موضوع: در شرایط محدود زمانی،انتخاب فردی که برای من جذاب نیست عاقلانه است؟

نوشته اصلی توسط sanjab

آقا مهران خودتت باش با ملاکها و معیارهای خودتت حتی اگر برای دیگران خنده داره و مسخره بیاد

من کاملا با سنجاب عزیز موافقم.با توجه به کامنت هایی که همیشه می زنید کاملا مشخصه که اگر اونی که به معیاراتون نزدیک باشه نگیرید کلی پشیمونی و احساس شکست خواهید کرد.خودتونم این رو می دونید مگر نه این قدر تاکید بر این که من از لحاظ ظاهری اینجوریم و مدرکم اینه نداشتید.(می دونم محض اطلاع گفتید ولی خوب براتون مهمه)

بسیار مممنونم sanjab و پرنده غریب گرامی. به نظر میاد بهتره که این سه سال رو یک طوری سر کنم و بعد از اتمام دکترا سه چهار ماهی رو ایران بیام و اقدام کنم. فکر نکنم نشدنی باشه. لااقل از یک انتخاب اشتباه بهتره گویا.

من متاسفانه هر زمانی که از ایده آلهای ذهنیم کوتاه اومدم چه در انتخاب دانشگاه چه در کار و چه در نفر مقابلم پشیمون بودم ولی هرچیزی که مطابق دیدگاه اولیه ام بوده پس از انتخابش همیشه شاد بودم و سختی ها رو تحمل می کردم اگر سختی باشه.

آره این طور بهتره، شایدم اونجا کسی رو پیدا کردی

سلام آقا مهران.
شما نگفتید دختر قبلی که همکارتون بود و قبولش داشتید چی شد؟
میخوام باهاتون راحت حرف بزنم امیدوارم شما هم نه با ناراحتی که به عنوان یک نظر به حرفام توجه کنید.
1.من حرفهای فرشته مهربان را کاملا قبول دارم هم در انتخاب همسر و هم در مورد کمالگرایی شما(چون من خودم درگیر این کمالگرایی هستم اما به نوعی دیگه و حتی منم میخواستم براتون بنویسم که خیلی کمالگرا هستید که تاپیک فرشته مهربان عزیز را خوندم که بسیار کاملتر از بنده توضیح داده بودن)
2.یک باردیگه برگردین و تاپیکها و حرفاتون را برای خودتون مرور کنید و بخونید .تعداد دفعاتی را که حاضر شدین قبول کنید شاید تفکرتون اشتباه بوده را بنویسید منکه پیدا نکردم .شما تاپیکهای مخالف نظرتون را قبول میکردید اما بالافاصله یه "ولی"به همراهش می آوردین،حتی تاپیک فرشته مهربان را با اینکه قبول کردید اما درصدد تثبیت حرف خودتون بودید.و این یعنی اینکه شما بازهم بر ذهنیت خودتون صحه میذارید و در پی تایید بقیه هستید.
3.به نظر من شما با اینکه میگید رابطه قبلی فراموش شده ولی اصلا اینچنین نیست.عذر میخوام اینو میگم اما من وقتی نظرات شما را در تاپیکهای بقیه که مربوط به خیانت بود میخوندم احساس میکردم که شما بمبی از نفرت و خشم هستید که نیازمند یه کبریت برای انفجارید و این یه زنگ خطر برای شماست چون من فکر میکنم برعکس اینکه خودتون میگید ،ناخودآگاهتون شدیدا درگیر این ماجراست که اگه اینطور باشه ازدواج شما با هرکسی جز ناراحتی برای شما چیزی نداره چون هنوز نتونستید فراموش کنیدو شاید با هر رفتاری از جانب همسرتون ،تصور خیانت از جانب اون را داشته باشید. و اینکه گفتید کمی بدبین هستید من فکر میکنم از این قضیه نشات میگیره.
4.در توضیحاتتون در مورد نقاط ضعف و قوت خودتون نوشتید اما انقدی که تاکید روی نقاط قوت خودتون دارین روی نقاط ضعفتون خیلی کمرنگه.همین موضوع باعث میشه که با هرکسی که آشنا میشید نکته ای را پیدا کنید که فکر کنید بدرد شما نمیخوره،(چون شما همه چی تمومید و نقاط ضعفتون هم چندان مهم نیست پس دخترا در حد شما نیستن و شما با این همه کمالات باید از معیارهای پایین بیاین!!!!!!!)[عذر میخوام اگه با این لحن نوشتم اما نوشته هاتون حدقل برای من این برداشت و ذهنیت را از سوی شما داشت]
5.اما یه نکته مهم که در مورد خودمن بسیار صادقه و باهاتون همزادپنداری دارم همین تاکید بر نقاط ظاهری و باطنی فرده.فرد هرچی سنش میره بالاتر خیلی سخت گیرانه تر به قضیه ازدواج نگاه میکنه اما در عین حال مجبوره از خیلی از معیارهاش بگذره (در دخترها بخاطر بالا رفتن سن و در آقایون شاید بخاطر نیازشون).و این تضاد و دوگانگی بین میل دلی و واقعیت پیش رو ،فرد را دچار استیصال میکنه.نمیدونم واقعا شما و بقیه با این نظرم موافق باشید اما من خودم د رسن پایین تر واقعا قیافه برام اصلا مهم نبود ولی الان نمیگم خیلی مهمه اما بهش فکر میکنم.واین بده چون شما و ما هرکاری کنیم نمیتونیم همه چیزو یک جا بدست بیاریم و اینکه باید خودتون به نتیجه برسید که کدوم معیارتون در اولویت هست و تصمیم گیرنده نهایی شمایید.ا
و اینکه من در تاپیک قبلی تون هم گفتم شما که انقد صبر کردین بازهم بیگدار به آب نزنید و صبر کنید و با توجه به وقت کمتون تصمیم عجولانه نگیرید.
بازهم امیدوارم حرفهای بنده،باعث آزرده شدن خاطرتون نشده باشه فقط حرفهایی از جانب یک دوست بود.
توکلتون به خدا باشه که او "قاضی الحاجات" است.

