موضوع: چرا من نمیتونم خانواده شوهرم رو عمیقا دوس داشته باشم با وجودیکه میدونم بارها به خاطرشون از شوهرم کتک خوردم....کمک

سلام دوستان ما بعد چهار پنج روز قهر حدود2روزه که آشتی هستیم اما این بار دیگه من اون آدم سابق نیستم قبلا بعد آشتی سریع باهاش صمیمی میشدم اما اینبار انگار که از درون پوسیده باشم اصلا در برابر ناز و نوازشاش عکس العمل نشون نمیدم..نمیتونم....بهش گفتم میدونی چه قد نسبت بهت خشم فروخورده دارم گفت میدونم و دیگر هیچ...میگه چرا اینطور میکنی همش تو قیافه ای اخمی...میگم خسته کلافه ام میگه بگو چته میگم دلم نمیخواد حرف بزنم نمبتونم میگم تو هنوز ازم معذرت خواهی نکردی میگه ببخش شیطونی کردی زدمت...واقعا بیحوصله ام...دلم میخواد کاری به کار هم نداشته باشیم اما اون نمیذاره...اون خیلی ادعای دوس داشتن منو داره منم این روزا دلم میخواد بهش گیر بدم که مثلا توی واتس آپ چکار میکنی..و اون میگه تو چرا اینقد شکاکی....از اون ناراحت باشم یا خانوادم که دیگه باورم شده به قول شوهرم که میگه خانوادت تو روکمتر از بقیه دوس دارن شایدم راست میگه....

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

همه مردها به دنبال کسی هستند که طالب عشق و محبت باشد تا به او محبت کنندو نیز، مردها دوست دارند مورد دوست داشتن قرار بگیرند.

>>>...مشکل اینجاست که اکثر خانم ها برخورد بی احساس و سردی با مردها دارند. و یا اینکهخ برای کسب علاقه شوهر مرد را درون منگنه قرار می دهند تا آنطور که خودشان تمایل دارند شوهرشان به آنها عشق بورزد.

*****@@@*****

مردها می خواهند کسی را داشته باشد که به وضعیت ظاهری خود افتخار کند.

>>>...مشکل اینجاست که خانم ها اکثرا از وضع ظاهری خودشون ناراضی اند و مرتبا خود را با دیگران مقایسه می کنند و این نارضایتی را به طریقی به همسراشان هم در میان می گذارند و انتظار دارند که در این موارد همسرشان نازشان را کشیده و بگوید نه عزیزم تو بهترینی زیاترینی و .... در حقیقت عزت نفس خود را از شوهر می طلبند.

*****@@@*****

مردها به دنبال خانم هایی هستند که بتوانند به آنها اعتماد کنند. کسی که آنها را به خاطر خودشان بخواهد، کسی که بتوانند به او ایمان داشته باشند. مردها به دنبال کسی می گردند که بتوانند از صمیم قلب به او اعتماد کنند.

>>>...مشکل اینجاست که خانم ها اونقدر کم طاقت و عجولند و دلواپس که خود به تنهایی می خواهند بار زندگی را به دوش بکشند و کم کم حس مسئولیت پذیری را از شوهرانشان گرفته و در پوسته ی مرد بودن فرو میروند.. و هنگامی که تحت فشار ایفای نقش مرد بودن دلزده میشوند از راه نادرست ، ناراحتی خود را ابراز کرده و یا گاهی برای جلب محبت دیگران شوهرانشان را به با انتقاد گرفته و پیش هر شخصی از مشکلات زندگی و عدم مسئولیت پذیری شوهرشان باب سخن می گشایند.

*****@@@*****

مردها می خواهند برای خود تشکیل زندگی خانوادگی دهند و به دنبال شریکی هستند که بتواند با او در خانه زندگی کند. مردها می خواهند از در کنار هم بودن با همسر خود لذت ببرند و احتیاج به محبت دارند به همین دلیل همیشه به دنبال فرد خوش طبعی هستند که بتوانند در کنار او به آرامشی که آرزوی آن را دارند دست پیدا کنند.


>>>...مشکل اینجاست که خانم ها در صدد هستند مردشان را کاملا به انحصار خودشان دربیاورند و دست و پای او را ببندند در حقیقت می خواهند برای تمام ثانیه های همسرشان خودشان تصمیم بگیرند غافل از اینکه با این کار نه تنها مردشان را جذب نمی کنند بلکه او را به سمت فرار از باهم بودن و محیط خانه سوق می دهند.

