موضوع: علاقه ای ناخواسته به همکلاسی!تکلیف چیست؟

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

شما اشتباه می کنید که این همه روی ایشان تمرکز کرده و ذهن خود را درگیر کرده اید . رها کنید رها .

رفتار ایشون درست نیست و مطمئناً متأثر از احساسات یا با هدف جذب و فریب است پس بهتر این هست شما این همه احساستون را آبیاری نکنید و تمرکز بر این شخص نداشته باشید .

این حرفا گفتنش راحته،من خیلی سعی میکردم بهش فکر نکنم ولی تا یه کم کمرنگ میشه دوباره میاد جلو چشمم!
هرچیزی رو قبول میکنم به جز اینکه هدف فریب داشته باشه!
ممنون از پاسخ تون

دوست عزیز گفتنی ها رو لپ مطلب خانم فرشته مهربان فرمودند...

در مثل جای مناقشه نیست...مثل این می مونه که شما به بچه می گید با غریبه ها اصلا حرف نزن راهو میری و بر میگردی اون هی بیاد توضیح بخواد چرا چرا و بعضی چیزا رو انگار ادما میخوان خودشون تجربه کنند..تازه ببنید شما اگه پسر بودید میگفتم اگه شراطشو ندارید یه درصد هم به اون دختر فکر نکنید و الان که دختر هستید دیگه اصلا اصلا فکر نکنید...اصلا چیکار دارید که اون اقا چیکارست نیست و... هر کی شما رو برای ازدواج بپسنده رسمی خواستگاری میکنه و میاد تمام شرایطشو به شما میگه و تمام یا می پسندید یا نه

این که من الان بخوام دلیل بیارم کلی دلیل میشه اورد ولی واقعا الان وقتشو ندارم...

فقط همینو بهتون بگم یه بار یه استاد بزرگواری ازش راجب سن ازدواج پرسیدم ایشون خیلی شخصیت بزرگی هستند توی رشته ی ما جهانی ..ایشون گفتند ببنید به نظر من لا اقل لیسانستونو بگیرید نه خیلی زود نه خیلی دیر بعدش یه جمله گفت به شوخی اگه همونو من جدی گرفته بودم الان خیلی جلو تر بودم ایشون برای سن ازدواج یه فرمولی دادند که این میشد پسر حداقل یه 3 سالی باید بزرگتر از دختر میبود بعدش به شوخی گفتند این قدر سرتون پس این ور اون ور نچرخه یعنی به هم کلاسی و.. دل نبندید و من این حرفو جدی نگرفتم

و الان که فکر میکنم هیچ نتیجه ای برام نداشت و الان فقط باید بگم اه چقدر راست میگفت..خب معلومه که راست میگفت ولی کو گوش شنوا...

شما هم به اون اقا فکر کنید شاید به احتمال نیم درصد به هم رسیدید ولی باز هم مشکلات بعدی داره و.. ولی اگه خدایی ناکرده قسمت هم نباشید فقط کلی افسوس میخورید و میاید سر خونه ی اول و همون پست خانم فرشته مهربان که چرا گوش نکردم..انتخاب با خود شماست.

ممنونم از اینکه وقت گذاشتید
حرفها کاملا درست هستند بعضی وقتا فکر میکنم این آدم واقعا ارزش این همه انرژی صرف کردن من و مشغول کردن فکرمو داره؟فراموش کردن سخت هست ولی امکان پذیره،متاسفانه من تا الان انقدری فرو رفتم که با فراموش کردنش همون ضربه ای بهم بخوره که دو ترم بعد که کلا همه چی تموم میشه و چاره ای جز پذیرفتن واقعیت ندارم، خواهد خورد.پس بهتر میبینم این مدت هم صبر کنم و امیدوارانه منتظر باشم!هرچند که وقتی رفتارای خودم رو از بیرون تماشا میکنم بهش حق میدم و فکر میکنم اگر منم جای اون بودم عقب نشینی میکردم!
زمان همه چیز رو حل میکنه منم الان احتیاج به زمان دارم...

حرف حق با عقل بود ، اما چه سود

پیش دل حقانیت مطرح نبودد


دوستان از همه ممنونم