موضوع: بچه ها به من کمک کنید... افسردگی و نفرت؟!

دیشب دعوای وحشتناکی داشتیم. دوباره حالت حمله به خودش گرفت و آماده بود که منو بزنه. حرف هایی زد که بیشتر از قبل ازش متنفر شدم. هر چیزی از خانواده من می تونست بگه گفت. جالبه که به زحمت می تونست چیزی پیدا کنه. گفت که سه ساله تو هیچ کاری توی این زندگی نکردی. من هیچ توقعی از تو ندارم. وامی که با بدبختی جور کردم (5 میلیون وام 5 ساله بدون سود!) که تحت شرایط خاصی گرفتم گفت خدا اونو جور کرده. گفت خانواده من همه کارشون درسته ولی تو بد فکر می کنی. تو مشکل داری. من دارم از صب تا شب جون می کنم تو اعصاب منو بهم میریزی. باز هم گفت ت ووظیفه داری هر وقت رفتی شهرستان اول بری به خانواده من سر بزنی....
.
به خاطر همه ی این سه سال بدهکارم کرد به بدترین شکل.
.
منم گفتم فردا تکلیفم رو یکسره می کنم. گفتم نیا خونه برو تا تکلیفمونو روشن کنیم. گفتم ازت متنفرم. اینو از صمیم قلب گفتم. ازش متنفرم.
.
یکم خودش رو جمع کرد. دو هفته دیگه عروسی خواهرشه. خواهرش رو می سپارم به خدا. امیدوارم یک هزارم آزار و اذیت هاشونو ببینن تا بفهمن زندگی دیگران رو بهم ریختن چطوریه.
.
ازش متنفرم. وقتی کارهایی که پدر و مادرم براش کردن رو به یاد میارم و حرفاشو و توقعاتش رو ازش متنفر میشم. وقتی کارهایی که این سه سال براش کردم رو به یاد میارم. حتی بلد نبود رزومه بنویسه.
.
اون پررو ترین آدمیه که تا حالا تو عمرم دیدم. پررو، دروغگو، حراف، سیاست مدار، عوضی، بی سواد، عصبی و پرخاشگر، طلبکار.
.
نمی خوام باهاش بحث و بگو مگو کنم. اینبار هم تقریبن یک ساعت ساکت بودم ولی اونقدر مزخرف گفت که بالاخره صدامو دراورد.
.
نمی تونم اونقدر به خودم تسلط داشته باشم که نتونه منو بهم بریزه. معمولا شب ها رو انتخاب می کنه وقتی من می خوام بخوابم. از گریه کردن من لذت می بره. مطمئنم که مریضه.
.
نه حیا داره، نه ...... با یه مریض دارم زندگی می کنم. با خانواده ای از خودش مریض تر.
.
مریضی ای که روز ه روز داره شدیدتر میشه.
.
چطوری کنارشون زندگی کنم و از آسیب هاشون در امان باشم؟ چرا رفتارهای من اونو روز به روز پر توقع تر می کنه؟
.
اون فقط یه چیز از من می خواد برده ی خودش باشم و مدیون خانواده اش!!!!!!!!!!!
.
هرگز تو عمرم آدمی نفرت انگیزتر از اون ندیدم.

