موضوع: مراقبت های بعد از افکار مرگ

سلام مینوش جان، بهارت مبارک عزیزم.

نوشته اصلی توسط meinoush

1- یه تعداد روز طول می کشه تا برسم به اون اوج حال بد. توی این مدت باید با هر کار و هر چیزی به غیر از انسانها سعی کنم خودمو اروم و تخلیه کنم شاید بشه به اون اوج نرسید یا اوج ارومتری داشت. کارهایی مثله دویدن، حمام، کارهای هنری، و هر چیز دیگه ای.

در این مورد، این راهکارها از نظر من خیلی خوب هستند:

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

وقتی حالت بده، قصد کن، با یک حرکت خلاق، حال کسی رو خوب کنی
. عملی انجام بده که کسی رو خوشحال و امیدوار بکنه، تاثیر عمل نیک تو، در دیگری به شدت تاثیرگذار و مثبته. وقتی لذت حاصل از کردار نیک رو تجربه کردی و این عمل بارها موکداً تکرار شه، کم کم احساس سبکبالی و پاکیزگی می کنی. حالت رو به بهبود می ره و تو مشتاقانه به هر عمل نیکی، پیشرو و هدایت گر خواهی بود

وقتی حالت بده، به جای غرق شدن در این حالات، از جا برخیز و خانه یا اتاق و یا محل کارت رو نظافت کن. شیشه های پنجره رو پاک کن. حیاط رو جارو بزن. رخت های چرک رو بشور. کف زمین رو با حوصله دستمال بکش. حرکت عملی که نشانه ی پالایش و پاکیزگی است ، تاثیر بسیار مثبتی در تغییر حال بد به حال خوب داره! تجسم کن. تو با قصد و تصمیم خودت، حال خوب یا حال بد رو می آفرینی، همواره در مدار حال خوب باش. لبخند بزن و با جملات مثبت هاله ای از نیک نفسی رو در پیرامون خودت به وجود بیار.

روی تغییر حال من که حسابی اثر میگذاره. تو هم امتحان کن ببین نتیجه چی میشه. خصوصا پاراگراف دومش رو.

کل تاپیکش رو هم بخون:
http://www.hamdardi.net/thread-1676.html

نوشته اصلی توسط meinoush

8- ضمنا از اونجایی که معلوم نیست کی دوباره حالم بد شه. به محض اینکه تونستم کمی از وضعیت صاعقه زده ام خستگی در کنم باید با عجله فرصتو غنیمت بشمرم و هر کاری که می خوام بکنمو انجام بدم. تعداد روزایی که حالم بد نیستنو قدر بدونم چون معلوم نیست دوباره کی این حالت بدم میاد و توانمو از من می گیره.

درسته. هرچه در روزهای خوبت، نور بیشتری رو به قلبت راه بدی، تاریکی هم دیرتر میاد و هم ضعیف تر میشه، چون تو برای تسلیم شدن بهش تردید میکنی... درواقع نکته اینجاست که این خود تو هستی که تصمیم میگیری به حال بد (تاریکی) تسلیم بشی... وگرنه وقتیکه تو با همه وجودت سلامتی رو انتخاب کنی، دیگه هرگز این حالت ها تکرار نمیشن.... حقیقت اینه که تاریکی به نور راه نداره، اصلا قدرت نفوذ بهش رو نداره.... و این ما آدما هستیم که قدرت انتخابش رو داریم....

یه پیشنهاد دیگه هم برات دارم. تاپیک مشاوره آقای اس سی آی با بهارزندگی رو کار کن. اون مسیریه که ذهنت رو سالم میکنه. ذهن سالم دقیقا اون چیزیه که تو دنبالشی. یعنی دقیقا چیزیکه ما آدما برای زندگی روی این سیاره و برای گذران عمرمون در جهت درستش بهش نیاز داریم.

مکملش هم برطرف کردن خطاهای شناختیه. که توصیه آقای اس سی آی در اون مورد رو تو یه تاپیکی آوردم. از لیست تاپیک های من میتونی پیداش کنی.

حالا که میخوای یه کار تمیز و اساسی انجام بدی، اینها برات عالین.

