موضوع: من دوست دارم ازدواج کنم اما...

من فقط چند تا نکته رو خدمت دختر خانم های محترم و مجرد تالار عرض کنم:

1- معیار هاتون منطقی و حد و حدود داشته باشه. یعنی دنبال بهترین و ایده ال نباشید. هیچکس بهترین نیست و گل بی عیب خداست. هر کسی نقاط قوتی داره و در مقابلش نقاط ضعفی هم داره. اگر همینطوری خواستگار هاتون رو بدون بررسی رد کنید و دنبال بهترین باشید ، هیچوقت نمی تونید ازدواج کنید و تا 30 سالگی ممکن هستش مجرد بمونید!! سطح خواستگارتون از خودتون خیلی بالاتر نباشه(خصوصا مالی). چراکه بعدا باعث اختلاف میشه. چراکه زن و شوهرانی که هر دو سطح نزدیک به هم داشته باشند بهتر همدیگه رو درک می کنند و طرفی خودش رو بالاتر نمی دونه.

2- به هیچ وجه به تعداد خواستگار های دیگران فکر نکنید. چرا فلانی 100 تا خواستگار داره و من 5 تا خواستگار دارم. هر کسی با توجه به شرایطش خودش و خانواده اش به طبع تعداد و سطح خواستگار هاش هم فرق داره. کم بودن تعداد خواستگار به معنی این نیست که خودتون رو دست کم بگیرید.

3- هیچوقت چهره و قیافه رو معیار اول قرار ندین. با دقت سایر معیار های بسیار مهم دیگه رو بررسی کنید مثل سطح خانواده ، سطح اعتقادی و فرهنگی ، سطح تحصیلات ، اخلاق ، میزان عقلانیت و تفکر ، داشتن دانش تشکیل خانواده ( همسر داری و تربیت فززند )

دوست عزیز
اگه کنکور ارشد برات مهمه بهتره تمرکزت رو بگذاری روی اون حدود 6 روز دیگه امتحان داری بعدا هم میشه این مشکل رو پیگیری کرد!

نوشته اصلی توسط setareh 1390

ممنونkamrعزیز.تواین پستت گفتی یه مورد دیگه به ذهنت رسیده میشه بگید چیه از دیروز بدجور ذهنم رو مشغول کرده...لطفا

بی خیال. زیاد مهم نیست. چون بعدا گفتی وضع مالیتون خوبه پس صلاح ندیدم بگم. چون در تو صدق نمیکرد.

بازم از همتون ممنونم که کمکم میکنید.از نکات خوبه اقای امیرمحمود هم خیلی استفاده کردم و متشکرم ازش.
دوستان خوبم میدونم الان باید فکر امتحان ارشد باشم و ذهنم رو متمرکز درس کنم اما نمیشه.من دوست دارم دوست داشته بشم مثلا وقتی دارم فیلم میبینم وقتی میبینم یه دختر تو فیلم انقدر برای یه پسر دوست داشتنی و خاصه منم دلم میخواد اون حس رو تجربه کنم میدونم زندگی فیلم نیست و تو زندگی واقعی همش احساس و عشق نیست گاهی بدی و تلخی هم هست.اما فکر کنم حس دوست داشته شدن تو هر ادمی وجود داره و یه حس ذاتیه.از یه طرف دوست دارم این حس رو با تمام وجودم درک کنم و از طرفی حاضر نیستم به خاطر این حس قانونام و زیر پا بذارم یا تن به ازدواج باهر ادمی بدم.نمیدونم چیکار کنم ایا این حس تو من طبیعیه یانه؟؟ایا راهی برای سرکوبیش هست؟؟

سلام دوستان من کنکور ارشدم رو دادم امیدوارم روزانه قبول بشم برام دعا کنید.
چند روزی فکری ذهنم رو مشغول کرده میخوام باهاتون درمیون بذارم لطفا بهم بگید درسته یا اشتباه میکنم پیشاپیش مرسی.
بهتون گفته بودم که یکی از اساتیدم خواستگارم بود بعضی اوقات پیام میداد البته فقط عرفانی و جملات قصار.توی همون زمانها یکبار که داشتم شماره ای رو از گوشی دوستم براش میخوندم متوجه شدم یک تماس گرفته شده از دوستم با استادم تو گوشیشه(اونموقع دوستم هیچ کلاسی با اون استاد نداشت و حتی نمیشناختتش)به شوخی به دوستم گفتم شماره استاد ماتوگوشی تو چیکار میکنه که اونم هول کرد و گفت اشتباهی گرفتم شمار رو(درحالی که شماره به اسم تو گوشیش بود)خلاصه گذشت و بعد اون ماجرا پیام های استاد کم شد و تموم و هیچ خبری از پیگیریهاش نشد.منم پیگیری نکردم تا چند روز پیش که با همون دوستم رفته بودم بیرون که حرف از خواستگار افتاد و اون گفت یه خواستگار استاد داشته که تو دانشگاه خودمون و تو رشته ی خودمون تدریس میکرده و با نشونه هایی که داد 80درصد شبیه همون استاد بود و در ادامه اش گفت خانواده اش رضایت ندادن و... .من حرکتی از خودم نشون ندادم فقط گفتم حتما قسمت نبوده.اما ذهنم درگیر شد یعنی ممکنه همون استاد بوده و یا ایا قصدی پشت اون تماس از طرف دوستم بوده؟چرا بعد اون روز خبری از استاد نشد؟؟هزار تا سوال اینجوری تو ذهنمه.میدونم اونی که منو به خاطر کس دیگه ول کنه به درد نمیخوره ولی ایا سوظن من درسته؟؟فقط میخوام بدونم تا رابطمو با این دشمنه به ظاهر دوست کم کنم.....
لطفا نظرتون رو بهم بگید

