موضوع: عشق بی پایان،...هیچ کاری هم از دستم بر نمیاد

نوشته اصلی توسط angry_boy

به نظر شما خانم ها تالار و اگر تو موقعیت شبیه من ،اگر 3 سال متوجه باشید که یک فردی بهتون علاقه منده و جلو نمییومده،حالا دقیقه 90 بیاد و بهتون پیشنهاد بده ،قبولش مبکنبد؟من احساس میکنم به چشم یک بی عرضه داره به من نگاه میکنه و از نه گفتنش هم می ترسم حتی اگر همه چیز رو طبق شرایطی که شماها میگید پیش ببرم

یه چیزیم بگم که فکر نکنید من یه پسر بی عرضه ام :) هر چی بگم تعریف از خود میشه .فقط بدونید روابط عمومی و... خیلی خوبه ،حتی اعتماد به نفسم هم..فقط تو این یک مورد تو زندگی شخصیم کم اوردم

سلام
خوش به حالت که پسری میتونی بری و خیلی راحت بهش بگی که دوسش داری مثل من دختر نیستی که 2 سال تو حسرتش دارم میسوزم و از هر کی کمک میخوام فقط یه حرف بهم میزنن فراموشش کن اینها فقط یه احساس زودگذر.وقتی این جواب رو میشنوم دلم میخواد داد بزنم بگم من دوسش دارم با تمام وجودم دلم میخواد مال من باشه حلقه ی ازدواج من تو دستاش باشه من رو به عنوان همسرش به همه معرفی کنه با من بخنده با من گریه کنه وقتی عصبیه من کنارش باشم وقتی خوشحاله من باهاش شادی کنم من تمام وجود اون بشم و اون تمام وجود من .اما کو گوش شنوا.
از من میشنوی برو جلو قدم پیش بگذار اصلا نترس تهش اینه اگه جواب منفی شنیدی دیگه تو حسرتش نمیسوزی دیگه نمیگی که من جرات نداشتم بهش بگم.شاید اونم دوست داره وداره مثل من به خاطر یه سری عرفهای مسخره میسوزه تا شاید تو خودت قدم پیش بگذاری.حتما به خانوادت بگو حتما بهش بگو تا بهش برسی. دوست داشتن بهترین و قشنگترین حس دنیاست ولی در کنارش دردناکترین لحظات رو داره.
امیدوارم یه روزی بیای اینجا و بگی بهش رسیدی و قراره ازدواج کنی.

اگه قراره فراموشش کنی پس روراست برو پیشش بهش موقعیت و شرایطت روبگو . فوقش قبول نکنه. خیال خودتم راحت میه. بهترین کار همینه. اگه هم قبول کرد چه بهتر خودش خواسته با این مشکلات کنار بیاد چون شما رو دوست داره.

دوست عزیز سلام
من عاشق دختر داییمم.نمیتونم فراموشش کنم شما میگی عشق من بمن نگاه میکنه نگاه های دختر داییه من طوریه که اصلا انگار میخواد منو بخوره..میگن از دستش نده حسرت میخوری...من از الان دارم روز عروسیشو میبینم..بارها خواب دیدم...کیه که توجه کنه....رفتم خواستگاری گفت نه....دیگه الان دارم به روز مردنم فکر میکنم..
خوش بحالت که دوستت داره...برو انشاالله خوشبخت شی

ممنون از همه خانم ها و اقایون

دیشب تقریبا به سختی خوابیدم.اصلا فکر نمیکردم روزی روزگاری اینجوری بشم.این همه داغون بشم.اجساسات تقریبا تو من خاموش بود...
زندگیم دگرگون شده.
کرختی شدیدی تو بدنم حس میکنم.
در اولین فرصت باید بهش بگم:
به نظر خانم ها اگر دلیل جلو نرفتنم رو مساعد نبود اوضاع خودم بگم،خودخواهانه نیست؟


یکی از دوستان پرسیده بود چرا عقلم میگه فراموشش کن:
چون نمی خوام اون دختر رو که از هر لحاظی شرایطش رو داره که ازدواج کنه به خودم وابستش کنم(البته اگر مه چیز خوب پیش بره و اونم منو بخواد) و منتظر نگهش دارم.(همین الان که این جمله نوشتم حس دوگانگی مجدد بهم دست داد.حس اینکه بذار خوشبخت بشه و زندگیشو بکنه)

چرا با این قضیه اینطوری برخورد میکنی.برو جلو اجازه بده اونم انتخاب کنه که کدوم راه رو بره.نذار یه روزی بگه اون بهم حق انتخاب نداد و رفت.اون دختر بهتر از هر کسی میتونه برای خودش تصمیم بگیره.لطفا انقدر خودخواه نباش و جای اون تصمیم نگیر.شاید خوشبختی اون با تو باشه.فکر کردی راحته ولش کنی و بگی بذار خوشبخت شه.
برو جلو و همه ی شرایطت رو بهش بگو حتی اینکه مثلا میتونی چند سال بعد عروسی بگیری یا اینکه باید چقدر منتظرت بمونه و اخر از همه هم احساست رو واضح بهش بگو و ازش بخواه فکر کنه و جواب بده نه همون موقع از روی احساس.اگه بعد از فکر کردن جوابش مثبت بود خانوادت رو بفرست جلو و بذار همه چی رو روالش پیش بره.
میدونی اگه دو نفر با عشقشون و با زحمتشون زندگیشون رو بسازن چقدر اون زندگی قشنگ میشه؟
فقط خواهش میکنم خودت جای اون تصمیم نگیر