صبای گرامی بسیار ممنونم. یک سوال می تونم ازتون داشته باشم؟اینکه من به خونواده بسپارم که در نبود من برای من دنبال شخصی مناسب باشند اشتباهه؟ آخه 18 ماه آشنایی که می گن لازمه برای من یکی که محاله! نمی شه در جلسات مشاوره یکی دوماهه اینا رو فهمید!؟


یکی مثل شما گرامی بسیار ممنونم.

اون خانوم (همکارم) چند بار از من خواست بهشون کمک کنم (کمکهای ریز) وخیل صمیمی برخورد میکردند. ولی بعد از اون دوباره بهشون پیشنهادو دادم اول گفتند باید دوباره فکر کنم. بعد گفتند نه(در فاصله 5 دقیقه) و دلایل زمانی رو آوردند.
من بهشون اس ام اس دادم، گفتم شما شایسته هر اندازه صبر هستید و حتی اگر در انتهای صبر پاسختون مطلوب من نباشه احترام می گذارم به تصمیمتون.

بعد از اون چند مرتبه اس ام اس دادم که حالتون چطوره و کمکی بود در خدمتم و... بدون هیچ پاسخی. آخر هم بهشون گفتم اگر واقعا اذیتتون می کنه اس ام اسهام من به اندازه ارزش والایی که شما پیش من دارید همون اندازه به حریم شخصی تون احترام می گذارم و اگر دوست ندارید و اذیت می شید اس ام اسی نمی فرستم. ایشون هم گفتند بله ممنون می شم من هم دیگه مزاحمشون نشدم.

در مورد بدبینی در مورد خیانت، امیدوارم صداقت من که هیچی دلیلی برای کتمان ندارم قبول داشته باشید. من اصلا در اون زمینه ها بدبین نیستم که خیلی هم خوش بینم! من 2 بار از یک ناحیه که همین خوش بینی بیش از حدم در این مورد باشه ضربه خوردم و اصلا نمی تونم باور کنم زنی خیانت جنسی کنه به همسرش و ببخشید در 99 درصد اوقات فکر می کنم طرف خواب نما شده و زن ایرانی و خیانت جنسیو. مگه می شه؟!!....

