موضوع: رابطه با خواهر شوهرا

بانو barania

لطفا طریقه نوشتن خودتان را بهتر کنید تا حداقل دوستانی که بعدها میان و نظر میزارن بهتر بتوانند راهنمایی کنند

فکر کنم حرفایی که زدیم تاثیری نداشته باشه موفق باشید بانو هرجور دوست دارید و تمایل دارید رفتار کنید

انشاالله توی زندگیتون موفق باشید

سلام بارانیا عزیز
به همدردی خوش امدی

عزیزم من یک دختر مجردم که هنوز خودم خواهرشوهر دار نشدم که بتونم کاملا درکت کنم. ولی خودم خواهر شوهر هستم و هیچ وقت تا حالا نفهمیدم اینکه میگن خانواده داماد با عروس خوب نیستند یعنی چه! عزیزم من بر این باورم که اگر خودمون بخواهیم با کسی رابطه خوب و صلح امیزی را داشته باشیم می تونیم بهش دست پیدا کنیم.
در پست اول نوشتی وقتی می بینمشون زبونم قفل میشه: در این زمینه منم مثل شما بودم و ان اوایل واقعا نمی دانستم درباره چی با خانم برادرم صحبت کنم. و این از این ناشی میشد که من مجردم و ان موقع دانشجو و و تمام فکر و ذکرم درس و رشته اینها بود.... و در نتیجه با خانوم برادر متاهل فارغ التحصیل شاغل خیلی تفاوت داشتم.... اوایل رابطه خوب ولی رسمی را داشتیم تا اینکه تصمیم گرفتم این شرایط را عوض کنم
یادمه یک روز قبل از اینکه بخوام برم انجا نشستم فکر کردم که خب الان می خوام درباره چه چیزهایی صحبت کنم و درباره چندتا موضوع هم که می دانستم هر دو علاقه داریم سرچ کردم! و خلاصه با امادگی رفتم و نمی دانی انروز چه قدر حرف برای گفتن داشتم
حالا عزیزم موضوع شما بر عکس, باید بگردی ببینی انها به چیزهایی علاقه دارند و مقتضیات سن شان چیه و نقاط مشترکتون چیه....
مثلا میتونی درباره درسها و کنکور به خواهرشوهرت که 17 سالشون هست کمک و راهنمایی کنی....
ببین عزیزم شخصا به این نتیجه رسیدم که اگر خوبی کنی خوبی می بینی.... فقط نیاز به زمان داره. باید ارارم ارام حسن نیت ات را نشان بدی....

مادر شوهرم خیلی احساساتیه و این در حالیه که من خیلی جدی و کم حرف وواقع گرام و همیشه هواشو دارم اما اصلا اهل خود شیرینی و رل بازی کردن نیستم و این در حالیه که جاریم دختر خاله ی مادر شوهرم میشه و خیلی خودشو لوس میکنه و میخنده.مادرشوهرم هم اونو در مقام مقایسه گذاشته م علنا بهم میفهمونه که باید عوض شم و مثل جاریم باشم منم سعی میکنم پر حرفی کنمو مثل اون ول بخندم تا شاید مقبول مادر شوهرم بیام میبینم از این همه غیبت و یاوه داره حالم به هم میخوره و نمیتونم 1ی دیگه باشم.بر میگردمو مثل حالت قبلیم میشم یعنی احترام مادرشوهرمو دارم ولی کم حرفم.
اما اون میذاره به حساب کم مهری و بی توجهی و من هر چی سعی میکنم این ذهنیت رو ازش بگیرم نمیتونم.این میشه که همهی سوئ برداشتاشو جمع میکنه وبعد1ماهی 1زمین لرزه ی 8 ریشتری سقف خونه رو رو سرم خراب میکنه.

