موضوع: راهنمایی برای ازدواج ( تو مرحله آشنایی هستم)

درود دادا

سال نو مبارک

نمیدونم در مورد شما چی بگم من همیشه اعتقادم این بوده و هست پسر تا زیر 27 بهتره ازدواج نکنه و به پختگی نرسیده ولی در مورد شما این موضوع صدق نمیکنه خیلی زیبا جواب سوال ها را دادید

در مورد حجاب بستگی به خود شما داره مثلا همسر من چادری هستش و با حجاب ولی جدیدا شوربختانه دیدیم دخترانی که چادر بر سر دارن ولی حجاب را اصلا رعایت نمیکنند و آرایش آنچنانی دارند این موضوع را اصلا نمی توانم تحمل کنم به همسرمم گفتم یا چادر میپوشی حجاب کامل باشه یا اگر نمیتونی هرجور دلت میخواد باشه فقط با چادر نباشه(خانوادم مذهبیه و خود من بشخصه برای پوشش چادر احترام و ارزش زیادی قائل هستم)

در مورد شوخی کردن با فامیل خوب یکی از فامیل های دور ما هم همینجوریه دقیقا همانند این خانومی که باهاش آشنا شدید بیرون بسیار سنگین ولی در خانه اهل شوخی و خنده و بشخصه این اخلاق را دوست دارم ولی بشرطی که 1.حریم های نامحرم و محرمی حفظ بشه 2. شوخی های در حد معمول باشه 3. شوخی هاش به دیگران آسیب نزنه و جوری نباشه دختر را جلف و سبک سر نشان بدهد
که خوشبختانه فکر نکنم ایشون همچین شخصیتی داشته باشه

در مورد خرید طلای عروسی مثلا خود من چون انگشتر و ساعت را خوب نمیتوانم نگهداری کنم و زود گم میکنم از همون اول با اینکه خانواده همسرم باید میخریدند ولی خودم اجازه ندادم و گفتم من نگهدار نیستم بجاش پولش را گذاشتیم برای خرید یه انگشتر سنگینتر و بهتر برای خانومم.کلا اینموارد اگر دوطرف باهم تعامل داشته باشن و علاقه باشه و صداقت مشکلی پیش نمیاد.

من یکی هرجور نگاه میکنم به این نتیجه میرسم اگر نری جلو بعدها پشیمون میشی فدات شم

ولی یه خواهشا ازت دارم اولا همین مسیر عقلانی را ادامه بدهید بعد از ان حتما به مشاور مراجعه کنید حداقل 2یا 3 جلسه الزامیه حتی اگر 100% باهم تفاهم داشته باشید لازمه.

پ.ن: زندگی مثل یه مسیر هستش قرار نیست از همان اول همه چیز باب میل ما باشد و تفاهم 100 درصدی داشته باشیم نه از این خبرا نیستش.ما ازدواج میکنیم به تکامل برسیم و در کنار هم احساس آرامش داشته باشیم مسلما بعد ازدواج هم شما و هم ایشان به یه پختگی میرسید و دفتارها و اخلاقیات شما و ایشون در همدیگه تاثیر مثبت و مستقیم میزاره و این موضوع باعث میشه کاملتر بشید.مهم اینه دوطرف انعطاف داشته باشند.

در هر صورت من جای شما باشم این مورد را سخت پیگیری میکنم بنظرم ارزشش رو داره خیلی هم زیاد ارزشش رو داره فدات شم

- - - Updated - - -

شانس همیشه در خونه آدم رو نمیزنه

نترس فدات شم مورد خاصی نیست اتفاقی هم نمیوفته

خداروشکری که اهل دود و مواد مخدر نباشی که فکر کنم نیستی میوفته به اینکه برای آینده بچتون میخواد دنیا بیاد مشکل دار بشه یا نه همون کند ذهن و عقب افتاده کلا مشکلی نستی خون دو نفر باید به هم بخوره قبل ثبت رسمی توی عقد نامه میرن بعد بله برون چون فامیل همدیگه نیستید فکر نکنم مشکلی باشه خیلی خیلی احتمالش کمه بد به دلت راه نده

