موضوع: من خیلی حساسم یا او خیلی بی توجه؟

سلام
این آقا به هر دلیلی که بر ما پوشیده هست از ادامه ارتباط با شما پشیمون شده اما دلش نمیاد رک بگه کات کنیم شاید میترسه دلتون بشکنه و داره به زبان بی زبانی میگه برو!!
وقتی میگه اگه خواستگاری اومد روش فکر کن یا میگه تا فلان تاریخ صبر کن تازه ببینم چی میشه همه یعنی این رابطه از نظر اون تموم شدست فقط مونده ابرازش که شهامتشو نداره...
قبل ازینکه بیشتر آسیب ببینی تمومش کن اگر نمیتونی آروم آروم ارتباطتو کم کن...

نوشته اصلی توسط nimaaa

سلام
این آقا به هر دلیلی که بر ما پوشیده هست از ادامه ارتباط با شما پشیمون شده اما دلش نمیاد رک بگه کات کنیم شاید میترسه دلتون بشکنه و داره به زبان بی زبانی میگه برو!!
وقتی میگه اگه خواستگاری اومد روش فکر کن یا میگه تا فلان تاریخ صبر کن تازه ببینم چی میشه همه یعنی این رابطه از نظر اون تموم شدست فقط مونده ابرازش که شهامتشو نداره...
قبل ازینکه بیشتر آسیب ببینی تمومش کن اگر نمیتونی آروم آروم ارتباطتو کم کن...

حس خودم هم در مورد نیت ایشون همینو میگه.
البته ترجیح میدم به حساب این نگذارم که قصد بازی دادن داشته. یعنی با شناختی که ازش دارم نمیتونم فکر کنم چنین آدمی بوده باشه و چنین نیتی داشته. ترجیح میدم بذارم به حساب اینکه منطقا دیده به درد هم نمیخوریم.
آسیب؟؟!!!
گمان کنم گذشته ی من اونقدر بلا سرم آورده که حسابی پوست کلفت شده ام. دیگه از چیزی چندان دردم نمیگیره.



این مدت کوتاه که میرم سرکار،تاثیر همین پوست کلفت شدنهام توی این چند سال اخیر رو کاملا مشاهده میکنم. قبلا تا یکی بهم میگفت بالا چشمت ابرو دلم میشکست. یا کلا خیلی حساس و حتی خیلی خجالتی بودم. اما الان میتونم گیردادنهای مدیر و بالادستی ها رو تحمل کنم و زود نشکنم.
قبلا مثلا وقتی توی جمع فامیل یکی از بستگان نزدیک با کف دست میزد توی سرم و میگفت :" خاک تو سرت با این رشته انتخاب کردنت" نابود میشدم. اما الان دیگه هر کی هر چی میخواد بگه برام مهم نیست.
شاید هم اسمش از بین رفتن عزت نفس باشه. ولی در کل از شرایط الانم راضی ام.
البته شاید هم اسمش بی عزت نفس بودن نباشه. چون همین امروز مدیر گیرهای الکی بهم داد. و یه جورایی توهین کرد. که من هم ناراحت شدم و ظاهرا ناراحتیم توی چهره ام هم مشخص شده بود. ولی محکم حرفمو زدم و بهش فهموندم که درسته که مدیره و من زیردستش ولی حق توهین نداره. بعدش عذر خواهی کرد و سعی کرد از دلم در بیاره. با این حال باز هم وقتی اومده بودم خونه دلم میخواست گریه کنم. ...البته اگه آدم مثلا دو سال پیش بودم جیک نمیزدم و توی خودم میریختم و احتمالا همونجا بغضم میترکید و از فردا هم دیگه نمیرفتم.

سلام.
قرار شد تا نهایتا آخر عید، تکلیفش رو کاملا با خانواده اش مشخص کنه.
فعلا میشه گفت ارتباط بینمون قطعه. ازنظر احساسی هم فکر کنم تونسته ام به بحساسم پر و بال ندم و کنترلش کنم. شاید بشه گفت تونسته ام فعلا بی احساس بشم.
تصمیم دارم این دو سه هفته رو هم صبر کنم و اگه اقدامی از سمت خانواده اش صورت نداد دیگه ارتباط رو کاملا قطع کنم. اونو به خیر و ما رو به سلامت. هر کدوم بریم دنبال زندگی خودمون.


