موضوع: خواهشا کمک کنین.همسرم و دخترخالش

همونجوری که میشل گفت این مسائل مربوط میشه به همون تفاوت فرهنگی..منم همین مشکل و با نامزدم داشتم و تو همین دوران نامزدی دیدم چقدر مشکل ایجاب میکنه و تا حدودی سر این ماجرا نامزدیم بهم خورد..ببین عزیزم..ما خانواده راحتی هستیم..منظورم از راحت این نیست که هر کار بخوایم میکنیم و هرجور بخوایم میگردیم..اما مثلا اهل روسری نیستیم و دست دادن زن و مرد واسمون یک امر فوق العائه عادیه...جشنای مختلط..رقصیدن یا هر چیزی..ببین نمیخوام بگم کی خوبه کی بده..فقط میخوام بگم هر کس فرهنگ خودشو داره..ما تو دوران نامزدی فهمیدیم و جلوی این ازدواج رو گرفتیم..اما شما که ازدواج کردی بذار به عنوان کسی که با فرهنگی مثل فرهنگ همسرت بزرگ شده یه چیزی بهت بگم...تو محیطی که آدما راحت بودن و از روز اول دیدن که مثلا زن و مرد با هم دست میدن یا با هم گپ میزنن یا لباسای راحت میپوشن..اون آدما واسشون عادی میشه این مسائل..یعنی وقتی دست میدن یا یه خانوم با لباس باز میبینن اصلا واسشون مهم نیست و حس خاصی بهشون دست نمیده...پس اصلا اینجوری حساب نکن که همسرت قصدی داره از اینکاراش..اون اقا اینجوری بزرگ شده و اینا از دیدش کاملا عادیه
اما اینکه میگی اندام دختر خالش اینجوریه..درسته وقتی متاهله نباید بشیه پیشش و گپ صمیمانه بزنه و طولانی مدت..اما شما هر وقت میبینی اینجوریه برو بشین پیششون و تو بحثشون شرکت کن..رو اعتماد بنفستم کار کن و اینو بدون همسر شما مجبور نبوده که با شما ازدواج کنه..حتما مزیتائی داشتی که تو افراد دیگه ندیده...پس سعی کن تو خلوتت چنان شوهرتو به خودت نزدیک کنی که خدای ناکرده حتی فکرشم جائی دیگه نره

- - - Updated - - -

همونجوری که میشل گفت این مسائل مربوط میشه به همون تفاوت فرهنگی..منم همین مشکل و با نامزدم داشتم و تو همین دوران نامزدی دیدم چقدر مشکل ایجاب میکنه و تا حدودی سر این ماجرا نامزدیم بهم خورد..ببین عزیزم..ما خانواده راحتی هستیم..منظورم از راحت این نیست که هر کار بخوایم میکنیم و هرجور بخوایم میگردیم..اما مثلا اهل روسری نیستیم و دست دادن زن و مرد واسمون یک امر فوق العائه عادیه...جشنای مختلط..رقصیدن یا هر چیزی..ببین نمیخوام بگم کی خوبه کی بده..فقط میخوام بگم هر کس فرهنگ خودشو داره..ما تو دوران نامزدی فهمیدیم و جلوی این ازدواج رو گرفتیم..اما شما که ازدواج کردی بذار به عنوان کسی که با فرهنگی مثل فرهنگ همسرت بزرگ شده یه چیزی بهت بگم...تو محیطی که آدما راحت بودن و از روز اول دیدن که مثلا زن و مرد با هم دست میدن یا با هم گپ میزنن یا لباسای راحت میپوشن..اون آدما واسشون عادی میشه این مسائل..یعنی وقتی دست میدن یا یه خانوم با لباس باز میبینن اصلا واسشون مهم نیست و حس خاصی بهشون دست نمیده...پس اصلا اینجوری حساب نکن که همسرت قصدی داره از اینکاراش..اون اقا اینجوری بزرگ شده و اینا از دیدش کاملا عادیه
اما اینکه میگی اندام دختر خالش اینجوریه..درسته وقتی متاهله نباید بشیه پیشش و گپ صمیمانه بزنه و طولانی مدت..اما شما هر وقت میبینی اینجوریه برو بشین پیششون و تو بحثشون شرکت کن..رو اعتماد بنفستم کار کن و اینو بدون همسر شما مجبور نبوده که با شما ازدواج کنه..حتما مزیتائی داشتی که تو افراد دیگه ندیده...پس سعی کن تو خلوتت چنان شوهرتو به خودت نزدیک کنی که خدای ناکرده حتی فکرشم جائی دیگه نره