*****@@@*****

مردها به دنبال خانم هایی با روحیه زنانه و مهربان می گردند.مردها به دنبال زن هایی هستند که حس و ظرافت زنانه خود را حفظ کرده باشند.

>>>...مشکل اینجاست که خانم ها تصور می کنند برای جلب نظر مردها می باست همانند آنها شد . آیا تا به حال دختر هایی را دیده اید که دارای خلق و خوی پسرانه هستند؟و به روحیه مرد داشتنشان نیز بسیار مفتخرند

*****@@@*****

مردها کسی را می خواهند که حامی و پشتیبانشان باشد. مردها به دنبال همسری می گردند که به آنها متعهد باشد. مردها نامزدی را دوست دارند که بتوانند به او اعتماد کنند و مشکلات و ناراحتی هایشان را با او در میان بگذارند. تعهد مثل یک خیابان یکطرفه نیست و باید از جانب هر دو طرف رعایت شود. چنین نیازی برای همیشه در وجود تمام مردها باقی خواهد ماند.

>>>...مشکل اینجاست که خیلی از خانم ها منتظر هستند که اشتباه کوچکی از آقا سر بزند که آنها را به باد انتقاد بگیرند و در مسائل خصوصی و حتی شغلی شان دخالت کنند. تا به اشتباه ثابت کنند که خودشان آینده نگر تر و با فکر تر از همسرانشان هستند

*****@@@*****

مردها از خانم های عصبی که تمام مدت داد و فریاد می کنند خوششان نمی آید.آنها خانم هایی را می پسندند که اهل بحث و گفتگو باشند و قادر باشند که مشکلاتشان را از راه های منطقی حل کنند. همچنین دوست میدارند که خانم ها، آنها را در انتظار بگذارندو عشق خودشان مطمئنشون نکنند.مردها معمولا زمانی که احساس امنیت کنند اندکی در رابطه تنبل می شوند اما زمانیکه آنها را به چالش وا می دارید، حداقل کاری برای انجام دادن دارند. اگر می خواهید مرد خود را همواره به خود علاقمند نگه دارید باید او را همیشه به چالش وادار کنید.

>>>...مشکل اینجاست که خیلی از خانم ها با محبت افراطی و نامتعادل خود این حس را از مرد خود می گیرند... گفته اند که معشوق همه ناز است و عاشق همه نیاز ... مردها همیشه خواهان آن هستند که به همسرشان عشق بورزند و به دنبالش باشند و از زنانی که محبت را ازشان به عبارتی گدایی می کنند بیزارند.

و در آخر مردها دوست ندارند که تنها زندگی کنند.

حقیقت این است که مردهای امروزی به دنبال یک خانم مجرد قابل اطمینان و جذاب هستند که بتوانند رابطه بلند مدتی را با او آغاز کنند. آنها می خواهند با او از زندگی خود لذت ببرند و دقایق خود را با او تقسیم کنند تا آرام و قرار بگیرند. آنها فقط و فقط به دنبال ارزش و احترام از طرف شریک زندگی خود هستند و بس.

منبع:
تحلیل های خودم

می خواهی زندگی ات خوب بشه؟
ویژگی های عشقی بالغانه
ازدواج مهارت می‌خواهد!
خطاهای 10 گانه همسران جوان
قبل از ازدواج .... بعد از ازدواج
اشتباهات زوجها در روز های اول ازدواج
تغییر رفتار آقایان قبل و بعد از ازدواج
چگونه عشق خود را ابدي كنيد؟
چگونه روابط خود را بيمه كنيم؟
چند تکنیک برای زوجین...

