موضوع: دارم اعتمادمو به همسرم از دست میدم چکار کنم؟

ممنون . ولی مادر من میدونم خوابش رو دروغ نگفته میدونم خواب مهم نیست ولی مطمینم دروغی بهم نگفته ولی خیلی مشکل دارم کلا چون خیلی سعی میکنم احترامو حفظ کنم ولی بحثایی رو بوجود میاره که باعث میشه خیلی عصبانی بشم. مثلا مامانم میگه هر وقت زنت دستور بده میری بیرون باهاش هر وقت نخواد نمیری! بهش میگم خوب من ازش میخوام که امروز بریم بیرون اگه بگه اره میریم اگه نه که نمیریم خیلی طبیعیه. ولی مامانم میگه نه وقتی اون با تو نمیاد تو هم باید یه بار بهش نه بگی یا وقتی اون نمیاد اینجا تو هم یه بار نرو. یه جورایی دوست داره تلافی کنم یا شاید اسمش تنبیه باشه ولی خوب من اصلا دوست ندارم دخالت بشه تو زندگیم از طرفی نمیخوام اصلا ناراحتش کنم نمیدونم چه کار باید بکنم دقیقا. مامانم با ادبیات تند باهام حرف میزنه و زود عصبانی میشه و گریه میکنه و وقتیم عصبانی میشه کلا زنم رو آدم حساب نمیکنه و کلی ازش بد میگه و منو واقعا عصبانی میکنه جوری که سردرد میشم و واقعا دست و پام میلرزه اگه یه ذره خرج کنم میگه فکر زندگی نیستی در صورتی که من خیلی ملاحظه میکنم تو خرج کردن ولی الان یه جوری شده که اگه یه خرید ساده رو با زنم برم مامانم میگه مگه تو نوکرشی که باهاش میری خرید. یا اگه مادرخانمم رو تا جایی برسونم میگه مگه نوکرشونی یا مستخدمشونی میگه ازت دارن سو استفاده میکنن.. همه اینا یه حس بد بهم میده یه حس خیلی بد شما نمیدونین چقد بهم فشار میاد با شنیدن این حرفا.. همشم به خاطر اینه که مادرم از مادرخانمم بدش میاد البته شایدم حق داره اختلافای زیادی داشتیم ولی خوب من کینه به دل نگرفتم ازشون ولی خانوادم کینه گرفتن از زنم و مادر زنم به شدت... برا همین راضی نیستن یه لباس برای زنم بخرم و بهش هدیه بدم.
خلاصه که دلم خیلی پره!!
:(

محمد عزیز
در اینکه مادر شما خیرخواه شما هستند شکی نیست. اما فرض کنید به توصیه های ایشان گوش کردید و در نهایت از همسرتان جدا شدید و بعد دوباره ازدواج کردید و ... آنوقت چه؟! آیا باز هم در هر بار خرید شما برای خانومتان، اعتراضی از سمت مادر بلند نمی شود؟! ... آیا برای هر بار برای بیرون رفتن، نیاز دارید که از او اجازه بگیرید؟!... کی، غیر از شما شایسته است برای همسرتان خرید کند؟! ...

سوال اساسی من از شما این است:
نقطه تمام شدن این سرزنش ها و دخالت ها کجاست؟

غیر از اینکه شما خودتان، تاکید می کنم خود خودتان، هستید که باید تصمیم بگیرید اینها را نشنوید؟
چرا اینقدر در برابر مادرتان ضعیف هستید؟ چرا اینقدر تاثیر پذیرید؟ مگر غیر از اینه که شما لذت می برید از رابطه با همسرتان؟ از خرید برای همسر و مونس زندگیتان؟ از قدم زدن با او سرشار از عشق می شوید؟ پس چرا اینقدر در برابر عکس العمل های مادرتان آسیب پذیر هستید؟ جمع کن خودت را برادر من! یک دفعه می بینی زندگیت از دستت رفت ها!


چند نکته:
1- احترام مادر را در همه حال حفظ کنید، اما حرفهایش را نشنیده بگیرید. اصلا نیازی به پاسخ به حرفهایشان نیست. استدلال نکنید. اصلا بحث را شما ادامه ندهید. به هیچ وجه! یادتان باشد خانم ها قدرت کلامی زیادی دارند.
2- هر وقت دیدید موضوع بحث به رابطه خصوصی شما و همسرتان کشید، موضوع صحبت را خیلی نرم عوض کنید.
3- از کارهایی که برای همسرتان انجام می دهید، با مادر صحبت نکنید. چه لزومی دارد مادرتان بداند فلان چیز را خریده اید یا فلان جا رفته اید؟!
4- هر از گاهی برای مادرتان هدیه ای بخرید تا بداند هنوز پسر او هستید، هر چند ازدواج کرده اید!
5- یاد بگیرید که کلام دیگران فشار روحی به شما وارد نکند. این موضوع کاملا آموختنی است. فقط باید قوی و نفوذ نا پذیر باشید.
5- هوای همسرتان را بسیار بسیار بسیار داشته باشید. اوست که همدم و مونس همیشه شماست.


