موضوع: حال و احوال یاران همدردی (8)

ای بابا دختر مهربون جون

اینا همش واسه دست گرمیه...مثلا پدر من که سخت نمی گیره الان کیس های خوب پشت در صف وایسادن؟

دلت رو کلا وقتی به کسی ببند که رسما همسرش شدی.

من که دیگه واقعا به کسی اجازه نمیدم بیاد خونمون ;) مگه به قول تو من بیکارم هی گره دلمو باز و بسته کنم ...والا ;)

اینا شوخی بود گفتم یکم بخندی عزیز دلم

قسمت و وقتش که برسه تو هم پر میکشی...آقا حامدم پر میکشه ... همتون پر می کشین :o

بذار وقتش برسه درست میشه.

====

راستی آقا کیوان اینا چی چی بود گفتی؟ چرا بد آموزی دارین برای پسر دم بخت مردم؟ ;)

حالا یکی هم خدا زدش و سر به راه شده شما نمیذارین؟

====

به به میشل بانو

امتحان چی دادی الان دقیقا؟ ;) کنکور مگه الانه؟ :confused:

=====

بی دل جان

این پیشنهادات شورانگیز چیه میدی خواهر من؟ ;) شما که دعوت مینمویی فکر اعصاب ما را نمینمویی در ایام امتحانات؟ ;)

- - - Updated - - -


من امروز یک عدد سوتی خیلی بدی دادم جلوی هم کلاسیم...الان فکر می کنه این دختره توهم زده ;)

تصمیم دارم زین پس بیشتر فکر بنمویم که مردمان را اوهام بر ندارد که دخترک خوشحال است :p بهار شادی واقعا از تو بعید بود این خامی ها!!!

دعا کنید منظور ما را بد برندارند چون هیچ دوست نمی داریم غرور مثال زدنیمان لکه دار شود در مقابل جماعت مردان! :cool:

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

سلام پرنده غریب گرامی
واقعیت اینه که تا در زندگی ما به مظاهر و لذت هاش و امکاناتش چنین دیدی داشته باشیم، هر کاری که بکنیم، هر چقدر هم که انرژی بگذاریم همه زندگیمان کوفتمان می شود.


برای رهایی از رنجهای این دنیا، برای گشایش در کارها و برای آرامش و رشد در این زندگی ناچاریم بالاتر از این موانع بپریم.
تا وقتی قدمهای کوچک برداریم هر سنگی مانع ما می شود.
به تناسبی که بالاتر می پریم ، موانع دیگر برای ما مشکلی ایجاد نمی کنند.

ما آدمها گاهی همه انرژی خود را صبح تا شب می گذاریم که مشکلات جور و اجور و ریز و فسقلی زندگی را حل کنیم و همیشه هم گرفتاریم و از اون مهمتر خسته وبی انگیزه . خسته از این تکرارها....

اما اگر بینش خود را تصحیح کنیم.
اگر اندازه خودمان را بهتر بشناسیم.
آن وقت دیگر اینها را نمی بینیم که بخواهیم حلشان کنیم یا حرص بخوریم یا زندگی را کوفت خود کنیم.

بهتر هست که گاهی رها کنیم خودمان را از پله ای نازل تر و برویم روی پله بالاتر

مرسي اقاي مدير از پاسخ كامل و جامعتون
ولي متاسفانه مشكلي كه من دارم و حتى باعث مي شود كه وارد جامعه نشوم اينست كه از اين كه مورد تمسخر قرار بگيرم بيزارم.مي ترسم حرفي يا چيزي بگم كه غلط باشه و باعث خنده ديگران باشه.متاسفانه در اطرافيانم هم خصلت مسخره كردن زياد است.مثلا همسر وقتي بيرون ميريم بهم ميگه خودت حرف بزن و من از ترس اينكه اشتباه بگم پيش قدم نميشم.
در مورد اين اتفاق هم چون در اين جمع افرادي بودند كه من را مي شناختند تصور اين كه در دلشان به من مي خندند واقعا برايم سخت بود...
فكر مي كنم اين خصلتم غلط باشه ولي روشي براي اصلاح ان ندارم...و تا حالا تلاشي براي تغيير ان نكردم
در هر صورت از شما ممنونم

