موضوع: بهترین جمله برای دادن پیشنهاد ازدواج به یک خانوم

بگو ای خاله قزی؛ چادر یزدی، لپ قرمزی، اگه من دل بدم به تو، تو هم به من دل میبازی؟
ایشون هم می فرمایند: خاله و درد پدرم. من که از گل بهترم، چرا میزاری سر به سرم؟!
.
رمانتیک بازی رو بزارید برای بعد. یک عمر فرصت دارید تا جملات به یادماندنی به همسرتون بگید. الان وقت غافلگیر کردن نیست وقت احترام گذاشتنه. رسمی و محترمانه اقدام کنید.

دوستان از همه تون واقعا ممنونم. نظراتتون چه شوخی چه جدی، همه اش برام راهنما بود.
دو تایپیکی رو هم که گفتین خوندم . فهمیدم کاری که میخوام انجام بدم درست نیست.
اما به نظرتون بهتر نیست قبل از هر کاری نظر ایشون رو بدونم؟
برای ی پسر بهتره که پیش یک نفر آبروش بره تا ده نفر
اگه جواب اون خانوم منفی باشه فقط خودم و خودش خبردار میشیم و همه چی تموم میشه. اما اگه با خونواده برم و جواب منفی بشنوم پیش خونوادمم ضایع میشم.

لااقل میتونم با جمله ای که ستاره عزیز گفتن شروع کنم:

میخواستم بدونم شما قبول میکنید که ما با خانواده مزاحمتون بشیم؟

سلام
به نظر من خوبه که از نظرشون مطلع باشین و بعد اقدام کنید.میتونین ازشون درخواست کنین که شماره ی منزلشونو برای امر خیر به شما بدن.اگه تا حدی باهاتون موافق باشن خودشون شماره رو میدن
موفق باشین

دوست محترم
در رابطه با پست اولت: همون طور که دوستان هم اشاره کردند زیاد خوش خیال نباش..ببین شاید اونا بهت خیلی احترام بزارند خیلی دوست داشته باشند ولی این اصلا الزاما به این معنا نیست که شما رو بخوان به عنوان داماد قبول کنند نه این که شما ازشون کم تر باشی یا هر چی دیگه خواستم بگم بین این دو تا فرق هست پس زیاد برای خودت تصور نکن همین الان بری جواب مثبت توی جیبته که فکر کردی برم چی بهش بگم غافل گیرش کنم !! یه وقت میبینی جواب اون منفی بود و خودت غافل گیر میشی

در رابطه با پست اخرت: من یکی از هم کلاسی هامو سه سال زیر نظر داشتم خیلی دختر خوبی بود و هست یه تاپیک زدم خودم اول برم بهش بگم یا از طرف خونواده اقدام کنم(البته بگم اگه شرایطشو داشتم زودرت از این ها اقدام می کردم و من اومدم الان اقدام کردم به حساب خودم یه حداقل شرایطی رو داشتم) و دوستان لطف کردند و نظر دادند و هر کدومش یه سری مزایا داشت و یه سری معایب...(ضمنا بگم من نه مثل شما ولی میدونستم شاید اون دختر خانم از من بدش نیاد خلاصه واقعا فکر نمی کردم این طوری باشه نظرش ؟!!)
در نهایت تصمیم گرفتیم مامانم زنگ بزنه خونشون و مامانم تماس گرفتند و جواب منفی شنیدیم و دلایلی که مامانشون اوردند از زبان دخترشون گفتند ( و من هیچ وقت نفهمیدم این حرفا واقعا حرفای خود دخترشون هم بود یا نه حرفای مامانش بود صرفا یا حتی اینا بهانه ای بود برای رد کردن من یا اصلا اون دلایل واقعی بود و حتی خواستم برم ازشون بپرسم ولی دیگه قسمت نشد و ترم هم تموم شد و دیگه منصرف شدم)

فکر نکن راحت این طور نوشتم یعنی بهش اون قدر ها علاقه نداشتم...نه اتفاقا میدونم خیلی باید بگزره و بگردم تا شاید دوباره یه خانمی با اون معیار ها پیدا کنم به هر حال قسمت این بود و هفته ی اول واقعا ناراحت بودم با این که اولش با خودم عهد کردم اگه جواب منفی شنیدم ناراحت نشم...

