موضوع: چکار کنم که همسرم صدمه کمتری ببیند (قصد جدایی به خاطر ظاهر خانمم)

سلام

چیزی که در نوشته هایت موج می زند عدم اعتماد به نفس و عزت نفس است .


مشکلی نیست که این خانم را نمی خواهی و حس تعلق به این خانم نداری .این مسئله نهایتا با طلاق حل می شود و تو بهای این انتخاب نامناسب را خواهی داد و آن خانم هم بهای عدم توجه و دقت خودش را بر روی بی اعتماد به نفسی و.......مردی که انتخاب کرده را خواهد داد . [b]

اما نداشتن اعتماد به نفس و عزت نفس درونی مسئله توست و باید برای خودت حتما فکر جدی بکنی .

گمان نکن مشکلات درونی و شخصیتی و احساسی که داری با طلاق دادن این خانم مرتفع خواهد شد . بلکه پررنگ تر نیز خواهد شد چرا که فضای " من بد " بسیار عمیقی داری که در نتیجه ی همین عوامل است که کلید نزدیک نشو و تعلق نداشته باش تو نیز می خورد و ...........


در نتیجه سعی نکن صورت مسئله ی مشکلات درونی خودت را پاک کنی . بهتر است مدتی زمان بگیری و از این خانم دور شوی و به شکل جدی خودت را با کمک یک مشاور بررسی کنی .

در حال حاضر به نظر من ابدا به این خانم و طلاق و .....فکر نکن . این گام بعدی خواهد بود که اگر روی خودت کار کنی تصمیم بهتری خواهی گرفت .


از نگاه من تو وجدان بسیار خوبی داری ............دلیل حرفم استناد به نام تاپیک و انتخاب و چیدمان کلمات است . مشکل تو جای دیگر است .

آقای بی وجدان بذار اول سرکوفتامو بزنم که دلم خالی بشه بعد بگم چیکار کنی.
شما یه آدم 33 ساله و دنیا دیده ای! یعنی چی تو قرن بیستم بگی اجبار خانواده و .... واقعا که!!! بعدشم کی گفته ظاهر مهم نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟ مگه بزرگترین هدف ازدواج نیازهای جنسی نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ پس شما که اون جذابیت اولیه را در ظاهر ایشون ندیدی چرا حلو رفتی؟
بعدشم کی گفته که علاقه بعدا ایجاد میشه(البته این حرف درسته بشرطی که هنوز وصال رخ نداده باشه،پس از وصال که جنبه های ناشناخته فرد برای آدم هویدا میشه و کنجکاویها از بین میره که دیگه اصلا علاقه ایجاد نمیشه)کشش باید قبل از ازدواج باشه.
به هر حال توصیه میکنم عجله نکنید. برای طلاق دادن همیشه وقت هست.دیر نمیشه نترسید. مثل ازدواج که باری به هر جهت پیش رفتید بجاش تو طلاق کمی تامل کنید.
بعدشم: شما الان شب که به خواب میرید و صبح که از خواب پا میشید دارید به طلاق فکر میکنید.برای همین ذهن شما دیگه به دنبال هیچ راهکاری واسه تغییر شرایط نمیگرده. دوباره از اول با هم شروع کنید. ممکنه ویژگیهای اخلاقی و انسانی داشته باشن که شما را عاشقش کنن. این فکر را از سر بیرون کنید ذهنتون شروع به پیدا کردن راه حل میکنه.

اگه در نهایت نشد بهتره با احترام و رک بهشون اصل حقیقت را بگید و حاشیه رفتن یا اینکه بخواهید طلاق را به گردن ایشون جلوی همه جلوه بدید باعث میشه خیلی بیشتر لطمه بخوره بنده خدا(و حرکت غیر انسانیه). ازش معذرت بخواهید و حقیقت را بگید حق و حقوقش را تمتم و کمال بدید و تا آخرین لحظه نهایت احترام را واسش قائل شید و ازش صمیمانه واسه این گندی که زدید عذر خواهی کنید(تا ایشونم راحت تر با واقعیت کنار بیان نه با دعوا و قهر که خاطره را به مراتب تلختر کنه واسه هردوی شما) بعدشم بنشینید و منتظر گرفتن نفرین و آهش تو زندگیتون باشید چون دل شکستید و اون ی نفرین مستجاب داره. خیلی داغ کردم ببخشید تند حرف زدم.(البته وقتی اینا رو میخونید باید با داد و هوار بخونید تا منظورام کاملا منتقل شن)
خدانگهداری آقای بی وجدان

