موضوع: انتخاب : فراموشی یا شجاعت

رفیق عزیز
اینجا هیچ راهی بجز ازدواج سنتی پیشنهاد نمیدن

حرفات تا حدودی درسته
ازدواجی که بدون عشق و علاقه شکل بگیره ذره ای نمی ارزه
حالا هر چقدر هم که قد و سن و ظاهرو ... با هم بخونه که اینجا فقط اینها ملاک هستند

اگه عشق باشه هر ایرادی کوچکی که در معشوق باشه قابل چشم پوشیه ولی اگر عشق نباشه هر دو زندگی میکنن و به ظاهر اسمش زندگیه ولی ...

از ازدواج سنتی هم اگر خیلی درست جلو بری و جلسات آشنایی زیاد باشه میشه به عشق و علاقه رسید(که اکثرا این مورد رعایت نمیشه و تمام بدبختیا از همین میاد)

ولی اگه روال همون چیزی باشه که معموله یعنی از جلسه سوم قرار مدار عقد و تالار و سرویس طلا و مهریه و اینچیزا باشه و باید جواب نهایی بله و خیر رو بدی به هیچ دردی نمیخوره و ممکنه شانسی ازدواج موفقی داشته باشی ولی ...

من دوستی رو هم تایید نمیکنم فقط بخاطر وابستگی و روابط عاطفی جنسی که پیش میاد
ولی اگه بتونی یه مخلوطی از ازدواج سنتی و دوستی بسازی خیلی خوبه

یعنی اول چند جلسه با طرف مقابل بدون درگیر کردن احساسات مثل دوتا آدم عاقل و بالغ بنشینید حرفاتونو بزنید و شرایطتونو بگید
بعد اگر حس کردید از هم خوشتون میاد تحت نظارت خانواده ها مدتی با هم بردی و بیایید تا بهتر هم بشناسید
خانواده ها رو هم باید به هم معرفی کنید که بخش خیلی مهمی از ازدواج همینه

بعد از چند ماه که هر چی بیشتر باشه بهتره ولی بهتره تبدیل نشه به چند سال میتونید از هم به شناخت برسید و بهترین ازدواج ممکن رو انجام بدید

ولی تا لحظه ای که نرفتید زیر یک سقف دور روابط جنسی از هر نوعش رو خط بکشید که زندگی هر دوتون رو نابود میکنه
قبل از در جریان گذاشتن خانواده ها هم پای روابط عاطفی و احساسات رو وسط نکشید

ولی اگه بخای از طریق دوستی بری جلو و کارت به برقراری روابط عاطفی و جنسی بکشه بعد متوجه بشی مثلا مادرت مخالفه دخلت میاد و زیر بار این کار اشتباه خورد میشه فقط هم این تو نیستی که نابود شده یه نفر دیگه رو هم با خودت پرت کردی ته دره

یا اگه بخای ازدواج سنتی کنی و بعد 4 جلسه ازدواج کنید از دوستی هم بدتره
هر هفته 100 نفر میان این سایت و میگن بدون شناخت همسرشئون باهاش ازدواج کردند

خلاصه بازم میگم برای یک ازدواج در درجه اول درگیر نکردن احساسات و عواطف و مطمئن شدن از عدم مخالفت خانواده ها و در درجه بعد که مهمترین قسمت ازدواجه شناخت پیدا کردن از همدیگه است

اگر اینطوری جلو بری حالا از هر راهی جلو بری احتمال اینکه ازدواجت موفق باشه خیلی زیاده

سلام دوسن خوبم جناب من بدون سحر.احتمالا این سحر هم استعاره از اون خانم هست اگه اسم واقعیشون نباشه (که درستش هم همینه)
وقتی احساساتت رو میخوندم و شرایطت رو بیش از 90 درصد با هم تشابه داشتیم مخصوصا احسالسات مشابه ای که داشتیم همین نمونش پست اخر شما !! یه زمانی منم اخر ترم های زوج یا موقعی که عید میشد دانشگاه تعطلیل میشد این حس ها بهم دست میداد!! یادش بخیر الان یادم اومد یه طوری شدم خیلی وقته سعی میکنم به این چیزا فکر نکنم. به جز مواردی مثل این که میخوای بری خارج و سربازی معاف هستی

