موضوع: بر سر دو راهی برای بزرگترین تصمیم زندگیم موندم فرصتم خیلی کمه

پسر شما 18 سالش هست. نقش اصلی شما برای تربیت ایشون گذشته.
از این جا به بعد بیشتر می تونید نقش حمایتی، راهنمایی و ... داشته باشید.
پس اگر کنارتون نباشند هم می تونید این نقش را ادامه بدین، اگر چه نه به طور کامل.
مخصوصا این که این سالها هم کنار شما نبودند و با مادر شما زندگی می کردند.

به خاطر مشکلات زندگی قبلی و طلاق و ... ممکنه هنوز ناراحتی هایی داشته باشند و بودن شما و محبت شما بتونه آرامش بیشتری بهش بده.
اما از طرف دیگه بستگی داره پیش پدر بزرگ و مادربزرگش در چه شرایطی بزرگ شده.
شاید اونها تونسته باشن محبت کافی را به ایشون داشته باشند.
شاید خودش نخواد که از اونها جدا بشه.
آیا پسرتون الان ایران هست؟ به شهر شما نزدیکه؟
رابطه قبلی شما چقدر نزدیک بوده با پسرتون؟
چقدر می دیدنش؟

فکر نمی کنید زندگی کردن یک پسر جوان با همسر مادرش + جدا شدن ایشون از پدربزرگ مادربزرگش + مسائل ابتدای مهاجرت
بتونه برای بچه تون سخت باشه؟

با توجه به سنش و این که سالها با مادر شما زندگی کرده، بهتر هست که شما برید و زندگیتون را پایه گذاری کنید،
پسرت را هم یکی دوسال بعد ببرید.
اونجا می ره دانشگاه و مستقل زندگی می کنه در عین نظارت وحمایت شما را هم داره.

شما زمانی که جای انتخاب بوده و بچه واقعا بهتون نیاز داشته
بنا به شرایط و مصالح زندگیتون تشخیص دادید که ازدواج کنید و بچه را به مادرتون بدید

اگر بیشتر از شرایط پسرتون و رابطه اش با خودتون بگید راهنمایی بهتری می گیرید.
اگر سالها با مادربزرگش بوده، از شما دور بوده، رابطه ای نبوده و .... شاید این مهاجرت می تونه یه بار دیگه دلش را بشکنه.
شاید! نگفتم حتما. چون از پسرت چیزی نگفتی ممکنه اشتباه می کنم.
مادرم چون همسرش باهاش نیامد و چون اختلاف داشتند و چون از تنهایی می ترسید، من را می خواد ببره.
زمانی که بهش نیاز داشتم من را گذاشت و رفت.


فکر می کنم جدا شدن از همسرتون سود چندانی برای رابطه مادر فرزندی شما نداره.
پسرتون نهایتا 4-3 سال دیگه با شما زندگی کنه. اون هم شاید.
با شرایط اون کشورها و شرایط پسرتون (سالها با شما نبوده، زندگی با همسر شما براش آسون نیست)
ممکنه خیلی زودتر جدا بشه و بره.

بعد از این جدایی و مهاجرت، شما احتمالا ازدواج می کنید.
پذیرش این موضوع هم برای پسرتون سخت می شه
که از پدرش جدا شدید
از همسر دومتون بخاطر مهاجرت جدا شدید
برای ازدواج دوم ایشون را به والدینتون دادید و ...
ازدواج بعدی می تونه حسی که پسرتون نسبت به رفتارهای شما داره تخریب کنه.

اگر با همسرت اختلاف خاصی نداری، به خاطر پسرت ازش جدا نشو.

خیلی پراکنده نوشتم.
چون محدودیت ارسال پست هست و خواستم تمام مواردی که به ذهنم می رسه بگم.

شیدای عزیز ایشون جدا نشدن همسر اولشون به رحمت خدا رفتن .
و پسرشون فکر کنم از صحبتهاشون مشخصه که بعد از ازدواج دوم ایشون نزد مادریزرگ هستند .
والبته ما هم تشویق به جدایی نمی کنیم و نظرمون اینه که پسرشون هم ضربه نخورن و ایشون از خودشون و پسرشون فداکاری نکنند .

صحبت های بانو شیدا هم درسته.
ولی اینجا یک مسئله وجود داره و اون اینه که آیا پسر ایشون توانایی حفاظت از خودش را داره؟
با پسرتان صحبت کردید در این مورد نظرش را پرسیدی؟
فکر کنم اگرم بخواین بیان پیش شما خدمت سربازی فعلا نرفتن و خود این موضوع باعث یه وقفه تقریبا دوساله میشه توی این دوران پسرها خودساخته بار میان و بقول معروف مسولیت پذیرتر میشن

شما فکر کنم یکم داری لجبازی میکنی بهتره با شوهر خودتان از طریقه احساسی وارد بشید بهتر به نتیجه میرسید.

