موضوع: رفع نیاز عاطفی و جنسی بدون ازدواج ؟؟

من گاهی عکس دوست های دختری که می شناسمو به مادرم نشون می دمو حتی ازش در مورد ظاهرشون نظر می خوام.یا یه روز در مورد تفاوت شخصیتی دختر هایی که می شناسمشون با مادرم صحبت می کنم.مادرمم بسیار صمیمی منو همراهی می کنه.اما خب همه ی اینارو می ذاره به حساب جوونی و ارتباطای مختلفو به این حساب که اول باید این روابطو تحربه کنمو بعد از اینکه به پول رسیدم یکیو انتخاب کنم.اصلا تو فاز جدی شدن روابطم نیست.
خودش وقتی میاد تو اتاقم می بینه دارم با یک دختر تلفنی صحبت می کنم میره از اتاق بیرون که راحت باشم.

این کار تو مثل آبمیوه می مونه که یه آدم تشنه بخوره.اینجوری بیشتر احساس تشنگی می کنه.

هر چند اون لحظه شاید احساس تری تو گلوش کنه ولی بعد ولعش به آب بیشتر می شه.چون هیچ

نوشیدنی جای آبو نمی گیره.

نوشته اصلی توسط شیدا.

یه سوال ازت دارم،

اگر بعد از 5 سال که با کسی بودی و آرامش گرفتی و زندگیت به ثبات مد نظرت رسید،
رفتی خواستگاری دختری
و بهت بگه من 5 سال همسر موقت کسی بودم که با هم آرامش داشته باشیم و ایشون به ثبات برسه
قبولش کنی؟

نکته دیگه این که
دختری که قراره کنارش به آرامش برسی، فکر کردی خرج نداره؟ توقع نداره؟
یه دختر همسن و سال شما، اگر عاقل و سالم باشه، هیچوقت وارد بازی شما نمی شه (5 سال رابطه بی هدف)
مگر این که مشکل دار باشه. فکر کردی که رابطه با آدم مشکل دار چه بلایی به سر روح و روانت می آره؟

راستش اون آرامشی که شما مد نظرتون هست و اینجا تعریف کردید در چنین رابطه ای پیدا نمی شه.
شما نمی تونی به دختری بگی بیا 5 سال به من آرامش بده بعد هم برو دنبال زندگیت.
چیزی از زندگی اون دختر نمی مونه که بره دنبالش. شما پسر هستی و در 30 سالگی، حتی با داشتن چنین رابطه ای،
شانس ازدواج خوب داری (بخاطر شرایط متفاوتی که پسرها و دخترها دارند، از نظر فرهنگ جامعه، احساسی و ... )
اما دختری که 5 سال همسر غیررسمی شما باشه و بعد خداحافظ ... خودش می دونه که این یعنی نابود کردن زندگیش.
پس اگر عاقل باشه قبول نمی کنه.

شیدا خانم حتما نباید شرایط و راهی که من رفتم با طرفم یکی باشه.من همین الان هم دختریو می شناسم که برای برقراری ارتباط با یک پسر مشکلی نداره.یک سال و نیم هم با یک نفر بود و زندگی کرده و بعد هم جدا شدن.ایده اش هم اینه که من قرار نیست هیچوقت ازدواج کنم پس هیچ مشکلی نمی بینم مثلا خودمو در اختیار کسی که دوستش دارمو دوستم داره قرار بدم.
فکر می کنین چنین آدمی اسیب می بینه ؟
این آدم خودش راه خودش رو انتخاب کرده و شما هم نمی تونین براش تعیین تکلیف کنین.اگه یه پسر قبول نکنه باهاش باشه و فاصله بگیره، اون طی مدتی یه پسر دیگه رو پیدا می کنه که باهاش دوران خوش بگذرونه.
ماشالله پسر هم کم نیست واسه این کارا.
در ضمن زیبا و تحصیلکرده هم هست.گرچه من شرایط ارتباط با ایشونو ندارم.اما دخترایی که چنین عقایدی دارن کم نیستن.

این هم اضافه کنم که این دختر خودش مشغول کار هستو خودش خرج خودشو می ده.
از طرفی حتی اگه ارتباط با این فرد خرج هم داشته باشه (مثلا برای رفتن به یک مسافرت)، این خرج ذره ای قابل مقایسه با توقع عروسی و مهریه ی خانواده ی عروس و یا سنگینی مسئولیت یه کار ثابت نیست.

