موضوع: دعوای من و نامزدم و اختلاف او و برادرانم (تورو خدا راهنماییم کنین)

من هر پیشنهادی به شما می دم می گی نمی شه.
می گم با برادرت صحبت کن، می گی نمی شه تا نامزدم با پدرش نره خونه برادرم عذرخواهی نمی شه.
می گم با پدر مادرت صحبت کن می گی آخه اگه برادرم نیاد عروسیم چی؟

می گم یه بزرگتر تو فامیلتون بگو، می گی نمی شه
می گم یه هفته قهر کن حرف نزن تا این دعواها و توهین ها کمتر بشه، شما دارید همه حرمت ها را از بین می برید، می گی آخه ازم حرف روزمره می پرسن باید جواب بدم دیگه!!

خیلی در مقابل خانواده ات منفعلی،
همسرت هم خیلی صبوره
مقصر شروع این ماجراها توجه شما به یک پسر مجرد بوده
مادرتون به خانواده همسرت توهین کرده
پدرتون باهاش دعوا می کنه و ...
تازه می گی برادرم و پدرم گفتند تو را بهش نمی دیم!!
چی را نمی دن. شما عقد و همسر شرعی ایشون هستید. به قول خودت رابطه کامل هم که داشتید.
خانواده تون همسر شما را به چشم خواستگار می بینند که می گن نمی دیم؟

یه کم به خودت بیا و زندگیت را درست کن.

خیلی ممنونم که بلاخره داریم به نتیجه میرسیم(اینکه منم اینوسط مقصر نیستم)
راه حق باشماست هدف خونواده من کشتن گربه دم حجله س! و خونواده نامزدم تا الانش اهل طلاق نبودن و فک نکنم نظرشون تغیر کنه....
ولی بنظرم شیوه خونوادم مناسب نیس چون این قضیه بیبش از حد داره کش پیدا میکنه و اون نتیجه درست رو نمیده....در واقع یجورایی خونوادم دازه از چش نامزدم میوفتن و این خیلی بده.
همون طوری که خودتون قبول دارین خونوادم با حرف منو خونواده شوهرم اینطوری که معلومه قانع نمیشن پس تکلیف چیه باید چیکار کنم با این شرایط و تفکر خونوادم؟
با شوهر حرف میزنیم ولی خیلی تاکید میکنه که خودش مقصر نیس و این خونواده منن که مقصرن و باید کوتاه بیان ...میگه نباید پشت خونوادم باشن و حق ندارم در هر صورتی ازشون دفاع کن؟
با این اتفاق اخیر و بدتر شدن اوضاع میگه میام دنبالت و من موظفم باهاش برم بیرون و جلو رو خونوادم وایستم و بهشون بگم به شما ربطی نداره و شوهرمه باید باهاش برم بیرون و بحرفش گوش بدم؟
ولی بنظرم الان بهتره صبوری پیشه کنیم...خوشحال میشم اگه دوستان بگن چی بگم به نامزدم بهتره ؟

- - - Updated - - -

خیلی ممنونم که بلاخره داریم به نتیجه میرسیم(اینکه منم اینوسط مقصر نیستم)
راه حق باشماست هدف خونواده من کشتن گربه دم حجله س! و خونواده نامزدم تا الانش اهل طلاق نبودن و فک نکنم نظرشون تغیر کنه....
ولی بنظرم شیوه خونوادم مناسب نیس چون این قضیه بیبش از حد داره کش پیدا میکنه و اون نتیجه درست رو نمیده....در واقع یجورایی خونوادم دازه از چش نامزدم میوفتن و این خیلی بده.
همون طوری که خودتون قبول دارین خونوادم با حرف منو خونواده شوهرم اینطوری که معلومه قانع نمیشن پس تکلیف چیه باید چیکار کنم با این شرایط و تفکر خونوادم؟
با شوهر حرف میزنیم ولی خیلی تاکید میکنه که خودش مقصر نیس و این خونواده منن که مقصرن و باید کوتاه بیان ...میگه نباید پشت خونوادم باشن و حق ندارم در هر صورتی ازشون دفاع کن؟
با این اتفاق اخیر و بدتر شدن اوضاع میگه میام دنبالت و من موظفم باهاش برم بیرون و جلو رو خونوادم وایستم و بهشون بگم به شما ربطی نداره و شوهرمه باید باهاش برم بیرون و بحرفش گوش بدم؟
ولی بنظرم الان بهتره صبوری پیشه کنیم...خوشحال میشم اگه دوستان بگن چی بگم به نامزدم بهتره ؟

