کردم و دیدمش. شما نا امید هستی ولی بزار یه چیز دیگم بگم. حتی.. حتی اگه یک درصد هم طوری شد که به هدفمون نرسیدیم نباید ناراحت باشیم چون ما تلاشمون رو کردیم. پاک زندگی کردیم. خطا نکردیم. سالم زندگی کردیم و برای رشد و تعالی خودمون تلاش کردیم و به خدا توکل کردیم. وجدانمون ناراحت نیست. خدارو داریم. به نظرم کسایی که خدارو ندارن هیچی ندارن. حتی ازدواجم بکنن پولم داشته باشن فلان و بهمانم داشته باشن و ظاهرا خوش باشن. ... چه ارزشی داره؟؟؟ اونی که خدارو داره همه چی داره. باید امیدوار بود و تلاش کرد و سالم زندگی کرد.

یه وقت آدم ناراحت میشه از زندگی. باید گفت ناراحتی گاهی اما غصه و نا امیدی هرکز. شادی گاهی اما شهوت پرستی و خود کامگی هرگز...

یه چیز دیگم بگم خیالتون راحت تر بشه:

تا حالا با ماشین تو شب مسافرت کردید؟ نمیدونم.. من که خیلی دوست دارم. البته نه تنها مثل الان.. بگذریم..
شما دارید با ماشین از شهرتون به مقصد یه مسیر طولانی مثلا مشهد حرکت میکنید... شب هم هست. به من بگید چراغ جلوی ماشینتون چقدر مسیر رو روشن میکنه؟

آیا چراغ ماشین کل مسیر رو ( مثلا 1200 کیلومتر ) روشن میکنه؟؟ نه اصلا.. فقط فوقش 500 متر رو روشن میکنه و همزمان با حرکت شما نورتون هم حرکت میکنه و به همین شکل که فقط اون لحظه و اون قسمت رو دقت میکنید کل مسیر رو ان شاء الله به سلامتی طی خواهید کرد. ( 99 درصد به مقصد میرسید اونم با خیال راحت ) لازم نیست کل راهو ببینید.

بخدا اگه میشد کل راهو با یه نگاه ببینیم همه منصرف میشدیم از سفر چون به نظر سخت میاد. اما وقتی نگاه نکنیم و حرکت کنیم، بعد از رسیدن به مقصد میبینیم اصلا سخت نبود. اصل زندگی هم همینطوریه.

منو شما و امثال ما داریم به کل مسیر و سختی راه نگاه میکنیم و بسیار به نظرمون سخت میاد. نباید اینطور به زندگی نگاه کرد. البته منظورم در این مورده. خیلی وقتا باید آینده نگری کرد و عواقب انتخاب و اعمال رو بررسی کرد و به این شکل درستی و نادرستی خیلی چیزا رو میشه تشخیص داد اما در این مورد دقیقا بر عکسه. چون ما در حال انتخاب یا اقدامی نیستیم بلکه در حال تحمل و تلاش هستیم. پس به جای نگاه کردن عمیق به مشکلمون بزار کمی به خدا نگاه کنیم...

میشه بگی الان مگه پوشش و تیپت چطور هست؟
و اصلا برای همسرآینده ات چطور شخصیتی مدنظرت هست؟چه تیپی از آقایون رو می پسندی؟(هم ظاهری هم شخصیتی منظورمه)
چطوربا این آقایون آشنا شدی و یکی دوهفته صحبت کردی؟ و اینکه بیشتر این آشنایی ها تو کدوم سنت بوده؟
خودت فکر میکنی چرا این چند مورد تو رو واسه دوستی انتخاب کردن؟
ن![/quote]