ممنون از شما و راهنماییهاتون.میدونید چیه من آدمی هستم که نمیتونم به راحتی با هر چیزی کنار بیام...خصوصا تو مسایل مربوط به عروس با خانواده همسرش....مثلا خیلی تعجب میکنم از عروسایی که خودشونو وقف خانواده شوهر میکنن و به انتظارات و توقعات اونا دامن میزنن...من حتی اگه بدونم مادر شوهرم مریضه هم نمیتونم بهش زنگ بزنم یا مثلا غذا براش درست کنم بفرستم....چون حس میکنم توقع دارن پس انجام نمیدم....نمیگم من آدم نرمالیم اما اینجوریم...کسی چه میدونه شایدم شوهرم ته دلش خیلی شاکیه نسبت به رفتارای من و همه خمشو موقع عصبانیت خالی میکنه...میدونید چیه من از زمانی که خانواده شوهرم اومدن خاسنگاری ازشون خوشم نمیومد و به دلم ننشستن...اشتباه فکر میکردم که شوهرم به دلم نشسته کافیه....نمیدونستم سایشون یه عمر رو سرم سنگینی میکنه یا باید بپذیرمشون یا....خوب چکار کنم جو خونشون فقط پسرونه و مردونست منم که اصلا حوصله برقراری ارتباط با مردا رو ندارم خصوصا اونایی که شخصیت جالبی هم ندارن...مادر شوهرم که مدام راجع به مسایل حاشیه ای حرف میزنه و واقعا حوصلم سر میره وقتی پیشش میشینم و خسته میشم....شوهرم اولا با خانواده من خوب بود اما سر مسایلی که گفتم اونم الان افتاده روی دور تلافی....از این طرف هم خانواده خودم هم بی تقصیر نیستن.من خودم به چشم میبینم که خانوادم اون توجه و احترامی رو که برای خواهر و شوهرش قایلن برای ما قایل نیستن...و شوهرم مدام اینا رو تو سر من میکوبه اما من که نمیتونم جلوی اون بگم آره تو راس میگی.....و اون بدتر عصبی میشه...از طرفی غرورم هم اجازه نمیده که با خانوادم مطرح کنم حس میکنم شوهرم کوچک میشه...خلاصه موندم بین شوهر و خانواده....این روزا زیاد هم خونه پدرم نمیرم خسته ام ....خدا بعضیا رو جوری خلق کرده که به دل همه میشینن اما انگار من و شوهرم مستثنی هستیم از این قاعده....من که پیش خانواده خودمم شانس نیاوردم....من جذب محبتا و مهربونیای شوهرم شدم...اونم الان سر خانوادم با من بحث میکنه...پدر شوهرم هم نمیذاره زنش زیاد بره سمت خانوادش چون اونا هم معتقدن خانواده زنش نسبت بهش بی مهرن...مث حرفایی که شوهرم به من میزنه...به من میگه خواهر تو عزیزتره پس بچش هم پیش خانوادت عزیز تر از بچه توهه....و من هم توی دلم میگم آره حق با تو هه و بهش میگم تو خیلی عقدا ای هستی.....خلاصه اینم شرح حال این روزای من...

سلام آقای خاله قزی....حق با شماست ترس همیشگی من هم از همین قضیه است...میدونم با این اخلاقا و تفکراتم شوهرم بالاخره یه روزی با تمام علاقه ای که داره بهم شاید خسته بشه و ....چیزی که انگار ته دلم بعضی وقتا واقعا دوس دارم اتفاق بیفته البته به شرط اینکه از طرف من باشه نه اون....میبینید تو رو خدا....خسته ام از خودم....من خیلی ضعف دارم...محکومم به فنا....همش دلم میخواد زندگیم روابطم همه چیزم مورد تایید دیگران باشه...از بس اعتماد به نفس ندارم شاید واسه اینه که از همه کناره میگیرم....اعتراف میکنم موقعی که جواب بله دادم به این چیزا فکر نکردم بحث روابط با اطرافیان...نمیدونم سرنوشتم چه خواهد شد فقط میدونم که با این شرایط اصلا لذتی نمیبرم با این احساس خودکم بینی شدید...چه کسی میتونه منو کمک کنه تا اول خودم و بعد زندگیمو درست کنم...

- - - Updated - - -

آقای خاله قزی با حرفاتون لرزه بر وجودم افتاد به حرفای شما خودم همیشه فکر کردم اما انتظار نداشتم یکی بیاد به خودم مستقیم بگه....کمکم کنید تو رو خدا....به نظر شما تفاوت قایل شدن خانوادم بین فرزندانشون و شرایط نابرابر روحی ما فرزندان تو حالات و افکار الان من تاثیر نداشته...آیا شما تمام تقصیرات رو به گردن من میندازین...از خودم بدم میاد....آیا این طبیعیه کع من فکر میکنم اگر زمانی بچه دارشم خانوادم بچه منو به اندازه بچه خواهرم دوس ندارن و از الان بابت این موضوع رنج میکشم...آیا کسی هست که مشکل الان منو داشته باشه...چطور ضعیف نباشم با وجود شرایط نابرابری که نسبت به اطرافیانم دارم.....