سلام..
دوست عزیز شرایطتت رو درک میکنم و میدونم ظاهر برای هر مردی مهمه ولی یه چیزی که تو همین تالار ها خوندم اینه که ...
عشق و علاقه و محبت چیزی نیست که از اسمون هفتم بیفته توی دل کسی .. عشق و علاقه اموختنیه و باید راه و رسم عاشقی رو بلد باشی . هنوز واسم عجیبه بعضیا میگن مهر بعد از عقد ایجاد میشه !!! کی این مهرو میخواد ایجاد کنه؟؟
خدا توی قران هم فرموده : " ... جعل بینکم موده و رحمه .... " خداوند مهر و علاقه رو خلق نمیکنه بین زن و شوهر بلکه قرار میده یعنی مهر و محبت باید توی وجود شما باشه تا خدا اونو توی زندگی شما قرار بده . دوست عزیز به همون خدایی که شما رو افریده انسان اگر بخواد به زشت ترین دختر دنیا هم علاقه مند میشه و منم مطمینم همسر شما زشت نیست و مزیت های زیادی هم داره که شما باهاش ازدواج کردی . دست از مقایسه خانمت با دیگران باید برداری ...
ازش بخواه لباسای خوب بپوشه.. ارایش کنه ... عطر خوب بزنه . باور کن حد اقل 60 درصد زیبا ترش میکنه .
یه تجربه شخصی...
یکی از اعضای فامیلمون خانمش طوریه که قشنگ جلوی جمع و جلوی خانمش دیدم که بهش گفتن زنت زشته !! در صورتی که خود پسره خوشتیپ و خوش اندامه . ولی همو خیلی دوست دارن و خواستگاری سنتی هم رفته پسره . اخلاق خانمش خیلی خوبه و خیلی مهربون و گرمه و حتی بهش هم میگن زشت ناراحت نمیشه . شاید بگم خانمش از لحاظ چهره جزو زشت ترین دختر هاییه که تا الان دیدم ولی قلب خانمش واقعا مهربونه و باور کنین چند باری که باهاش برخورد داشتم اصلا چهرش به چشم نمیاد و فقط این رفتار خوبشه که جذابش کرده و توی هر جمعی مورد توجهه...
همه جذابیت حتی برای یک دختر به زیبایی نیست.. تمرکزت رو از چهرش بردار یکم و خوبی هاش رو بنویس. عشق بورز نه به ظاهر همسرت... بلکه به درون همسرت . بهش بگو دوسش داری براش لوازم ارایش بخر و بگو دوس دارم این رو استفاده کنی . یا بگو این لباس رو که میپوشی جذاب تر میشی . بذار حس کنه به ظاهرش حساسی و این باعث میشه بیشتر به خودش برسه. مطمینم اگر به خودش برسه و بهت محبت کنه عاشقش میشی فقط یکمی زمان میبره . یه مطلب مهم که دوستمون هم اشاره کردن " سختی هایی که داری میکشی تاوان اشتباهیه که اول مرتکب شدی " البته از حکمت خدا هم غافل نباش... تصور کن زن شما زیبا خوش اندام ، و .. بود ولی بی محبت بود بهت... مطمین باش بهت سخت میگذشت ..
سرتم درد اوردم ولی با این حرفات یاد حرف سهراب میفتم که میگه چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست !!! مطمینم زنت زشت نیست پس نگاهتو میتونی عوض کنی . لااقل اینکه تلاشت رو کردی و عذاب وجدانت کمتر میشه
به قول یه جمله معروف .. بذار عشق خاصیت تو باشه نه اینکه به شخص مقابلت وابسته باشه.

