موضوع: خودکشی،مرگ قشنگی...

آقای جنوب سرخ

چند سال پیش یه بار تلویزیون رو روشن کردم و دیدم یه قسمت از سخنرانیهای علامه جعفری رو داره پخش میکنه.
علامه میگفت:" جان حکمه نه حق. میگفت یکی میاد میگه جانم مال خودمه و خودم اختیارش رو دارم و میخوام خودمو بکشم. اما جان جزء حق ما نیست. جان حکمه."

البته نقل به مضمون کردم. ما محکومیم به زنده بودن. به جان داشتن. ما حتی با مرگ هم نمیمیریم. ما تا ابد هستیم. دست خودمون هم نیست. محکومیم که باشیم. محکومیم که ابدی باشیم.

با خودکشی خلاص نمیشیم از بودن. اختیاری بر بودن خودمون نداریم.

چاره ای نداریم که باشیم. ولی حالا که مجبوریم باشیم میتونیم لحظه ها رو به خودمون تلخ کنیم و خرابشون کنیم میتونیم هم بهتر بسازیمش. ما مسئول جواب دادن چگونگی عملکردمون هستیم.

من چند سال پیش یه خوابی دیدم که خیلی وحشت کردم. توی خوابم هیچ چیز زشت و ترسناکی نبود. فقط یه جایی بود که حس میکردم نه ازش راه فرار دارم نه امیدی به چیزی دارم. واقعا ترسناک بود. واقعا ترسناک. یادم میاد تنم میلرزه. خدا رو شکر که خواب بود. ولی مساله اینه که وقتی خودکشی کنیم توی چنان شرایطی قرار میگیریم. توی شرایطی که نه راه پس داریم نه راه پیش. توی شرایطی که همه ی راهها رو به رو خودمون بستیم و دیگه امیدی به درست کردنش هم نیست.

در کتاب کمدی الهی اثر دانته هم خودکشی کنندگان در بدترین و آخرین مرحله جهنم قرار گرفته اند. با اینکه دانته مسلمون نبوده.

آقای جنوب سرخ. همه ی ماها گاهی میگیم کاش بمیریم و راحت بشیم. اما مرگ راه خلاصی نیست. مرگ در واقع باید روزنه ی وصال باشه.
اون شهدایی که ازشون مینوشتید رو به یاد بیارید؟ منم یه مدت در موردشون میخوندم. شهید چمران. شهید برونسی، شهید باکری، شهید همت، حتی اونهایی که شیمیایی بودن و بعد از جنگ شهید شدن.

خیلی دوست دارم برم وبلاگتون رو پیدا کنم و بخونم.

میشه آدرس وبلاگتونو برامون بذارید؟

- - - Updated - - -

خب مثل پدرتون باشید.
شما هم با چنگ و دندون بازندگی بجنگید.
نمیشه؟

گذشته هر چه بوده گذشته. شما هنوز خیلی جوونید. هنوز خیلی فرصت دارید تا زندگیتونو تغییر بدید.

- - - Updated - - -

خب اصلا فرضا شما تا حالا بدترین آدم رو زمین بودید. فرضا شما بدترین فرزندی که کسی میتونه داشته باشه بودید.

عیب نداره. گذشته گذشته.

شروع کنید. از نو بسازید. من اراده و قدرت و آرزوش رو در نوشته هاتون حس میکنم. گرچه خودتون میگید بی انگیزه اید.

نوشته اصلی توسط Pooh

آقای جنوب سرخ

چند سال پیش یه بار تلویزیون رو روشن کردم و دیدم یه قسمت از سخنرانیهای علامه جعفری رو داره پخش میکنه.
علامه میگفت:" جان حکمه نه حق. میگفت یکی میاد میگه جانم مال خودمه و خودم اختیارش رو دارم و میخوام خودمو بکشم. اما جان جزء حق ما نیست. جان حکمه."

