موضوع: چطور دوباره به همسرم اعتماد کنم و آرامش رو به زندگیم برگردونم؟

این ترس برای *همه* هست. برای هرکس که ازدواج می کنه. برای هر کس که دل می بنده. برای هرکس که عاشق میشه.

این ترسی نیست که فقط تو دل تو باشه عزیزم. این مختص به تو نیست. همه انسان ها درش سهیم هستند. هربار که چیزی رو بدست میاریم (چه همسر یا هر چیز دیگه ای) ترس از دست دادنش هم همراهش میاد.

این ترس یه حقیقته. عقل می گه احتمال داره شوهرت (یا خودت، یا من یا هر انسان دیگری---- واقعا کدوم انسانه که بشه قسم خورد هرگز خطا نمی کنه؟؟) خیانت کنه. این یک حقیقته. ما حتی نمی تونیم به خودمون ایمان داشته باشیم. اگه خوب دقت کنی میبینی نمی تونیم. ما انسان هستیم و هر لحظه ممکنه بلغزیم و سقوط کنیم.

پس نه تنها تو، بلکه هیچ زن دیگری نمی تونه مطمئن باشه که هرگز شوهرش بهش خیانت نمی کنه.

اما مسئله اینجاست که با این حقیقت چطور باید برخورد کرد؟

چند وقت پیش یه خانم مشاور توی یه برنامه تلوزیونی میگفت: خیلی وقتا موقع تصمیم گیری به جای اینکه اطلاعاتمون رو افزایش بدیم، مدام عواقب منفی اون کار رو بررسی میکنیم.

اگه شما در این موقعیتی که قرار گرفتی، بصورت مداوم عواقب منفی اعتماد به همسرت رو مرور کنی، معلومه که ترست بیشتر و بیشتر می شه طوریکه تو رو ضعیف میکنه و قدرت عمل رو ازت می گیره.

مثل بندبازی نباش که مدام فکر کنه که آه اگه بیفتم له میشم، به پایین نگاه کنه و به خودش بگه: دل و جیگرم پهن میشه روی اون سنگها، مادرم دق می کنه. پدرم سکته می کنه.

اینکارو با خودت نکن.

در عوض اطلاعاتت رو از شوهرت و شخصیتش و خواسته هاش بالا ببر. همینطور از خودت. شناختت رو بیشتر و بیشتر کن.

اینجوری ترست در کنترلت در میاد. از بین نمیره، اما تو بهش مسلط می شی.

من نمی دونم در این لحظه در چه حالتی هستی، شاید موقعیتش رو نداشته باشی که به سوال های پست قبلیم جواب مبسوط بدی. چون به هرحال توی پست یک که کاملا برانگیخته بودی. پس ممکنه شرایط احساسی مناسبی نداشته باشی.

اما ازت خواهش می کنم هرموقع آروم شدی، با حوصله و آرامش به سوال های من و سوالاتی که احتمالا دوستان ازت میپرسن جواب مفصل و کامل بدی. و هر راهکاری که توی این انجمن گرفتی رو با جون و دل توی زندگیت پیاده کنی. تا به لطف خدا و همت خودت زندگیت بشه همونی که دوست داری.

ممنون به خاطر پستتون. اتفاقا من دوست دارم آقایون هم نظر بزارن و از دید اونها هم ببینم. پس بنظر شما قول همسرم الکی بوده؟

یکی نوشته بود: خیانت واژه سنگینیست بر گُرده یک زندگی مشترک ...

ولی نه سال خاطره و احساس و تلاش را نمی شه بخاطر خطای همسرت بگذاری و بری.

این تالار پر هست از تاپیکهای خیانت. سرچ کنی راحت پیدا می شه. پیداشون کن و راهنمایی های کارشناسهای تالار را در موردشون بخون. هدفمند و دقیق. نکته برداری کن و راجع به راه حلها و چراهاش فکر کن. سعی کن مساله را توی ذهنت حل کنی تا بتونی رها و شاد به همراهی با همسرت ادامه بدی، نه با شک و عذاب و خشم.
حتی تاپیکهایی که آقایون یا خانمهای خیانت کار نوشتند را بخون. ببین چرا به سمت کس دیگه رفتند، بعد از خیانت چه حسی دارند، از همسرشون چه انتظاری دارند و ...