با سلام
حستون رو کاملا درک میکنم.مخصوصا وقتی که میگید پهلوی کسی میشینید
و ازش بدتون میاد.بله درک میکنم که چقدر دردناکه و چقدر غیر قابل تحمل!!!!!!!!!!واقعا من نمیتونم دختری رو
تحمل کنم که ازش بدم میاد و همیشه سعی میکنم رابطه ام رو باهاش کم کنم و محیط رو ترک میکنم.(بله من هم هیچ زحمتی رو به خودم نمیدم تا اون خانم رو تغییر بدم)
ولی مسئله ای که هست اینه که اولا سن شما بالا رفته و اگه احتمالا این خانم رو طلاق بدید و بخوایید با خانم دیگه ای ازدواج کنید و اون خانم حداکثر 50 درصد مطابق میلتون باشه بهتون بگم که 100% نمیشه.
چون نخواهید توانست.باز هم بهانه گیری میکنید احتمالا این بار در مورد اخلاقش یا مادرش یا طرز حرف زدنش یا ...
نکته بعدی اینه که چون من یه دخترم نمیتونم با یه دختره اینطوری کنار بیام و مسلما در مورد جنس مخالف اینطور نیست!!!!!!!!!
نکته سوم میتونم حدس بزنم که شما تا حالا ارتباط چندانی با خانم ها نداشتید.چون نمیدونید که خانم ها قابلیت تغییر تا 180 درجه رو دارن.نخندید این یه واقعیته!!!!!!!!!
ببینید نکته اینه آسمون همه جا آبیه اینو من خودم تجربه کردم . واضح بهتون بگم اگه میخوایید این خانم رو طلاق بدید و از نو شروع کنید و شانس بهتری بیارید دارید 100% اشتباه می کنید.
سعی کنید مشکلتون رو حل کنید نه اینکه ازش فرار کنید به امید یه آینده واهی.
یکی از آشنایان ما خانومی داشت با ظاهر خیلی معمولی . یه بار اون خانم رو دیدم از من خیلی خیلی خوشگل تر و ملوستر شده بود . با استفاده از تکنولوژی آرایش و پوشش!!!!!!!!
همه دیگه میدونن که میشه با پوشش از این رو به اون رو شد.کافیه با زبون نرم از همسرتون بخوایین بعد فرداش ببینین که چه جنیفر لوپزی شده. بهش بگید من از این خوشم میاد یا این نوع خیلی بهت میاد یا با این خیلی ملوس میشی.
به خودتون بستگی داره یه خورده تلاش کنین.
خیلی حرف زدم
امیدوارم که تلاشتون رو بیشتر و بیشتر کنید

shabe barooni عزیز: برخی از مطالبی که فرمودین رو قبول دارم. گاهی با بهانه جویی به قول شما و بستن چشم به واقعیاتی که اشاره کردین، ادم طوری خودش رو فریب میده که خودش هم متوجه نمیشه. من بخشی از صحبتهای شما رو فهمیدم: من باید به این مسئله توجه کنم که آیا آدم بهانه جویی هستم؟ بی مسئولیتم؟ شاید هر زنی که داشتم به خاطر خصوصیات اخلاقی ام دوباره همین مسئله برام پیش می اومد؟
گذشته از این مواردی که باید برای خودم جوابهاشو پیدا کنم نمیدونم منظورتون رو درست فهمیدم یا نه. آیا شما میگین با شرایطی که توضیح دادم به پای زنم بمونم و باهاش زندگی کنم چون باید مسئولیت پذیر باشم؟ و اگر چنین نکنم یعنی آدم بی مسئولیتی هستم؟
Mehrban21: نظر من در حال حاضر مشابه نظر شماست. فقط سوالام این بود که چطور اینکارو بکنم که همسرم آسیب کمتری ببینه؟
Ani عزیز: ممنون که لطف کردین برام وقت گذاشتین و راهنماییم کردین. حق با شماست.من اعتماد به نفس خوبی ندارم و اگر بهم فشار بیاد تسلیم میشم. توی این مدت به مراتب هم بدتر شده. همونطور که در پست قبلی گفتم خانواده تصمیم گرفته که سریع منرو به خانه خودم بفرسته تا به نظر اونها مشکلم حل بشه و رابطه ام با خانمم بهتر بشه، من مخالفت کردم ولی اونها مشغول به آماده کردن کارهای خانه شدند، پدر با بیماری اش، عصبانی شدن های شدیدش، اینکه من بالاخره سکته اش میدهم، گریه های دائمی مادرم که دیگه خیلی آزار دهنده شده، اینها همه با هم شده روند تکراری این چند ماه من که گویا دیگه عادت شده برای اینکه من حاضر به سر زدن به خانمم بشم یا مجبور به انجام کاری بشم، باید این روند طی بشه.
به نکته مهمی اشاره کردین، باید قاطعانه تر تصمیم بگیرم. ممنون. البته به سوال اصلی من شما هم جواب ندادین
آقای kamrava: اول اینکه ممنون بابت سرکوفتهات. من البته حواسم بهش هست که بی حرمتی بهش نشه که اینکارو شاید بیشتر به خاطر خودم انجام میدم، چون هر صدمه ای که از بابت این رابطه بهش بخوره خوب من مقصرم و دیگه توجیهی برای این ندارم. نظرتون اینه که مستقیم بهش بگم نمیخوامت؟ و همه بدونند که ما از همدیگه جدا شدیم چون من بهش علاقه نداشتم؟ اینطوری به نظرتون برای اون بهتره؟ کمتر آسیب می بینه؟ برای آینده اش مشکلی پیش نمی یاد؟
Mohammad2012 عزیز: از راهنمایی هات ممنونم. سعی کردم باهاش کنار بیام و نتونستم. شاید بتونم باهاش زندگی کنم ولی نمیتونم دوستش داشته باشم.
ممنون خانم Noterdam: گزینه ادامه دادن رو من حذف کرده بودم چون به نظر خودم دیگه قابل حل نبود. بارها بهش نگاه کردم و اونرو با تغییرات مختلف در نظر گرفتم که برام خواستنیش کنه. ولی نمیشه. توی خانواده شون همه همینطورند، خواهراش، دخترای خواهراش، دختر عمه اش، .... من نمیخوام دخترم اینطوری باشه. نمیدونم این موضوع چقدر براتون قابل درک هست و میتونین حالم رو بفهمین.

