موضوع: سخت گیری پدرم در مورد وضع مالی خواستگار

نوشته اصلی توسط hanie_66

دوست من شما دیگه قضیه ی ازدواجو خیلی خیلی بزرگ کردی.درسته که مهمه.مسیر زندگی آدمه.ولی نبودش که ادمو از هستی ساقط نمی کنه.چرا نمیسپاری به همون خدایی که به نظرت بین بنده هاش فرق میزاره؟شاید اونقدر فرق بزاره که همه بگن وای نرگسو ببین خدا چقدر دوسش داشته که همچین کسی نصیبش شده.
زندگی بازتاب چیزایی که ما میخوایم(قانون جذب).چرا مدامو مدام از ظاهرت بد میگی؟چرا همش میگی کسی منو حتی نگاهم نمیکنه؟
دختر خوب تو وقتی خودت خودتو دوست نداری و به خودت احترام نمیزاری چطوری انتظار داری که بقیه دوست داشته باشن و خواهان بودن باهات باشن؟
قبل از این همه غصه برای داشتن کسی ارزشو احترامتو یواش یواش ببر بالا.هیچکی از دختر منفی باف خوشش نمیاد.
تمم بدبختیا از مجردی نیست و تموم خوشبختیا هم با ازدواج بدست نمیاد.
خواهرم میگه گاهی سخت ترین روزای مجردی از روزمره ترین مشکلات متاهلی به مراتب راحت ترن.
من 2سال از تو بزرگترم و مجردم.اما این همه اه و ناله ت واقعا برام عجیبه

دلیل این همه نگرانی من اینه که تمام همکارای من که همه از من بزرگترن مجرد موندن من اونا رو که دیدم ترسیدم. از طرفی گاهی گوشه و کنایه یه نفر که همش میگه " من یه سال کوچیکتر از تو بودم که ازدواج کردم خدایی من خیلی زود ازدواج کردم" آزارم میده. همین چیزا اعتماد به نفسو ازم گرفته فکر میکنم خیلی زشتم. البته اطرافیان میگن این جور نیست میگن زشت نیستم ولی چیکار کنم که اعتماد به نفسمو از دست دادم. بعدشم من خیلی تنهام. من خیلی سخت میتونم دوست پیدا کنم به خاطر همین بیشتر وقتا تنهام . تنهایی خیلی بهم فشار آورده . یه عالمه محبت تو دلمه که همین جوری انبار شده چون کسی رو ندارم که بهش محبت کنم کسی رو ندارم که دوستش داشته باشم.