دادا در مورد مسئله ابراز علاقه ای که مطرح کردی هر فردی را به اندازه سن و تجربه ای که در زندگی کسب کرده میسنجن زیاد بهش فکر نکن این چیزا عادیه خیلی هم مهم نیست.بهتری بنظرم بری مقالات دوران عقد و نامزدی و مشکلات دوستان و راهنمایی مشاورین سایت را بخوانی این خیلی بهت کمک میکنه تا بتوانی زودتر زندگی در زندگی آیندت به آرامش برسی و بتوانی زندگی مورد علاقه خودت و همسرت را بسازی.در مورد حجاب هم خیلی سخت نگیر فدات شم کم کم درست میشه.حواستم بخودت باشه هرکاری قبلا در دوران مجردی میکردی کم کم باید بین این دوران و متاهل بودن توازن ایجاد کنی که البته یکم طول میکشه.

مقالات دوران عقد و نامزدی فراموش نشه حتما مطالعه کن ارزشش را دارد.بعدا وقتی در موقعیتش قرار بگیری بهتر متوجه منظورم میشی مثل اینه که بدون اینکه وارد یه شهری شده باشی از تمامی جزئیاتش اطلاعات داشته باشی این خیلی بهت کمک میکنه

سلام دوستان
خب، تقریبا دو هفته از آخرین پستم گذشته. شدیدا نیاز به راهنمایی دارم.
تو این مدت چند دو بار مفصل همدیگرو دیدیم.
و دایما و هر روز از طریق sms و ونرم افزار چت با گوشی مثل وایبر در تماس بودیم.
یک روزش رو از ساعت 9 صبح بنده رفتم در خونون و قرار بود که دو سه جا بریم و بعد هم یه رستوران خوب طرف پاسداران بریم. فکرش رو می کردیم که ساعت 3-4 عصر برگردیم ولی خب ی سری اتفاقات افتاد و من دلپیچه گرفتمو تا ساعت 9 طول کشید تا برگردیم ( با توجه به این که خونه ایشون اطراف تهرانه)
خیلی روز خوبی بود. در کنار ایشون حس خوبی داشتم. با هم تو پارک قدیم زدیم یه سری سوالا از یه کتاب تست ازدواج رو خوندیم و جواب دادیم و بعد به چند تا مرکز خرید رفتیم تا با سلیقه هم آشنا شیمو و ... و یه کافی شاپ برای رفع خستگی ( که همون جا دلپیچه من شروع شد)
طولانیش نکنم. تنها نکته منفی که به چشم خورد این بود که ایشون خیلی تو فکر جیب ما نیست.من آدم خسیسی نیستم. برای عید یه هدیه نسبتا با ارزش که قیمتش رو اگه بخوام بگم حدود 70 تومن گرفتم. خودش و مادرش رو به رستوران دعوت کردم. خلاصه هر بار که با ایشون بودم اون روز 100 تومن خرجم شده. منتها من حقوق بگیرم و این خرجا در حد یکی تو ماه خوبه اما نه چند بار تو ماه. جالبه ایشون اصلا براش مهم نیست و حتی تعارف هم نمی کننو از منوها هم همیشه تاپ منو رو انتخاب می کنن.