((پسرم خودش در شرایطی نیست از نظر عقلی احساسی و سنی که بتونه تصمیم درست برایزندگیش بگیره ولی چیزی که مهمه اینه که من بعنوان مادرش تشخیص میدم کجا و چی بهصلاحشه و در ایندش ماثر خواهد شد))

فکر کنم شما خییلی روی موضوع پسرتان دارید حساسیت نشان میدید.یه پسر 18 ساله خودش بلده خوب و بدش زندگی خودش را تشخیص بده و شما حق ندارید به تنهایی براش تصمیم بگیرید مادرش هستید درست بزرگش کردید درست بدنیاش اوردید و براش زحمت کشیدید همه اینا درود ولی اون چی حق نداره زندگی کنه حق نداره تصمیم بگیره حق نداره کاری کنه شما جوری داری حرف میزنی انگار یه پسر 18 ساله که الان توی جامعه ما مرد حساب میشه برای خودش نمیتواند تصمیم بگیره و تجزیه تحلیل کنه؟!!!حس قوی مادر یکه دارید درست ولی فکر کنمب هتره بخودش اجازه بدید تصمیم بگیره چون توی این سن خیلی خوب میفهمه که داره چیکار میکنه شما میتوانید راهنماییش کنید و کمکش کنید تا تصمیم مناسب بگیره نه اینکه بزور براش تصمیم بگیرید و بنویسید عقلش نمیکشه؟!!!!


لطفا به شخصیت مستقل پسرتان احترام بزارید

پ.ن: دختر من 10 ماهشه ما هرووقت میریم فروشگاه یا مغازه جنسی بخریم براش اجازه میدیم خودش تصمیم بگیره چنتا رنگ را جلوی چشمم میگیریم خودش هرکدام را دوست داشت انتخاب میکنه جالبیش اینه پدرصلواتی چندبار دوتا رنگ را نگاه میکنه بعد انتخاب میکنه

من نمی دونم سیستم تصمیم گیری شما بر چه اساسی هست

اما از یک طرف مردی وجود داره که
1-دختری رو در ایران داره و با اومدن با شما از اون دور میشه
2- در خودش این توانایی رو نمی بینه که بتونه هزینه های زندگی رو در خارج از ایران فراهم کنه
3- داره با منت اینکه همسرش کارهاشو برای رفتن کرده با همسرش همراه میشه
4- هنوز هیچ جایگاه علمی و یا کاری مشخصی برای ایندش در یک کشور غریب نداره

از طرف دیگه پسری وجود داره که
1- سالهاست با مادر بزرگش بزرگ شده و تکیه گاه اصلیش و همدم اصلیش مادر بزرگشه
2- در سنی قرار داره که جهش از یک فرهنگ به یک فرهنگ دیگه می تونه براش شوک هایی رو ایجاد کنه که مخرب باشه
3- سالهاست از مادرش دور بوده
4- مادرش ازدواج کرده و خیلی قبل تر از اون هم برای پیشرفتش دور ار فرزندش زندگی کرده
5- اگر قرار باشه با مادرش و همسر مادرش همراه بشه احتمالا تنش هایی هم با همسر مادرش در یک کشور غریب خواهد داشت که این باعث میشه در غربت خیلی بیشتر از مادرش خودش رو دور کنه

از طرفی هم مادر و همسری وجود داره که داره همه اینها رو نادیده می گیره و می خواد خودش و عزیزانش رو در سختی بیاندازه که تنها به هدفش برسه و از طرفی انتظار داره این مرد و این پسردر رسیدن به هدفش باهاش همراه باشند

درسته که شما فکر می کنید دارید با بردن پسر و همسرتون براشون فرصت های بالقوه رو ایجاد می کنید اما اینو هم در نظر داشته باشید که دارید فرصتهای بالفعل زیادی رو از اونها می گیرید.

شاید اگر جور دیگری تصمیم می گرفتید و اولویت بندیهای زندگیتون رو یک بازنگری می کردید اونوقت همه اعضای خانواده شما رضایت بیشتری از زندگی احساس می کردند و از یک طرف مردی وجود نداشت که مرد بودش قراره زیر سوال بره و پسری وجود نداشت که آیندش نا معلوم خواهد بود و قراره از نظر عاطفی و فرهنگی در شوک قرار بگیره.

موفق باشید بانو

سپاس از همگی دوستان که وقت باارزششان را در اختیار ایشون قرار دادن و راهنماییشون کردن
وظیفه و شایدم بشه گفت لطف ما کاربران همدردی این بود ایشان را راهنمایی کنیم و ما هم هرچه که بلد لودیم ارائه دادیم بدون چشمداشت.

اطلاع میدم بیان و تایپیک را قفل کنند.بنابر درخواست خود کاربر