البته نقل به مضمون کردم. ما محکومیم به زنده بودن. به جان داشتن. ما حتی با مرگ هم نمیمیریم. ما تا ابد هستیم. دست خودمون هم نیست. محکومیم که باشیم. محکومیم که ابدی باشیم.

با خودکشی خلاص نمیشیم از بودن. اختیاری بر بودن خودمون نداریم.

چاره ای نداریم که باشیم. ولی حالا که مجبوریم باشیم میتونیم لحظه ها رو به خودمون تلخ کنیم و خرابشون کنیم میتونیم هم بهتر بسازیمش. ما مسئول جواب دادن چگونگی عملکردمون هستیم.

من چند سال پیش یه خوابی دیدم که خیلی وحشت کردم. توی خوابم هیچ چیز زشت و ترسناکی نبود. فقط یه جایی بود که حس میکردم نه ازش راه فرار دارم نه امیدی به چیزی دارم. واقعا ترسناک بود. واقعا ترسناک. یادم میاد تنم میلرزه. خدا رو شکر که خواب بود. ولی مساله اینه که وقتی خودکشی کنیم توی چنان شرایطی قرار میگیریم. توی شرایطی که نه راه پس داریم نه راه پیش. توی شرایطی که همه ی راهها رو به رو خودمون بستیم و دیگه امیدی به درست کردنش هم نیست.

در کتاب کمدی الهی اثر دانته هم خودکشی کنندگان در بدترین و آخرین مرحله جهنم قرار گرفته اند. با اینکه دانته مسلمون نبوده.

آقای جنوب سرخ. همه ی ماها گاهی میگیم کاش بمیریم و راحت بشیم. اما مرگ راه خلاصی نیست. مرگ در واقع باید روزنه ی وصال باشه.
اون شهدایی که ازشون مینوشتید رو به یاد بیارید؟ منم یه مدت در موردشون میخوندم. شهید چمران. شهید برونسی، شهید باکری، شهید همت، حتی اونهایی که شیمیایی بودن و بعد از جنگ شهید شدن.

خیلی دوست دارم برم وبلاگتون رو پیدا کنم و بخونم.

میشه آدرس وبلاگتونو برامون بذارید؟

- - - Updated - - -

خب مثل پدرتون باشید.
شما هم با چنگ و دندون بازندگی بجنگید.
نمیشه؟

گذشته هر چه بوده گذشته. شما هنوز خیلی جوونید. هنوز خیلی فرصت دارید تا زندگیتونو تغییر بدید.

- - - Updated - - -

خب اصلا فرضا شما تا حالا بدترین آدم رو زمین بودید. فرضا شما بدترین فرزندی که کسی میتونه داشته باشه بودید.

عیب نداره. گذشته گذشته.

شروع کنید. از نو بسازید. من اراده و قدرت و آرزوش رو در نوشته هاتون حس میکنم. گرچه خودتون میگید بی انگیزه اید.

اوایل تابستون وبلاگ و ف.ب و آیدی یاهو رو همرو با هم پاک کردم!
اگر بود حتما تقدیم می کردم.

واسه جبران و بهتر شدن کم تلاش نکردم
اما هیچ موقع تاثیری نداشت همیشه بعد از مدتی رکود و سستی می یاد سراغم

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط Pooh

آقای جنوب سرخ

چند سال پیش یه بار تلویزیون رو روشن کردم و دیدم یه قسمت از سخنرانیهای علامه جعفری رو داره پخش میکنه.
علامه میگفت:" جان حکمه نه حق. میگفت یکی میاد میگه جانم مال خودمه و خودم اختیارش رو دارم و میخوام خودمو بکشم. اما جان جزء حق ما نیست. جان حکمه."

البته نقل به مضمون کردم. ما محکومیم به زنده بودن. به جان داشتن. ما حتی با مرگ هم نمیمیریم. ما تا ابد هستیم. دست خودمون هم نیست. محکومیم که باشیم. محکومیم که ابدی باشیم.

