عزیزم به نظرم خودت بهتر می تونی شرایطت رو بسنجی و با توجه به اولویت هات تصمیم بگیری، چون شرایط و تواناییهای هر کس فرق می کنه. اما چند نکته که شاید بتونه توی تصمیم گیری کمکت کنه
1- شما هنوز 4 سال دیگه فرصت داری برای بچه دار شدن و وقتی فرزند اولت به سن 5 سالگی (یعنی 2 سال دیگه) برسه نیازهاش به شما کمتر میشه و زمان کمتری از شما رو می گیره
2- شما تجربیات زیادی از بچه اولت کسب کردی و با استفاده از اونها و کمی تدبیر می تونی برای بچه دوم طوری بر نامه ریزی کنی که بعضی مشکلات که در زمان بچه اولت افتاد نیافته
3- عکس العمل های همسرت نسبت به فرزندتون رو می تونی تا حدی با توجه به شناختی که از همسرت و فرزندت و خودت داری مدیریت کنی
4- می تونی از نزدیکان و دوستانت اینبار کمک بیشتری بگیری تا زمانهای بیشتری بتونی با همسرت باشی
5- اگر بتونی آرامش رو در خودت نهادینه کنی می تونی در همسرت و فرزندت تاثیر بذاری و اونها از شما آرامش می گیرند
6- قبل از اینکه اقدام به بچه دار شدن کنی یکبار تمام شرایطی که ممکنه برات اتفاق بیافته رو مرور کن و ببین بهترین عکس العمل شما در هر مورد چی می تونه باشه که بیشترین آرامش رو به خونه شما بده.
7- سعی کن به خودت و همسرت بقبولونی که کمالگرایی باعث میشه نتونید از زندگیتون و حتی از همین گریه کودکتون لذت ببرید. یعنی شما دو نفر باید سعی کنید واقع گرایی رو وارد زندگیتون کنید (مخصوصا در مورد بچه ها) ، اینطوری سعی می کنید زندگیتون رو با تمام شرایطی که بچه ها داشته باشند ، بپذیرید و گریه و بی خوابی و بقیه مسائل مربوط به بچه شما رو به هم نریزه و حتی ازش لذت هم ببرید. حتی در مورد کمالگرایی و واقعیت گرایی می تونید کمک تخصصی از یک مشاور بگیرید
8- اگر تصمیم به باردار شدن گرفتید، سعی کنید در زمان بارداری به آرامش خودتون خیلی اهمیت بدید تا بچه تون بچه آرامتری باشه
هر آنچه را برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند
و هر آنچه را برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند
ویرایش توسط deljoo_deltang : چهارشنبه 15 آبان 92 در ساعت 19:44
علاقه مندی ها (Bookmarks)