موضوع: علی رغم عشق به همسر از دست فحاشی و بددهنی او خسته شدم

سلام مارال عزیزم
من با توضیحاتتون احساس کردم همسر شما آدم نرمالیه که گاهی حملات تکانشی دارن.
درسته؟
(مثل یه نمودار با موج صاف که یهو پیک میزنه و میزه بالا بعد آروم میشه و بعد دوباره پیک و ....)


ایشون در گذشته (مدرسه-سربازی-ادامه تحصیل-شغل و ...) مشکل خاصی نداشته؟ ( مثل فرار از خدمت- بیماری خاص- بد رفتاری با دوستان -اتیش زدن وسایل -بد رفتاری با حیوانات- عوض کردن مدام شغل و رشته و ...)
یعنی چیزهایی که یه آدم معمولی اونجوری نیست>(رفتارهای آنتی سوشیال -نمایشی و ... دارن؟ )

2-چرا ایشون شغل نظامی رو انتخاب کرده؟
3-تو سوابق خانوادگی این رفتارهای تکانشی در اقوام درجه یک و دو ایشون وجود داره؟ کسی دارویی هم مصرف میکنه؟

من منتظر جواب سوالاتم هستم.
اگر دیر اومدم بدونید پیشاپیش قکر میکنم ایشون با مرجعه به روانپزشک و دریافت داروهای تثبیت کننده خلق (mood regulator) بهتر بشن.

سلام yasi_20 عزیزم

این حرف تون ارومم کرد "من با توضیحاتتون احساس کردم همسر شما آدم نرمالیه که گاهی حملات تکانشی دارن"

مشکل همسرم این بوده که سه سال در به در کار بوده. هر روز و هر روز به اداره ها میرفته و چون پدرش کارمند بوده و سرمایه ای نداشته شغل آزاد شروع کنه بعد از سه سال التماس این و اون، آخرسر علی رغم میل باطنی وارد یک ارگان نظامی شدن، البته کار نظامی انجام نمیدن تو بخش عمرانی اون ارگان هستن. ولی از محیطش متنفره. از اینکه مجبوره لباس فرم بپوشه، از اینکه باید در محیط بیرون از اداره خیلی موارد رو رعایت کنه. تازه گاهی منم مجبور میشم چادر سرم کنم. خودش مومنه ولی معتقده همه کارهای همکارانش تظاهر و ریاکاریه . خلاصه در یک کلام به شدت از کارش تنفر داره.

رشته تحصیلی در دانشگاه هم دوست داشته باستان شناسی بخونه ولی برادرهاش نذاشتن و عمران خونه.
یک بار پارسال باهم رفتیم پیش روانپزشک بهش داروی سیتالوپرام 20 داد و فلوکونازول. ولی اصلا در خوردن دارو مصر و همراه نیست. تا کف پاش میخارید میگفت از اون قرص هاست. البته این طرز فکر هم از مادرش به ارث برده که به شدت در برابر دارو و دکتر مقاوم هستن. خلاصه دو سه ماهی استفاده کرد و بعدش گفت محاله دارو بخورم.

برای اینکه عصبانیتش تحریک نشه من تمام تلاشمو میکنم ولی گاهی علل عصبانیتش کاملا از حیطه من خارجه
دوست عزیزم بی صبرانه منتظر راهنمایی هاتون هستم. در این مدت هم سعی میکنم از مقالات این سایت استفاده کنم

