موضوع: عدم تفاهم بدلیل اختلاف سنی

با سلام
خوشحالم ;iکه دوستان انقدر دلسوزانه پیگیر هستن کاش خیلی زودتر از اینها می آمدم!درجواب عزیزانی که فرمودن چند موضوع را در یک موضوع قرار دادم بگم که سرمنشا تمام مشکلاتم خامی ونپختگی همسرم هست،چطوری کمکش کنم؟

1-چطور با همسرتون آشنا شدید؟
ازدواج من ازنوع سنتی بود،مثل بعضی از پسرها به مادرم اعتماد کردم(کاش ...)


نکات مثبت همسرتون چی بود؟
ماخانواده مذهبی هستیم لذا مهمترین ملاک رو حجاب واعتقادات گذاشتم.که ایشون این امتیاز رودارن.اضافه کنم که تا موقع خواستگاری طبقه بالای پدر شوهر زندگی میکردند(از نظرمالی متوسط هستن)،نشون میده که خانواده نجیبی هستن.
نکات مثبت شما از دید همسرتون چیست؟
تعریف نمی خوام بکنم ولی شما فکر کن همجوره ازش بهترم.ودیدگاه ایشون خوش اخلاق ،خنده رو،با ایمان،از نظرمالی هم که خدا روشکرتامینم.خانواده اصیل وسرشناس شهر(من قدم190 واون155)(من سفید اون گندمی)
چه انتظاراتی همسرتون از شما داره؟
ایشون میگن تو روی پدر ومادرت بایست (اصطلاح خودشون=کوه من باش)مثلا میبینی خواسته نابجا دارن از من بیا از من دفاع کن.منم بش میگم مشکلاتت بامادرم رو خودت حل کن من دخالت نمیکنم
چه کارهایی برای رضایت شما انجام میده؟
بهتر بود اول کارهای بدش رومی پرسیدین،
1-بینظمی 2-عدم ارایش 3-شلخته گشتن 4-اخم کردن 5-جون جون گفتنای تصنعی(چاپلوس بودن) 6-وکاری که خیلی خیلی عذابم می ده ختم گرفتنای جور واجورش 7-در کل تنبلی(3ترم مشروط شده باتوجه به اینکه هنوز خانه پدری هستن)8-اجتماعی نبودن(با هیچکس رفت وامد ندار ن میگم چرا میگه دینمونو ازمون میدزدن!(عجب استدلالی)9-تا حالا کادو به من نداده(با اینکه خونه بابا هست و من هربرج500تومن میریزم بحسابش-10-دستوری حرف زدن(خیلی زور داره10سال کچکتر باشه).
واما خوبیها:
حسابگروپول جمع کن-با من وبرای من خیلی خوبه ولی باخانواده من فاحش ،دشمنه!

الان هم حدود یک هفته قهر هستن چرا؟
چون خواهرم اینا از تهران امدن شاهرود(ایشون شدیداازشون بدشون میاد،من فکر میکنم خواهرم فخرفروشی میکنه)یهو بی دلیل بعد شستن ظرفها گفت میرسونیم یا به بابام زنگ بزنم؟(حالا خونشون کوچه بغلیه!)رسوندمش ولی کاش حرمت شکنی نمیکرد!ابروم جلو همه رفت(کار عجیب غریب میکرد...به قول معروف خودشو کج وکوله میکرد ..تند تند راه میرفت رو برمی گردوند بش میگم چته میگه هیچی)
من فکر میکردم بخاطر نگرفتن تالاره.بخدا فرداش رفتم بهترین تالار رو برای نیمه شعبان گرفتم.ولی نمیدونه.میترسم بش بگم دیگه این قهرکردنش بشه حربه برای رسیدن به خواسته هاش.من بش گفتم عروسی می گیرم ولی صبر کن ما عزاداریم(تا نوعید اولی تموم میشه بعدی میمیره)بعد از ماکسی نمیاد ها!
منتظرم تا اون تماس بگیره!من که قهر نیستم!
فکر کنم هرچی سرم میاد از بی سیاستیه خودمه!!!!!!!شایدم بخاطر اینه که با رفتار خانوما اشنا نبودم.مقایسه میکردم با خواهر خودم.
خیلی خیلی ممنون که برام وقت گذاشتین....
یا علی