اما در ماجرای شما چند نکته ی کلیدی هست که من میگم توجه داشته باشی

1- اون خانم از شما یک سال بزرگتر هستند من از روی پست هاتون بدون تعارف میگم حدس میزدم سن بیش تری داشته باشید و اصلا نمیگم از اون خانم کمتر متوجه هستید و.. ولی بحث ظاهر رو قبول دارید نمیشه کتمان کرد ؟؟ قبول کنید الان نهایتش هم سن میخورید یا اون خانمی کمی از شما بزرگتر احتمالا ..شما الانو نبین فکرشو بکن بعد فرزند دار شدن واقعا یکم سن خانم ها میاد بالاتر و طراوتشون کم تر میشه (اگه ایثن بندو قبول نداری و دلایل قانع کننده ای داری اشکال نداره دلایلتو نگو چون خود من یه زمانی مخالف سر سخت این بند بودم و کلی دلیل داشتم نه اشکالی نداره و.. ولی الان شخصا به این نتجه رسیدم این حقیقتی قابل انکار هست که شما هم اگه الان قبولش ندرای بعد ها بهش میرسی )

2- اون خانم گفتید با یه پسری از دانشگاتون قصد ازدواج داشتند..ببنید به هر حال ه ادمی ممکنه توی سن کم اشتباه کنه اما ..این موضوع مطمئن باشید باید براتون کامل حل بشه ...من راجب این موضوع میخواستم یه سری چیزهایی رو بگم..ظاهرا شما با این قضیه مشکلی ندارید...(میدونی این بند خودش کلی جای بحث داره که جاش این جا نیست..میترسم نظرمو بدم سو تفاهم بشه..به هر حال این مورد رو برای خودت برای یه بار و همیشه حل کن و این نظر شخصی خودت مهم هست)

3- مهم تر از همه شما داری حرف از رفتن میزنی !! از کجا معلوم اون دختر هم بخواد بره اون ور اب ؟!؟ اصلا خانوادش اجازه بدند !؟؟! این خودش یه موضوع بسیار مهمی هستش !! شما چطور با این که میخواید برید خارج و.. برای خودتون این قدر رویا پردازی میکنید و حتی میگید چون میخواید با هم برید خارج مشکل ندارید با یه سری از کارهاشون و.. من برای خودتون میگم

خواستم بگم شما موضوعات مهمی رو پیش رو داری با فرض این که تمام بند های بالا برات حل شده باشه

ببین دوست من من تجربه ی شخصیم رو میگم
خانمی که من زیر نظر داشتم حدود سه سال !! دقیقا مثل شما !! نگاه و..
و فکر میکردم اگه از من خوشش نیاد حتما بدش هم نمیاد و منم نسبت به بقیه شرایطم خیلی بهتر بود و هست و البته بگم این خانم از کسانی بود که هیچ پسری هم باهاش هم کلام نمیشد و نشده بود!! دست نیافتنی بود و توی مدت 4 سال یه بار هم براش حاشیه ای درست نشد و استه راهشو رفت و اومد و خلاصه خیلی قبولش داشتم و دارم

به هر حال منم مثل شما تردید داشتم اونمنه برای رفتن به خارج !! برای این که ارشدم رو یه جای تاپ ادامه بدم و کلا هم قید این خانم رو بزنم و هم قید ازدواج رو لااقل برای چند سال دیگه...ولی این قدر این خانم برام مهم بود رسیدن ایشون رو به ادامه ی اتحصیل ترجیح دادم!! خواستم بگم اگه اون خانم بگه باهات ازدواج میکنم به شرطی که ایران بمونی ایا حاظری به خاطر ایشون قید خارج رفتن رو بزنی ؟!؟!

به هر حال من پی همه چی رو به تنم مالیدم و از این خانم خواستگاری کردم و از طرف خانواده که بدونه چقدر مصمم هستم ولی کلا جواب ایشون منفی بود هم خودشون و هم خونوادشون و انگار من با ایده الی که این خانم و خانوادشون داشتم کلی تفادت داشتم..

امام من چند تا حسرت خوردم !! یکی این که یه خانمی به این خوبی قسمتم نشد..ولی میخوام یعه چیزو بهت بگم دختر خوب واقعا کم نیست..شما شرایطتت درست و خوب باشه اون قدر دخترخوب هست که بهش عشق بورزی حتی بیش تر از عشقی که نسبت به این خانم الان داری (هر چند این که اینا عشق نیست خودش کلی جای بحث داره ) به هر حال دوست خوبم..حسرت بیش تر من میدونی چی بود ؟!؟ این بود که هر از گاهی به این خانم فکر میکردم..اگه بدونی همین ماه اخر چقدر بهشون فکر کردم و دست دست میکردم برم بهش بگم نرم خدیاا چیکار کنم

دقیقا مثل الان شما.. البته من اگه دست دست میکردم چون شرایطم جور نبود..مطمئن باش اگه شرایطم مثل شما بود و سربازی معاف بودم لحظه ای درنگ نکرده بودم و حتی یکی دوسال پیش ازش خواستگاری می کردم !! من هر چی زمان برام میگذشت بهتر بود.. به هر حال یه تجربه برام شد یا از دختری خوشم نیاد یا اگه اومد اگه بعد یه مدت زیر نظر گرفتن دختر خوبی به نظر بیاد سریع اقدام می کنم و دیگه الکی پیش خودم خیالبافی و فکر نمیکنم و سعی میکنم با واقعیت ها خودم رو رو به رو کنم...