دوست عزیزم منم در اوائل ازدواجم مشکل شما رو داشتم همسرم با اینکه مردی مهربان و مسئولیت پذیر بود ولی گاهی چنان عصبی میشد که من از این کارش شگفت زده میشدم گاهی ازش میترسیدم مثل روانیا داد میزد و فحش میداد . البته درگیری فیزیکی و کتک کاری نداشت . پس از مدت کوتاهی هم خود به خود خاموش میشد و اظهار پشیمانی میکرد . من اصلا سعی نکردم باهاش مقابله به مثل کنم و نهایت تلاشم رو کردم تا صبوری کنم و درکش کنم . الان خیلی بهتر شده . یعنی میشه گفت کاملا خوب شده فحش دادنش نسبت به اطافیان و نزدیکان اصلا نیست . البته نسبت به غریبه ها هنوز هم وقتی عصبانی میشه چند تا فحش میده . ولی وقتی نسبت به اون زمانها فکر میکنم به نظر میرسه کلا ادم دیگه ای شده . البته خود من هم شاید همینطور و ادم دیگه ای شده باشم . همسر من دوران کودکی خیلی سختی داشته و به خاطر از دست دادن پدرش و فشار های زیادی که تحمل کرده بود اینطوری شده بود . احساس میکردم به شدت کمبود محبت داره و با دادن اون چیزی که نیاز داشت . توانستم بهش کمک کنم تا بر اوضاع مسلط بشه و الان یه همسر ایده ال و یه پدر نمونه ست ولی هنوز هم اسیبهای دوران کودکیش کاملا از بین نرفته و گاهی به صورت کمبود اعتماد به نفس خودش رو نشون میده .

Khaleghezey مهربان
از نوشته هاتون ممنونم . از وقتی با این سایت آشنا شدم احساس میکنم من هم کمتر از شوهرم در اوضاع زندگی ام مقصر نبودم. دوست داشتم ایشون مثل داماد خاله ام باشه تا مامانم ازمون راضی باشه! الان که فکر میکنم می بینم خنده داره . چون این وسط همسرم باید تغییر میکرد تا من نه، بلکه کس دیگه ای راضی باشه ! البته مادرم از من اینو نمیخواست ولی من به خاطر وابستگی عمیقی که به خانواده ام دارم ناخواسته دنبال این هدف بودم

توصیه هایی که نوشتید خیلی خوبه و سعی میکنم حتما ازشون استفاده کنم.

راستی برای بهبود اوضاع اول از همه خودم و بعد وضع زندگیم چند تا تصمیم گرفتم
-در مورد گله گذاری ها و شکایات خانواده ام : وقتی باهاشون هستم سعی کنم مسیر و محور صحبت ها رو من مدیریت کنم تا اونها. اینجوری باعث میشه حرفی از شوهرم و بالطبع اون سرزنش هاشون رو نشنوم. مثالش همین امروز صبح وقتی مادرم رو دیدم بحث عروسی دخترخاله ام رو پیش کشیدم که به نظرت من چی بپوشم و موهام رو چطوری آرایش کنم و ... یک و نیم ساعتی که با هم بودیم فقط حرف از پارچه و خیاط و آرایشگاه بود و حرفی از شوهرم و سرزنش ها به میون نیومد.

- در مورد بیرون رفتن با مامانم : سعی میکنم طرف صبح از اداره مرخصی بگیرم و یکی دو ساعتی با مادرم برم بیرون. چون همسرم از ساعت 2 و نیم خونه است وقتی عصر میذارمش و میرم خونه مامانم. برمیگردم احساس میکنم خلقش تنگه، البته به مادرم گفتم چون راه خونه مون تا منزل شما دوره نمیتونم عصرها باهات بیام بیرون و چون اداره مون نزدیکه خونه مامانم هست اینو بهونه کردم.

- سعی کنم کارهای جدید مثل پختن غذاهای جدید، خوندن رمان های جالب و ... در طول روز انجام بدم. تا دیگه افکارم دور و بر حوادث گذشته و دعواهایی که اتفاق افتاده نچرخه ...

بازم منتظر کمک تون هستم

............

واحد عزیز
ممنون از تجربیاتت گفتی، متاسفانه همسر من هم دوران نوجوانی اش خیلی سختی کشیده. برای همین خیلی سعی میکنم ملاحظش کنم. ممنون میشم اگر جزئیات کارهایی که کردی رو برام بنویسی

سلام

بی پرده بگم از اینکه دست اندرکاران سایت و اعضای مجرب نسبت به بعضی از پست ها رغبت و اشتیاق نشون میدن و پیشنهاد و توصیه های مفیدشون شامل حال بعضی از کاربران هست ، دلم میگیره ...