خیلی خلاصه، مادرتان را از مهر فرزندی خود مطمئن کنید. اما اجازه دخالت ندهید.

ممنون از همه. میدونم خانمم بهم دروغ نمیگه چون با اطمینان خاطر حرف میزنه اینم میدونم که مادرم خیرم رو میخواد. یه مشکلی هست که فک کنم نگفتم اونم اینه که برادر من از همسرش جدا شده و الان درگیر مهریه و این حرفاست برا همین مامانم خیلی میترسه که منم مث اون بشم همش استرس داره به شدت این استرس رو به من منتقل میکنه و منم میمونم چی بگم بهش که ناراحت نشه. من که گوش نمیدم حتی گاهی سر اینکه برم خونشون با مادرم بحث کردم چون اون میگفت نرو تا بابت اون کارش تنبیه بشه و ازین حرفا ولی من گوش نمیدادم و میرفتم از یه طرف عذاب وجدان داشتم چون میترسم با بی احترامی به مادرم زندگیم بدتر بشه. نمیخوام جلوش وایستم ولی خوب نمیتونم بیرون نرم یا خونشون نرم چون اون زیاد نمیاد یا زنگ نمیزنه خونمون.
بازم ممنون که بهم قوت قلب دادین سعی میکنم بحث نکنم و البته تا حدی هم موفق شدم دفعه آخر هیچی نگفتم و فقط خوابیدم ولی سردرد میشم ...
یاد گرفتم که غر نزنم به زنم و حتی وقتی ناراحتم سر اون خالی نکنم ما هفته ای یک بار با خانمم دعوامون میشد ولی الان کمتر شده و دعواها هم در حد کمتر از یک ساعت تموم میشه. اون خیلی مهربونه و اگرم من ازش ناراحت بشم خودشو میکشه که از دلم در بیاره و حاضر نیست یه لحظه منو ناراحت ببینه ولی وقتی بحثمون میشه یه جوری حرف میزنه که غرور ادم خورد میشه یه حس حقارت به ادم دست میده. زندگی الانمون مث آدمای تازه ازدواج کرده شده تازه انگار عشق وارد زندگیمون شده یه حس خوبه ولی ترس توشه چون چند بار خوب شده و خراب شده البته این بار خیلی فرق داره این بار خیلی مطمین داره حرف میزنه خیلی وقته مشکلی نداریم باهم و این خیلی خوبه. درکم میکنه چیز زیادی ازم نمیخواد ..
برام دعا کنین دوستان تو این مدت عصبی بودم بعضی وقتا با مادرم بد برخورد کردم ولی سعی میکنم تکرار نکنم

محمد عزیز:
از خواندن پست آخر شما بسیار زیاد خوشحال شدم و بی نهایت دلگرم. راه درست را آغاز کرده اید و در همین مدت کوتاه نتایج لذت بخش آن را چشیده اید. گوارای وجود. لطفا همین فرمان را بگیرید و بروید ;-)

در ضمن نگران حرف ها و کم لطفی های توی دعوای با همسرتان نباشید. همه آدم ها ( از جمله شاید خود شما هم) موقع دعوا کردن، حرف هایی می زنند که فقط و فقط از سر عصبانیت است. جدی نگیرید اینها را


امیدوارم هر روز شاد تر از قبل باشید و عاشق تر.

برای شما و همسر گرامیتان لحظاتی خوش و سرشار از مهر آرزو می کنم.
موفق باشید.

نوشته اصلی توسط آویژه

محمد عزیز:
از خواندن پست آخر شما بسیار زیاد خوشحال شدم و بی نهایت دلگرم. راه درست را آغاز کرده اید و در همین مدت کوتاه نتایج لذت بخش آن را چشیده اید. گوارای وجود. لطفا همین فرمان را بگیرید و بروید ;-)

در ضمن نگران حرف ها و کم لطفی های توی دعوای با همسرتان نباشید. همه آدم ها ( از جمله شاید خود شما هم) موقع دعوا کردن، حرف هایی می زنند که فقط و فقط از سر عصبانیت است. جدی نگیرید اینها را


امیدوارم هر روز شاد تر از قبل باشید و عاشق تر.

برای شما و همسر گرامیتان لحظاتی خوش و سرشار از مهر آرزو می کنم.
موفق باشید.

ممنون از دعا های قشنگ شما. شما هم موفق باشین.

دوستان خیلی لطف کردین که بهم آرامش و امید دادین