در مورد بلایی که ممکنه سر روح و روانم بیاد بگم که همین الانشم داره بلا میاد.همین الان که نگاهم روز به روز بیشتر از قبل داره جنسی می شه و تمام فکرم شده اینکه چرا تنهام و اینقدر روی قلبم احساس سنگینی و بی تابی می کنم.
این بلا به مراتب بزرگتر و سنگین تره و آسیب بیشتری به من و زندگیم تو این برهه می زنه.برهه ای که توش احتیاج به تمرکز رو زندگیم دارم.نیاز به آسودگی و عدم تنهایی دارم.این بلا نیست ؟

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

آقای سینا
تعداد پست هاتون زیاد شد.
لطفا الان بگید که تا حالا به چه جمع بندی رسیدین و چه سوالاتی براتون باقی مانده تا دوستان راهنمایی های بهتری به شما بکنند.
قشنگ دسته بندی کنید.
الان فکر کنم از اینکه وارد رابطه با یک دختر بشید انصراف دادین.درسته؟
فقط مونده تمرکز زدایی؟ و راضی کردن خانواده برای ازدواج؟
الان نظر شخص خودتون برای اقدام به ازدواج تو 1 سال و نیم بعد،بعد از سربازی درست شد؟

و اما خانم هدی.
بنده الان پیش خانواده و مادرم نیستم.و تا یک سالو نیم آینده هر دو ماه می تونم 4 روز برم پیششونو برگردم. به فرض اینکه پیششون بودم راضی کردنشون شاید 2 سال طول می کشید.و اون دو سال فقط صرف صحبت نمی شد.یعنی من باید شرایط خودمو به سمتی می بردم که مثلا تا حدی پول جمع کنم که یه ماشین بخرم تا مادرم متوجه بشه که کم کم وقتشه.وگرنه تو این سن با بی پولی من خودمو بکشم اون می گه وقتش نیست.
پس تا زمانی که من می دونم حمایت خانوادمو ندارم، فکر ارتباط به عنوان یک آلترناتیو از ذهنم بیرون نخواهد رفت.
این هم بگم که شرایطم طوری نیست که بخوام به روند درامد زایی خودم سرعت ببخشم.یه روندیه که یه زمانیو می طلبه و منم دارم قدم به قدم اونو طی می کنم از راه درستش.
حالا اگه سوال و پیشنهاد یا فکری دارین که می تونه کمکم کنه خوشحال میشم بدونم.

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

این کار تو مثل آبمیوه می مونه که یه آدم تشنه بخوره.اینجوری بیشتر احساس تشنگی می کنه.

هر چند اون لحظه شاید احساس تری تو گلوش کنه ولی بعد ولعش به آب بیشتر می شه.چون هیچ

نوشیدنی جای آبو نمی گیره.

در مورد روابط هم بگم به شما که گرچه این روابط آرامشی که مد نظرمه بهم نمی دن و خودم جدیشون نمی کنم که اوها آسیب نبینن.اما تا حدی موثرن تو رفع تنهایی های روزانه و افسردگی و بی تابی.
من قبلا به قدری تنها و افسرده بودم که روزی یک ساعت گریه می کردم.
دانشجو بودم تو یک شهر دیگه و پیش دوست دکتر مشاور خودم می رفتم که کارشون آنچنان جالب نبود.ایشون وقتی دید وضعیت من شدید تر از این حرفاست که با گفتار درمانی جواب بده منو فرستادن پیش یک روانپزشک تا در موازات گفتار درمانی ، دارو درمانی هم تجربه کنم.
که البته بسیار خوب جواب دادو من بعد یکی دو ماه مصرف قرص واقعا حالم خوب شد و قرص هارو گذاشتم کنار.
اینو می گم بدونین این که بخواین منو از این روابط ریز و کوچیک دور کنین ممکنه آسیب های بزرگی بهم وارد کنه.

ببینین ازدواج برای خودش شرایط و آمادگی هایی می خواد.
و اگه طرفین اون شرایط رو نداشته باشن و ازدواج کنن یک یا دو مشکلشون حل میشه اما 100 تا مشکل اضافه میشه.
خواهش می کنم اینو درک کنین و در نظر بگیرین که ازدواج اینطوری نیست که من بگم فلان دخترو می خوامو همه چی جور شه.پس این همه آدمهایی که با همین تفکر ازدواج می کننو طلاق می گیرین چی میشه ؟ بنده به شما توضیح دادم که امکانش هست بعد از سربازی ایران نمونم.این احتمال 50% هستش.بیرون از اینجا می تونم حقوقی تا 10 برابر اینجا داشته باشم و موقعیت کاری جوره با توجه به تخصصی که این همه سال واسش وقت گذاشتم.و من هیچوقت آسایش و رفاهی که می تونم برای خودمو خانواده ی خودمو فرزندان آینده ی خودم مهیا کنم از دست نخواهم داد.
خدا وقتی میگه ازدواج کنین منظورش اینه که پسر حداکثر 18 سالگی ازدواج کنه.
خدا تو این دفترچه هیچوقت نگفت پسر باید مثلا تو یه خونه ای جدا از پدر و مادرش زندگی کنه.
هیچوقت نگفت باید عروسی با اون همه خرج بگیره.
هیچ وقت نگفت باید مهریه ای که نداره رو بده.
اما کدوم یک ازین آدمها به اون دفترچه ی خدا و دستور عمل هاش توجه می کنن که شما از من انتظار داری توجه کنم ؟