با نوتردام موافقم..
دوست عزیز درسته حرفا کارشناسی نیست ولی واقعیت داره و الان شما فقط درگیر مقایسه خودت با دیگران شدی.

خواهش میکنم دست از این مقایسه بردار وگرنه زنت خوشگترین هم باشه بازم گیر میدی و میگی زشته .. از ما گفتن بود

میشه واضحتر بگیید چطوریند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
خیلی ساده اند یا لارج؟؟؟ خیلی واضح صحبت نمیکنید تا دوستان کمکتون کنند؟؟
ببینید همه عوض میشن همه! بدون رو در وایستی.
گفتید همه همینطورند. مگه 5 انگشت دست یکی اند؟؟؟؟
میدونید شما احتمالا دیدید که بعد ازدواج زن و مرد تغییراتی میکنند و بیشتر خانم ها هستند که عوض میشند.
میدونید چرا؟؟؟؟؟
چون تو ذاتشونه .خدا این رو تو وجود زن قرار داده تا با همسرش مچ بشه
یه چیزی بهتون بگم ناراحت نشید. احساس میکنم آدم غدی (املاش درسته؟) هستید.
خوب برادر من شما که خودتون رو میشناختید چرا بله رو گفتید؟؟؟حالا هم که گفتید چرا پاش وای نمیستید؟
شما باید تو زندگی مشترک سیاست داشته باشید .سیاست کنار آمدن و حل مشکلات!! این اولین مشکل زندگی مشترک شماست که دارید اینطوری از زیرش در میرید.
به نظر من یه مقدار به خودتون فرصت بدید تا ذهنتون آروم بشه بعد به راه حل هایی فکر کنید که بششششه.
چیه همش میگید نمیشه، شاید شما بلد نیستی
سعی کن یاد بگیری برادر من.
موفق باشی

آقا محمد و خانم نوتردام عزیز: باور کنید من راهها رو بررسی کردم. خیلی واضح در موردش نمیگم چون نمیخوام ازش بد بگم و گفتن جزئیات در مورد اینکه از کجاش خوشم نمی یاد یا چه چیزی باعث میشه دوستش نداشته باشم اینکه دوست داشتم چطوری باشه و حالا چطوریه، ... گفتن اینها توی این جمع عمومی در موردش برام سخته و از طرفی فکر میکنم تاثیری توی راهنمایی شما نمیزاره. سوالم رو دوباره میپرسم نظر شما اینه که باهاش زندگیم رو ادامه بدم وقتی نمیتونم دوستش داشته باشم؟ نظرتون اینه که بعد از 7-8 ماه تلاش کردن برای دوست داشتنش باز هم وقت بزارم برم دنبال بهانه که دوستش داشته باشم؟ تا کی؟