مرسی گلم
تیپ خودم مانتو و شاله بیرون از خونه. مانتوهای محیط کارم تیره و تقریبا بلند و مانتوهای غیر اونم معمولا مدل ساده و رنگهای شادتری دارن. آرایش زیادی نمی کنم. یعنی آرایشم حرفه ای نیست. یکی از تغییراتی که قصد دارم بدم همین زیاد کردن و حرفه ای کردن آرایشه. هرچند دوس ندارم
اما به خاطر اینکه سنم کم نشون داده میشه بدون آرایش مجبورم اینکارو کنم. یکی از مشکلاتم همین بیبی فیس بودنمه. همه فکر می کنن خیلی کم سن و سالم. همیشه ام پیشنهادهای دوستی از پسرای کمتر از سن خودم دارم.
اون پیشنهادهای قبلی هم تو دوران دانشجوییم بود.
همه هم علتش رو دختر خوب و سنگین بودن ذکر کردن. و یه نکته ای که همه گفتن این بود که چهرت معصومیت خاصی داره. (اینو کلا همیشه از اطرافیانم شنیدم)
خودم هم برام پسری جذابه که شخصیت مردونه داشته باشه. با شخصیت و منطقی و صبور. وضعیت مالی برام مهم نیست. اما داشتن شغل ثابت برام مهمه.

نمی دونم در کل نه من اون قدری عجیب غریبم که تا این سن یه خواستگارم نداشته بوشم. نه معیارام انقدر عجیبن که کسی باهاش جور در نیاد.

سلام ویس جان. ما همدردیم و باید بگم به اون دسته از عزیزان که میگن تنهایی برو قدم بزن پارک برو و.. مگه چقد میتونی تنها بری؟! اصلا آدم تنها ک باشه شاده؟! من دوس دلم میخواد کسب منو دوس داشته باشه.. خدا همه رو دوس داره و مادر همه ی بچه هاشو .. منم خستم از اینکه انقد حرفامو ب خودم گفتم. متنفرم از ایران که همه چیش سنتیه و ما دخترا قربانی این سنت

مرسی دوستم. مشکل من همچنان به قوت خودش باقیه. اگر سکوت کردم فقط از خستگیه.

اینکه بعضی از دخترها خواستگار ندارن یعنی خیلی از پسرها هم هستن که مجرد هستن بالاخره این مجردها سرشون به سنگ میخوره میان خواستگاری زیاد ناامید نشید.

نوشته اصلی توسط ali -guilan

اینکه بعضی از دخترها خواستگار ندارن یعنی خیلی از پسرها هم هستن که مجرد هستن بالاخره این مجردها سرشون به سنگ میخوره میان خواستگاری زیاد ناامید نشید.

آره. ولی وقتی سرشون به سنگ خورد میرن سراغ دختر 20-25 ساله
این حقیقت جامعه ست و منم نمیخوام خودمو گول بزنم.
ازدواج با وجود اینکه در اون منافع زیادی هم برای پسر هست فقط شده وسیله ای برای تحقیر دختر.
نمی دونین چقد از این جوکها و .... که در خصوص خواستگار ساخته میشه اذیت میشم. حتی از بالا اومدن هرباره این تاپیک که با بالا اومدن غرور من رو خرد می کنه.
بی خیال. اون دنیا من از خدا شاکی ام. نه اون از من. کسی که باید جواب بده اونه. نه من.

آره. ولی وقتی سرشون به سنگ خورد میرن سراغ دختر 20-25 ساله
این حقیقت جامعه ست و منم نمیخوام خودمو گول بزنم.
ازدواج با وجود اینکه در اون منافع زیادی هم برای پسر هست فقط شده وسیله ای برای تحقیر دختر.
نمی دونین چقد از این جوکها و .... که در خصوص خواستگار ساخته میشه اذیت میشم. حتی از بالا اومدن هرباره این تاپیک که با بالا اومدن غرور من رو خرد می کنه.
بی خیال. اون دنیا من از خدا شاکی ام. نه اون از من. کسی که باید جواب بده اونه. نه من.