دیشب هم ما خونوادگی رفتیم خونشون به جهت شناخت بیشتر.
چند تا حرف زده شد که برای منو مادرم سنگین بود.
یکی این که با وجود گذشت دو ماه از اشنایی مادرشون حرف خواستکارای دیگرو مطرح کردن. که خود دختر خانومشونم قبلا به من گفته بودن و من واکنش بدی ندادم فقط پرسیدم به پای من میرسن؟ اون گفت نه .
اما این که مادرش مجدد به مامانم گفته به نظر یه بی احترامیه. همون طور که من از بین گزینه هام ایشونو انتخاب کردم و اسمی از بقیه نمیارم از ایشونم همین انتظار میره... نظر دوستان و تحلیلشون چیه؟
یه بحث دیگه. مادر ایشون گویا خیلی تحت تاثیر خانواده خواهرشه. اول از همه بگم، خودشون که یه خونه 140 متری اطراف تهران دارن. پدر خوانواده بازنشسته از ارگان نظامیه و اخیرا متوجه شدیم در هفته 3 شب تو یه مجتمع مسکونی هم نگهبانی میده که برای مادرم پذیرشش سخت بود ولی خب من مشکلی ندارم به نظرم کار خوبه. کار خیلی بدی هم نیست...دکور خونشون شیک و با سلیقه انتخاب شده که از این نظر از خونه ما بهتره. (می خوام جزییات رو هم بگم تاا منظورمو برسونم) ماشینشونم یه 405 قدیمی هستش. همین
اما ما وضعمون قدری بهتر هست. پدرم یه خونه بزرگ تو یه برج تو جای نسبتا مرغوب تهران داره. یه خونه 100 متری دیگه به عهنوان سرمایه و یه مقدار سرمایه دیگه. دو تا ماشینم دارین دو ماشین ارزون قیمت با قیمت زیر 40 تومن. قبلا هم گفته بودم اشتباه کردیم و خونه 100 متری رو هم گفتیم داریم.
اینارو گفتم که بگم، دیروز خیلی تعجب کردیم. تا به حال نه مادرشون نه خودشون حرفی از خونه نزدن. ولی دیشب که چند دقیقه ای تو اتاق با ایشون صحبت کردم آخر سر گفتن در مورد خونه میخ وای چیکار کنی؟ منم گفتم قبلا هم گفتم خونواده منو برای رهن خونه به اندازه 50-60 میلیون تومن ساپورت می کنه. گفتش یعنی خونه نمی خوای بخری به اسم خودت ؟؟!؟! منم گفتم فک نکنم پدر و مادرم این کارو نمی کنن. این سرمایه شونه و سه بچه هم دارن و فقط من نیستم. ( من بچه اولم) احساس کردم درهم شد برای چند لحةه که اصلا انتظار نداشتم ! روزای اول اصلا صحبت این نبود و من قبلا هم گفته بودم در حد رهن 50-60 تومن.
علاوه بر این مادرشون هش نه طی این جلسه بلکه همیشه تاکید کرده که رسم و رسومات خیلی براشون مهمه و دوست دارم همه چی برای عروسی دختارم انجام شه و کم نذاریم. خب ما پیش خودمون فکر کردیم می تونیم در حد انتظار اینها و معقول و نسبتا آبرومند انجامش بدیم. اما گویا انتظارشون فراتر از این حرفاست. چون خواهرشون خیلی وضع مالی خوبی داره گویا و اتفاقا پسر خواهرش در حال ازردواجه. مراسم تو تالار های آنچنانی تهران، دسته گل های آنچنانی، لباس عروس آنچنانی و ... حالا این هم به کنار این قدر ایشون هر جلسه راجع به این چیزای پیشو پا افتاده (از نظر خونواده من) صحبت کرده ک ما نگران شدیم. مادر ایشون یه بار از من نپرسید که تو خونه کمک همسرت می کنی؟ تو خونهه مهربونی چیکارا می کنی روز تعطیل چه برنامه ای داری. اهل نماز هستی؟ هر بار راجع به این چیزا حرف زده که مراسمای خاص روزای تولد و غیره برامون خیلی مهمه و باید سنگ تموم بذاری.
مادر من میگن از نظر فرهنگی به ما نمی خورن و خیلی نا امید شده.