اون مورد رو هم دقت کنید که اون آقا گفته من زنم بهم خیانت کرده و اونو در حالت خیانت جنسی دیدم! شما به نظرتون این نشونه بدبینی منه؟

یکی مثل شمای عزیز من رو تو این 28 سال نتونستم عوض بشم. یعنی میام یک مدت از این حالت ایده آل گرایی فاصله می گیرم بعدش می گم این حق منه یکی مثل من باشه و این ایده آل گرایی نیست. خب آخه این معیارها هم ظرف دارند. تحصیلات من که قابل تفسیر نیست یا فرض بفرمایید موقعیت اجتماعی یک نفر. من نگفتم من خیلی خفنم! گفتم نمی تونم کسی که به من بخوره رو پیدا کنم. حالا شما فرض بفرمایید من از 100 نمرم 20 هست ولی مجبور شدم کسی در حدواندازه های 10 رو در نظر بگیرم. طرف آینده من باید از نظر تحصیلات و موقعیت اجتماعی و ظاهری و... تا حدود زیادی شبیه من باشه(ححالا من بد یا خوب از هر نظر)

آخه ایده آل گرایی اینه که من بگم دوست دارم یک دختر خیلی ثروتمند یا فوق العاده زیبا رو داشته باشم که خودم نه ثروتمندم نه خیلی زیبا! شایدم تعریف من فرق می کنه. من روی حالت انتخاب یکی مثل خودم هم کفو بودن رو اسم می ذارم.

من همه چیز تموم نیستم! من به دخترهایی مشابه خودم و حتی یکی دو لول پایینتر از خودم که دوستشون دارم (3-4 مورد بوده) پیشنهاد می دم، نمی دونم چی پیش میاد که یک مرتبه دختر خانومی که بعدها با پسری بسیار معمولی دیدم ترش می کنه یک مرتبه عوض می شه و... اگر بگم قسم می خورم که ابتدا من چراغ سبز می بینم باور نمی کنید! یعنی اینطوری نیست که از ابتدا دختره سر سنگین با من باشه. با من متفاوت رفتار می کنه ولی تا من پیشنهاد می دم اونم پیشنهاد رسمی ازدواج خب ایشون جواب منفی می ده.

قبول دارید کسی که به دل من ننشسته رو نمی تونم باهاش باشم به این امید که عوض می شه نظرم؟