با خودکشی خلاص نمیشیم از بودن. اختیاری بر بودن خودمون نداریم.

چاره ای نداریم که باشیم. ولی حالا که مجبوریم باشیم میتونیم لحظه ها رو به خودمون تلخ کنیم و خرابشون کنیم میتونیم هم بهتر بسازیمش. ما مسئول جواب دادن چگونگی عملکردمون هستیم.

من چند سال پیش یه خوابی دیدم که خیلی وحشت کردم. توی خوابم هیچ چیز زشت و ترسناکی نبود. فقط یه جایی بود که حس میکردم نه ازش راه فرار دارم نه امیدی به چیزی دارم. واقعا ترسناک بود. واقعا ترسناک. یادم میاد تنم میلرزه. خدا رو شکر که خواب بود. ولی مساله اینه که وقتی خودکشی کنیم توی چنان شرایطی قرار میگیریم. توی شرایطی که نه راه پس داریم نه راه پیش. توی شرایطی که همه ی راهها رو به رو خودمون بستیم و دیگه امیدی به درست کردنش هم نیست.

در کتاب کمدی الهی اثر دانته هم خودکشی کنندگان در بدترین و آخرین مرحله جهنم قرار گرفته اند. با اینکه دانته مسلمون نبوده.

آقای جنوب سرخ. همه ی ماها گاهی میگیم کاش بمیریم و راحت بشیم. اما مرگ راه خلاصی نیست. مرگ در واقع باید روزنه ی وصال باشه.
اون شهدایی که ازشون مینوشتید رو به یاد بیارید؟ منم یه مدت در موردشون میخوندم. شهید چمران. شهید برونسی، شهید باکری، شهید همت، حتی اونهایی که شیمیایی بودن و بعد از جنگ شهید شدن.

خیلی دوست دارم برم وبلاگتون رو پیدا کنم و بخونم.

میشه آدرس وبلاگتونو برامون بذارید؟

- - - Updated - - -

خب مثل پدرتون باشید.
شما هم با چنگ و دندون بازندگی بجنگید.
نمیشه؟

گذشته هر چه بوده گذشته. شما هنوز خیلی جوونید. هنوز خیلی فرصت دارید تا زندگیتونو تغییر بدید.

- - - Updated - - -

خب اصلا فرضا شما تا حالا بدترین آدم رو زمین بودید. فرضا شما بدترین فرزندی که کسی میتونه داشته باشه بودید.

عیب نداره. گذشته گذشته.

شروع کنید. از نو بسازید. من اراده و قدرت و آرزوش رو در نوشته هاتون حس میکنم. گرچه خودتون میگید بی انگیزه اید.

اوایل تابستون وبلاگ و ف.ب و آیدی یاهو رو همرو با هم پاک کردم!
اگر بود حتما تقدیم می کردم.

واسه جبران و بهتر شدن کم تلاش نکردم
اما هیچ موقع تاثیری نداشت همیشه بعد از مدتی رکود و سستی می یاد سراغم

نوشته اصلی توسط jonube-sorkh

اوایل تابستون وبلاگ و ف.ب و آیدی یاهو رو همرو با هم پاک کردم!
اگر بود حتما تقدیم می کردم.

واسه جبران و بهتر شدن کم تلاش نکردم
اما هیچ موقع تاثیری نداشت همیشه بعد از مدتی رکود و سستی می یاد سراغم

حیف بوده که پاکشون کردید. خیلی دوست داشتم نوشته هاتون رو بخونم.

خب باز هم تلاش کنید.
خودتون هم دارید میگید بعد از مدتی رکود میاد سراغتون.
پس یعنی یه مدت کوتاه تاثیر خوب میذاشته تلاشهاتون.

خب حالا باید دوباره تلاش کنید و اون مدت کوتاه رو آروم آروم و با صبر طولانی ترش کنید.

