سلام اينالو جان
به همدردي خوش آمدي
عزيزم به نظر من كه كار درستي نكردي كه با توجه به رسمي كه دارين و پولي كه داشتي اين پول رو صرف خريد خونه كردي و حالا هم كه اينجوري .....البته اینم اضافه کنم که ما رسم جهزیه داریم ولی جون وضع مالی خانوادم انچنانی نیست نامزدم کفته همه چی رو خودش میگیره
بهتر بود با پولتون جهيزيه مي خريدين و همسرتون هم كل پول خونه رو خودش جور مي كرد.
اگه با سياست خاصي مي توني اين قضيه رو درست كني كه اينكارو انجام بده.(نري به شوهرت يه جوري بگي كه فكر كنه بهش بي اعتماد هستيا)
دختر خوب، چيزي از شوهرت ديدي كه اينقدر نگراني؟
اگه قرار باشه خداي نكرده زبونم لال اتفاقي واسه همسرت بيافته و شما نگران سهمت از خونه هستي! اينو بدون كه شما مهريه داري و از اموال مرد ابتدا بايد مهريه زنش برداشته باشه بعد انحصار ورثه ميشه. يعني شما هم به ميزان مهريه ت از اموال شوهرت به ارث مي بري هم يك هشتم سهم همسريتو.
خب ديگه نگران چي هستي؟
تو پست اولتون هم پرسيده بودين كار بدي كردين كه اين موضوع رو مطرح كردين؟
به نظر من كه نه، اگه قراره شراكت مالي بين زن و شوهر وجود داشته باشه و يكي از طرفين مدام نگران باشه كه سرش كلاه بره (مثل الان شما) بهتر از ابتداي زندگي يك سري قوانين مشترك براي اين مشاركت ها وضع بشه!
ولي زندگي بنگاه معاملاتي نيست كه عزيزم كه شما توقع داشته باشي در قبال پولي كه همسرت به گفته خودش بهتون پس خواهد داد چك يا سفته تاريخ دار بهتون بده!!
مشخص شدن وضعيت سهم افراد در اموالشون خوبه ولي نه به قيمت زير پا گذاشتن حريم ها و فدا كردن آرامش زندگي مشترك.
بهتر از روش هاي گفتگوي موثر براي بيان اين مساله استفاده كنيد كه نه همسرتون حس بي اعتمادي بهش دست بده نه شما حس باختن رو داشته باشيد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)