sheعزیز تو تایپیکای اولت گفتی که شوهرت خیلی بهتر شده چی شد یه دفعه اینجوری شد بازم احساس نمیکنی باز روندت را خودت تغییر دادی و باعث رفتارای شوهرت شدی ببین منم شهرستانم تهران که میرم اولش میرم خونه پدر شوهرم تازه میرم براش شام و ناهارم میزارم بعد میرم خونه مادربزرگ و داییم تازه خودش میبرتم شوهر من اصلا از خانوادش دل خوشی نداره با هم اختلاف زیاد دارن اما دیشب گفتم که از خانونده ات خیری ندیدم با اینکهخ پدرشورمو واقعا دوست دارم شوهرم سریع گارد گرفت که واقعا خیری ندیدی متوجه شدم که اینم حساسه سریعا گفتم چرا برام خیلی قابل احتراما منم یه بار رفتم خونشون وسایلای شوهرم و جمع کنم پدرشوهرم هی میگفت تموم شد آخر لباسارو خیس جمع کردم گفتم تموم شد من زنگ بزنم آژانس برم ناراحت شدم اما بروز ندادم و به شوهرمم اصلا چیزی نگفتم که ناراحت نشه یا بحثمون نشه بعدا متوجه شدم بنده خدا خوابش میومده نمیخواسته بخوابه و من تنها برم چرا زندگی را واسه خودت تلخ میکنی اونا که شهرستانن تو هم نهایت ماهی یکبار میری مادر من همیشه بهم میگفت اول شوهرت بعد پدرشوهر و مادرشوهرت بعد خانواده شوهرت بعد ما چون میگفت تو باید یه عمر با اونا زندگی کنی و آرامش زندگیت بستگی به شوهرت و خانواده اش داره عزیز من بخاطر شوهرت برو احترام بزار و تنه هم که میری برو یه ناهار یا شام بمون بعد برو خونه پدرت فکر کن یه روز دیر رفتی دیدن خانواده ات وقتی مشکلت با این حل میشه وقتی شوهرت نمیخواد قبول کنه زور که نمیشه کردش تو وقتی ضعف خانواده اش را میگی خوب اونم یه جوری خانواده تورو کوچیک میکنه تا خانواده خودش بره بالا و جلوت کم نیاره

she ، عزیزم : تو الان عصبانی هستی و به خودت تسلط نداری . واقعا ناراحت شدم که اینارو شنیدم. نمی دونم چه کمکی می تونم برات بکنم به جز همدردی . فقط خواهش می کنم یه تاپیک جدید باز کن. بذار توجه کارشناسا به تاپیکت جلب بشه . تو الان در موقعیت بحرانی ای هستی . عزیز دلم چقدر ناراحت شدم :(:(:(
she من مطمئنم می تونی زندگیت رو دوباره شاد کنی . برش گردونی به روزای اول. خواهش می کنم راهش رو پیدا کن .
دوستانی که دسترسی به کارشناسا دارن خواهش می کنم این تاپیک رو معرفی کنن. ممنون

نمی دونم باید چه کار کنم با آدمی که همه زندگیش خانوادشه. خانواده ای که اونو دوست ندارن! حتی روز تولدش رو نمی دونن! ازش متنفرم ولی دلم هم براش می سوزه. وقتی داد می زد مادرم پسرش رو از خونه بیرون نمی کنه دلم براش می سوخت. چقدر سخته آدم همچین مادر و پدری داشته باشه.

- - - Updated - - -

بی اعتنایی تنها راه حل منه. ولی نمی تونم. نمی تونم خودم رو کنترل کنم. وقتی شروع می کنه به پرت و پلا گفتن.
.
بی اعتنایی به یه آدمی که مریضه برای خورد کردن اعصاب من و حرف نزدن با آدمی که حرف هاش مزخرف و داغون کننده است تنها راه حله.
.
ساکت و بی اعتنا می مونم. دو سه روز تونستم. بازم سعی می کنم. برای همیشه. وقتی هیچ حرف مشترکی با این ادم ندارم.
.
چطور میشه در مقابل یه ادم که از حرف هاش سم می باره زندگی کرد؟ چطور می تونم با مهربونی پرروتر از اینش نکنم؟

.
وقتی می خواد از غذام تعریف کنه می گه فلان غذات بد بود بعد می گه فلان غذا خوب بود. اونم وقتی اومده بود منت کشی. مثلا داشت ناز می کشید!! تعریف می کرد! منم گفتم آره خب اون خوب نشده بود... خاک تو سر من. به جای اینکه بگم از سرت هم زیادی بود. وقتی بشقاب جلوت رو هم برنمی داری!!!!!
.
دلم میخواد خفه اش کنم. از صمیم قلب آرزوی مرگش رو می کنم. اینکه بخوابه و صب بیدار نشه. بهترین راهی که می تونم از دستش خلاص بشم.