نمیدونم شاید شاید حق با شما باشه!چون من دیر ازدواج کردم،بخدا من خودخواه نیستم.ولی وقتی رفتار اطرافیانم رو می بینم خیلی عصبی میشم.شاید برم سر خونه زندگی خودم این مشکلات حل بشه!
اینجوری شما گفتین متهم اصلی و100%جریان منم.چه مرد ستیز!
خوب بخواهم از الان خودمو پهن کنم زیرش که دیگه هیچی!چون پتانسیل قدر نشناسیش زیاده!
شما میگید برو التماسش کن هیچ مردی این کار رو نمیکنه(غرور داره!)
من نیامدم اینجا که محکوم بشم یا مقصر پیدا کنم!هی نوک فلش رو میگیرین رو به من!
اصلا شما متاهلین؟
من خواستم راه زندگیم درست بشه !اگه من تو خاکیم یا اون فرق نداره بیایم تو اتوبان!البته با منت کشی نه بااصول!(سوءاستفاده نکنه!)
بعد منظور از ختم همون ذکرهای قرآنی هست که مامان بزرگا میگیرن!
بخدا من یک کدوم از این رفتارا رو ندیدم!
امروز رفتیم خواستگاری 2روز بعد رفتیم برای اشنایی بیشتر!(نه تحقیقی!نه.... یعنی وقت نشد)که یهو پدر بزرگشون که روحانی هم بودند عقدمون کردند(منم رو حرف بزرگترا چیزی نگفتم)عین عقد دختر پسرا تو کلانتری)
ماحصل مجموع راه کارهای روانشناسی بصورت تیتر وار بدین برا بهبود بخشیدن به اوضاع!ناسلامتی50 رو دیگه می خوایم بریم سر زندگی!
کابر عزیز آسمانی!خیلی از من عصبی تری شما!خدا بداد همسرت برسه همین! باز من یه صبری خدا بهم داده!
بازهم ممنون!

نوشته اصلی توسط ehsan1390

نمیدونم شاید شاید حق با شما باشه!چون من دیر ازدواج کردم،بخدا من خودخواه نیستم.ولی وقتی رفتار اطرافیانم رو می بینم خیلی عصبی میشم.شاید برم سر خونه زندگی خودم این مشکلات حل بشه!
اینجوری شما گفتین متهم اصلی و100%جریان منم.چه مرد ستیز!
خوب بخواهم از الان خودمو پهن کنم زیرش که دیگه هیچی!چون پتانسیل قدر نشناسیش زیاده!
شما میگید برو التماسش کن هیچ مردی این کار رو نمیکنه(غرور داره!)
من نیامدم اینجا که محکوم بشم یا مقصر پیدا کنم!هی نوک فلش رو میگیرین رو به من!
اصلا شما متاهلین؟
من خواستم راه زندگیم درست بشه !اگه من تو خاکیم یا اون فرق نداره بیایم تو اتوبان!البته با منت کشی نه بااصول!(سوءاستفاده نکنه!)
بعد منظور از ختم همون ذکرهای قرآنی هست که مامان بزرگا میگیرن!
بخدا من یک کدوم از این رفتارا رو ندیدم!
امروز رفتیم خواستگاری 2روز بعد رفتیم برای اشنایی بیشتر!(نه تحقیقی!نه.... یعنی وقت نشد)که یهو پدر بزرگشون که روحانی هم بودند عقدمون کردند(منم رو حرف بزرگترا چیزی نگفتم)عین عقد دختر پسرا تو کلانتری)
ماحصل مجموع راه کارهای روانشناسی بصورت تیتر وار بدین برا بهبود بخشیدن به اوضاع!ناسلامتی50 رو دیگه می خوایم بریم سر زندگی!
کابر عزیز آسمانی!خیلی از من عصبی تری شما!خدا بداد همسرت برسه همین! باز من یه صبری خدا بهم داده!
بازهم ممنون!