سلام.با این بغضی که راه گلوم رو بسته چه کنم...امروز بچه خواهرم دنیا اومد شوهرم ذوق منو که دید گفت حالا ببینم خانوادت واسه بچه تو هم ذوق میکنن...کوفتم شد این شادی با این حرفش...از طرفی برادرم توی روم شوهرمو مسخره میکنه میگه..چون تحویلش میگیره به روش خودش باش حرف میزنه به روش خودش...اما اونا (خانوادم)اون دامادمونو خیلی قبول دارن چون باهاشون رسمیه....دلم داره میترکه از غصه..نه حوصله شوهرمو دارم وقتی یاد حرفافحشا و کتک کاریاشدمی افتم نه حوصله خانوادمو که با این حرفا و بی محلیاشون عرصه رو بم تنگ کردن....دلم میخواست تنها بودم و به هیچ کس احتیاج نداشتم....دلم پر درده....خدا هیشکیو مث الان من نا امید نکنه...

آقای خاله قزی ممنون از کمکتون.من تموم نوشته های شما رو قبول دارم و خیلی به نسبت گذشته صبور تر شدم تو رفتار با شوهرم.اونقد که الان وقتی فحش میخورم سکوت میکنم و مقابله به مثل نمیکنم...شوهرم فکر میکنه من از اون در برابر خانوادم حمایت نمیکنم ولی نمیدونه من به خانوادم اجازه ندادم راجع بهش بد بگن...اره من مهارت ندارم...همین دیشب به داداشم بابت توهینایی به تمسخر به شوهرم کرده بود اس دادم و بحث کردم باهاش.بهش گفتم تو لایق این همه احترامی که اون بهت میذاره نیستی....آقای خاله قزی شما خودت مردی اگه حس کنی خانواده زنت بین تو و باجنایت فرق میذارن حالت بد میشه شوهر منم ابنطوره تو خونه ما کسی به داماد اعتماد نداره اما باز داماد بزرگتر با سیاست تر و قاطع تر و در یک کلمه با پرستیژتر برخورد میکنه شوهر من ساده تره به همون اندازه هم کینه ای عصبی و ....
حالا شما میگید من چه کار کنم برم بگم به خانوادم که به خاطر شما من مدام دارم فحش میخورم کتک میخورم ...بگم چرا من و شوهرمو دعوت نمیکنید به صرف شام یا نهارمث خواهرم و شوهرش؟؟؟...بگم چرا توی تمام9ماه بارداری خواهرم اینهمه حامیش بودین و وظایف شوهرشو انجامدادین اما روزی که من توی تب میسوختم به خودم ندیدم که بهتون زنگ بزنم که به دادم برسید چون شوهرم سر کار بود....اینا تمام چیزایی هست که من و شوهرم ازشون رنج میبریم...

- - - Updated - - -

شما واسه این چه راهکاری دارین؟میدونم من پرم از مشکلات و اختلالات روحی و شخصیتی...شایدم افسرده باشم...از نوجوانیم تا به امروز...یه جورایی من اعتماد به نفس نداشته خودم رو در وجود شوهرم جستجو میکنم و وقتی میبینم اونم بعضی جاها یه پاش میلنگه شاکی میشم فکرای منفی میکنم گریه میکنم....چرا اون باید الان که هیچ خبری از بچه نیست تو فکر این باشه که خانوادم منو بچه منو قد دیگران دوس ندارن....خوب حس منم همینه پس من اعتماد به نفسم کمه .نیاز به تایید دیگران دارم...نیاز دارم بشنوم از دهن دیگران که به من و شوهرم افتخار میکنن اما نمیشنوم....من چکار کنم که دیگه حساس نباشم دیگه برام مهم نباشه اگه هیشکی حتی خانوادم اونطور که باید و شاید تحویلم نگیرن بچمو (اگه خدا قسمت کرد)قد اون نوه ها نخوان....چطور کنار بیام....اونوقته که شوهرم هرچی راجع به خانوادم گفت میگم آره حق با توست و خودمو راحت میکنم....و دیگه از اینکه بهم بگه گ...ه تو خانوادت ناراحت نشم .سخته به خدا.حداقل واسه آدمی با ظرفیت من سخته....

عزيزم تبعيض تو همه جا هست
هميشه اينطوريه.ولي شما هم اينطوري نباش.از خانوادت كمك بگير ببين چكار ميكنن.شايد شوهرتم حق داشته باشه
الان اولويت شما ازدواجته
حرصشو در نيار راجع بخانوادت حرفي نزن
جو رو اروم كن.
نزار عصبي بشه باهاش مهربون باش گاهي همدردي كن ولي بد كسي رو نگو