موضوع: منطقی هست ادم با پسری ازدواج کنه که ازش کوچکتره؟؟

مرسی خالقزی که برادرانه و منطقی راهنماییم کردی راستش خواستگارای قبلی گفتم که فقط حرف بود هیچکس پاجلو نذاشت و منم کلا دوست پسر نداشتم چون احساس میکنم یه جور خیانت به همسر اینده ام حساب میاد.
راستش با داداشم حرف زدم و اونم به مامانم گوشزد کرد که نباید انقدر خودمونی بشه.
داداشم رفته در موردش تحقیق کرده میگه پسر خوبیه ولی روی سن و سالش فکر کن منم بهش گفتم که به مامان گفتم جوابم منفیه ولی مامان میگه بازم فکر کن.دلیل هام و براش توضیح دادم داداشم گفت دلیلات منطقیه و شاید هیچوقت حس خواهرانه ات بهش عوض نشه و میگه اگه جوابت منفیه خودم از مامان میخوام جوابشون کنه منم گفتم اره.
راستش واقعا بهش حس خواهرانه دارم و فکر نکنم عوض بشه مثلا وقتی رفتیم بیرون دوست داشتم باهاش حرف بزنم اما نه به عنوان همسر بلکه فقط دوست داشتم باهاش بحث کنم و گفتگو کنیم.دیگه با خودم که رودروایسی ندارم احساس میکنم نمیتونم به عنوان همسر بپذیرمش(حس همسر بودن نداره).پسر خوبیه و لایق بهترین هاس به خاطر همین دوست ندارم درگیر بشه و ضربه بخوره و به قول معروف پاسوزه من بشه.(راستش خودم یه کار بد کردم غروبی پیام داد که اگه راضی هستی به مامانم بگم زنگ بزنه و باهم بریم بیرون و ادامه صحبتهامون رو بکنیم؟منم رک بهش گفتم.گفتم از نظر من بهتره نریم چون من به جوابم رسیدم و جوابم منفیه.زنگ زد و خواست دوباره فکر کنم و از این حرفها که من نمیتونم ازتون بگذرم .منم گفتم اقای ... شما از من خواستگاری کردید و دوتا جواب داشت یا مثبت یا منفی.حالا جواب من منفیه به خاطر اینکه ما از نظر سنی به هم نمیخوریم و شاید الان به نظر نیاد ولی چند سال بعد شدیدا به نظر خواهد اومد و بعدشم بهش گفتم دوست ندارم وقتی جوابم منفیه شما رو الکی درگیر کنم که اون گفت من الانشم درگیرم و جوابتون ازارم میده منم گفتم الان کمی اذیت بکشید بهتر از اینه که چندسال بعد تو دادگاههای خانواده عمرتون بگذره.بعدشم گفتم شما از بقیه لحاظ خوبین و لایق بهترینها و امیدوارم با دختری ازدواج کنید که خوشبختتون کنه و اینکه یه نصیحت خواهرانه بهتون بکنم دنبال دختری باشید که ازتون کوچیکتر باشه چون اینجوری ارامشتون تو زندگی بیشتره.بعدشم انگاری بغض کرده بود گفت باشه و خداحافظی کرد)
میدونم خراب کردم ولی بهتر شد چون الان حس بهتری دارم من اگه دوسشم میداشتم فقط جای برادر بود نه همسر.شاید اون همسر خوبی برای من بود ولی من همسر خوبی براش نبودم و واقعا براش ارزوی بهترینها رو داشتم.
حالا موندم جواب مامانم و چی بدم؟اگه مامانش بزنگه و بگه اینا رو چیکار کنم؟تازه به داداشم چی بگم اخه؟؟یعنی داغون کردم همه چی رو؟؟؟
من از جوابم مطمئنم به چند دلیل:
از لحاظ سنی واقعا به هم نمیخوردیم.
ادمی هستم که هیچوقت سنم رو مخفی نمیکنم و راستش رو میگم ولی اینکه تو ظاهرم معلوم باشه از همسرم بزرگترم یه چیز دیگه اس و ناراحت کننده اس.تازه اگه کسی به روم بیاره که دیگه نمیدونم واکنشم چیه؟؟
و اینکه به خاطر مخالفت برادر بزرگم(شاید مثل برادر دومیم پشتم نبوده و زیاد کنارم نیست ولی برادرمه و دوست ندارم به هیچ وجه حمایتش رو از دست بدم و میدونم اگه از دستم ناراحت بشه دیگه میره کنار و این برای من تو این وضعیت حساس خیلی گرون تموم میشه و حتی ممکنه همسر اینده ام از این مورد سواستفاده کنه)
حالا واقعا بابت جواب به مادرم موندم میدونم کلی باید توضیح بدم و در یک کلام بیچاره شدم؟؟
الان اگه مینویسم اینارو چون میخوام بهم بگید کارم درست بوده یا نه؟اگه نبوده کجاها اشتباه کردم و چه جوری بعدها درستش کنم؟