سلام به برو بچ همدردی



امیدوارم خوب و خوش باشید.
دیروز امتحانات منم تموم شد
آخی راحت شدم. حالا یه سوال چه کسی اولین بار خواست امتحان بگیره نه واقعا ما بچه های خوب خودمون درس می خونیم دیگه این کارا چیه


خوب از حالو احوالم بگم


دلم برا خیلیا تنگ شده
بی دل پنلنگ، پرنده غریب ( I don't speak, write or read English)، مامان فکور (مامان قولی داده بودی ازینا برام بخری
نمی خری عایا؟

صبا 2009 عزیز یه روز آمد این شکل
ی بود
خانم مهاجر یه روز آمد گفت خداحافظ وای که دلم گرفت یه روزم زهره گفت خداحافظ امیدوارم هرجا هستن سلامت باشن پدر بزرگ جونم دلم برات تنگ شده نمی یای قلت املایی های منو بگیری عایا؟ شب نیلوفری شما قصد پرنگ شدن نداری؟ خیلی از بچه هستن که از ته قلب دوسشون دارم و الان کم میان همدردی مامان نادیا بچه ها هنوز منتظرنااااااااا یلدا خانم هم خیلی وقته نمیان یا من ندیدم که بیان به هر حال ما بفکرتونم دوستانی که اسمشون از الان تو ذهنم نیست عذر خواهی می کنم
و اما بابا بزرگ زودتر پرنگ شو ما یه قرارایی باهم داشتیما

بهلههههههههههه دیگه وقتشه

سلام به همه دوستان

من هم بعد چند وقت بالاخره فرصت کردم شارژکنم پر رنگ بشم

ممنون که یه چند نفری تو فکر من هم بودن و از من تو پستهاشون یاد کردند.

اگر از احوال من خواسته باشید دارم از نظر جسمی به ماکزیمم بد هیکلی نزدیک میشم ولی حال عمومیم خدا رو شکر خیلی خوبه روزهای بحرانیم از نظر ضعف جسمی به پایان رسیده کمی کمر درد دارم که قابل تحمله...

بی دل جان شما رو پدربزرگ به درستی اسمت رو گذاشته بود رعد و برق. یکهو میابی و یه شور و نشاطی تو تاپیکها ایجاد میکنی و بعد فورا در میری

راستی این کترینگ چی هست؟ همون آبگوشت اینا میشه؟ نکنه کتلت اینا باشه ! شایدم پیراشکی شایدم ... در حد سواد ما حرف بزنید دیگه...

پاییزان عزیز باور کن من از دست بعضی از این دانشجوها به ستوه اومدم نه اونا از دست من. من خیلی رو جزوه هام وقت میذارم و یه چیز کاملا فهمیدنی و کاربردی بهشون ارائه میدم امتحان رو هم آسون میگیرم. تو یکی از درسهام، بیشتر دانشجوها نمره قابل قبول آوردن یکیشون ولی نمره اش 1 شده بود به هر حال باید می افتاد من فقط با 9.75 انداختمش که معدلش پایین نیاد حالا کچلم کرده میگه خوب این 0.25 رو هم بدید دیگه. چند بار خودش اومد سراغم کاری کرد که حسابی عصبانی شدم و بهش گفتم همون 1 رو بهت میدم فرداش یکی از کارمندای دانشکده رو فرستاده بود کلی با اون کلنجار رفتم بعدش نامزدش اومد انقدر گریه کرد که حالا همه میگن چون با تو ازدواج کرده درس نخونده و ... که من به اونم جواب منفی دادم دیروز آدرس شرکت همسرمو پیدا کرده به یکی از کارمندای شرکت سپرده که به همسر من بگه که منو راضی کنه که البته همسرم هم گفته بود چنین کاری نمیکنه...

به این آدم که امکان نداره نمره بدم ولی دیگه برام تجربه شد دلم به حال دانشجو نسوزه نمره واقعی رو بدم که خیال کج نکنه همه میان به من میگن این فقط 0.25 کم داره چرا بهش نمیدی؟:mad:

آقا صابر هییییییییی ما میخوایم خونه بخریم لطفا اگه پس اندازی چیزی داری بگو شماره حساب بدم بعدا یه بچه خوب تو این شرایط هزینه تراشی نمیکنه که...