راستی این یادم رفت بگم :
سعی کن با نامزدت حرف بزنی.جایی گفتید که "بارها بهش نگاه کردم و اونرو با تغییرات مختلف در نظر گرفتم که برام خواستنیش کنه "
برادر من خانم شما قدرت ذهن خوانی نداره که!!!از کجا باید بدونه شما از چی خوشت میاد از چی بدت میاد.
باهاش حرف بزن. از اول زندگی مشترکتون سعی کن باهم حرف بزنید. مشکلاتون خیلی خیلی زودتر و بهتر حل میشه.
شاید شما بر فرض اونو با شال بنفش فرض کردی در صورتی که بهش قرمز میاد.
اگه خیلی دلتون میخاد و در اولین قدم نمیتونید بهش مستقیم بگید (سخته براتون!!)یه روز دستشو بگیرید ببرید خریدو از اولش هم باهاش قرار بزارید که امروز هر چی من بگم همون رو میخریم(با شوخییا نه جدی !!!طفلک بهش بربخوره و ناراحت بشه)
بعد چندتا (خیییلیییی!!!)جنس رو بدید پرو کنه. بهتون قول میدم بهترین روز زندگیتون میشه اون روز
مزیت این روش اینه که اگر هم خرید زیادی نکردید حداقل دستتون میاد چی بهش میاد و بعدهاااااااا وقتی براش کادویی خواستید بگیرید تو انتخابش مشلی ندارید.

دوست خوبم اعتماد بنفس نداشتن، بی مسئولیتی، بهانه جویی و غیره صفات زشت و ناپسندی نیستند، اما یک ضعف محسوب میشن که دردسرسازند مثل الان! و باعث میشه دیدگاهتون و تصمیماتتون جراتمندانه نباشه. اینگونه شما همیشه بر سر یک تضاد درونی همواره در شک و مقایسه و خود کم بینی خواهید بود و بر هیچ تصمیمی ثبات نخواهید داشت. چون هیچ چیز ایده آل نیست و به زودی پاره ای از ضعف ها رو در هر انتخاب ایده آلی که داشته باشید مشاهده خواهید کرد.

لذا گمان نکنید با طلاق دادن شرایط بهتری در انتظار شما هست. اما.... بنده هیچ اصراری بر اینکه خانومتون رو نگه دارید و اشتباهتون رو ادامه بدید ندارم. با این توصیفات موندنتون همانقدر اشتباه هست که رفتنتون. چون هر دو نسنجیده است. فقط پیشنهادم به شما اینه که فرصت بدید به خودتون برای کمرنگ کردن ضعف های درونی تون، تا آنگاه بتونید تصمیمی بگیرید که باری دیگر پشیمونی در پی نداشته باشه. انتخابی که مسئولیتش رو بپذیرید، نه اینکه دنبال راه فرار باشید. مسلما اگر تحولی باشه، نتیجه ی تحول نگرش شما رو عوض خواهد کرد و معیار های شما چیز های دیگری خواهد بود، حتی اگر تصمیمتون همچنان بر جدایی باشه. فقط پیشنهاد اینه که تا به ثبات درونی نرسیدید شتابزده عمل نکنید. یعنی اگر جدایی انتخاب شما بود، انتخاب قاطعانه ی شما و نه فرار و گریز از موقعیت باشه.

حرف من اینه که نه فقط این مورد، در هر انتخابی، به دلیل قدرت تفکر و اختیار و انتخابی که دارید شما مسئولید. مسئول اینکه در هر شرایط، بر هر دوراهی چگونه عمل کنید. اینکه اینجا انتخاب من این بوده، اشتباه کردم، این توانایی های منه، این هم راه های من برای جبران یا پذیرش کمترین لطمه است. حالا چه انتخابی خواهم داشت.

اونوقت شما بگو من اعتماد به نفس دارم، قیاس نمی کنم، خواست خودمه، مسئولیت همه چیز رو پذیرفته ام، جوانب رو سنجیده ام . انتخاب قاطع من اینه. پس از راه صحیحش، نه با بهانه تراشی، صادقانه وارد میشم. اگر میخوام ادامه بدم صادقم، تظاهر نیست، اگر می خوام طلاق بدم هم صادقم، بهانه جویی نیست. ولی قبلش ببینید نتیجه ی خودسازیتون چیه. بعد از این هر تصمیم سنجیده ای که با توجه به شرایطتون بگیرید محترمه.