حالا من همیشه با و.ایبر و اس ام اس با دخترشون در تماس بودم ولی برای اولین بار بعد از دیشب دیگه چیزی نگفتم و دخترشون تعجب کرد و امروز برای بار اول؛ اول اون sms به من داد. من مثل همیشه جواب گرم ندادم و خیلی سرد بودم. آره و نه جواب دادم. و نگران شد و پرسید مشکلی پیش اومده گفتم نه ولی فردا می خوام تماس بگیرم و یه چیزی رو تلفنی بگم. که نگرانیشو واقعا حس کردم.(ممکنه خودش فکر کنه برای حرف خونه و خواستگارا بوده)
اما می خوام بهش بگم من این مدت همراه خوانواده خیلی مزاحم شدم و همش خونه تون اومدم ( ارتباط فقط از طرف ما بوده و همش مادر من زنگ زده که بریم خونشون یا دعوتشون کردیم برای بیرون رفتن) و از اون طرف هم تو محیط مجازی sms میدادم. احساس می کنم ذهنتون رو خیلی درگیر کردم و باعث شدم نتونین از بین خواستگارا انتخاب کنین. حالا من دیگه مزاحم نمیشم تا زمانی که بین خواستگارا فکر کنین. اگه ما رو انتخاب کردین و نظرتون روی ما مثبت بود مادر محترمتون با مامان من تماس بگیرن و حرفشون رو بزنن. اگه جواب منفی بود که که هیچی. از آشنایی با شما خوشحال شدیم و ناراحت که نمی تومن با شما ازدواج کنم.
می خوام خیلی محترمانه بگم و برسونم که از این که بعد از این همه مدت حرف از خواستگار می زنن ما ناراحتیم و دیگه هم حرف شون رو نباید بزنن اگه واقعا ما رو انتخاب کردن.

و بعد هم ی سری بحث های جدی راجع به چشمو هم چشمی و ولخرجی و خونه و شرایط ازدواج. که فک کنم به خاطر این که پدر و مادرم مثل من هستن و خیلی سر و زبون دار نیستن و حرفاشونو رک نگفتن انتظار بیجا برای این خونواده محترم ایجاد شده.
متاسفانه مادر ایشون دایم منو با پسر خواهرش مقایسه می کنه که وضع مالیشون خیلی خوبه. و احتمالا انتظار داره هر کاری اون می کنه منم انجام بدم. و خیلی به این چیزا اهمیت میده. اصلا برای من مهم نیست و در این حد قبول دارم که باید آبرومند باشه نه درجه یک. من می خوام زنگدی آرومی کنار همسرم داشته باشم نه این که همش درگیر این باشم دختر خاله یا پسر خاله ایشون چیکار می کنه.
دحتر ایشون قبلا این طور نبود فک کنم تحت تاثیر حرفای مامانش این جوری شده و خیلی براش مهمه که از دختر خاله ش به اصطلاح کم نیاره ! من مردد شدم تو انتخابم...
چه باید کرد؟
دوستان مثل همیشه طولانی شد اما شدیدا، شدیدا به کمک و مشاوره شما نیاز دارم.
لطفا دریغ نفرمایید
ممنونم.

به شما حق می دم نگران باشید.
اتفاقا خیلی از مشکلات اوایل ازدواج مربوط می شه به همین رسم و رسومات و چشم وهم چشمی ها و وای از آن روزی که دختر خانم هم دهن بین باشه.
تو این جور موارد به نظر من بهتره از دو پهلو صحبت کردن و استفاده از کنایه بپرهیزید. خیلی محترمانه توانایی هاتون رودر برقراری مراسم و رسم و رسوم واینکه چه چیزهایی برای شما ارزش حساب می شه را با دختر خانم عنوان کنید وببینید نظر ایشون چیه.
بعد از اون هم به خانواده ایشون انتقال دهید .
در مورد خواستگاراشون هم بدون کنایه بهشون تذکر بدین شاید متوجه رفتار نادرستشون نیستند.
و بگویید اگر هنوز نتونستند انتخاب کنند یک زمانی رو مشخص کنند برای اینکه ایشون بتونند تصمیم بگیرند .
نگرانی های شما کاملا به جاست.

