موضوع: از وقتی عقد کردم روز به روز افسرده تر شدم، دیگه باور نمی کنم حتی بخوام عروسی کنم

درود بانو

خدا خیرت بده ایشالله خوشبخت بشین عروسی رو بگیرین بره پی کارش تموم شه کارتونم جور میشه هرچی خدا بخواد.من خودم همسرمو خیلی دوسش دارم روزی حداقل بیست دقیقه یا نیم ساعت بغلش میکنم نوازشش میکنم بوسش میکنم بهش میگم دوست دارم ابراز علاقه میکنم ولی بعضی وقتا شده توی این دوسال بخاطر خرید خونه و این خونه ای که خریدیم یه مسئله ای داشت یکم از همدیگه دلخور شدیم شما زنا تقریبا همینجوری هستین خوبه شوهرت صبوره و آرومه اینو در مورد زنا متوجه شدم بعضی وقتا داد میزنن صداشون رو میبرن بالا بعد 3 تا 5 دقیقه شایدم 10 دقیقه برمیگردن آدمو بغل میکنن بوس میکنن میگن ببخشید داد زدیم و من خیلی بدم و از اینچیزا.شما هم مثل بقیه خانوم ها احساساتی هستین همه چیش درست میشه اینو حداقل واسه خودم میدونم من یکی مجردی خوبی داشتم ولی انصافا یه روز متاهلی ارزشش برای من به اندازه کل مجردیمه چرا اینقدی میگی کار تکراری ایشالله خدا بخواد بچه بیاد وسط 9 ماه که بارداریه و حس و حال خودشو داره تا یکسال و نیمم که سرت حسابی شلوغه توی خونه تازه اگه شانس بیاری دومی نیادش
ما چون سن مناسب بچه دار شدن تا 35 سالگی هستش تصمیم گرفتیم زودتر بچه دار بشیم همین الانش نزدیک 30 سال تفاوت سنی افتاده بین ما و بچمون.اینو نگفتم شما هم اینکارو کنینا نه بخدا فقط خواستم بگم زندگی متاهلی سرگرمی های مخصوص خودشو داره دنیای خودشو داره

راستی هنوزم رسم دارن سوار اسب مبشن ؟من یکبار سوار شدم خدا خیرش نده واسه 10 دقیقه ازم سی و دو هزار تومان گرفت دوسال قبل

سلام دوست عزیز. متاسفانه مشکل و دلیل افسردگی شما همین ترس از خونه نشینیه که دوست عزیزمون اشاره کردن.

یه چیزی رو مطمئنم مردا یه اخلاقی که داره وقتی میخوان حرفی رو بزنن عین ما زنها نمی چرخونن و من من نمیکنن.

منظورم اینه که اگه همسر شما مخالف کار کردن همیشگی شما بودن مطمئن باش خیلی راحتتر و رک بهتون گفته بودن تا حالا.

پس اگه تا حالا بهتون حرفی از کار نکردن نزده معلومه که مخالف کار کردن شما نیست. ولی شاید اونم دلایلی واسه خودش داشته که

نتونسته به شما بگه و زمان عروسی رو بهونه کرده. شما هم به جای دعوا و جر و بحث ازش توضیح منطقی بخواین. در ضمن بهش یه کم

فرصت بده و تو خودت هم ازش زمان بخواه که تا چقدر دیگه باید صبر کنی که راضی شه بری سر کار. آروم و با سیاست رفتار کن نه با دعوا

و اعصاب خوردی.

موفق باشی.

دوست عزیز من خودم تو شرایط مشابه شما بودم و درکتون میکنم ولی باور کنید زندگی تو یه شهر کوچک هم جذابیت های خودشو داره هوا تمییز و عالیه راهها نزدیکه ترافیک اعصاب ادمو خرد نمیکنه کوه و دشتو باغ و بستان فراوونه . تهیه خونه و مسکن راحتتره باور کنید همه چی ارزونتر از کلان شهراست مردماش صمیمی تر و خونگرمترن و خیلی چیزای دیگه شما خودت میبینی. اگه شما دو تا عاشق هم باشید باور کنید همه چیز به نظرتون خوب و دوست داشتنی میاد . ومطمئن باشید برای شخص تحصیل کرده ای مثل شما حتما کار هم پیدا میشه فقط اگه صبور باشید وتوقعتون هم زیاد بالا نباشه . بیشتر از همه اینا قدر همسر مهربونی رو در کنارتونه بدونید . همسر منم درست مشابه همسر شماست یه مرد خوب و دوست داشتنی که دوران کودکی و مجردی خیلی سختی داشته به خودم قول دادم که نذارم دیگه سختی بکشه و با تمام وجود دوستش دارم.