به نظر من بهتره اول از همه یک گیاه رو توی اتاقت یا خونتون اگر امکان داری پرورش بدی، مثل درخت لیمو (بوی عطرش اتاقتو پر از شور زندگی می کنه )یا یک گل آپارتمانی. اگر طرز کاشتشو خواستی بگو برات میفرستم. اگر هم باغچه ای دارید سبزی کاری .

بعد نمی دونم چقدر به حیوانات علاقه داری اما ما انسانها هم به نوعی از نظر فیزیکی شبیه به حیوانات هستیم. پس کنکاش در مورد اونها ما رو با خودمون اشنا می کنه و باعث می شه در پذیرش خودمون و محدودیتها و مهمتر از همه تواناییها مون قرار بگیریم. من فکر می کنم اگر وارد دنیای اونها بشی در این مواقع یک نمونه پیشگیری هست. مثل کنکاش در سیر زندگی مورچه ها ، پروانه ها ، و .....

فکر می کنم رفتن در دنیای نباتات و موجودات سه تا تاثیر داره : 1- فارغ شدن از دغدغه های دنیا بدون منزوی شدن 2- پی بردن به لزوم وجود ما در هستی 3- پذیرش اونچه که هستیم و جایی که در اون هستیم . البته من اصلا انتظار ندارم الان اونچه که نوشتم رو درک کنی. تنها اونهایی که این مسیر ها رو رفتن لذت اونجه که برات نوشتم رو درک می کنند . اگر دوست داشتی امتحان کن .

مینوش تو ادم عمیقی هستی ادمی که عمیقه باهوشه
باهوش هم خوب با دنیا و محیطش سازگار میشه و بهترین استفاده رو میبره

میشل جان هم خوب همراهیت میکنه
دختر خیلی خوبه موهاتو هایلایت کردی اینها نشانه ی خوبین
مرگ چیه؟ به موقعش هممون میمیریم و اون موقه حسرت یک لحظه این دنیا رو میخوریم که چقدر دیوانه بودیم که ازش لذت نبردیم بی دلیل

مینوشش جان خودت میدونی که ادما جاودانه ان همیشه این حالت که اینجا باهاش زندگی میکنی باهات خاهند بود
اون دنیا بر اساس این دنیامون ساخته میشه پس داری کجا فرار میکنی؟
ما هیچ راه فرار نداریم
چرا فرار کنیم؟ دلیل افرینشمون عشق خدا بوده سال ها تحقیق کردم که چرا اینجام اخرشم باکمک یکی از دانش اموزها با کمک حرفای خیلی ساده و ابتداییش دیدم خدا دلیلی بجز عشق نداره

چرا عشقشو جذب خودتو نمیکنی ؟ چرا پشت دیوار واسادی و نمیذاری نور افتاب بهت بخوره بیا بیرون ببین چه خبراست؟
چرا نوشته هاتو پاک کردی ؟

مینوش من بارها از درونت عشق رو حس کردم اما یه حس متضادی داری که نمیذاره رشد کنه و بباله به خودش.
خودت به خودت کمک کن تو که این همه میتونی به دیگران کمک کنی همون حرفایی که به من زدی همیشه یادمه و هروقت پسری بیاد یاد حرفای تو میافتم

دست خودتو بگیر جای خدارو تو زندگین خالی نذار با هیچی چیزی با هیچ کسی پر نمیشه اما جای همه رو پر میکنه همه عقده هارو باز میکنه
به خدا برگرد و بهش اطمینان کن و همچنین به خودت .

- - - Updated - - -

در ضمن پیشنهاد دلجو دلتنگ رو تجربه کردم
چند تا گلدون دارم که خودم کاشتمشون هر وقت میبینمشون از خودم بیخود میشم میبوسمشون تا حسم خالی بشه ولی متاسفانه اونیو که بیشتر از همه دوسش دارم نمیتونم ببوسم چون کاکتوسه و تیغ داره ولی همینطوری هم از وجودش عشق میگیرم و لذت میبرم .
شاید اگه کسی بیاد اتااقم ندونه و متوجه نشه که اون گلدونه به من حس زندگی میده

- - - Updated - - -

میدونم این حرف ها تکرارین برات اما چه میشه کرد؟!

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب کز هرزبان که شنیدم نامکرر است

زندگی همینه تکراری و درعین حال نامکرر

سلام گلی


-----

اینقده چیزای مهمی نوشته بوددددددددددددددم، ولی حیف که پاکش کردم... هاها...