سلام به همه شما عزیزان
ممنونم که راهنماییم میکنین
جرجیس عزیز میشه بگی باید چی کار کنم؟ من که نمیتونم همسرمو از خانوادش دور کنم.تا حدی تونستم از دوستاش دور کنم اما خانوادرو که نمیشه.
و متاسفاااااااااانه بر اثر اعتقادات غلط خانوادش و به خصوص پدر و مادرش به شدت از دین زده شده و محیط های معنوی رو دوست نداره.(خیلی کم پیش میاد که حاضر شه بریم) یک مدت میرفتیم مشاوره و خوشحال بودم که بلاخره منو شوهرم هم پیشرفتی تو زندگی خواهیم کرد... کلی گشته بودم نزدیک 6ماه دنبال مشاوری میگشتم که ظاهرا مذهبی نباشه اما ادم با اعتقاد و درستی باشه... فکر کردم پیدا کردم اما همسرم دیگه ادامه نداد و باز من موندم که چی کار کنم؟
وقتی به چند ماه پیش یا سال پیش نگاه میکنم میبینم همسرم روز به روز یا داره فرهنگ خودشو بیشتر بروز میده یا اینکه واقعا داره پایبندی هاش کم میشه

- - - Updated - - -

ممنونم دختر آسمانی عزیز.
بدی من اینه که اینجور مواقع روحیمو از دست میدمو به جای اینکه وارد عمل شمو برم پیش همسرمو تو بحثش با اون خانم شرکت کنم... از محیط دور میشم!! میرم پیش مادرشوهرم کار میکنم تو آشپزخونه...نمیتونم حرف بزنم اون موقع

سلام آقای آرام
خوشحالم که به تایپیک من سر زدید.
به طور مطلق نمیشه گفت که اختلافات ما ریشه در اعتقاد فقط داره یا فرهنگ.اما تذکر خوبی بود.
هر کدوم به نوعی و تا حدی اختلاف فرهنگی و عقیدتی داریم که محیط زندگی همسرم خیلی تو دامن زدن به این اختلافات کمک کرده.
مثلا وقتی ما یک سفر معنوی بدون خانواده ایشون میریم(یک بار با خانوادشون رفتیم و تجربشو دارم) خیلی همسرم با آرامش تر و علاقه مندتر به اون مکانی که رفتیم و عبادتش هستن.منظورم اینه که گاهی یک چیزای خیلی مثبتی ازش میبینم(خیلیییی کم و شاید 6ماه 1بار! اما بازم خدارو شکر) که میفهمم ته قلبش مدل زندگی خانوادشو نمیپسنده و شاید به خاطر همین با اینهمه تفاوت منو انتخاب کرد.
به همین خاطره که من هیچ وقت به گزینه سوم(جداسازی زندگیمون) فکر نمیکنم.چون همسر من تنها قربانی یک فرهنگ و اعتقاد خانواده بوده اما قلب پاکی داره.

- - - Updated - - -

در این موردی که تایپیک زدم حرف شما صدق نمیکنه اما الان یادم اومد دقیقا یکبار همیچین سوتفاهمی پیش اومد برام.
من اعتماد زیبای همسرم به خودمو به حساب کم بودن غیرتش قبلا میذاشتم و ازین بابت ناراحت بودم اما کم کم فهمیدم همسرم چون خیلی منو قبول داره اصلا به تلفن های من و قرارهای درسیم با آقایون کاری نداره و هیچوقت سوالی نمیپرسه(من برای کارهای دانشگام گاهی پیش میاد که تلفنی و اس ام اسی یا حتی حضوری در دانشگاه با آقایی در ارتباط باشم)
و این هم ناشی از تفاوت فرهنگ بود که من به اشتباه به حساب تفاوت اعتقادی میذاشتم

نوشته اصلی توسط میـشل

سلام شمیم الزهرا

سلام میشل جان

دلم می خواد بدونم تو توی زندگیت دنبال چی هستی. منظورم از زندگی، زندگی زناشویی نیست، منظورم این سالهاییه که تو این دنیا هستیم. می خوام اهدافت رو بشناسم. بدونم دنبال چیا هستی.

من تو زندگیم دنبال رشدم.هرجا که حس کنم دارم متوقف میشم آزار میبینم.
برای من مهم اینه که آخر کار چی میشه.برای همین هیچوقت دید جدایی رو به زندگیم نداشتم چون میبینم که این چالش های زندگیم داره منو محکمتر میکنه پس ادامه میدم با این هدف...

دوم اینکه می خوام بدونم کدوم کارهای همسرت هست که تو رو از رسیدن به اون اهداف باز میداره. مثلا دست دادنش؟ نگاه کردنش به نامحرم؟ یا ...؟


ما تو محیط زندگی میکنیمو تاثیر میگیریم.همنشین ما روی ما تاثیر میذاره.وقتی به قول شما اهدافت از همنشینت دوره آزار میبینی.البته الان شاید خیلی کم به این شکل باشه.چون مثال های شما شامل اینی که گفتم نمیشه.
شامل حس زنانه میشه و آزار روحی که ناخوداگاه از دوری نظراتمون میبینم

سوم تا چه حد نگاهت به اهدافت هست، و تا چه حد داری همسرت رو نگاه می کنی و تمرکزت روی اونه.