میدونی من از اون روزی میترسم که شما حتی همین الان دقیقا همین الان بری خواستگاریش بعدش ببنی اصلا به شما هیچ موقع به چشم هسمر نگاه نمیکنه بنا به هر دلیلی !! بعدش کلی افسوس میخوری از این همه که گفتی اون اون این قدر احساسا خرجش کردی و.. به هر حال خیلی ناراحت میشی

شما نگفتی خوانوادت برات پا پیش میزارند یا نه و...
ولی چند تا توصیه دوستانه دارم

یا مردانه با خوناودت صحبت کن و از اون خانم خواستگاری کن رسمی...به هر حال قسمت این نیست بشینی گوشه ی خونه بگی خدایا اگه بخوای برام سه سال نگهش میداری مخصوصا این که اون خانم دیگه الانا توی اوج هستش و بیش تر خواستگار دارند و در عوض شما هر چه سنت بره بالاتر شرایطتت بهتر میشه..پس اون بنده خدا هم باید بدونه که شما دوسش داری و..
اگه بحث خارج رفتنت اکی هست اگه وقعا اون خانم کسی هست که یه عمر باهاش زندگی کنی وافسوس نخوری و.. همین روزها یه اقدامی بکن..به هر حال من چون نمیدونم میخوای حتما بری خارج یا نه زیاد توضیح نمیدم شما بگو تصمیم نهاییت چی هست تا نظرمو دوباره بگم ولی اگه میخوای بری خارج شاید بهتر باشه فراموش کنی اون خانم رو

اما اگه شرایطش رو نداری خوناودت الان برات کاری نمی کنند و بنا به هر دلیلی نمیتونی الان خواستگاری کنی بهت توصیه میکنم از همین الان فراموش کن اون خانم رو..از این رویاا ها که اگه قسمتم باشه سه سال میمونه و.. لطفا بیا بیرون..من نمیگم نشدنی هستش ولی شما الان زندگیتو تحت تاثیر قرار داده..شما اگه اون قدر میتونی خودتو کنترل کنی الان کامل این خانم رو بزاری کنار سه سال دیگه شرایطتت اکلی شد بری خواتسگاریشون مجرد بودند و قسمت هم شدید چی بهتر و اگه غیر این بود خب میگی راحت قسمت هم نبودیم!!

ولی این طوری نیست شما الان درگیر شدی بد جور..دوست من شما سن خیلی خوبی داری...سربازی معافی ..دانشگاه خوب بودی و.. باور کن بچسب همین ارشدت رو هم بگیر و کنارش همون کارایی و ایده هایی که میگی رو هم عملی کن بهت قول میدم اون قدر دختر خوب باشه بری خواستگاریش و همین حس ها رو بهش داشته باشی و .. بهم اعتماد کن..

کاری و طوری رفتار نکن که بعد ها افسوس بخوری... من درسته خواستگاری کردم و وبرام همه چی تموم شد و دیگه افسوس نمیخورم یه هم کلاسی داشتم و.. ولی خب شرایط کاریم بهتر بود..قصد خارح نداشتم ..خانوادم پشتم بودند..شما هم اگه این شرایطو داری ادقدام کن کلا افسوس نمیخوری چی بشه چی نشه..


در غیر این صورت بعد ها افسوس خواهی خورد.