در مورد حافظه کوتاه مدت و کم تمرکزی برای امتحانش هم که شده یه سر برید روانپزشک.

خود مشغولیت ذهنی تمرکز رو کم میکنه.

سر همه کلاسهاتون سعی کنید برید. سعی کنید گوش کنید و جزوه برداری کنید. میدونم سخته وقتی آدم تمرکز نداره. اما سعی کنید. به زور هم که شده سعی کنید.

به خدا من دارم اینا رو از ته دلم براتون مینویسم. نه همین جوری. شما هم مثل برادرای خودم.

نوشته اصلی توسط Pooh

حیف بوده که پاکشون کردید. خیلی دوست داشتم نوشته هاتون رو بخونم.

خب باز هم تلاش کنید.
خودتون هم دارید میگید بعد از مدتی رکود میاد سراغتون.
پس یعنی یه مدت کوتاه تاثیر خوب میذاشته تلاشهاتون.

خب حالا باید دوباره تلاش کنید و اون مدت کوتاه رو آروم آروم و با صبر طولانی ترش کنید.

در مورد حافظه کوتاه مدت و کم تمرکزی برای امتحانش هم که شده یه سر برید روانپزشک.

خود مشغولیت ذهنی تمرکز رو کم میکنه.

سر همه کلاسهاتون سعی کنید برید. سعی کنید گوش کنید و جزوه برداری کنید. میدونم سخته وقتی آدم تمرکز نداره. اما سعی کنید. به زور هم که شده سعی کنید.

به خدا من دارم اینا رو از ته دلم براتون مینویسم. نه همین جوری. شما هم مثل برادرای خودم.

مرسی از این همه دلسوزی و وقتی که می زاری
من خودم حوصله جواب دادن ندارم چه برسه به نوشتن
زبانم از بیان تشکر قاصره
حتما به حرفات فکر می کنم

نوشته اصلی توسط jonube-sorkh

قشنگ بود خیییییییییییییلی
فقط یه سوال!
اگر اختیار این روح و این جسم دست خودم نیست چرا قرار درباره عملکردشون از من سوال شه؟؟؟

اگه حوصله اش رو داشته باشی، میتونیم راجع بهش صحبت کنیم. هان؟

نوشته اصلی توسط yalda.69

اگه حوصله اش رو داشته باشی، میتونیم راجع بهش صحبت کنیم. هان؟

عذر می خوام زیاد اهل بحث و مجادله نیستم
جای این حرف ها تو رساله و کلاس فلسفه و منطقه
بازم ممنون که پیگیر هستید

jonube-sorkh با تمام این حرفایی که دوستان زدن , شما به چه نتیجه ای رسیدی ؟! می خوای دوستان همدردی رو خوشحال کنی یا سر حرف خودت هستی و نمی خوای یکم هم تغییر کنی ؟
Pooh عزیز , خودش یه سری مشکلات تو زندگیش داره اما قوی هستشو به فکر بهتر کردنه اوضاع هستش با این حال این همه دلسوزانه برای شما وقت گذاشته , من اگر جای شما بودم یه تغییری می کردم حداقل به خاطر حرف های دیگران !

نوشته اصلی توسط violet

jonube-sorkh با تمام این حرفایی که دوستان زدن , شما به چه نتیجه ای رسیدی ؟! می خوای دوستان همدردی رو خوشحال کنی یا سر حرف خودت هستی و نمی خوای یکم هم تغییر کنی ؟
Pooh عزیز , خودش یه سری مشکلات تو زندگیش داره اما قوی هستشو به فکر بهتر کردنه اوضاع هستش با این حال این همه دلسوزانه برای شما وقت گذاشته , من اگر جای شما بودم یه تغییری می کردم حداقل به خاطر حرف های دیگران !

منکر لطف دوستان نیستم
اما حس می کنم دلم بیشتر با رفتنه....