به همسرت مساله دوران عقد و خیانت اون زمانش را یادآوری نکن. اشتباهاتش را دائم تکرار نکن. یکی از بدیهای این گفتن ها و یادآوریها اینه که با خودش به این نتیجه می رسه که من اینقد بد هستم و بی توجه بهش و خودش (تنها) هم می دونه ولی هنوز با من مونده، لابد چاره ای نداره. پس خیلی هم جدی نمی گیره اشتباهش را.

توی تاپیک ها ممکن هست به پست هایی بربخوری که فردی عصبانی هست، خشم و آزردگی پنهانی داره یا ... اونها را نخون. جدی نگیر.

اگر بتونید دو تایی برید مشاوره حضوری بهتره. مساله خودارضایی همسرتون، بی میلیش به شما، آزردگی شما از خیانتی که دیدید و ... بهتره تحت نظر متخصص درمان بشه.

من نمیدونم شما چرا اصرار دارین با مردی که اینقدر بی مسئولیت ..بی وفا و خائن هست زندگی مشترک داشته باشین ؟اصلا چرا با یه همچین آدمی ازدواج کردین؟ اون در رفتارش نشون داده که شما رو به هر دلیلی نمیخواد ..شما هم به جای اینکه طلاق واسه ی خودتون اینقدر بزرگ کنید و در نقش قربانی فرو ببرید رفتاری انجام بدین که حس ارزشمند بودنت رو در خودت تقویت کنی ..اگر به هر دلیلی تصمیمی در گذشته گرفتی که اشتباه بوده قرار نیست که تا آخر عمر بسوزی و بسازی .. ببخشید به نظر من شما خیلی بیمارتر از شوهرت هستی که حاظری با این همه بد رفتاری که بهت کرده زندگی کنی .. امیدوارم از گذشتت درس بگیری و رشد کنی و با خودت مهربان باشی .

در ضمن در جواب اون دوستی که گفته بود به همسرت مسائل دوران عقد رو یاد آوری نکن !! باید بگم که سکوت کردن به روی خود نیاوردن و خود را به کوری کری و لالی زدن راه حل صحیح حل مسائل نیست ..

نوشته اصلی توسط خانوم

در ضمن در جواب اون دوستی که گفته بود به همسرت مسائل دوران عقد رو یاد آوری نکن !! باید بگم که سکوت کردن به روی خود نیاوردن و خود را به کوری کری و لالی زدن راه حل صحیح حل مسائل نیست ..

من دلیل این مساله را هم نوشته بودم. منظور به کوری و کری زدن نبود.
تکرار کردن یک موضوع و دائم در موردش غر زدن، فقط مساله را لوث و بی ارزش می کنه.
یک بار با قاطعیت و محکم راجع بهش حرف زدن، موثرتر از هر روز غر زدن و نق زدن و یادآوری کردن است.

با توضیحاتی که خانم "تنها" دادند، وارد شدن به این زندگی "شاید" اشتباه بوده، اما ترک کردنش هم با این عجله "اشتباه دیگری" است.

اینجا دکمه ویرایش نداره یا من بلد نیستم؟؟

ادامه پست فوق:
در ضمن خودتون هم از کلمه "بیمار" استفاده کردید. آیا باید همسر بیمار را ترک کرد یا در مراحل درمان همراهش بود؟ اگر دست همسرتون بشکنه باهاش دعوا می کنید و از خونه می رید؟
اگر بیماری به حدی برسه که زندگی در کنارش غیرقابل تحمل بشه، بله. باید رفت.
اما "تنها" ظاهرا هنوز به اون مرحله نرسید.