خب وضعیت خیلی بهتر شد.
اول اینکه من اصلا عصبی نبستم و زندگیم به شکر خدا سراسر آرامشه. این آرامشیه که در وجودم ساختم. مشکلات زیادی در زندگیم دارم که حتی هنوز فرصت نشده در این تالار ازشون صحبت کنم. چون هربار به این جا میام اون قدر مشکلات دوستان رو می بینم و در موزدشون صحبت می کنم که بیان مشکل خودم رو به تعویق می اندازم.
اگر با شما این طور صحبت کردم به این علت بود که به خودتون بیاید که خوشبختانه تا حد زیادی موفق شدم. لحن من رو تو خیلی از تاپیک ها می تونید مشاهده کنید. گاهی بر سر مردی فریاد کشیدم که ذره ای غرور رو در شخصیتت ایجاد کن. چون دیدم اون هم منحرف شده . حالا به شما میگم که ذره ای مهربانی رو در رفتارتون ایجاد کنید. من مرد ستیز نیستم. من ناحق ستیزم.
مسلما هیچ انسانی کامل نیست و همسر شما هم ایراداتی دارند. اگر قرار باشه که این همه ایده آل گرا فکر کنید مسلما تا هزاران سال دیگه هم زنی رو پیدا نخواهید کرد که مطابق میل شما باشه . اما........... در این تالار شمادر مقابل ما قرار دارید و نه همسرتون. ما می تونیم کاملا مثل خاله زنک ها بشینیم و با هم پشت سر همسر شما صحبت کنیم. تا جایی که می تونیم بهش برچسب بزنیم و تا جایی که ممکنه به شما بگیم که حیف از شما . اما ما به دو دلیل این کار رو نمی کنیم .
1. خداوند شاهد و ناظر ماست. غیبت پشت کسی که وجود نداره چیزیه که ما ازش منع شدیم. متهم کردن شخصی در حالی که وجود نداره بزرگترین بی انصافی ما در حق اونه . فرقی نداره از راه دور باشه یا نزدیک.
2. زندگی شما با طرفداری ما از شما هرگز بهبود پیدا نخواهد کرد. می تونیم تا صبح بشینیم و بدگویی همسر شما رو کنیم. دردی از شما دوا خواهد شد ؟؟

اما راه حل شما
1. ایرادات رفتاری خودتون رو بپذیرید . ایراداتی که در صحبت کوتاهتون از رفتارتون گفتم نشون میده راه درازی در پیش خواهید داشت

2. ایرادات رفتاری خانواده خودتون رو بپذیرید و از همسرتون در مقابل اون ها دفاع کنید. نه با بی محرمتی. بلکه به عنوان یه مدیر و مدبر و با رعایت احترام روابط صلح آمیز بین اون ها برقرار کنید. در این راستا هم از حربه محبت می تونید استفاده کنید. خوبی های همسرتون رو به مادرتون بگید و خوبی های مادرتون رو به همسرتون.

3. صحبت کنید. اون همسر شماست . خیلی دوستانه صحبت کنید. وقتی ناراحته علتش رو بپرسید نه اینکه پیش خودتون توجیه و تفسیر کنید.

4. همسرتون رو در تمامی تصمیمات زندگیتون دخیل کنید. به خصوص مراسمی که برای هر دختری آرزوست.

5. تمام وظایف همسری رو به دوش بگیرید . از زیر بار مسئولیت هاتون شونه خالی نکنید. و مثل یک کوه از همسرتون محافظت و مراقبت کنید.

6. احساس می کنم از خانواده اش دل خوشی ندارید. سعی کنید روابط بین خودتون رو اصلاح کنید.

7. هنوز قویا اعتقاد به خودخواهی شما دارم. با وجود این همه مشکلات رفتاری که بهتون گوشزد کردم باز هم آشتی کردن با همسرتون رو التماس و منت کشی می دونید و احساس می کنید که چون مرد !!!!! هستید باید غرور بیجای خودتون رو بشکنید.

جایی زیبا نوشته بود :
" می دونی چرا باختی ؟ چون وقتی خواستی من ببازم فراموش کردی که من یارت هستم ، نه حریفت " باخت اون باخت شماست برادر عزیز. پس هشیار باشید.
تنها و تنها محبت و مهربانی شما و دست برداشتن از منم منم هاتون می تونه پایه های این زندگی رو قوی کنه.
موفق باشید.