عزیزم می فهمم درونگرایی و فرار از اغراق و چابلوسی یعنی چی.... ولی بین تملق و ابراز احساسات خالصانه و محبت امیز دنیایی فاصله است..... شما حتی اگر دوست نداری در جمع ابراز علاقه کنی و فکر می کنی تملق یا ریا میشه می تونی وقتی تنها هستید علاقه خودت را نشون بدی. حتی بعدا که صمیمی تر شدین می تونی بیشتر از خودت و افکارت و خصوصیات ات بگی و بهشون بگی که ابراز احساسات در جمع کمی برات سخته و.... و ببین عزیزم بهتر کم کم گرم تر و خودمونی تر بشی و خجالت را کنار بزاری و انچیزهایی که فکر می کنی دوست دارند بشنوند را بیان کنی البته تا حدی که خودت میدونی و وارد تملق نشه.... شما نیاز نیست کس دیگری بشی بلکه باید ان شخصیت خوب و مهربون و دوست داشتنی و خوش برخورد خودت را نشان بدی و دست از خجالتی بودن برداری............

عزیزم اگر خانواده شوهرت را مثل خانواده خودت بدونی و این موضوع را برای خودت روشن کنی که برای همسر شما خانواده شون جای خودشون را دارند و شما هم جای خودتون را همه چیز حل میشه...
عزیزم از اینکه انها محبت می کنند و همسرت هم خشنود میشه شما هم خوشحال شو و واقعا خدا را شکر کن که انها همسرت را دوست دارند. کلی از خانواده ها هستند که سالی ماهی یک بار احوال پسرشون را نمی پرسند......وقتی انها تعریف می کنند و شوهرت خوشحال میشه شما هم خوشحالی تو نشون بده و بگو که واقعا شانس اوردی که انقدر خانواده مهربونی داری.... و عزیزم شما کار خودت را بکن و محبتی که باید به شوهرت بکنی را بکن و بدان محبت شما و خانواده ایشان هیچ کدام جای یکدیگر را نمی گیره....
عزیزم به مرور زمان وقتی شوهرت رابطه خوب شما با خانواده اش را ببینه روی رابطه شما با همسرت هم بسیار تاثیر مثبتی میذاره.....
و درباره اینکه میگی شوهر شما وابسته هستند و.... ببین عزیزم این مشکل همسر شما است و نه خواهر شوهر های شما...... اگر ایشون بخواهند مستقل باشند هیچ کس نمی تواند جلوی ایشان را بگیرد..... و درباره درامد و.... باز هم به نظر من در درجه اول این موضوع به شوهر شما مربوط میشه و اگر ایشون درامد بیشتری را خواهان هستند باید در درجه اول خودشون به دنبال ان بروند و تقاضای بیشتری را از خانواده نداشته باشند....... و یا با کار و زحمت بیشتر و یا با قبول شغل دوم در عمل این موضوع را به خانواده نشان دهند.....
و بببین عزیزیم شوهر شما با تمام نقاط مثبت و منفی که اکنون دارند شوهر شما هستند و خود شما ایشون را انتخاب کردی. ابتدا باید به وابسته بودن یا نبودن و... فکر می کردی....
و الان باید به نظر من ابتدا خودت را با این شرایط وفق بدی و کم کم و ارام ارام که رابطه گرم تر و صمیمی تری پیدا کردی انوقت درباره خواسته هات و برنامه هات برای زندگی مشترکتون صحبت کنی......

مشکل اونا اینه که من بزرگ ترم پخته ترم وبیشتر تو جامعه گشتم ومستقل و دست به جیبم

عزیزم باشه بیا فرض کنیم که انها با این موضوع مشکل دارند ولی شما که بالغ تر و پخته تر هستی باید مشکل را حل کنی.... عزیزم منظورت از مشکل را میشه شفاف تر بیان کنی؟ احیانا حسودی کردنه؟ اگر اینطوره به نظر من باید به شخصی که به ما حسادت می کنه کمک کنیم تا انچه ما داریم و او ندارد را بدست اورد..... انوقت دیگه نه تنها حسادت نمی کنه بلکه خالصانه محبت می کنه....
سعی کن باهاشون دوست بشی و مثل خواهرهای خودت باهاشون برخورد کنی..... برای اینکه درکشون کنی خودت را چند دقیقه بگذار جای انها و.........