- - - Updated - - -

من عوض نمیشم. به جای "شما" نمی تونم بگم "تو". نمی تونم جواب خانواده اش رو بدم. نمی تونم خودم رو براش بگیرم.... نمی تونم سیاست داشته باشم. نمی تونم.

تاپیکتو گذاشتم توی نیازمندی به کارشناسان. امیدوارم زودتر کارشناسان بیان راهنماییت کنن.

نوشته اصلی توسط she

نمی دونم باید چه کار کنم

بی اعتنایی تنها راه حل منه. ولی نمی تونم. نمی تونم خودم رو کنترل کنم.

من عوض نمیشم. نمی تونم سیاست داشته باشم. نمی تونم.

خانم شی، منم تو یه زمینه ای مثل شما بودم، می گفتم نمی تونم، نمیشه، با خودم گفتم کسی که جو میکاره گندم برداشت نمی کنه، هرگز با تکرار کارهای گذشته نتیجه متفاوت نمی گیرم، هرگز
تا اینکه رفتم تحقیق کردم که رفتار درست تو موقعیتی که من هستم چیه؟ مشورت کردم مطالعه کردم تا اول آگاه بشم کجام، میخام کجا برم، چه جوری باید برم
بعد از کسب آکاهی، یاد گرفتم برای تغییر هم باید درونم رو عوض کنم هم بیرونم رو، تو سینما یه بازیگر خوب کسی که هم بتونه افکار نقش موردنظرش رو تو ذهنش خوب شبیه سازی کنه (درونی) و هم رفتارها، ژست ها و... کاراکتر موردنظر رو خوب انجام بده، مثلامن اگه بخام یه آدم مذهبی شم علاوه بر اینکه مطالعه می کنم، باورم و فکرم رو معطوف به خد.ا می کنم (درونی)، میرم عبادتگاه، جاهایی متضاد با عقایدم که قبلا میرفتم نمیرم، دکمه بالای لباسم رو می بندم (بیرونی) چون باعث میشم این تیپم که بعضی از رفتارای گذشته رو نکنم
امیدوارم که تجربم به دردتون بخوره
موفق باشید

الان بهم اس ام اس داد که از کارش اخراجش کردن. این یعنی آخر ماجرا. یعنی تموم. گفت دعوام شده گفتم استعفا می دم اونا هم خداخواسته اخراجش می کنن.
.
باور کنید براش مهم نیست. اینقدر بی عاره که واقعن براش مهم نیست.
..
من هم مقصرم اگر دعوا نمی کردیم. شاید امروز اون هم اخراج نشده بود...

- - - Updated - - -

بهش گفتم اگر کارت رو هم از دست دادی دیگه نیا خونه!

اومد خونه و من هیچی بهش نگفتم. اومد حرف بزنه گفتم یک کلمه حرف بزنی زنگ میزنم 110.
نذاشتم حرف بزنه چون میدونستم هر حرفش مث زخم به تن و قلب منه و می دونستم آخرش چی میشه. گفتم همسایه ها هم شاهد هستند.(سر و صدا رو میشنون خب) گفتم حرف بزنی زنگ میزنم 110 بیان ببرنت. این شد که دیروز با آرامش گذشت.
.
نمی دونم کارش چی شده. دونستن یا ندونستن من هم چیزی رو تغییر نمی ده.
.
فعلن نمی خوام بهش فکر کن. نمی تونم. فقط میخوام آروم باشم.
.

- - - Updated - - -

مینوش جان بعید می دونم استعفا داده باشه ، به احتمال زیاد اخراجش کردند.

شی عزیز،

اون کارش را از دست داده، می دونی برای یک مرد یکی از بزرگترین فاجعه ها همینه؟؟؟؟؟؟
بجای همدردی یا حداقل سکوت، بهش می گی دیگه خونه نیا، چون کارت را از دست دادی؟

من یک مشکل عمده در شما می بینم. زیادی در نقش مرد رفتار کردنتون هست.
مشکلی که خیلی از دخترهای امروزی دارند. دخالت بیش از حد در مسائل مردانه زندگی و بعد کوبوندن همونها تو سر همسرشون.