موضوع: تصور می کنم پدرم به خواهرم نظر داره!

سلام مجدد
من به جز اینجاو شما کسی رو برای مشورت و راهنمایی ندارم پس خواهشا ازم خسته نشید و کمکم کنین
من حرفهای شما رو منتقل کردم به مادرم،مادرم هم دیشب اومده بود کنار پدرم بخوابه،اما پدرم عصبانیه و بهش می گه تا الان هرجا می خوابیدی برو همونجا،خیلی شاکیه که چرا در اتاق رو قفل می کنند ،و می یاد جدا توی هال میخوابه به مادرم می گه تو اینقدر از من به دخترت بد گفتی که اون در رو قفل می کنه چرا باید درو قفل کنه،خلاصه مادرم می گفت من هم خودمو زدم به نشنیدن و جوابی ندادم،اما پدرم خیلی طلبکارانه و عصبانی رفتار می کنه ،الان مساله اش قفل شدن در اتاقه ، جدا دیگه کلافه شدم. نمی دونم تو اون کله مریضش چی می گذره ،می خواستم امروز به مادرم بگم که نباید در برابر حرفش سکوت می کرد و بهش می گفت:
تو یا واقعا نفهمی یا خودتو زدی به نفهمی . واقعا نمی دونی چرا در اتاق رو قفل میکنه؟واقعا درک نمی کنی؟چرا زندگی رو به همه جهنم می کنی؟مشکلت چیه؟حداقل حرف بزن شاید بتونیم کاری کنیم.بگه این بچه از تو می ترسه. مدام غمگینه و گاه و بی گاه گریه می کنه.آخه تو چه جور پدری هستی؟مگه ما کم مصیبت و مشکل داریم که باز هم بهش اضافه می کنی.واسه یه بارم شده حرفتو رک و پوست کنده بگو ببینم مشکلت چیه؟
اما نگفتم گفتم اول با شما مشورت کنم ببینم گفتن این حرفها درسته یا نه؟آخه سکوت که مشکلی رو حل نمی کنه.پدر من که پسر 15 ساله نیست که 60 سالشه.
به خدا دیگه خسته شدم.پدرای مردم رو که می بینم غمم صد برابر میشه.این همه کار واسه بچه هاشون می کنند.نمی دونم چی به ما داده که حالا ازمون پس می خواد.فکر کنم خودم هم به روانشناس نیاز دارم.تمام استخونام درد می کنه.همش می ترسم یه بلایی سرم بیاد
حالا به نظر شما این حرفا رو بگم مادرم بهش بگه؟

رویای آرامش عزیز،

اسم جدیدت مبارک.
انشاله که رویای شما به واقعیت برسه.

برخورد پدرتون خیلی دور از انتظار نیست.
درسته که اشتباه بزرگی کرده، اما اعتراف به این اشتباه و پذیرفتنش خیلی سخته.
داره مقاومت می کنه.
مادر شما باید صبر داشته باشه.

کار خوبی کردی که قبل از گفتن این حرفها با مادرت اومدی اینجا.
درست نیست که در اولین واکنش مادر شما عقب بکشه و حرفهای نامناسب بزنه.

مادرتون به روش خودش ادامه بده.
همچنان خواهرتون جدا، و مادر هم سعی در نزدیک شدن به پدر داشته باشه.
دیگه راجع به اون موضوع چیزی نگید.
تکرارش نکنید و در موردش بحث نکنید.

نزدیک شدن مادر و پدرتون به همدیگه برای مادرتون هم بهتر هست.
افسردگیش و دلگیریهاش بهبود پیدا می کنه.
خواهر شما چند وقت دیگه ازدواج می کنه و می ره.
این پدر و مادر هستند که باید با هم زندگی کنند و در تنهایی و پیری کنار هم باشند.
از مادرت خواهش کن که بیشتر سعی کنه.
گذشته ها را فراموش کنه و برای نزدیک شدن به پدرت تلاش کنه.

اين مطلب را هم بدونيد در همه جاي دنيا سوئ استفاده محارم و نزديكان از دختران و زنان و حتي پسران هست ولي هيچكس آنرا فاش و علني نميكند بحمدلله كه ماجراي شما اابتدايي و بعلت مرض سني است تا ... بايد به آرامش ختمش كنيد.