به نظر من بیشتر فکر کنید و بیشتر از ایشون و خانواده شون شناخت پیدا کنید.
البته جای ستایش داره که تا الان فرایند شناخت طرفین درگیر احساسات نشده. خصوصا از جانب شما که دختر هستین.

بعد هم شما بیش از حد روی این 2 سال اختلاف سنی حساس نباشین. شاید الان که ایشون در حال تحصیل هستن این 2 سال اختلاف خودنمایی کنه اما با گذشت زمان این 2 سال اختلاف اصلا به چشم نمیاد و اهمیت زیادی نداره. چون خانم ها و اقایان بعد از یک سن مشخصی تقریبا به یک سطح از درک و فهم میرسن.
از نظر ظاهر هم 2 سال تفاوتی ایجاد نمی کنه. اقایان در جامعه معمولا یک مقدار سریعتر شکسته میشن. بخاطر فشار کار و...

قطعا یک پسر 16 ساله از نظر درک و فهم با یک دختر 21 ساله تفاوت زیادی داره. اما یک مرد 30 ساله با یک خانم 36 ساله از نظر درک و فهم تفاوتی با هم ندارند و چه بسا افایان منطقی تر فکر می کنن و تصمیم می گیرن. چون کمتر درگیر احساسات هستند.


----------------------------------------------------------------

البته بنده ایشون رو نمی شناسم و اگر با ایشون ازدواج کنید معلوم نیست خوشبخت بشین.

بنابراین همانطور که اول گفتم باید بیشتر با ایشون و خانواده شون اشنا بشین. خصوصیات مثبت و منفی ایشون رو بیشتر بشناسین.

خصوصا این موارد:

-شغل
-اخلاق و شخصیت
-اعتقادات
-سلامت روانی و عقلی
-توانایی اقتصادی لازم در حدی یک زندگی مشترک شکل بگیره.
- داشتن دانش خانواده و همسرداری

-----------------------------------------------------

ضمنا می فرمائید احساس خواهر بودن نسبت به ایشون دارین. اتفاقا این موضوع نشان میده که هنوز این اشنایی کم باعث احساسی شدن نشده که خیلی خوبه.
طبیعی هستش که شما با شناخت کم از خصوصیات ایشون علاقه یا احساس خیلی زیادی به ایشون نداشته باشید و نباید هم داشته باشید.

اصلا اینطوری فکر نکنید که با نگاه اول باید عاشق همسر اینده تون بشین. این مسئله کاملا نادرسته و بعدا هم ممکن هستش اسیب شدیدی بهتون بزنه.
متاسفانه الان یک سری از خانم ها یا افایان با نگاه اول زود احساسی میشن و می خوان با طرف مقابل شون سریع ازدواج کنن بدون اینکه از طرف و خانواده اش شناختی پیدا کنن و این خودش باعث شکست و ازدواج ناموفق زیادی شده.
---------------------------

در ضمن 2 سال اختلاف سنی باعث رفتن زوج ها به دادگاه خانواده نمیشه. دلایل خیلی مهم دیگه داره.