نوشته اصلی توسط man-bedoone-sahar

سلام به عزیزان
پسری هستم ترم اخرلیسانس نرم افزار یک دانشگاه سراسری.متولد 1372
یک سال هست که با دختری از هم کلاسی های هم رشته ای رابطه ی احساسی فقط از طریق نگاه کردن داشته ام(مطمئن باشید بیشتر از نگاه معمولی).شروع با ایشون بوده چون من اصلا در این وادی ها نبوده ام و فقط تمرکز به کارودرس داشته ام.اما اکنون بسیار به ایشون فکر میکنم و با دیدن حرکاتشون احساس میکنم دقیقا همونی هست که میخام.و وقتی ایشون حضور دارن من ناخواسته تپش قلب می گیرم.اما به دلایل مشکلاتی که وجود داشت از همان اول تا الان هیچ حرکتی نکرده ام با با وجوداین که نه ترسی از مساله ای داشته ونه مشکل در برقراری ارتباط ونه چیز دیگری.مشکل من انتخاب بین رفتن ونرفتنه.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
من:
1-یک سال از ایشون کوچکتر هستم اما رفتارم بزرگتر از دوستانم هست به طور معمول(یک سال رو جهشی خوندم وسال اول هم دانشگاه قبول شدم)
2-سربازی معاف شدم با سه برادری.
3-من می تونستم از سال سوم درامد خیلی خوبی رو داشته باشم اما چون تصمیم به اپلای گرفتم کار تخصصی رو رها کردم و رفتم دنبال مقاله وتحقیق و ساختن روزمه واسه اپلای.یعنی الان توانایی کاروپول ندارم.چون دیگه وقت نذاشتم واسه یادگیری اون تخصص ها.
3-به خودم قول داده بودم تا تکلیف درس وکارم مشخص نشه دنبال احساساتم رو نگیرم یا به قول یکی از بزرگای عزیز این سایت وقتی شرایطش رو نداری دمیدن در تنور احساسات ممنوع (این مورد هم نمیدونم چرا اینطوری شد.من سرم پایین بود همیشه :(( )
4-خونوادم تحصیل کرده و خوب هستند اما مشکلاتی هم دارندکه با اوضاع این جامعه تقریبا طبیعیه.مسائل مالی و ...
5-میخام که خنده ی زیبای رو لبش مال من بشه.با لبخندش ارامش میگیرم.
6- یه جورایی خوشتیپم خخخخ.خودم نمیگم بقیه میگن.درسم قویه.مقام هایی دارم.بین دوستان پسر محبوبیت معمولی دارم.با دختر ها رابطه سنگین معمولی در حد درس و پروژه دارم.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
دختر:
1-زیبا (از نظر من خیلی)
2-ارایش میکنن همیشه اما رفتارشون سنگینه و از سبک صحبت هاشون معلومه که با درک وشعور هستن حتی نسبت به بقیه دخترهای ورودی ما.
3-با دو تا از پسر ها دیدم که مدتی بودن و حتی با یکیشون قرار ازدواج گذاشتن اما بدلیل اعتیاد پسر قضیه منتفی شده.
4-هیچکدوم از اون دو پسر از نظر من ویژگی های مردونه و یا حتی پسرونه نداشتن متاسفانه و من نمیدونم که همچین خانمی چطور همچین پسرایی رو انتخاب کرده بودن.اون پسرها میدونم که با دخترهای دیگه رابطه جنسی داشتن البته نه با ایشون.این موضوع نگرانم کرد.
5-بین دوستان دخترشون محبوب و اجتماعی هستن.
6-احتمالا خونوادشون از نظر ازادی از خونواده ما راحت تر باشن.من مشکلی ندارم چون قراره زندگیم اونور اب باشه و این مسائل فقط مال اینجاست...
مشکل :
من یا یک سال دیگه یا سه سال دیگه از ایران میرم.یعنی ایشون باید این مدت رو واسه من بمونه درحالی که به راحتی میتونم بگم لایق خیلی از من بهتر هاهستن و رو زمین نمیمونن.
یکی میگه بری شهر خودت همه چی رو فراموش میکنی.ولی من نگرانم.شبا نمیخام بخوابم چون دوست دارم بهش فکر کنم.صبح با فکرش بیدار میشم.
یکی میگه برو جلو که اگه نری بعدا حسرت میخوری.از این هم می ترسم.
خودم میگم این یک سال یا سه سال بگذره اگه خدا بخواد اونو واست نگه میداره بعدمیری دنبالش.ولی میدونم ایشون خواستگارای زیادی خواهند داشت.
میدونم خونوادم مخالفت خواهند کرد.حق هم دارند.بدون کار نمیشه رفت جلو.
بسیار پشیمونم که ازمون ارشد رو به خاطر این که ایشون همیشه جلوی چشمام بوده خراب کردم.نه به خاطر این که یک سال میمونم پشت کنکور.به خاطر این که اگه ارشد رو خوب داده بودم وضعیتم ثبات بیشتری داشت و الان میتونستم پا پیش بگذارم.
خدایا گناه من بابت گریه های شبونه ای که بهم هدیه دادی چیه؟چرا وقتی شرایطشو نداشتم منو درگیرش کردی؟
یک ماه بیشتر وقت ندارم اونم همش تو امتحاناس.
میدونم که ایشون هم از من بدشون نمیاد.
لطفا راهنماییم کنید دوستان گرامی.

حالا چی الانم تو کار اپلای اید؟
بعد این حانم میتونن تو این هدف همراتون باشن؟
مثلن اینکه زن و شوهر بتونن تو یه شهر اپلای کنن؟ یا با فاند دانشجویی هزینه ی زندگی دو نفره رو بدید ؟