بی نهایت بابت توجهتان سپاسگزارم
خواهرم همچنان با پدرم حرفی نمی زند ،آیا او هم باید کار خاصی انجام دهد یا به همین رویه ادامه دهد؟
سوال بعدی که داشتم می خواستم دوستان لطف کنند و در مورد کلینیک 16 آذر دانشگاه تهران یک سری راهنمایی بفرمایند
اینکه
1-ویزیتش چقدر است؟
2-چقدر طول میکشد که وقت بدهند؟
3-روانشناس بالینی مجرب و آگاه که در آنجا کارکند کیست؟
4-شماره این مرکز را کسی دارد؟
ممنون میشم اگه کسی در این خصوص اطلاعاتی داره در اختیارم بذاره

- - - Updated - - -

بی نهایت بابت توجهتان سپاسگزارم
خواهرم همچنان با پدرم حرفی نمی زند ،آیا او هم باید کار خاصی انجام دهد یا به همین رویه ادامه دهد؟
سوال بعدی که داشتم می خواستم دوستان لطف کنند و در مورد کلینیک 16 آذر دانشگاه تهران یک سری راهنمایی بفرمایند
اینکه
1-ویزیتش چقدر است؟
2-چقدر طول میکشد که وقت بدهند؟
3-روانشناس بالینی مجرب و آگاه که در آنجا کارکند کیست؟
4-شماره این مرکز را کسی دارد؟
ممنون میشم اگه کسی در این خصوص اطلاعاتی داره در اختیارم بذاره

بسیار غمگینم
امروز به مادرم توصیه کردم که با صدای مشاور 1480 تماس بگیرد.اما بیشتر از قبل آشفته و مضطرب شدیم.به مادرم گفتند که رفتار معمولی داشته باش.وبه دخترت بگو اگر پدرت بار دیگر در مورد قفل بودن درب اتاق پیله کرد بگوید که از او شکایت خواهد کرد. همچنین به مادرم گفت که در صورت تکرار ماجرا خواهرم را از خانه دور کند و به خانه یکی از اقوام بفرستد.گفت اگر شوهرت چیزی بهت داد نخور ممکنه بخواد بیهوشت کنه و کاری انجام بده .گفت پدرم را به مرکز اختلالات جنسی و روانپپزشک ببرد .اما آخر چگونه؟
نمی دونم این چه بلایی است که داره سرمون می یاد.مشکل طوریه که نمی تونم با کسی حرف بزنم و راهنمایی بخوام.
مادرم به توصیه شما چند شبی است از اتاق خواهرم بیرون آمده تا کنار پدرم بخوابد اما پدرم بی اعتنا به در هال می خوابد.مادرم می گوید با من با عصبانیت و پرخاشگری رفتار می کند.
پدرم به طور واضح دچار بیماری روحی شده،شما چرا این مسئله را اینقدر کوچک می پندارید و فکر می کنید با محبت مادرم به صورت یکطرفه برطرف میشه.
من اصلا درک نمی کنم ..
پدر من 60 سال سن داره.آیا این رفتارش عادیه؟پدر من اصلا هیچ نشانه ای از پشیمانی ندارد وبلعکس انگار طلبکار هم هست.
کاش توان مالی داشتیم تا مادرم می توانست از پدرم جدا شود.
من خیلی می ترسم که این موضوع بدتر شود یعنی اوضاع پدرم از اینی که هست بدتر شود
متاسفانه ویزیت روانشناسان بسیار زیاد است و علاوه بر آن بسیار دیر نوبت می دهند
من و مادرم دیگر نمی دانیم چه کنیم؟من خودم فرد بسیار حساس و کم ظرفیتی هستم این مسائل داره داغونم می کنه
به نظر من خوب بود مادرم با پدرم حرف می ززد اما نه با حالت جبهه گیری بلکه با حالت عجز و ناراحتی

- - - Updated - - -

مثلا بهش بگه این بچه افسرده شده گاه و بی گاه گریه می کنه.بگه کاری نکن این از خونه فرار کنه و همه مون رو بیچاره کنه.بگه منو تو زن و شوهریم بیا با من حرف بزن مشکلتو به من بگو از این جور حرفا.کمی هم گریه کنه.می دونم اگه این حرفا رو بزنه پدرم پرخاشگری می کنه.آدم نرمالی نیست که.نمی دونم.اما می گم هیچ مشاوری جز خود پدرم نمی تونه این مشکل رو حل کنه فقط خودشه که می تونه دردشو بگه.درست نمی گم؟لطفا راهنماییم کنین
چرا حرف زدن کار اشتباهیه؟در حالیکه پدرم جبهه گرفته و کاملا حق به جانب رفتار می کنه.دلم برای خواهر و مادرم خیلی می سوزه.از پدرم بیزار شدم دلم پر درده

- - - Updated - - -

مشاوران عزیز به خدا مشکل من خیلی حاده.به دادم برسین.خواهش می کنم.فرشته مهربان،مدیر همدردی،sci عزیز منو تنها نذارید به راهنمایی و همفکری همتون نیاز دارم.خیلی کلافه و گیج و سردرگمم کمکم کنین