راستی آقا حامد 65 زیادی هم آدم تو آشنایی اولیه مودب و کتابی باشه نچسب میشه کمی شوخی و شیطنت شخصیت آدمو جذاب تر میکنه البته این نظر شخصی منه

بقیه بچه ها: بهار شادی ، ترانه ، راحیل خانوم، پدربزرگ، بهار زندگی، نازنین،دلجو دلتنگ، مریم123، زهره و نادیا (هر چند غایب هستند) ، صبا 2009،مینوش، شیدا، میشل، سنجابها، مریم ها و همه دوستان دیگه خوبید؟ ان شا الله در همه مراحل زندگی موفق باشید.

راستی بچه ها تو پستهاتون اگه حوصله داشتید یه چند تا اسم پسر به من پیشنهاد بدید البته ترجیحا عربی نباشه بچه من حدود دو ماه دیگه دنیا میاد و هنوز اسم توافق شده نداره

سلام.بی دل و صابر و فکور،خیلی بامزه اید شما ،

حالتون چطوره دوست جوونیا؟خوبید؟خوشید؟سلامتی د؟
من خوب و خوشم خداروشکر

راستی اون شب که گفتم خوابم نبرد که به خاطر امتحان انقلاب نبود که،کلا این شب بیداری های من دلیلش چیز دیگه ایه...

امتحان آخریمم رسما گند زدم

بعد ازچند ماه داداش جونم دیروز از ولایت اومده خونمون،بعدازظهر قراره با بابا و داداشم بریم جمکران

راستی دوستای گلم که تبریک گفتین تولدمو،ممنونم

خوش به حال مسافرزمان،منم دلم سفر مشهد میخواد
gole kaghazi هم این هفته با خانواده عازم مشهده،بعد از ماه رمضان هم دوباره میاد تالار

ریحانه نمیخوای پررنگ بشی؟

سلام دوست جونا

این طرفا اومدم گفتم یه سلام و عرض ادبی داشته باشم خدمت یاران پرتوان و با معرفت همدردی.

وضعیت من بیشتر موقع ها این روزا شبیه عکسی هست که آقا صابر دوباره زنده ش کرد.

جونم براتون بگه که کلا حرفمم نمیاد


دوست جونا انگار همون بهتر که آدم حرفش نیاد،
فرشته بانو، ای نظم دهنده ی همدردی، ای مدیر دلسوزتر مدیر همدردی !!! جمله م در مورد سانسورچی که خلاف قوانین همدردی نبود!!! اونو چرا حذف کردی؟

می دونم که الان این تکه هم به دلیل تشویش اذهان عمومی و ایجاد اختلال حذف میشه ولی بگذار بگم تو دلم نمونه، انقدر چیزا تو دلم مونده که ...

نیست که من دیر به دیر میام اینجا کلا قوانین یادم رفته!!

شما به بزرگواری خودتون ببخشید، فرشته جان. اسباب زحمت شما شدیم.

یه دقه اومده بودم خودتونو ببینم همش مجبور شدین تو آشپزخونه پست ویرایش کنید

لطفا این پست منو اون پست خودتون رو حذف نفرمایید تا حداقل این سر زدن به همدردی درس عبرتی شود برای سایرین.

دوست جونا، می دوستمتون و براتون بهترین ها رو آرزو می کنم.
پلیز منو تو دعاهاتون یادتون باشه.
ممنون

سلام...

داشتم فکر می کردم، وقتی مسئله ها و مشکلات مثل یه بهمن حمله می کنن، اول جاخالی بدیم... به یه جای امن (اونجائیکه می شناسیمش و می شناسدمون) پناه ببریم... ببینیم زندگی بدون حل کردن اونها هم زیباست... آروم که شدیم، هرکدوم رو که خواستیم خودمون انتخاب کنیم و بریم سمتش.

استرس دیگه جزئی از زندگی انسان های امروز شده. اما می تونیم حلش کنیم.

درسته که خیلی وقتا شرایط استرس زا می شن، اما درست که نگاه می کنم می بینم استرسمون بخاطر اون شرایط خاص نیست. بلکه بخاطر ترس هاییه که زیرپوستمون جمع شدن. ترس های مبهم از خیلی سال پیش.

اگه به اون ترس ها بپردازیم، و محوشون کنیم، استرس ها مثل سنگ هایی می شن که می تونن آب آروم برکه رو موج بندازن، اما نمی تونن طوفانیش کنن...