اینو واقعا نمیدونم خودم! سعی میکنم روی هدفم باشه اما خیلی اوقات همسرمو بهانه میکنم

من معتقدم وقتی می خوایم به یه هدفی برسیم، باوجود اینکه می دونیم لازمه که نگاهمون به اون باشه، بازم هر از گاهی (شاید برای سالها) مبهوت نگاه کردن به چیز دیگه ای می شیم، و از اون غافل می شیم. نظر تو چیه؟

قطعا درسته . این دقیقا کاریه که شیطون تو زندگی همه انجام میده

یه سوال دیگه هم دارم. چرا این نام کاربری رو انتخاب کردی؟ هدف خاصی داشتی؟ قراره اثر خاصی روت بذاره؟ یا صرفا چون قشنگه؟

حس خوبی ندارم که بخوام بگم.
ولی شاید نگفتنمو حمل بر بی ادبی کنین.
من خیلی حضرت زهرا رو دوست دارم و دوست داشتم که اسمم زهرا میبود .اما این اسم که به معنی بوی خوش حضرت زهراست میدونم ربطی به برداشت من نداره اما منو یاد حضرت مهدی میندازه و میدونم که حضرت زهرا به شدت ایشونو دوست داشتن.برای همین ترکیب این اسم به شکل شمیم الزهرا برام خیلی زیباست.

- - - Updated - - -

یک مطلب دیگه در باره خودم اینه که من سریع واکنش نشون میدمو سریع هم خنثی میشم.
مثلا من وقتی که همسرم با دختر خالش دست داد درسته که به روش اصلا نیاوردم اما شب که خوابید تا دیروقت گریه کردمو این تایپیکو با اشک نوشتم.
اما کم کم چند روز که گذشت آروم شدم.الان خیلی کم ناراحتم.البته همسرم رفتارش نسبت به اون روزای اولی که دختر خالش اومد تغییر کرد یعنی سنگینتر شد.اما به هرحال نمیدونم چرا اینطوریم.

سلام

من حرف تازه ای برای گفتن ندارم متاسفانه.ولی نمیدونم چرا حس کردم شما جوابی رو که راهتون رو روشن کنه(یا لااقل بهتون ارامشی هر چند اندک بده)رو تا حالا دریافت نکردید.(شاید فقط حس من باشه).

در جایی گفتید که یه بار همسرتون رو به مشاوره بردید.پس ایشون از اون دست ادمهایی هستن که از رفتن پیش مشاور ابایی ندارن.دوباره راضیشون کنید که برید پیش مشاور.لازم هم نیست مستقیما رفتارهای ایشون رو علت این مشاوره معرفی کنید.مثلا غیر مستقیم بگید که "من چندی است که احساس خوبی ندارم و نگرانم و خوب است به یک مشاور رجوع کنیم".

در ضمن پست اول میشل هم خیلی خوب بود.

اما چیزی که به ذهن بنده میرسه اینه که شما با توجه به اینکه به جدایی فکر نمی کنید(خیلی از این بابت خوشحالم که به فکر ساختن زندگیتون هستید)باید سعی کنید تحملتون رو بالا ببرید.دوست ندارم بگم حالا که شما خیلی نمیتونید رو شوهرتون خیلی اثر گذار باشید(با توجه به رشد شخصیتی و مسائلی که خودتان حتما واقفید)روی خودتون و تغییر اعتقاداتتان کار کنید.چون به نظر من اعتقادات شما ارزشمند هستند.تغییر دادن ارزشها کار اشتباهی است.

اما قطعا میتوانید روی تحملتون کار کنید.میتونید روی افکارتون تسلط بیشتری داشته باشید.میتونید در این مواقع شوهرتون رو زیر ذره بین نگیرید.میتونید فاجعه سازی نکنید.شما به جای صرف اینهمه انرژی جهت حرص و جوش خوردن،میتونید اون رو در زمان تنهاییتون با ایشون و بصورت محبت خرج کنید.

کاملا واقف هستم که تا در شرایط شما نباشم نمیتونم درک درستی از شرایط شما داشته باشم.پس اگر اشتباهی در بخشی از نوشته ام بود به بزرگواری خودتان ببخشید.

در ضمن خیلی منطق زیبایی بابت اسمتون دارید.ان شاءالله خودشون کمکتون می کنن.

فقط خدا

سلام واقعا ممنونم از جناب مدیر همدردی که به تایپیک من سر زدید.
متاسفانه من نمیتونم حرفمو به همسرم تو اکثر موارد بگم.
برام عادت شده وقتی ازش ناراحت میشم بریزم تو خودمو بعد از کلی گریه و... کم کم با این کار همسرم کنار بیام.اما بروز ندم.که خیلی اشتباهه
حرفاتون خیلی زیبا بود باز هم ممنونم

فقط خدای عزیز واقعا حرف درستی زدید.من باید تحملمو ببرم بالا که با هر موردی به هم نریزم.
گرچه نمیدونم چطوری باید تحملمو ببرم بالا.
بازم ممنونم از پستتون