شما هم باید بپذیری اگه اونا جوابشون منفی باشه دیگه به عنوان تکنسین هم پات از اون خونه قطع میشه و یکم هم توی ذوقت میخوره ولی تکلیفت با خودت روشن میشه... ولی اگه جوابشون هم مثبت شه و قسمت هم باشید خب دیگه خیلی هم خوشحال میشی و... واقعا ریسکه ببین اگه اونا بهت اعتماد کرده باشند به عناون کسی که میری خونشون بعد ببیند از دخترشون خوشت اومده خیلی فرق میکنه ه نوع ادم هایی باشند یکی هست بهش بر میخوره یکی هست استقبال میکنه و باید پی همه چی رو به تنت بمالی ...

این که خودت بری یا خونوادت اقدام کنند..ببین به هر حال شما الان نه یه سنی میخوای ازدواج کنی بعدش هم کلی از پسر ها میرند خواستگاری و جواب منفی میشنوند این جوری ایا یعنی همشون جلوی خونوادشون ضایع شدند ؟؟؟نه
پس اگه صرفا دغدغت این بود که به خوناوده نگی اتفاقا بذار خونوادت اقدام کنند این طوری اگه جوابشون هم مثبت باشه خیلی بهتره..

ولی اگه خودت پیشنهاد بدی ممکنه بتونی دختر رو تحت تاثیر قرار بدی و دختر خانم هم میتونه پدر ومادرش رو تحت تاثیر قرار بده..کاری که اگه من میکردم شاید نتیجه میگرفتم ولی خب من خواستم از اولش مورد مقبولیت خوانوده ی عروس هم باشم نه این که داماد تحمیلی بشم یه سری چیزا روی برای خودت حل و فصل کن بعدش تصمیم بگیر...

و اما من الان اصلا پشیمون نیستم..البته دو افسوس خوردم یکی به خاطر این که اون دختر خوب قسمتم نشد و دوم این که همون هر از گاهی توی این مدت طولانی ذهنم درگیرش میشد و انگار اب در هون کوبیدم البته فکر ایشون خیلی به پیشرفت من کمک کرد این که همیشه وقتی بهش فکر میکردم باعث میشد حتی توی خیابون به دختری نگاه نکنم یا بیش تر تلاش کنم تا بتونم الان ازش خواستگاری کنم و این طور هم شد ولی خب قسمت نشد ...یه هفته خیلی سخت بود..ولی الان اون قدر درگیر مسایل کار وزندگی شدم دیگه به ازدواج فکر نمی کنم..همیشه متنفر بودم از پسرایی که بعد 30 ازدواج می کردند شاید خودم شدم یکی مثل اونا ولی خب من خواستم و اقدام نکردم ولی نشد دیگه..من خیلی سخت یه دختر رو انتخاب میکنم و اگه انتخاب کنم بد جور تا تهش هستم...

راستش دلم خیلی پره ... این قدر دارم توی این تالار تاپیک های خیانت میبینم...دیگه از ازدواج زده دارم میشم... وقتی من خواستگاری کردم ازم پرسیده نشد ایمانم چقدره اهل نماز روزه هستم ایا خانواده ی اصیلی دارم ایا عرضه ی کار کردن دارم ایا میتونم پدری خوب و مهربان برای بچه هام باشم ایا اون قدر مهارت های زندگی رو دارم دیدگاهم نسبت به زندگی چیه و صرفا چون شغل ثابت و کارت پایان خدمت نداشتم رد شدم..خب باید قبول کرد یه جوون که میرسه توی سن 27 به اینا میرسه ولی این که ایا اون تونسته تا این سن سالم زندگی کنه کسی ازش نمی پرسه و چون شغل ثابت داره و موقعیت اجتماعی تثبیت شده دیگه بهش دختر میدند (البته نه این که همه بد باشند) ولی کسی که تا اون سن توسنته باشه سالم زندگی کنه مخصوصا توی جامعه ی الان اون مرده واقعی هستش و گر نه کسی هم که نتوسنته باشه خب قطعا بعد ازدواج باز هم خیانت میکنه دیگه...

انشالله شما و همه ی جونا خوشبخت بشید...