این مدت که میرم سر کار حس میکنم روحیه ام خیلی بهتره. یعنی فکر کنم چون حداقل سرم گرم میشه ، دیگه وقت فکرای الکی ندارم. گوشی موبایلم هم دو سه هفته ای هست کاملا کنار گذاشته شده. حس میکنم آرامشم بیشتره از خیلی لحاظ.
فقط فکر کنم هنوز اون کمال گراییه هی بهم سوک میزنه در مورد شغلم. چون خب شغلی نیست که در نظر داشتم. ولی سعی میکنم به یاد بیارم که همین شغل، بهتر از بی کاری و فکر کردن های این چند سال اخیره. با این فکر آرومتر میشم.

یک سوال هم داشتم.
چرا من همش فکر میکنم زندگی مشترک باید خیلی رمانتیک باشه وگرنه بی معنی و مزخرفه؟

چی کار کنم بتونم اینجوری فکر نکنم؟

مثلا در مورد همین آقا. با اینکه مطمئنم آدم خوبیه و توقع ابراز محبت کلامی و رفتار خاصی ازش ندارم، ولی مثلا فکر میکنم باید حداقل توی نگاهش یه محبتی رو ببینم. ولی نمیبینم.فوق العاده آدم جدی ایه. و این باعث میشه خیلی به مسیری که تا اینجا رفته ام شک کنم. گاهی فکر میکنم همین الان باید تمومش کنم و ادامه دادن اصلا بی فایده است.

ایشون فبلا هم بارها قول درس خوندن ار من گرفته بود که البته من هیچوقت هم قول محکم ندادم. بارها هم بهش گفته بودم که تمایل چندانی به ادامه تحصیل ندارم.
در ملاقات آخر که ئاشتیم ایشون باز هم ازم قول گرفت. یعنی زل زد توی چشمام و گفت قول بده. منم باز با اکراه گفتم باشه.
فردا شبش گفتم که میترسم نتونم به این قولم عمل کنم.ایشون هم گفت باشه اگه نیاز داری بیشتر فکر کن.
هفته بعدش ایشون گفت که همون شب که من گفته ام میترسم نتونم همه چی براش تموم شده.
چون به گفته خودش به خودش قول داده بوده که اگه من زدم زیر قولم، بره.

همین. تموم شد این قضیه هم.
خیالم دیگه راحت شد. اعصابم از بی توجهی هاش به هم ریخته بود.راحت شدم.

نوشته اصلی توسط khaleghezey

درود بر بانو pooh

سال نو مبارکشغل جدید هم مبارک ایشالله یه شغل بهتر با درامد بهتر و باب میلتون پیدا کنید ولی تا اونموقع سر همینکاری که هستید بمانید

سلام. سال نو شما هم مبارک. انشاالله. بله. فعلا در همین شل می مونم تا شرایط بهتری فراهم بشه.

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط khaleghezey

یه سوال واسم پیش اومده این متنی که نوشتید جدیه یا سرکاریه و دارید با ما شوخی میکنید؟
والا دیگه حتی توی سایت همدردی هم اولین باره من این موضوع به گوشم میخوره چه چیزا آدم میشنوه!!!!!

متوجه نشدم که چه چیز این نوشته من به نظرتون شوخی یا عجیب اومده؟
اما به هر حال واقعیت بود.

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط khaleghezey

در هر صورت ایشالله در ادامه مسیر زندگیتون موفق باشید و و قسمت باشه تشکیل یه زندگی خوب و رمانتیک بدید.ولی یه موردی که یکم اذیت میشم اینه که هنوز یکم احساس میکنم از زندگی مشترک قبلی شما موضوعاتی هست که داره تاثیر منفی میزاره توی تصمیم گیری شما در مورد خواستگارایی که برای شما میاد.خواهشا گذشته رو رها کنید و بهش بعنوان تجربه نگاه کنید بانو

ممنون.
در ضمن من تا به حال ازدواج نکرده ام که زندگی مشترک قبلی داشته باشم. یک شکست عاطفی در گذشته وجود داشته که خوشبختانه اخیرا موفق شده ام دیگه بهش فکر نکنم.

- - - Updated - - -

البته شاید هم حق دارید که به نظرتون عجیب بیاد. چون ظاهرا ایشون از اولش هم تکلیف خودشو نمیدونست و همه کارها و حرفهاش سر کاری بود.
دو سه روز اول یکم اذیت شدم. بخصوص روز اول. اما فقط همون دو سه روز. نه بیشتر. الان هم حالم خوبه.

راستی مامانم دوباره مشکل قلبی اش عود کرده. دعا کنید زودتر حالش خوب بشه.