موضوع: جدایی از نامزدم که خودم و مقصر می دونم زندگیمو سیاه کرده..

سلام عزیزم. من اصولا زیاد نظر نمیدم ولی وقتی تاپیک شما رو خوندم خودمو موظف دونستم نظر بدم میدونی چرا؟
چون با خوندن کلمه به کلمه حرفات انگار گذشته خودم اومد جلو چشام من قبل از ازدواجم 3سال با یه نفر رابطه داشتم که انقدر شبیه نامزد شما بود که یه لحظه فکر کردم خودمم. بعد 2سال اومد خواستگاری و خانواده م مخالفت کردن ولی رابطه ما ادامه پیدا کرد و یکسال بعد تمام شد. شروع و پایان رابطه ما هم دقیقا به همین شکل بود با دروغ مصلحتی که من به خاطر ترس از جدال و جدایی به ایشون گفتم و عکس العمل ایشون و به بدترین شکل ترک کردن من و بعد از اون آغاز دوران افسردگی من. شاید بهتر از هرکس دیگه ای بتونم درکت کنم تمام لحظه هاتو تمام مراحلی که گذروندی منم گذروندم یه جورایی تکرار تاریخ بود. من مدت 8 ماه افسرده بودم بعد ازون دوباره خودمو گرفتم شروع کردم یه کار خوب پیدا کردم 1.5 سال بعدشم ازدواج کردم با مردی که به معنای واقعی کلمه مرد هستش. زمانی که من ازون جدا شدم مثل تو فکر میکردم دیگه نمیتونم کسی رو به اون اندازه دوست داشته باشم ولی الان روزی ساعتی ثانیه ای هزاران بار خدا رو شکر میکنم که با اون ازدواج نکردم. میدونی من و شما چون تجربه اولمون بوده فکر میکردیم آسمون سوراخ شده و اون افتاده پایین غافل ازینکه بزرگترین اشتباه زندگی ازدواج با چنین آدمیه. وقتی که شوهرمو با اون مقایسه میکنم همه ش با خودم میگم من چه ثوابی کردم که خدا مانع ازدواجم با اون شد و به جاش شوهرمو سر راهم گذاشت. با خودم میگم من چطور یه آدم بددهن شکاک سیگاری و.... دوست داشتم تازه میفهمم اون رابطه اصلا دوست داشتن نبوده حتی عشق هم نبوده فقط یه اشتباه بوده فقط همین. مطمئن باش این لحظه های سخت میگذره و اگه درست تصمیم بگیری خدا به موقع یه طوری کارها رو درست میکنه که خودتم باورت نشه مطمئنم کار خوب همسر خوب و زندگی خوب پیدا میکنی و ازت میخوام همین امشب سجده شکر بذاری کاری که من بعد ازون همیشه انجام میدم. چون حالا میفهم زندگی یه روز دو روز نیست و آدم باید با کسی ازدواج کنه که قبل ازینکه دوسش داشته باشه
1- بهش اعتماد داشته باشه
2- بهش احترام بذاره
که ایشون حتی تو دوران دوستی و نامزدی اینطور نبوده و همه حرمتها شکسته شده. قبول کن که زندگی با چنین کسی فقط جهنمه تو باید با ازدواج به تکامل برسی باید کنار همسرت رشد کنی نه اینکه مجبور بشی گناه کنی و دروغ بگی عذاب بکشی توهین و تحقیر و کتک و.... نه شما لیاقت زندگی بهتر ازینا رو داری که مطمئنم بهش میرسی محکم باش و تحمل کن میگذره فقط همین میگذره

نوشته اصلی توسط من مریمم

دلایل مخالفتشون: 1- اخلاقش تند بود و با پدر مادرش خیلی بد حرف می زد گاهی . 2- تا الان به صورت جدی کار نکرده بود و تازه الان در 29 سالگی در شرکت پدرش مشغول به کار بود. 3- در گذشتش ارتباطات نامشروع داشته که من می گفتم گذشتش مهم نیست اما برادرهام میگن آدمی که تو روتبطش حد و مرز نداره به درد نمیخوره چون با زنی که شوهر داشت رابطه داشته 4- همیشه به من شک داشت و خیلی پیگیری میکرد و سرسخت بود....

1- برای همه پیش میاد که گاهی عصبی بشن اما بد حرف زدن با پدر و مادر جلوی کسی نشونه خوبی نیست تا حالا این بد حرف زدن چی باشه !
2- زیاد نشونه خوبی نیست
3- کسی که به خودش اجازه میده با یه زن شوهر دار ارتباط داشته باشه واقعا آدم خطرناکی هست ایشون از نظر روانی مشکل داره که تونسته همچین کاری کنه و آدم منسجم و پخته ای نیست ، البته خوب یه موقع آدم متوجهه این اشتباه شده و قبول می کنه تکرار نکنه خوب جای بحث داره اما خوب خیلیا فقط میگن اشتباه کردن تا به چیزی که می خوان برسن اما خط فکریشون تغییری نمی کنه
4- آدما دنیارو از دریچه دید خودشون نگاه میکنن قطعا اگر اینقدر شکاک بودن ایشون چون خودشون از این افکار تو سر داشتن همون ضرب المثل معروف که میگه کافر همه را به کیش خود پندارد !

با شرح حالی که دادین با عرض معذرت ایشون بیشتر به یه مریض شباهت دارند تا نامزد ! که سر یه موضوع کوچیک شمارو کتک بزنن ! جدایی از ایشون بهترین تصمیم ممکن بوده برای شما و این احساسات هم برای هر کس بعد جدایی پیش میاد و چون تجربه اولتون بوده همونطور که دوستان گفتند فکر کردید چه خبره و ایشون از آسمون یهو افتادن زمین برای شما !
اما برید خدارو شکر کنید که جدا شدید و از شر همچین آدم ناهماهنگی راحت شدید
من جای شما بودم جای ناراحتی پارتی می گرفتم والا به خدا d:

شما هیچ اشتباهی نکردی دروغ گفتی چون یه نوشته کوچیکی هست که میگه ای تو ! سعی کن جرات بیان را در من بسازی - این آقا جرات بیان که در شما نساخته بلکه از شما گرفته بودش ...