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط ehsan1390

نمیدونم شاید شاید حق با شما باشه!چون من دیر ازدواج کردم،بخدا من خودخواه نیستم.ولی وقتی رفتار اطرافیانم رو می بینم خیلی عصبی میشم.شاید برم سر خونه زندگی خودم این مشکلات حل بشه!
!

لطفا با شاید !! زندگی رو شروع نکنید. به یه مشاور مراجعه کنید و در صدد رفع اشکالات رفتاری خودتون و اصلاح رابطه بین خودتون دو نفر باشید.
بعد از اصلاح رفتارهای خودتون و ایشون اگر مشکلات به قوه خودش باقی بودن ، شروع زندگی مشترک توصیه نمیشه .
به قول دکتر هلاکویی حتی اگر شب عروسی هم فهمیدی که اشتباه کردی برگرد.
اما تمام تلاشتون رو بکنید. هم شما و هم همسرتون
این تاپیک رو هم بخونید تا ببینید یک مرد از ناراحت کردن همسرش دچار عذاب وجدان میشه ، ولو اینکه دوستش نداشته باشه .
http://www.hamdardi.net/thread-28015.html

کاملا طبیعی هست رفتار شما و خانوم
شما 30 سالتون و سعی دارید مدبرانه به زندگی نگاه کنید و اداره زندگی و مسائل زندگی رو جور دیگه میبینید
دلیلش هم اینه که شما سنی ازتون گذشته و شوق و ذوق خاصی در این مورد ندارید
اما همسر شما 20 سالشه و نقطه مقابل شماست و برای لحظه لحظه زندگیش از عقد تا بعد از عروسی تدارکات چیده و دلیلش شور جوانی هست
شما باید خواسته های خودتون و همسرتون رو مدیریت کنید طوری که هم به خواسته خودتون برسید و هم همسرتون راضی باشه

سلام
شما باید از همین الان مشکلات و اتفاق ها اختلافات سنی تونو در نظر داشتهباشین و در پی راه حل هایی برای این اتفاقایی که هنوز واضح اشکار نشده باشین
من شاید نتونم راه حلی بدم ولی تو این زمینه تجربه دارم اخه منم از همسرم10سال کوچیکترم
و لباس عروس ایشون حقشه این لباس رو تو تنش و به عنوان عروس ببینه(من ندیدم)
اما نه حتما با مجلسی خیلی مجلل چون شما برای عقدتون کلی خرج کردین ولی
باید ازش خواسته بشه با رضایت و خواسته دلش نه خواهش و زور و یا ناراحتیچون بعد ها کلی شکایت و گله گذاری میکنه که ممکن تا آخر عمرتون سرکوفتی باشه براتون
باید خودش به این نتیجه برسه که لباس عروس بپوشه جشن بگیره ولی خیلی خرجنکنه(البته خودتون میگید حاضرید این جشن و خیلی بهتر براش بگیرید)
یه مطلبی که از نظر من خیلی مهم هستش:شما باید همیشه روحیات سنی ایشون رودر نظر بگیرید ممکن 5 سال دیگه که شما وارد 36 سالگی شدین و ایشون تازه 26 سالههنوزم خیلی حالات پر جنب و جوش داشته باشه که شما شاید حوصله اون حالات و خواستههارو نداشته باشید
خدا کنه حرفام به دردتون بخوره ولی در کل کم کمک هم شما هم خانومتون به اینتفاوت ها عادت کرده و حتی همو درک میکنین

آشتی کردین برادر ؟

سلام
به همه دوستان

بله!با یه شاخه رز بلند!
یکمی سخت بود ولی شد.
بقول دوستان در بستر زمان میشه با خوبی اونو بسمت خود کشید واز رفتارهای گذشته شرمنده کرد.
خیلی سخته ولی میشه!...
با آرزوی خوشبختی برای تمام زوجهای جوان
ممنون از آسمانی عزیز(اجرتون با سید الشهدا)