الان از پیش مشاور میام، در مورد وضعیتم گفت خوبه و رو به بهبوده، گفت برای کنترل اعصاب همسرم ( چون فعلا حاضر نیست باهام بیاد دکتر، هر شب 5 قطره هالوپریدول رو تو یک شربت یا نوشابه ایی حل بکنم و بهش بدم تا وقتی آروم شد تصمیم بهتری بگیریم.
ازم خواست با وجود اینکه سخته بهش محبت کنم. با وجود اینکه گذشت ها و فداکاری هام دیده نمیشه به این روند ادامه بدم. به طور آزمایشی 6 ماه، گفت اصلا با همسرم در مورد رفت و آمد با خانواده و فامیل هام حرفی نزنم. سعی کنم زمینه ای رو فراهم کنم تا تمام حوادث این سه ماه اخیر وارد فایل خاطرات گذشته بشه و کم کم گرد و غبار فراموشی روش بشینه.

تصمیمات بالایی رو بهش گفتم خیلی استقبال کرد و گفت ایده های بسیار مفیدی هستن

دیشب با ماشین رفتیم بیرون، رفت سمت خونه مادرش من گفتم می شینم تو ماشین تا بیای. چون قرار بود نه اون بیاد خونه پدر من نه من برم خونه پدرش. هر چند دو سه بار این قرار رو من شکستم و رفتم عیادت مادرش.
بعد چند دقیقه دیدم مادرش رو با ویلچر آورد و سوار ماشین کرد . پدرش هم اومد. باهاشون گرم و صمیمی رفتار کردم. اولش فکر کردم میریم گشتی تو شهر بزنیم ولی بعدش دیدم آوردشون خونه خودمون. ( بدون هیچ مشورتی با من، قرار بود که هیچ یک از طرفین هم نیان ولی فقط در مورد خانواده من این قوانین صدق میکنه گویا).
با چه مصیبتی مادرش رو با ویلچر از اون همه پله بالا اورد بماند. با دیدن این صحنه ها به شدت ناراحت شده بودم و دلم برای مادر همسرم سوخت. باز محبت کردم. شب بردیم گذاشتمشون خونه شون. باز وقتی برگشتیم من تنها تو اتاق خواب خوابیدم و همسرم تو اتاق نشیمن

از طرفی حرف های مادرم اینا هم از طرفی بهم شکنجه میده. همش گلایه میکنه. میگه خوب آبروی منو بردید. و بازم گله ... گله ... سرکوفت و ... مقایسه با دیگران ...

دیگه ظرفیت تحمل این وضعیت رو ندارم. خواهش میکنم کمکم کنید . تو رو خدا راهنماییم کنید اوضاع رو بهتر کنم