وایsheni عزیزم چقدر دختر فهمیده ای هستی. افرین دختر خوب.
میدونم که زندگی مشترک شما پتانسیل خوبی برای خوشبخت کردن هر دو تون داره. چون زن و شوهری و همسری که فقط یه عروسی و یه روز جشن نیست و شما با روحیه گذشتی که دارین واقعا خوشبختی در انتظارتونه.
گذشت
گذشت
گذشت
این خیلی مهمه. این کلمه رو آویزه گوشت بکن. زندگی مشترک یعنی مکمل هم بودن . کنار هم آروم بودن و به آرامش رسیدن.
شاید خیلی جاها تو زندگیت اتفاقی بیوفته که تو برنجی. دلگیر بشی. اما باید روحیه گذشت کردن برای عشقت رو داشته باشی. البته من منظورم این نیست که قربونی بشی تو اتفاقای زندگی. بلکه منظورم اینه که زن باید سنگ زیرین آسیاب باشه. تحمل ش بیشتر باشه. کانون خانواده شو حفظ کنه.
منم تو شهری زندگی و کار میکردم . اما بنا به خواسته همسرم و اینکه میدونستم مشکل مالی داره تو یه شهرستان کوچیک عروسی گرفتم. .دوست داشتم شام عروسیم بهترین باشه اما به یه شام ساده راضی شدم . تو خرید عروسی خیلی کوتاه میومدم . چون همسرم برام مهم بود.
الان که چندماه گذشته کیف میکنم وقتی فیلم و عکس عروسی و عقدمونو میبینم. واقعا به نظرم بهترین مجلس دنیا بود. حتی تو همون شهر کوچیک . در کنارش نه همسرم زیر بار قرض رفت و نه استرس هزینه داشتیم. خوب خدا رو شکر میکنم و راضیم.
اما الان تو زندگی زیر یه سقف واقعا دست و دلبازه . چیزی دوست داشته باشم برام میخره....
مطمئن باش همسر توام همین طوری میشه. یعنی کافیه برین زیر یه سقف و کنار هم باشین و به هم نزدیک تر بشین . استرس از رو دوشتون برداشته میشه و اونوقت میتونی آرامشی که همسرت و تو باهم با گذشت کردن ایجاد کردین، با تمام وجود حس کنین.
اونوقت با آرامش میتونی دنبال شغل خوبی هم بگردی. بری سر کار. از زندگیت لذت ببری.
عزیزم تو الان در شرف عروسی هستی. خیلی از این استرسی هم که داری واسه فکر کردن به عروسیته. من قبل از عروسی عین دیوونه ها شده بودم. کلی غر میزدم به شوهرم. همش بهم بر میخورد. بیچاره همسرم.

اما الان فکر میکنم میبینم چقدر غصه الکی خوردم و بهترین روزای عمرمو با ترس و دلهره و استرس گذروندم.
الان خوب بخور و به خودت برس . به جشن عروسیت فکر کن. میتونی کلی تنوع تو ایجاد کنی که حتی تو همون روستا هم بشه یه جشن خاطره انگیز....

شاد باشی.

سلام دوستان عزیز.مرسی از مهربونی همتون. راستش یکی از دوستان واقعیت رو گفت من مشکلم با خودمه و دنبال مقصر می گردم اما برام تحمل شرایط هم سخته. شکر خدا علاقه ای به عروسی ندارم وگرنه با دیدن رسومات عروسی خانواده همسرم درجا آمپر می چسبونم. چون قبلا چندین بار منو بردن توی مجالسشون و عروسیا رو دیدم و فقط یا جلوی خودم رو گرفتم که نخندم یا اینکه جلوی خودمو گرفتم که گریه نکنم. بنابراین من از همونجا به این نتیجه رسیدم یا عروسی نمی گیرم یا اصلا برام مهم نباشه چون سکته می کنم با اون مراسم ولی مهم نیس خرج عروسی زیاد نشه که شوهرم بدهکار بشه مهم نیس چی میشه و چجور می گذره. منم بر اساس نظر بقیه فقط برام آلبوم عکسم مهمه. همین. نه عروسی نه لباس عروس نه آرایشگاه هیچ برام مهم نیستن. یعنی بگما مهم بودن اما خب وقتی می بینم فایده نداره من هی بسوز بسوز راه بندازم بی خیال فکرکردن بهشون شدم. هر چی شد و جا شد مهم نیست. بچه هم علاقه نداره فعلا بار دار بشم. من کلی مشکل شخصیتی دارم و همسرم هم همسرداری بلد نیس. می دونم دوره بارداری زن حساسه وقتی شوهر هم درک نکنه زن احساس بدبختی می کنه پس برام فعلا کار مهمه. در ضمن من شوهرم رو دوست دارم چون انسان خوبیه از روز اول هم برای همین ازش خوشم اومده ولی هیچ وقت عاشقش نبودم یا عاشقانه نخواستم باش باشم. یک زندگی معمولی. واسه همینم مشکلاتم به نظر بقیه خاص نیست اما برای خودم بزرگن. واسه همینم برای این یک سال و نیمم ناراحتم. یعنی من شوهرم رو از روی عقل انتخاب کردم نه از روی احساس.الانم که به قول دوستان دوره پشیمونی نیست. اما اینجا اومدم چون سر در گم بودم. مرسی از مهربونی همتون

درود بانو

خوب برای خیلی ها همینجوری بوده من خودمم با عقل انتخاب کردم خداوکیلی حتی یکبارم ندیده بودمش توی عمرم نه خودشو نه خانوادشو هیچکدومشون رو باورت میشه؟هم همشهری هستیم و هم فقط 5 دقیقه پیاده فاصلمونه خونه هامون باهم!!!!!! ولی الان خیلی زیاد دوسش دارم بعد عروسی خودش علاقه میادش ولی به یه شرط کوچیک اینکه از خودت شروع کنی دوس داشتنو و بهش یاد بدی شوهرت دوست داشته باشه مردا خیلی خوب بلد نیستن از اینکارا کم کم یاد میگیره گلپسرت