بازم ممنونم

مهران جان بذار من هم اینجا نظرم رو به عنوان یک پسر هم سن خودت بیان کنم. اگر دقت کرده باشی همه ی نظر دهنده ها خانم هستند و هیچ وقت تو رو درک نمی کنند و از نقطه نظر سود و منفعت جنس خودشون نظر می دن. شما کجا کمال گرا هستید برادر من؟ این چه حرفیه به شما می زنند. یک آقای 28 ساله که عالی ترین تحصیلات رو داره و طبق گفته ی خودش شرایط ظاهری مناسبی هم داره و اونطور که توصیف کردید خیلی از خصوصیات منفی شایع رو هم ندارید می خواهید با یک خانمی در حد و حدود خودتون که واقعاً دوستش دارید ازدواج کنید و یک خانواده ی سالم رو تشکیل بدید؟ یکی به من بگه این کجاش کمال گراییه؟ از نظر این خانم ها اگر شما بری هر دختری رو که خواهان نداره و رو دست پدر و مادرش مونده بگیرید می شید منطقی و طبق اصول روانشناسی ولی همین که یکی رو در نظر داشته باشید که هم سطح شما باشه و شما ازش خوشتون بیاد می شید کمال گرا. اگر ایشون به کمال نمی اندیشید که درسش رو تا سطح بالا نمی خوند. نمی رفت خارج برای ادامه تحصیل. به خانواده و ازدواج و زندگی سالم نمی اندیشید. اینا بده؟ این خانم ها بهشون سخت میاد وقتی می گی بعضی هاشون به دلت نمی نشینند. به نظر من خانم صبا از همه منطقی تر صحبت کردند. خانم فرشته شما برای چی و رو چه حسابی دیگران رو اشتباه راهنمایی می کنید؟شما گفتید " شما آدمی به قول خودتان نیمه مذهبی هستید . یعنی اخلاقیات و رضایت خدا برایتان مهم هست . در جایی که کسی اعتباریاتش به چشم نیاید اما کمالات و سجایای اخلاقی و شخصیتی اش برجسته باشد شما او را رد می کنید در حالیکه این با اون اخلاق گرایی و خدا محوری همخوانی ندارد و می شود تعارض ." می خوام ببینم اگر خواجه عبدالله انصاری یا غزالی و عرفای بزرگ تاریخ هم بیان خواستگاری شما خانم ها اما به دلتون نشینه بهش جواب مثبت می دید تا با افکار دینیتون تعارض نداشته باشه؟ بالفرض که یک خانم با بهترین سجایای اخلاقی هم باشه اما اگر مهران پسندش نکنه درسته باهاش ازدواج کنه؟ شما که مشاور این تالار هستید چیزهایی به این سادگی رو مد نظر قرار نمی دید هنگام راهنمایی؟
من فقط یک مورد رو در مورد حرفهای مهران بگم اینکه دیپلم و فوق دیپلمه بودن دختر هیچ منافاتی با این نداره که بتونه یک همسر خوب بشه حتی برای یک دکتر. البته خود مهران هم گفت که مشکلی نمی بینه. برای خانم ها چرا سخته که بفهمند ما باید از یکی خوشمون بیاد تا بتونیم به عنوان همسر و شریک زندگی قبولش کنیم. مهران بیچاره هم لپ کلامش همین بوده اونوقت هی میان می گن کمال گرایی. به نظر من تازه خیلی هم قانعی. آقا مهران و مهران ها باید برن دخترای 20 پله از خودشون پایین تر رو بگیرن تا بهشون نگن کمال گرا. چرا مهران حق نداشته باشه همسرش دلخواهش باشه؟ مگه کجای توقعش زیاده بهش اتهام می زنید؟ به نظر من تازه شاهکار کرده با این سن هیچ رابطه ی جنسی نداشته . این امتیاز نیست؟ خانومه اون بالا نوشته به نظر من دلایلتون برای ازدواج کافی نیست!! طرف 28 سالشه نزدیک 15 سال هم از بلوغش گذشته، انقدر هم قشنگ دلایلش رو و نیازش رو به همدم و یار و تشکیل خانواده توضیح داده اونوقت میان می گن دلایلش کافی نیست. هسته ی اتم که نمی خواد بشکافه. نه پس باید بشه 60 سالش تا دلایلش کافی باشه. همین حرفا رو می زنید ما مردا رو از ازدواج زده کردید دیگه. دختره و پسره 20 سالشونه میان تو همین سایت از مشکلات سر راه ازدواجشون می گن.کسی نمی گه دلایلتون کافی نیست اونوقت این آقا دو قدم تا 30 سالگی فاصله داره ولی به نظر بعضی حضرات دلایلشون کافی نیست. مهران این رو بدون تو این تاپیک زیاد بهت ناحق حمله کردند. سعی کن حرفاشون روت اثر نذاره. یکی دیگه از کاربران می گه شما پر از خشمی و فلان. انگار کم چیزی برای این آقا رخ داده. طرف دل داده و اعتماد کرده و هزاران خواب و خیال دیده برای آینده اش و اون خانم با بی حیایی بهش خیانت کرده، آیا حق نداره اون مسئله اذیتش کرده باشه. هر کس باشه تا آخر عمر یادش نمی ره. خیلی طبیعیه که بخواد بعضی وقتها مهران تو حرفاش به این نکته اشاره کنه. جوری به شما نصیحت می کنند که انگار شما سیب زمینی هستی . حافظه ی ماهی هم که باشه تا یه مدت این مسئله رو تو خودش نگه می داره، حافظه ی انسان که جای خود داره. اصلاً بعضی ها خودشون رو جای طرف مقابل نمی ذارن هنگام نظر دادن. من هم 28 سالمه و الان نزدیک 3 ساله خارج از کشورم و دانشجو مثل خودت. به نظر من شانس زیادی برای ملاقات همسر آینده ات در خارج نداری. کسی رو مثل خودت نمی تونی پیدا کنی. اولاً که معلوم نیست چقدر ایرانی باشه دور و اطرافت و اگر هم باشه احتمال زیاد یا یکی رو دارند یا مطلقه هستند و یا مسائلی تو زندگیشون بوده که شاید نتونی قبول کنی به عنوان همسرت باشن. شانس شما برای همسر یابی تو ایران زیاد تره. حتی اگر شده بگرد یکی رو کاندیدا کن و شناخت و آشنایی رو از راه دور انجام بده هر چند که سخته. من مجبور شدم اینجا نظر بدم. چون مسئله فقط شما نیستی و خیلی ها مثل خود من در موقعیت شما هستند و وقتی می بینم اینقدر سطحی در مورد مشکل شما نظر می دن نمی تونم نظری ندم. اگر پیدا کردن کسی برای ازدواج که دوستش داشته باشه و حدودی هم سطح خودش باشه کمال گرائییه نظر من به این کمال گرایی افتخار کن. مثل اون آقا نباش که با بیش از 30 سال سن می ره خواستگاری یکیو عقد می کنه و دختر مردم رو از همه جا بیخبر وابسته می کنه بعد میاد اینجا تاپیک می زنه که من از زنم خوشم نمیاد چه جوری طلاقش بدم و فلان و بیسار. آدم اگر برای خودش و طرفش ارزش قائل بشه تصمیمی می گیره که دو روز بعدش پشیمون نشه ازش. موفق باشی