دوست عزیز،

به قول خودتون هم شما ساده اید و هم پدر و مادرتون.
1- شما برای چی تو مراسم خواستگاری اموال و داراییهای پدرتون را براشون شمردین؟ اونها که اموال پدرتون هست، به شما مربوط نیست !!!

حتی نوع مطرح کردن جزئیات زندگیتون در تالار نشون میده که خیلی راحت همه چیز زندگیتون را بیان می کنید.

2- دومین مساله ای که دیده می شه این هست که صریح و دقیق صحبت نکردید باهاشون. علتش هم ساده گرفتن و صادق بودن بیش از حد خودتون هست.
فکر کردین قراره با صداقت و دوستی بریم جلو. بابام اینو داره و اونو داره، پشت ما را خالی نمی کنه و یا علی !

اونا می خوان دقیقا بدونن شما چی داری و کدوم از اموال بابا مال شما می شه.
در ضمن آروم آروم به این هدف برسن. شما وابسته بشی، خواستگاری بیشتر پیش بره و ... بعد بگن خب حالا خونه را به نامش کنید دیگه.
دو تا ناز و ادا هم بیان و شما کوتاه بیایین.

به نظرم لازمه با صراحت تمام بهشون بگی می خوای چیکار کنی.
مثلا لازم نیست بگی بابام شصت میلیون کمک می کنه خونه رهن کنیم ( برام جالب بود که حتی مبلغش را هم توی تاپیک نوشتی، به همین سادگی )

شاید لازم هست یک فاصله ای ایجاد بشه و دوباره که رفتید این بار با صراحت صحبت کنید.
خونه: قراره در فلان منطقه تهران رهن کنم

ماشین: اگر ماشینی دارید که مال خودتون هست و به نامتون بگید این ماشینمه. اگر نه، ماشینی که سوار هستید برای پدرتون هست بگید این ماشین باباست و تا زمانی که اجازه بده استفاده می کنم. اما شاید یه زمانی لازم داشته باشه و پسش می دم.

کار و حقوق و قسط و ... خلاصه همه را از وضعیت خودتون بگید، نه پدرتون.

برای مهریه حواست باشه که مبلغ و مقدار معقولی را قبول کنی.
کی داده کی گرفته به افسانه ها پیوست.

3- موردی که درباره خواستگارهای دیگه شون گفتید کاملا درسته. رفتارشون و حرفشون دور از ادب هست.
ضمن این که برای مطرح کردن موضوع خونه، از اونطرف حواسشون هست که بازار گرمی کنند.
به شما گفتن بازم خواستگار داره، خونه نداری؟؟؟

آمار اموال بابای شما هم که دستشونه. اینطوری دارن آمادتون می کنند که خونه به نامتون بشه و بعد لابد می خوان بگن حالا بکنش مهریه خانم

4- در مورد هزینه تفریحاتتون هم به نظرم درست می گید.
ایشون هنوز داره به خواستگارهای دیگه اش فکر می کنه و صبح تا شبه هم با شما به گردش؟؟

مصباح الهدی در یکی از پستهاش نوشته بود کاش می شد به خواستگارهای بگیم اینقدر شیرینی و گل نیارند که آدم معذب نشه بخاطر این که تو هزینه می افتن.
شما درک این دختر را مقایسه کن با دختری که عملا متوجه شدی اصلا ملاحظه ای در کارش نیست.

یکی دوباری برای شناخت روحیات و خصوصیات اخلاقی همدیگه، برخوردهای اجتماعی و ... رستوران رفتن و بیرون رفتن لازمه.
اما این که شما دو سه ماه با یه پسری خوش بگذرونی و به بهانه خواستگاری جیبش را خالی کنی و ... دور از ادب هست.
ضمن این که من حتی از نظر شرعی هم حس مدیون بودن بهم دست می ده.