ا وا.........خاک عالم .چرا هیشکی مرا در نمی یابد؟؟؟؟؟؟؟

خب.
در مورد خونوادت و اینکه باید چه برخوردی باهاشون داشته باشی واقعا نظری ندارم !!!!!!!! چون خودم هم درگیر همین موضوع بودم و هنوز که هنوزه با خواهرام در ارتباط نیستم.
و به این نتیجه رسیدم که تا اخر عمر عوض نمیشن!!! مگر اینکه یه روز بچه هاشون ازدواج کنن و اون روز بفهمن چه بلایی سر من که خواهرشون بودم و جای بچه شون آوردن.
اما رابطه ام با شوهرم عالیه.
رابطه ام با شوهرم داغون بود. خونواده شوهر من هم هزاربار به خاطر خونواده من اومدن و رفتن ولی مگه درست شد؟
وقتی درست شد که من از صمیییییم قلب پذیرفتم که خونواده من دارن اشتباه میکنن. و به شوهرم گفتم که فلانی برخوردش اشتباه بوده و حق با توئه!!! و برای اینکه بهش ثابت کنم که واقعا طرفشم، حتی پام رو خونه اون خواهرم نذاشتم.
2 ماه بعدش خودش بهم پیشنهاد داد با گل و شیرینی خودم برم خونشون! شما نامزدی و شرایطت یه خورده فرق داره قبول. ولی این دلیل نمیشه با شوهرت خوب نباشی. اگه اومد دنبالت برو بیرون. دیگه تو خلوت دو نفره شما خونوادت نیستن که ببینن تو چی میگی؟
بهش بگو حق داشته ناراحت بشه، بگو دوستش داری، بگو واست اون مهم تر از هر کسیه حتی خونوادت...
تا وقتی که دل اونو به دست نیاری، هیچ کاری در جهت رضایت خونوادت نمیکنه که هیچ ، کینه ای تر هم میشه و میره تو فکر انتقام و تلافی و لج و لجبازی...

گل ارا عزیز خیلی ممنونم که با کلامات شیرینت به من یاری میرسونی
تاپیکتون رو خونودم و خدارو شکر میکنم که مشکلتون حل شده و ارزو دارم زندگیتون ازین که هست شرینتر بشه بحق این ایام عزیز
راستش حرفاتون رو قبول دارم .ولی ولی االان همونطوری که خودتون گفتین شرایطم یکم که چه عرض کنم خیلی فرق داره...بهر حال الان نامزدم و نیاز دارم به شرایط مطلوبی که به ایمد خدا هرچی زودتر برم سر زندگیم.
شما میگین با نامزدم برم بیرون؟اخه خدا خیرتون بده حرفتون درسته ولی الان با شرایط من زیاد مناسب نیس .اگه اینکارو بکنم خونوادم چه بسا تو خونه راهم ندن!باور کنین بعید نیس.
برا همین میگم از ترس ابرو نباشه بدون هیچ مراسمی میرم سر زندگیم ..چون هرجوری حرف میزنم انگار مغزشون تسخیر شده!
من میگم با این شرایط داغون خودم میتونم با رفتارم خونوادمو راضی کنم؟اگه اره چطوری برخورد کنم؟
هرچند میدونم خسته شدین ازین سوال تکراریم ولی هنوز نفهمیدم راهکار درست چیه!
همسرم وقتی میگم حق با اونه وخونوادم بد کردن بدتر جبهه میگیره و فحششون میده و یه جورایی توهین میکنه بهشون!خب منم بدم میاد دیگه...
وای خدا خودش بحق این ایام عزیز این قاعله رو ختم بخیر کنه...
گل ارا جون نمیدونم چرا ولی ندیده دوست دارم ....ممنونم که همراهیم میکنی و جای مشاوران محترم رو برام پر میکنی.

خواهش میکنم عزیزم. فقط امیدوارم اشتباه مشاوره ندم !!!!
شرایطت مشایه شرایط منه منتها یه خورده پیچیده تر. والا من اگه خودم بودم میدونستم در برابر خونوادم و شوهرم چه کار کنم اما فرهنگ ها و خونواده ها فرق داره.
خونوادت مطمئنا اهل مذاکره نیستن و حرف زدن باهاشون فایده نداره.
بزرگتری هم بخواد دخالت کنه همسرت بیشتر عصبانی میشه که خونواده کم بود آبروم رو تو فامیل هم بردین؟؟
تنها راه حلی که به نظر من میرسه اینه که هرجوری هست دل شوهرتو به دست بیاری یه خورده سخته چون الان حساااابی دلش پره و به قول خودت تا میایی بگی حق با توئه از فرصت سواستفاده میکنه و دق دلیش رو با فحش در میاره شرایط سخته اما دو راه بیشتر نداره یا تنبیه یا مدارا.
تنبیه رو که خونوادت کامل به جا آوردن و نتیجه اش شد این. میمونه مدارا. کسی جز تو الان نمیتونه این کارو انجام بده. سعی کن تحمل کنی.
ببین. من نمیگم که دور از جون تو سری خور باش و اجازه بده تا آخر عمر هی فحش بده و توهین کنه!!! اما الان شرایط حاد و بحرانیه. الان اگه هر حرفی میزنه چشاتو ببند و گوشاتو بگیر...مجبوری تحمل کنی تا خودشو خالی کنه.
پیش تو خودش رو خالی کنه که خیلی بهتر از اینه که مستقیم به خونوادت چیزی بگه. نترس تا اخر عمر اینجوری نمیمونه. فعلا باید باهاش کج دار و مریز بری جلو تا گذشت زمان همه چی رو حل کنه.