"انسان" بخاطر ماهیتش، موجود قوی و مسلطیه. اما حساس و آسیب پذیر هم هست. برای همین باید خیلی مواظب خودش باشه. باید از خودش در مقابل آفت هایی که زیرپوستش جمع می شن و خونشو می خورن و قدرتشو می گیرن، مواظبت کنه.

مواظبت کردن هم کار سختی نیست. انسان ابزارهایی داره که می تونه از عهده اون آفت ها بربیاد.

انسان چشم هایی درون خودش داره که وقتی چیزی رو می بینن، اون چیز محو می شه.

اینو می دونستی؟

حتما می دونستی.

همونطور که گفتم، انسان موجود حساس و آسیب پذیریه. علتش هم اینه که نمی تونه تاریکی رو جذب کنه. چرا؟ چون انسان از نور ساخته شده. و نور تاریکی رو محو می کنه، اما جذب نمی کنه.

وقتی تاریکی زیر پوستش لونه می کنه، می تونه از پا درش بیاره. چون مثل دیوار قسمت های مختلفش رو از هم جدا می کنه، تجزیش می کنه، از اصلش جداش می کنه. و از اصلش (منبع نوری که انسان رو مثل یه پرتو نور تابونده) که جدا شد، قدرت هایی که بواسطه هویتش داشته رو از دست می ده.

وقتی درست نگاه می کنم، می بینم همه چیزایی که به ما آسیب می زنن، از جنس تاریکی هستن. و بدترین و مضمن ترین دردسرا وقتی برامون پیش میاد که تاریکی زیر پوستمون لونه می کنه.

زیاد کلی حرف نزنم. بیشتر می خوام همون استرس رو بگم.

همونطور که گفتم، فکر نمی کنم استرس هایی که گرفتارشون می شیم (اونهائیکه خیلی اذیتمون می کنن، و موندگار و عمیق می شن، نه اونهائیکه عمر کوتاهی دارن)، بخاطر شرایط حقیقی ای باشه که پیش اومده.

آدم هاییکه زیاد استرسی می شن، مشکلشون شرایط حقیقی ای که براشون پیش میاد نیست، اونها قدرت هندل کردن شرایط رو دارن (انسان ذاتا موجود قوی ایه. چرا؟ چون نور قوی تر از تاریکیه)، اما مشکلشون ترس های مبهم قدیمیه.

مبهم=تاریک .... یعنی نه تنها خود ترس ها معمولا از جنس تاریکی هستن، بلکه منبعشون هم تاریکه. و تازه خیلی وقتا نسبت به وجود ترس اون ترس هم آگاهی نداریم. یعنی می شه سه تا تاریکی.

ترس های کهنه ای که خیلی وقتا فقط زاییده فکر ما بودن، یا زاییده فکر اونهائیکه ما فکرشونو قبول داشتیم.

که این قبول داشتن فکر اونها هم یه تاریکی بوده دیگه.

خلاصه تاریکی ها دست به دست هم می دن و زیر پوستمون جمع می شن... و چون ما از نور هستیم و به تاریکی آلرژی داریم و نمی تونیم جذبش کنیم، یکپارچگی وجودیمون رو از دست می دیم. تیکه تیکه می شیم، ضعیف می شیم.

اما می تونیم بهشون نبازیم. چون همونجور که گفتم ما ابزارهای قدرتمند و خیلی پیشرفته ای داریم. مهم ترینش همون چشم هاییکه وقتی به یه چیزی نگاه می کنن، اون چیز محو می شه...

مثل تو فیلما... :)

طرز کارشونم خیـــــــــــــــــــــــ ــــــــــــلی سادست. پرتوهایی از نور به سمت تاریکی می تابونن، و در نتیجه تاریکی از بین می ره... به همین سادگی.

منظورم اینه که کافیه اون ترس هاییکه سالهاست زیر پوستت جمع شدن رو نگاه کنی.

نور، تاریکی رو از بین می بره.

آگاهی، ناآگاهی رو از بین می بره.

خیلی سادست.

نگاهشون کن. و از بینشون ببر.

بعد راحت و آسوده زندگی کن.

نه اینکه دیگه استرسی رخ نده، اما دیگه تا مغز استخونت نفوذ نمی کنن. چون راهی براشون نیست.