سلام دوست عزیز

شاید بشه معیارها رو به دو دسته تقسیم کرد :

اول معیارهایی که برای زندگی خودت مدنظر میگیری، معیارهای مطلوب شخصی
با عباراتی مثل به دل نشستن، یه علاقه اولیه، یه فهم مشترک، یه حس عقلانی مطلوب! و . . . مطرح میشه
نیازی به گذروندن 18 ماه هم نیست، اگر طرفین صادقانه رفتار کنن بعد از دو الی سه ماه به نتیجه می رسی
البته به شرط اینکه از نظر عاطفی و جنسی ادم خودداری باشی و تحت فشار این هر دو تصمیم نگیری

دوم معیارهایی که برای تایید شدن از جانب دیگران، معیارهای مطلوب جمعی
دیگران شمارو با هم می بینن و در موردتون قضاوت میکنن،
در مورد زیباییتون، تحصیلاتتون، موقعیت مالی و اجتماعی خونواده هاتون، مهاجرتتون به خارج از کشور و و و
مسائلی که در نگاه اول به چشم میاد و بحث در موردش برای دیگران جذابه
چون اصولا ماها عادت داریم در مورد دیگران، زندگیشون و انتخاب هاشون قضاوت کنیم!
اگر شما ادم دهن بینی هستی یا تایید شدن از جانب دیگران در این مورد خاص(ازدواج) برات خیلی مهم هست
ناچارا باید همه معیارهای اینچنیننی رو لحاظ کنی و طبیعتا سهم خودت رو در انتخاب مورد دلخواهت کم کنی
در غیر اینصورت محکوم به کمالگرایی هستی و طبیعتا انتخاب برات خیلی دشوار خواهد بود

معیارهای مطلوب خودت + معیارهای مطلوب دیگران
زمانی که به حدی از توانایی و شناخت از خودت رسیدی که تونستی این دو دسته معیار رو با هم بالانس بکنی،
می تونی بهترین انتخاب رو داشته باشی
مطمئن باش نمی تونی کسی رو پیدا کنی که همه معیارهای خودت و دیگران رو داشته باشه
چون این فرض از اساس غلطه، شما نمی تونی شبیه همه دیگرانی که در مورد زندگیت قضاوت میکنن فکر کنی
بدون شک سلایق و علایق و افکار شما منحصر به فرده و مخصوص خود شماست

احتمالا این تنگی وقت، مشکلات و سختی پیدا کردن گزینه مناسب رو مضاعف میکنه
خیلی خودت رو به این بازه زمانی محدود نکن و تحت فشار و استرس تصمیم نگیر
شاید بهترین راه بررسی گزینه های پیشنهادی اطرافیانت باشه
البته اطرافیانی که شناخت زیادی از روحیات و عقاید شما داشته باشن و صرفا درگیر معیارهای مطلوب جمعی نشده باشن
موفق باشی

شب شکن عزیز

بسیار ممنونم، من هم یک سوال دارم. چرا از این جنس نصیحتها و توصیه ها به خانومها نمی شه؟ مثلا یک خانوم پزشک بیاد با آقای دیپلمه که سجایای اخلاقی و روحانی رو به اوج خودش رسونده ازدواج کنه. چه ایرادی داره. نون رو هم می تونه توی برکت و معنویت بزنه بخوره! آیا این توصیه می شه به یک خانوم؟

یکی مثل من در میان پسرها هست! بوده الان هم هست. به اندازه ای برای من موقعیت رابطه جنسی بوده و هست با دخترها که تصورش هم سخته، خونه شخصی و حتی پیشنهاد رابطه جنسی از سمت یک خانوم!
خب من یکی مثل خودم می خوام. ده بار هم گفتم همه جوره حمایتش می کنم. مالی معنوی روحی. درصد پسرهایی که نه رابطه جنسی داشته اند، نه مشکلی در ابراز عاطفه خودشون دارند، نه سیگار می کشند، نه مشروب می خورند، نه رفیق باز هستند، نه افسرده هستند و کنج منزل نشین، نه مشکل مالی دارند، نه تحصیلات سطح پایینی دارند خیلی زیاده؟
این همه خانوم تو این سایت میان پزشک هستند خودشون هم اذعان می کنند زیبا چهره هستند و اخلاقیاتشون هم خوبه. ولی با یک همسر لییسانس ازدواج کرده اند که بداخلاق و بد دل و کینه ای هست. من نمی گم خیلی خوبم. می گم بهتر نیست من با مشابهم که می تونه یک دختر خانوم مثل این خانوم باشه ازدواج کنم؟ خب من اگر با مشابهم نباشم (از نظر فاکتورهای مادی و معنوی) که پشیمون می شم. نمی خوام زندگیم ناپایدار باشه.