به هر حال اگر ملاحظه ات را نمی کنه، بدون که بعدها هم همینه.
این جور اخلاقها عوض شدنی نیست.

این که پدرشون بعد از بازنشستگی می رن نگهبانی ساختمان، از نظر کاری هیچ اشکالی نداره.
اما من یه نکته منفی توش می بینم.
مادرش هم اهل هیچ ملاحظه و همراهی با شوهرش نیست.

حقوق بازنشستگی پایینه، اوضاع اقتصادی سخته و ... همه را قبول دارم.
خیلی از بازنشسته ها کار می کنند و ... اما این که شما یک بازنشسته را که توان جسمی کافی هم نداره، سه شب بفرستی نگهبانی و شب بیداری،
از بی ملاحظگی خانم خانواده هم می تونه باشه.
دلم سوخت برای پیرمرد که بعد از یک عمر کار کردن باز هم باید سه شب تا صبح کشیک بده که دکور خونشون از دکور خونه شما بهتر باشه ( مادرش می خواد در رقابت با خواهر کم نیارن و ... )

شاید همه حرفهام درست نباشه، اما فکر می کنم برای خوش بینی و سادگی و صداقت شما، این گفته ها لازم بود.
نه برای این که بگم خواستگاری را منتفی کن.
برای این که اولا چشمهات را بیشتر باز کنی. در ثانی صریح و واضح، روشن و قاطع برنامه ات را بهشون بگو.

اونا هم می خوان شما را از دست ندن و هم می خوان موضوع را هدایت کنند به مسیری که می خوان.

پدر ایشون بعد از یک عمر کار کردن اطراف تهران خونه خریدن،
ایشون انتظار دارن از راه نرسیده، برن توی برج زندگی کنند!
حتی قانون و اسلام هم می گه مرد موظفه برای همسرش زندگی در حد و سطح خانواده پدریش تامین کنه.

ممنون از شما. من هرچی تایپ کردم آخر سر هنگ کرد و پرید...بار اول هم نیست که این جوری میشه !
فردا مجدد تایپ می کنم. الان خیلی فکرم مشغوله...
راهنمایی های شما خیلی خیلی به من کمک می کنه. و خدا رو شکر می کنم که این جا هستم. من نوشته شما رو تو گوشیم سیو کردم که فردا سر کار چند بار بخونمش تا دیگه این اشتباهاتمو تکرار نکنم...واقعا ارزش چند بار خوندن رو داره.

متنتون را که خوندم ناراحت شدم.
گفتم نکنه دو تا جوون می خواستن به هم برسن و حرفهای من باعث شد رابطه خراب بشه


اما در مورد خود شما فکر می کنم جای عذاب وجدانی نباشه.
خواستگاری بوده و هر کدوم از طرفین می دونن که ممکنه به نامزدی یا عقد نرسه.
اگر هم وابسته شده و احساساتش خدشه دار شده، اشکال از خودش بوده. نباید با احساسات وارد رابطه می شد.

دو ماه رابطه اون هم به شکل خواستگاری ضربه ای به اون دختر نمی زنه.
نگران نباشید.

در مورد بقیه اش حرفی ندارم. فعلا ناراحت هستید.
کمی زمان بگذره و آروم تر بشید، بعد تصمیم بگیرید.
الان چیزی قطعی نگید و اس ام اس های ایشون را هم بهتره کمتر جواب بدید تا بتونید بهتر تصمیم بگیرید.
ممکنه احساساتی بشید کامل ردش کنید و بعد از چند هفته پشیمون بشید
یا ممکنه احساساتی بشید و دوباره برگردید برای خواستگاری، در حالی که هنوز مشکل براتون حل نشده.

اگر ارتباط نباشه، در شرایط بهتری تصمیم می گیرید.