سلام دوستان
ضمن اینکه به خانوم مارال واقعا تبریک میگم به خاطر طرز فکر و منش ایشون، یه سوالی داشتم که بی ارتباط به موضوع خانوم مارال نیست...
من چند ماهی هست که با همسرم عقد کردم متاسفانه ایشون هم وقتی عصبی میشه غیر قابل کنترله و گاهی اوقات از اینکه نمی تونم آرومش کنم احساس بدی بهم دست میده... خانواده ایشون هم اوضاع زیاد آرومی ندارند یعنی از جو حاکم بر خونشون اصلا خوشم نمیاد یه جورایی انگار مادشوهرم داره زندگیشو تحمل میکنه اینو واقعا نشون میده...همسرم هم چند سالی هست با برادرش قهره و خانواده ش هم تلاشی برای آشتی اون ها نمیکنن...
البته ایشون هم وقتی آرومه خیلی خوبه و من هم خیلی به ایشون وابسته...زندگیم رو هم دوس دارم و نمیخوام به جدایی فک کنم...اما حرفایی که موقع عصبانیتش میزنه واقعا اعتماد به نفسو ازم میگیره با اینکه من دانشجوی فوق لیسانس رشته ی مهندسی هستم و ایشون لیسانس دارند اما گاهی وقتا واقعا با حرفا و عملکردش اعتماد به نفسمو از دست میدم...گاهی وقتا بهم میگه نابالغی یا اینکه خیلی بچه ای و ... من 25 سال و ایشون 30 سالشه...نمیدونم ولا همه جا میگن زن باید به همسرش اعتماد به نفس بده اما وقتی مرد اعتماد به نفس زن رو میگیره اون وقت میشه یه فیدبک مثبت که مدام باعث میشه زن هم اعتماد به نفس مرد رو کاهش بده..
سوالم از دوستان و به خصوص مارال خانم اینه که آیا میشه آدم همسرشو در بعضی از موارد مثلا به لحاظ اعتقادی قبول نداشته باشه اما احترامشو حفظ کنه؟؟ چون شما گفتین اهل نماز و روزه اید پرسیدم... آخه گاهی اوقات اون موازین دینی که واسه من مهمه واسه ایشون مهم نیس گاهی وقتا احساس میکنم من خیلی از ایشون مقیدتر بودم و زندگیمو باختم.. چون هم کفو بودن اعتقادی خیلی مهمه... بعضا پیش اومده محرماتی که من دوس ندارم انجام بدم ایشون ترک نمیکنه..البته واجباتش رو انجام میده ...اما این عملکردش باعث میشه شخصیتش برام زیر سوال بره. اینم بگم که نمیخوام ادعا کنم که من خیلی مومنم به لحاظ حجاب چادری نیستم اما همیشه سعی میکنم شیک بپوشم و در عین حال حجابم رو هم حفظ میکنم.. و سعی میکنم در همه ی تعاملات و عملکردهام برای خودم چارچوب داشته باشم..
ببخشید که من در تاپیک شما سوال پرسیدم..

سلام به همه دوستان خوبم

setayesh67 نازنین سلام ، به این تاپیک خوش امدی و خوشحالم سوالت رو اینجا پرسیدی

راستش همسر من هم واجبات رو انجام میده و اهل انجام محرمات نیست. مثلا تا امروز لب به مشروب نزده، خیلی به محرم و نامحرم اهمیت میده، دیدن فیلم های مبتذل و عکس های ... رو مترادف فروپاشی زندگی مشترک میدونه، خیلی حلال و حرام میدونه، اهل سیگار و هیچ دود و دم دیگه ای نیست ولی ولی ولی ... متاسفانه وقتی عصبانی میشه دیگه هیچی جلودارش نیست. حتی شده موقع عصبانیت به خدا و پیغمبر هم بد و بیراه بگه ولی چند دقیقه بعدش میاد نمازشو میخونه
مشکلی که در مورد خانواده همسرت گفتی دقیقا در مورد همسر من هم صدق میکنه. پدر و مادرش با اینکه هر دو بالای 70 سال سن دارند ولی یک ماه در میون با هم قهر هستند و حرف نمیزنن. یا اینکه همسرم قبل ازدواج به مدت 5 سال ! با خواهرش قهر بوده و حرف نمیزده ، در حالیکه من هر روز حال برادرهامو جویا میشم به مامانم سر میزنم... پس به قول یکی از اعضای عزیز این سایت این مشکلاتی که ما می بینیم ناشی از مسئله است و مسئله همین تربیت خانوادگی همسرمونه.

فقط یک پیشنهاد خواهرانه : لطفا از همسرتون بخواین به همراه شما بیان پیش یک روانپزشک، چون واقعا این حالات طبیعی نیست و بعد از شروع زندگی مشترک اوضاع بهتر نمیشه هیچ ، بدتر هم میشه.اگه واقعا به ایشون علاقه دارید بدونید با پیگیری بیماری شون قابل درمانه، البته به شرط اینکه شما و خودشون قبول کنید بیمار هستن. من نمی خواستم قبول کنم ولی بعد از گذشت 4 سال به این نتیجه رسیدم .متاسفانه همسر من قبول نداره که مشکل داره و باید بیاد دکتر. الانم با کمک یک روانپزشک هر شب یه قطره بی رنگ و بی طعم رو با یک لیوان شربت یا نوشابه بهش میدم.

امیدوارم از حرفهام ناراحت نشی چون دوست ندارم اندازه من زجر بکشید این حرفها رو اینقدر رک نوشتم