کسی اینجا شما رو نمیشناسه چرا باید به غرورتون بربخوره ؟
تازه بشناسه ! مگه خواستگار نداشتن عیب و عاره ؟
دلیل مجرد موندن خیلی از دخترهای دهه 60 ای سیاستهای جمعیتی کشوره... پسر های دهه 70 ای هم اونطور که براورد کردن ممکنه بدون زن بمونن ! یعنی اون حالت هم هست... منتهی برای پسرها زیاد مسئله ای نیست ! ولی برای دخترها چرا ...
تو تهرانید ؟
تو شهرستان ها دخترها راحت تر ازدواج میکنن تا تهران ... مردهای تهرانی بدلیل سختی ازدواج (هزینه بالای عروسی و چشم و هم چشمی و هزینه بالای مسکن و... )و کمی هم ولنگاری ایجاد شده کمتر تن به ازدواج میدن

فکر میکنم اون دنیا اکثر ایرانی ها از خدا شاکی باشن که چرا تو این مملکت بدنیا اومدن

سلام
من 25سالمه و مجرد.اما با شرایطی که دارم مگه خدا لطف کنه قبل از رسیدن به سنین بالاتر ازدواج کنم.
خودم که کلا ناامیدم.یه مدتی بود بی خیال شده بودم و قصد کرده بودم اصلا خواستگار راه ندم.اما بله،حقیقت اینکه پسرا سراغ دخترای کم سن میرن که نمیدونم چرا؟(یعنی برای زیبایی چهره؟؟)باز نگرانم.
7سال پیش که والدینم فوت کردن تنها انگیزه من ازدواج بود.بیشتر از 20سالگی منتظر بودم.شادابی اون موقع رو اصلا ندارم.وقتی میگن رو خودت کار کن ووودیگه توانشو ندارم.حس میکنم روحم "مرده".یه دوره ای هم که احساسم رو سرکوب کردم.من خواستگار داشتم اما فقط مامانا میومدن و میرفتن.ومن هربار غصه ی اینو میخوردم که لابد قیافه م جذاب نیست....
اتفاقا دخترهمسایه مون هم پدرومادرنداره.31سالشه.با خواهرودامادشون زندگی میکنه.گاهی وقتها با من درددل میکنه.برای اون بیشتر ناراحتم.دختر خوبیه اما ازدواجش سر نمیگیره.تازه چقدر سخته آدم تمام روز روسری و چادر سرش باشه.نمیدونم چی باید به خودم و امثال شما بگم.فقط خواهش میکنم از خدا شاکی نباشید.یه جایی خوندم که خدا هیچوقت بدهکار بنده ش نمیشه.من غصه ای که میخورم اینه که تمرکزمو گذاشتم روی ازدواج.شاگرد اول مدرسه بودم.اما وقتی والدینم فوت کردن دیگه بیخیال درس شدم.لااقل اگه درسمو خوب خونده بودم.شاید موقیعت اجتماعی بهتری داشتم.خداروشکر که حقوق پدرم هست وگرنه...اما حتی همین حقوق حس بی کفایتی خودم رو بهم القا میکنه.اصلا یه فکرایی میاد سراغم...
آره بهترین کار اینه که حستو سرکوب نکنی اما اسیرشم نشی.لحظه ی حالو دریابی اما...یه وقتی مثل غذایی میشه که دلتو میزنه و نمیتونی بخوریش.
اما حقیقتی که وجود داره اینه که برای هرکسی امتحانی وجود داره.با جزع و ناله به قول امام علی علیه السلام فقط طاقت خودمون کمتر وکمتر میشه.و هم اینکه بی صبری کردن اجزمون رو از بین می بره.
دوستی داشتم از 12سالگی پدرومادر نداشت.عاشق دوستم بودم.هیچی از خوبی کم نداشت.تازه پارسال تو 26سالگی ازدواج کرد.چه سختی های روحی که اون نکشید.چقدر خودم برای ازدواجش دعا میکردم.الان میبینم الحمدلله پسر خوبیه.اما اگه زودتر از اینا میومد معلوم نبود این ازدواج سر بگیره.
امیدوارم کمکی کرده باشم.اگه حرفی برام دارید خوشحال میشم بشنوم.