شیدا _امیرمحمود و خالقزی عزیز از همه تون ممنونم.شیدای عزیز واقعا پسر خوبی بود و بارها باخودم گفتم که ایکاش حداقل همسن بودیم.ولی هرچقدر فکر کردم دیدم نمیتونم کناربیام که مثلا کسی بهم بگه تو از همسرت بزرگتری؟؟چندباری اتفاق افتاده که مثلا زوجی رو دیدم تو خیابون که انگار پسره با خواهر بزرگترشه و بعدش فهمیدم زن و شوهرن.خوب معلومه اونموقع که مردم اینجوری فکر کنن حس بدی به ادم میده و ممکنه زندگیت رو تحت الشعاع قرار بده.
برادر خوب اقای امیر محمود مرسی از راهنماییهات.میدونم نباید توی مراحل شناخت دل بست منظورم از حس خواهرانه و اینکه نمیتونم به چشم همسر ببینمش چیز دیگه ای.نمیتونم درست در موردش توضیح بدم ببخشید.
درمورد خصوصیاتی که گفتید ایشون چهار مورد اخر رو داشت و فقط مورد شغلشون بود که اونم به طور ثابت نبود.این چند روز مدام فکر کردم و خودم رو توی موقعیت های مختلف تصور کردم و حتی فکر کردن به اینکه روزی کسی ازم بپرسه از همسرت بزرگتری هم ناراحتم میکرد. و میدونم وقتی که ناراحت بشم چند روزی میرم تو لاک خودم و نمیذارم کسی بهم نزدیک بشه و اونموقع است که شاید طرفم رو هم از زندگی سرد کنم سر این موضوع.و اینکه اقایون زودتر شکسته میشن باید بگم راستش من الانشم با این سن شکسته شدم و با اینکه 24 سالمه هرکی میبینه باکلی مراعات حال من میگه بهت 26 میخوره.حالا فکر کنید ده سال بعد ایشون تازه 32 سالشه و احتمالا من همسن مادرش میزنم.
خالقزی وقتی پستم و مینوشتم گفتم الان خالقزی میاد و میگه کاملا کارت اشتباه بوده نباید اینجوری حرف میزدی و راستش الان از تعجب دارم شاخ در میارم به خاطر واکنشت.نمیدونی چقدر خوشحال میشم وقتی یک نفر حرفم و کارم و تایید میکنه.دستت درد نکنه
در مورد داداشم میدونم پشتمه ولی ازم دوره و شاید ماهی یکبار هم نتونیم همو ببینیم ازش انتظاریم ندارم بالاخره باید حواسش اول به خانواده ی خودش زن و بچه اش باشه بعد ما.الانم که ماشاالله مخارج انقدر بالاست که میدونم حتی دوسه شب پشت سر هم ممکنه خونه نره و سرکار باشه.(انشاالله همه داداشها خوشبخت باشن و بخندن و خدا به بازوشون قدرت بده.)به قول ما ترکها یانسین چراغی گلسین ایشیقی عله بو بسدی(زیرنویس برم معنیش میشه: چراغش روشن باشه و نورش بیاد همین بستمونه).فقط نمیخوام حمایتش رو به هر دلیلی از دست بدم.
از همتون ممنونم .مخصوصا خالقزی که واقعا مثل یه داداش راهنماییم کردی و کمکم کردی تصمیم درست تر رو بگیرم.مرسی
برای اون پسر هم از ته دلم اینده ای پر از خوشحالی و عشق رو از خدا میخوام و واقعا امیدوارم با کسی ازدواج کنه که لایقش باشه و خوشبختش کنه.شاید الان از دستم ناراحت باشه ولی مطمئنم بعدها ازم متشکر خواهد بود من کاری رو کردم که اگه برادرم هم بود همین کار رو میکردم.