من می بینم یک بازیگر بسیار معروف و پولدار آمریکایی در کنار شوهرش با یک لباس سفید بسیار ساده لب دریا در حضور یک کشیش عقد می کنن و دست در دست هم میرن پی زندگیشون.
مطمئن باشین اون عروسی بسیار زیباتر و موندگار تر از این عروسی های مجلل و پرگناه و بیچاره کننده ایرانی ها است.
مطمئن باشین می تونستن چند میلیون دلار پول جشن تو ارشه کشتی رو بدن و عروسی بگیرن که ...
اما چرا اونها که می تونن اینقدر ساده می گیرن و ما که نمی تونیم اینقدر سخت ؟

من دارم تو این جامعه زندگی می کنم.تو این شرایط تو این محیط تو این زمانه. با توجه به همین شرایط هم باید عمل کنم.این شرایط منو به این سمت سوق میده که تو این سن ازدواج نکنم.
با این حال اینو می گم که اگه دوستان ایده ای بدن من استقبال می کنم.ایده ای در مورد حل مشکلم با خانوادم یا هرچیز دیگه.
اما این که بیایم بحثو فلسفی کنیمو بگیم خدا چی گفته و چی نگفته جاش اینجا نیست دوست من.اینجا راه حل عملی با توجه به شرایط جامعه سازگاره نه چیز دیگه.

در ضمن بنده هم همین الان دختر هایی رو می شناسم که عروسیو مهریه براشون در اولویت نیست.
اما آیا خانوادشون به حرفشون توجه می کنن ؟ آیا وقتی اون دختر بگه پدر من راضی به عروسی نیستم پدرش میگه باشه عزیزم هرچی تو بگی ؟
خیر. میگه دختر تو بچه ای عاشقی حالیت نیست.این یک واقعیته که باید پذیرفت.

- - - Updated - - -

دوستان یه مطلبیو من اصلاح کنم که احیانا بد متوجه نشین.
وقتی گفتم حاضر نیستم آسایشو رفاهی که می تنم مهیا کنم و ول کنم ازدواج کنم منظورم تو این شرایط کلی بود.تو شرایط کلی که جناب واحد می گن ازدواج بهترین راه حله من حاضر نیستم.
اما اگه ازدواج به همراه راهکاری باشه که بتونه منو به سمت از اهدافم دور نکنه و همینطور موجب پیشرفت من بشه خیلیم ازش استقبال می کنم.
مشکل اینجاست که امکان ایجاد چنین شرایطی بسیار پایینه.و اگه می گین ازدواج کن لطفا به بررسی جزئی تر این مطلب بپردازین.ازدواج در حالت کلی یعنی پسرفت.ممنوونم

- - - Updated - - -

دوستان یه مطلبیو من اصلاح کنم که احیانا بد متوجه نشین.
وقتی گفتم حاضر نیستم آسایشو رفاهی که می تونم مهیا کنم رو ول کنمو ازدواج کنم، منظورم تو شرایط کلی بود.تو شرایط کلی که جناب واحد می گن ازدواج بهترین راه حله من حاضر نیستمو امکان شکست بالاست
اما اگه ازدواج به همراه راهکاری باشه که بتونه منو از اهدافم دور نکنه و همینطور موجب پیشرفت من بشه خیلیم ازش استقبال می کنم.
مشکل اینجاست که امکان ایجاد چنین شرایطی بسیار پایینه.و اگه می گین ازدواج کن لطفا به بررسی جزئی تر این مطلب بپردازین.ازدواج در حالت کلی یعنی پسرفت.ممنوونم

بسیار براتون خوشحال شدم

ان شاالله اول یکمی تو این سایت مطالعه کنید و روی کمک مادرتون هم حساب کنید.

دیدین در مورد مادرتون زود قضاوت می کردین؟ چقدر مادرتون با شما راه اومد!

فقط اینکه خودتون هم اشاره کردین؛نباید با احساسات جلو برید چون ممکنه ضربه بخورید.با منطق جلو برید و احساسات هم در حد به دل نشستن در نظر بگیرید.وقتی همه چیز منطقی قطعی شد دیگه خیلتون راحت میشه و احساساتتون را برای همسرتون نگه داشتین نه یک دختر غریبه.