در مورد اون خیانت هم خب هر کسی زخم می خوره اثراتش تا یک مدتی هست. واسه من یک ساله اون فاجعه تموم شده، من بری اون خانوم تمام برنامه های زندگیم رو خروج از کشورم رو عقب انداختم، یک سال شب و روز بهش کمک می کردم تا درسش رو تموم کنه!

برای یک خانوم اثراتش می شه بدبینی مفرط که اصلا ازدواج رو بی خیال می شه و می شینه کنج خونه یا گریه می کنه برای من شده عصبانیت گاه به گاه از خیانت خانومها. هر هفته 1 روز مشاوره می رم که بهش غلبه کنم. چون حتی حاضر نیستم ذره ای از این درد رو با کسی تقسیم کنم. چه برسه با همسرم.

نمی دونم....

نوشته اصلی توسط خارپشت

سلام دوست عزیز

شاید بشه معیارها رو به دو دسته تقسیم کرد :

اول معیارهایی که برای زندگی خودت مدنظر میگیری، معیارهای مطلوب شخصی
با عباراتی مثل به دل نشستن، یه علاقه اولیه، یه فهم مشترک، یه حس عقلانی مطلوب! و . . . مطرح میشه
نیازی به گذروندن 18 ماه هم نیست، اگر طرفین صادقانه رفتار کنن بعد از دو الی سه ماه به نتیجه می رسی
البته به شرط اینکه از نظر عاطفی و جنسی ادم خودداری باشی و تحت فشار این هر دو تصمیم نگیری

دوم معیارهایی که برای تایید شدن از جانب دیگران، معیارهای مطلوب جمعی
دیگران شمارو با هم می بینن و در موردتون قضاوت میکنن،
در مورد زیباییتون، تحصیلاتتون، موقعیت مالی و اجتماعی خونواده هاتون، مهاجرتتون به خارج از کشور و و و
مسائلی که در نگاه اول به چشم میاد و بحث در موردش برای دیگران جذابه
چون اصولا ماها عادت داریم در مورد دیگران، زندگیشون و انتخاب هاشون قضاوت کنیم!
اگر شما ادم دهن بینی هستی یا تایید شدن از جانب دیگران در این مورد خاص(ازدواج) برات خیلی مهم هست
ناچارا باید همه معیارهای اینچنیننی رو لحاظ کنی و طبیعتا سهم خودت رو در انتخاب مورد دلخواهت کم کنی
در غیر اینصورت محکوم به کمالگرایی هستی و طبیعتا انتخاب برات خیلی دشوار خواهد بود

معیارهای مطلوب خودت + معیارهای مطلوب دیگران
زمانی که به حدی از توانایی و شناخت از خودت رسیدی که تونستی این دو دسته معیار رو با هم بالانس بکنی،
می تونی بهترین انتخاب رو داشته باشی
مطمئن باش نمی تونی کسی رو پیدا کنی که همه معیارهای خودت و دیگران رو داشته باشه
چون این فرض از اساس غلطه، شما نمی تونی شبیه همه دیگرانی که در مورد زندگیت قضاوت میکنن فکر کنی
بدون شک سلایق و علایق و افکار شما منحصر به فرده و مخصوص خود شماست

احتمالا این تنگی وقت، مشکلات و سختی پیدا کردن گزینه مناسب رو مضاعف میکنه
خیلی خودت رو به این بازه زمانی محدود نکن و تحت فشار و استرس تصمیم نگیر
شاید بهترین راه بررسی گزینه های پیشنهادی اطرافیانت باشه
البته اطرافیانی که شناخت زیادی از روحیات و عقاید شما داشته باشن و صرفا درگیر معیارهای مطلوب جمعی نشده باشن
موفق باشی

خیلی ممنونم
من هر دو نوع معیار رو دارم. واقعا افراطی هم نیستم. کسی رو متناسب با خودم می خوام.

من مشکلی با صبر کردن ندارم. حتی اگر شده صبر می کنم و چند سال (3 سال) دیگه هم بر نیازهای خودم غلبه می کنم چون نمی خوام نیازهام من رو هدایت کنند.