- - - Updated - - -

شیدا _امیرمحمود و خالقزی عزیز از همه تون ممنونم.شیدای عزیز واقعا پسر خوبی بود و بارها باخودم گفتم که ایکاش حداقل همسن بودیم.ولی هرچقدر فکر کردم دیدم نمیتونم کناربیام که مثلا کسی بهم بگه تو از همسرت بزرگتری؟؟چندباری اتفاق افتاده که مثلا زوجی رو دیدم تو خیابون که انگار پسره با خواهر بزرگترشه و بعدش فهمیدم زن و شوهرن.خوب معلومه اونموقع که مردم اینجوری فکر کنن حس بدی به ادم میده و ممکنه زندگیت رو تحت الشعاع قرار بده.
برادر خوب اقای امیر محمود مرسی از راهنماییهات.میدونم نباید توی مراحل شناخت دل بست منظورم از حس خواهرانه و اینکه نمیتونم به چشم همسر ببینمش چیز دیگه ای.نمیتونم درست در موردش توضیح بدم ببخشید.
درمورد خصوصیاتی که گفتید ایشون چهار مورد اخر رو داشت و فقط مورد شغلشون بود که اونم به طور ثابت نبود.این چند روز مدام فکر کردم و خودم رو توی موقعیت های مختلف تصور کردم و حتی فکر کردن به اینکه روزی کسی ازم بپرسه از همسرت بزرگتری هم ناراحتم میکرد. و میدونم وقتی که ناراحت بشم چند روزی میرم تو لاک خودم و نمیذارم کسی بهم نزدیک بشه و اونموقع است که شاید طرفم رو هم از زندگی سرد کنم سر این موضوع.و اینکه اقایون زودتر شکسته میشن باید بگم راستش من الانشم با این سن شکسته شدم و با اینکه 24 سالمه هرکی میبینه باکلی مراعات حال من میگه بهت 26 میخوره.حالا فکر کنید ده سال بعد ایشون تازه 32 سالشه و احتمالا من همسن مادرش میزنم.
خالقزی وقتی پستم و مینوشتم گفتم الان خالقزی میاد و میگه کاملا کارت اشتباه بوده نباید اینجوری حرف میزدی و راستش الان از تعجب دارم شاخ در میارم به خاطر واکنشت.نمیدونی چقدر خوشحال میشم وقتی یک نفر حرفم و کارم و تایید میکنه.دستت درد نکنه
در مورد داداشم میدونم پشتمه ولی ازم دوره و شاید ماهی یکبار هم نتونیم همو ببینیم ازش انتظاریم ندارم بالاخره باید حواسش اول به خانواده ی خودش زن و بچه اش باشه بعد ما.الانم که ماشاالله مخارج انقدر بالاست که میدونم حتی دوسه شب پشت سر هم ممکنه خونه نره و سرکار باشه.(انشاالله همه داداشها خوشبخت باشن و بخندن و خدا به بازوشون قدرت بده.)به قول ما ترکها یانسین چراغی گلسین ایشیقی عله بو بسدی(زیرنویس برم معنیش میشه: چراغش روشن باشه و نورش بیاد همین بستمونه).فقط نمیخوام حمایتش رو به هر دلیلی از دست بدم.
از همتون ممنونم .مخصوصا خالقزی که واقعا مثل یه داداش راهنماییم کردی و کمکم کردی تصمیم درست تر رو بگیرم.مرسی
برای اون پسر هم از ته دلم اینده ای پر از خوشحالی و عشق رو از خدا میخوام و واقعا امیدوارم با کسی ازدواج کنه که لایقش باشه و خوشبختش کنه.شاید الان از دستم ناراحت باشه ولی مطمئنم بعدها ازم متشکر خواهد بود من کاری رو کردم که اگه برادرم هم بود همین کار رو میکردم.

یک توصیه برات دارم.
چه ازدواج کردی چه نکردی اصلا به حرف دیگران توجه نکن. اصلا توجه نکن که دیگران جلوت یا پشت سرت چی می گن.
تا وقتی که بخوای به حرف دیگران اهمیت بدی ، تا اخر عمر با خودت کشمکش داری و زندگیت جهنم میشه.

به شما جسارت نمی کنم ، متاسفانه بعضی از خانم ها به حرف دیگران زیاد توجه می کنن و به این فکر می کنن که وفتی با همسر اینده شون یک جایی با هم میرن دیگران درباره ظاهر و چهره هاشون چی میگن. در صورتی که این این تفکر و اهمیت دادن به حرف دیگران مشکل ساز خواهد بود و معمولا کیس های خوب بخاطر این طرز تفکر از دست میرن.