- - - Updated - - -

سلام دوستان من کنکور ارشدم رو دادم امیدوارم روزانه قبول بشم برام دعا کنید.
چند روزی فکری ذهنم رو مشغول کرده میخوام باهاتون درمیون بذارم لطفا بهم بگید درسته یا اشتباه میکنم پیشاپیش مرسی.
بهتون گفته بودم که یکی از اساتیدم خواستگارم بود بعضی اوقات پیام میداد البته فقط عرفانی و جملات قصار.توی همون زمانها یکبار که داشتم شماره ای رو از گوشی دوستم براش میخوندم متوجه شدم یک تماس گرفته شده از دوستم با استادم تو گوشیشه(اونموقع دوستم هیچ کلاسی با اون استاد نداشت و حتی نمیشناختتش)به شوخی به دوستم گفتم شماره استاد ماتوگوشی تو چیکار میکنه که اونم هول کرد و گفت اشتباهی گرفتم شمار رو(درحالی که شماره به اسم تو گوشیش بود)خلاصه گذشت و بعد اون ماجرا پیام های استاد کم شد و تموم و هیچ خبری از پیگیریهاش نشد.منم پیگیری نکردم تا چند روز پیش که با همون دوستم رفته بودم بیرون که حرف از خواستگار افتاد و اون گفت یه خواستگار استاد داشته که تو دانشگاه خودمون و تو رشته ی خودمون تدریس میکرده و با نشونه هایی که داد 80درصد شبیه همون استاد بود و در ادامه اش گفت خانواده اش رضایت ندادن و... .من حرکتی از خودم نشون ندادم فقط گفتم حتما قسمت نبوده.اما ذهنم درگیر شد یعنی ممکنه همون استاد بوده و یا ایا قصدی پشت اون تماس از طرف دوستم بوده؟چرا بعد اون روز خبری از استاد نشد؟؟هزار تا سوال اینجوری تو ذهنمه.میدونم اونی که منو به خاطر کس دیگه ول کنه به درد نمیخوره ولی ایا سوظن من درسته؟؟فقط میخوام بدونم تا رابطمو با این دشمنه به ظاهر دوست کم کنم.....
لطفا نظرتون رو بهم بگید

دوستای خوبی که به تاپیک سر میزنید لطفا راهنمایی و جواب یادتون نره.من الان واقعا گیج شدم از یه طرف حس میکنم بهم خیانت شده اونم از طرف بهترین دوستم از یه طرف...خودمم نمیدونم فقط لطفا بهم کمک کنید

وای دوستان همدردی اگه بدونید نظرات و جوابهاتون چقدر میتونه بهم کمک کنه مطمئنم اونها رو از من دریغ نمیکردید.من هنوز منتظر نظرات شما هستم لطفا منو از نظرات خودتون محروم نکنید...

سلام ستاره جون . من خیلی خوب حستو میفهمم . منم جنین شرایطی رو درک کردم . همش دوس داشتم کسی توی زندگیم باشه تا بتونم احساساتمو راحت بروز بدم . بهم ابراز علاقه بشه . فکر اینکه من یه همدم ندارم خیلی ناراحتم می کرد ولی هیچ وقت هیج وقت این فکر باعث نشد ک پامو از مسیری ک توش بودم کج بذارم . من توی عمرم هیچ دوست پسری نداشتم و اولین جیزا رو با همسرم تجربه کردم . قیافه خیلی خوبی دارم . ظاهری جذاب . خوش تیپ. قدی بلند و... اینا رو نذار پای تعریف از خودم . میخوام بگم ن اینکه پسرایی نبودن ک نخوان باهام باشن . بودن ولی منو بخاطر همین چیزا می خواستن... خسته شده بودم . بخاط همینم تصمیم گرفتم ازدواج کنم . تا قبل از همسرم خیلی خاستگار داشتم . ولی ازونجا ک هنوز ب ازدواج جدی فکر نکرده بودم نپذیرفتم .ی مدت 2 ساله گذشت تا همون حس تنهایی ک بهت گفتم باعث شد من با عجله تصمیم بگیرم ک ازدواج کنم . ازدواج کردم خودت مسائلمو بهتر میدونی و چند باری هم برام نظر گذاشتی .من تفاوت ها رو ندیدم . فقط می خواستم تنها نباشم. من دوست داشتن رو تجربه کردم لذت زیادی داره . منو همسرم لحظات تکرار نشدنی با هم تجربه کردیم .نمی گم الان پشیمونم برای خواستن و داشتن اون لحظات ن .فقط می گم ای کاش فکرمو باز می کردم تا عجله نکنم . میخوام ی چیزی بهت بگم پیشه خودت نگو ک بقیه ازدواج کردن چرا برای من پیش نیومد ؟ حتما حکمتیه . من عجله کردم و پیش خودم گفتم همین ک تنها نباشم و کسی رو دوس داشته باشم و اونم منو دوس داشته باشه کافیه ولی همین فکر باعث عجله کنم . . تو دیگه عجله نکن . مطمئن باش اگر قرار باشه تو خوشبخت بشی فرقی نمی کنه طرفت استادت باشه . فامیلت باشه . یا اصلا ی آدم غریبه . قدر خودتو بدون . تلاش کن تا ی آینده روشن واسه خودت بسازی. عجله نکن . وقت داری.خدا رو شکر ک تا بحال نذاشتی کسی ب حریمت پا بذاره. راجع ب استادتم اصلا فکرشو نکن هر چیزی ک خدا برات بخواد همون میشه . سعی کن هر چیزی رو برای دوستات تعریف نکن . همیشه بذار ی مسائلی بر ای خودت ، توی قلب و ذهن خودت بمونه . اینجوری کمتر اذیت میشی .

با آرزوی بهترینها ....