خب عزیزم خیلی صحبت کردم و سرت را درد اوردم ولی به نظر من به جای اینکه روی رفتارهای خانواده شوهرت متمرکز بشی، روی خودت و گفتارت و اعمالت متمرکز شو و سعی کن هر روز بهتر از دیروز رفتار کنی و حتی اگر انها موجب رنجش شما شدند شما بزرگی کن و ببخش تا کم کم رابطه خوب و صمیمی را برقرار کنی......
عزیزم هیچ وقت شوهرت را سر دوراهی انتخاب بین خودت و خانوادش قرار نده....
و همونطور که دوستان گفتند احترام احترام میاره....

و عزیزم یکم زودرنجیااااااا مصباح الهدی درست گفتند...
واقعا دیشب که تاپیکت را دیدم اصلا انگیزه خوندن نداشتم. صرف نظر از طولانی بودن فونت متن نیز خیلی کوچک و خواندنش واقعا سخت.

صوت المهدی فکر میکنم شما هیچ کمکی نمیتونی بکنی.شاید هم وقتشو نداری.اگه نیتت همدردی بود حد اقل مطنمو میخوندی.

عزیزم این جمله را بدون صبر و تامل گفتی..... شما حتی اگه از همدردی نکردن ایشون ناراحت هم شدی نباید اینجوری بگی!.... عزیزم اتفاقا مصباح جان خیلی دختر مهربونی و تا جایی هم بتونه به تمام اعضا کمک می کنه... اگه پستهاش را بخونی متوجه میشی.... بابا انقدر زود ناراحت نشو.. کمی انتقاد پذرری خوبه..... فرشته مهربان یک پست دارند درباره بی توقع بودن.... خیلی جالبه... اگر ان را بخونی و عمل کنی به ارامش میرسی. متاسفانه الان حضور ذهن ندارم که کجاست تا لینکش را برات بذارم. ولی اگه بخوام مختصر بگم ایشون میگن اگر از کسی توقع و انتظاری نداشته باشید ان وقت اگر ان فرد ان کار را انجام ندهد، ناراحت نمیشید و اگر انجام دهد لطف می پندارید و خوشحال.... اینگونه به همین راحتی زندگی شیرین میشه...
تازه یک بزرگی که باز اسمشون را فراموش کردم می گویند:
ای انسان خودت به یاری خودت برخیز....

موفق و شاد و سلامت و پایدار و ارام باشی

درود بانو

تایپیک هایی مثل شما که برای نظریات و راهنمایی های دوستان توجهی ندارید و باعث دلسرد شدن کاربرا میشید.بشخصه فکر میکنم شما بیشتر برای بازی در این سایت حضور پیدا کردید.من نظرمو قبلا گفتم به هیچ عنوان دیگه در مورد شما نه وقت میزارم و نه انرژی چون فایده ای نداره.

روز خوش

سلام عزیزم

چه طوری؟ چه خبر؟ در این چند روز که گذشته چیکارا کردی؟
عزیزم اینجا تعداد تاپیکها خیلی زیاد و دوستان وقت نمی کنند به همه سر بزنند و ممکنه سر هم بزنند ولی چون تجربه و اطلاعی ندارند چیزی نگن. برای همین ناراحت نشو.....
جناب خاله قزی هم خیلی عضو همراه و دلسوزی هستند اینجوری نبین که حالا الان اینجوری میگن.
نمی دونم چی شده انقدر عصبانی شدن! بابا خاله قزی گرامی خونسردی و صبوری و... که راهکار هر مشکلی. شما که خودت استادی...

عزیزم پیشنهاد می کنم که خلاصه ای از مشکلت را در پست بعدی قرار بدی تا دوستان بیشتر انگیزه مطالعه و همفکری پیدا کنند. و با فونت کوچک هم لطفا ننویس. و سوالاتت را هم شفاف بنویس....
و عزیزم در سایت اگه بگردی کلی مقاله خوب و مفید برای تقویت مهارت های ارتباطی و... پیدا می کنی. و همینطور اگه در تاپیکهای دوستان بگردی مشابه مشکل خودت هم پیدا می کنی و می تونی از نظری که دوستان انجا هم دادند استفاده کنی....

http://www.hamdardi.net/thread-1416.html
http://www.hamdardi.net/thread-1262.html
http://www.hamdardi.net/thread-4098.html