گل ارا جون ممنونم عزیزم.
من که کاری جز مدارا ندارم ....امروز نامزدم میگه میخوام دیگهمهربون باشم و دعوا نکینم ولی بشرطی که منم دیگه به زندگیم بچسبم و کاری به خونوادم نداشته باشمو هوای شوهرمو داشته باشم!
بد نبود حرفش ولی ...راستش نمیدونم چی بگم..خیلی دوسش دارم ..ایمد.ارم حل شه این مشکلات.الان که جرات ندارم بگم کوتاه بیاد لااقل بخاطر حفظ زندگیمون..
میخوام بهش بگم بخاطر حفظ زندگیمون و تا مهیا شدن عروسیمون و رفتنمون سر زندگیمون با خونوادم مدارا کنه بعدش دیگه اگه کاری کردن کوتاه نیاد....ولی میترسم اینو بگم!میترسم نتیجه بدی داشته باشه ...کاشکی بدونم باید چطوری رفتار کنم تا مشکلات به خوبی حل بشه.کاشکی........

ببین من خودم متأهلم و سرخونه زندگیم. میخوام یه نکته ای رو در مورد دوران نامزدی متذکر بشم.
من وقتی خودم نامزد بودم و مشکلات داشتم و یه بنده خدایی به من گفت بری خونه خودت حل میشه به خاطر مسائل زناشویی و ... من خندیدم و گفتم مثل مامان بزرگ ها حرف میزنه. چه ربطی داره؟؟؟
اما خودم به این نتیجه رسیدم که درسته. رابطه فیزیکی برای هر دو طرف وابستگی شدید عاطفی میاره. این وابستگی به لحاظ روحی و روانی برای یه مرد خیلی بیشتره تا یه زن. منظورم یه رابطه عمیق نیست. همین که دست طرف رو میگیری و گرمای دستت رو حس میکنه به آرامش میرسه.
شما همش تلفنی در ارتباطین. در حالیکه شوهرت، همسر قانونی توئه و تجربه با هم بودن رو داشتین! و حالا خونواده تو دارن ایشون رو از داشتن زن قانونیش به اندازه یه بیرون رفتن محروم میکنن. خیلی فشار بدی بهش میاد خب.
مخصوصا که تو تنش و دعوا هیچ مسکنی به اندازه حضور فیزیکی طرف، آرامش رو برقرار نمیکنه.
اینقدر از خونوادت نترس. مال هر فرهنگی هم باشین با یه بار بیرون رفتن هیچ اتفاقی نمیفته. چندتا پیامک شیرین براش بفرست، باهاش برو بیرون، دستش رو بگیر و حرفهای قشنگ بزن. خداییش این کارا رو بکنی باز هم فحش میده و عصبی میشه؟؟؟

- - - Updated - - -

اصلا مستقیم نگو الان کوتاه بیا بعدا کوتاه نیا و از این حرف ها....منظور من از این که باهاش مهربون باش و بهش حق بده اینه که فقط بهش حق بده !!!! که بفهمه تو پشتشی. قضاوت در مورد این که کی مقصره و باید کوتاه بیاد رو بذار به عهده خودش.
تو بحث رو از خونواده ها بکش به سمت خودتون. بگو خیلی دلم برات تنگ میشه، خیلی ناراحت میشم وقتی ناراحت و عصبی میشی، خیلی ناراحت میشم از این که غصه میخوری...خیلی دوست دارم بیشتر پیشت باشم. کنارم باشی. کاش میشد زودتر بریم سر خونه زندگیمون...که راحت و آسوده زندگی کنیم.
( هیییچ حرفی از خونوادت نزن، مگر اینکه خودش سؤالی بپرسه هر چی پرسید طوری جوابش رو بده که بفهمه اول نظر و احساس اون برای تو مهمه بعد خونوادت)
ازش بخواه حالا که دوستت داره هرررکاری از دستش برمیاد انجام بده که زودتر برین خونه خودتون.
بهش حس قدرت بده، طوریکه فکر کنه همه چی بسته به نظر و عمل اونه. بگو از دست من که کاری برنمیاد...همه چی به تو بستگی داره. و مدام هم تکرار کن که یه خواسته بیشتر نداری و اونم اینه که زودتر به هم برسین و کنار هم زندگی کنین نه جدا از هم.
مطلقا به اتفاقات و بحث هایی که پیش اومده اشاره نکن.