موضوع: اختلاف فرهنگی و مذهبی و تردید برای خواستگاری

اول از همه دوستانی که به من کمک میکنند تشکر میکنم.
بله دقیقا این مشکل وجود داره که من خانوادم اصلا مذهبی نیستن و من هم در دامان این خانواده بزرگ شدم و ایشون و خانوادش در نقطه مقابل قرار دارن و همیشه از این میترسم که بعدا خانواده ها با دید خوبی به هم نگاه نکنن.
اینم بگم که من اگه اون مسائل رودر مورد بعضی افراد گفتم بخاطر این بود که بگم همیشه نماز خواندن دال بر اعتقاد ودرستکاری نیست همین اما به ایشون اعتماد کامل دارم و هیچ شکی در این موضوع ندارم.مشکل من اینه که نمیتونم خودمو راضی کنم که نماز بخونم.به ایشون هم میگم که من همه عمرمو اینطور سر کردم یک روزه نمیتونم تغییر روش بدم اما ایشون اینو قبول نمیکنن و بهم فرصت نمیدن.ضمنا نمیدونم واقعا اگه من تنها نماز بخونم آیا این تفاوت فرهنگی خانواده ها حل میشه؟
تو دهه اول محرم امسال ایشون تو مراسم عذاداری شرکت میکردن و سینه میزدن که بنظر من عجیب بود.چون من وخانوادم اصلا این کارها را نداریم.
با سایر مسائل مذهبی ایشون و حتی حجاب ایشون داخل جمع خانوادم که مشکل داشتم کنار اومدم و ایشونو به همین شکل پذیرفتم اما ایشون.....
نظر شما چیه دوستان

سلام
این اختلافات و تفاوت های فرهنگی و مذهبی رو جدی بگیرید
این تفاوت ها تو زندگی مشترک باعث بروز خیلی از دلخوری ها و جرو بحث ها میشه،فقط حرف از نماز خوندن نیست،نوع تربیتتون با هم فرق داره انگار،یه سری هنجارها و ناهنجارهایی که قبول دارید با هم فرق میکنه،همینا باعث بروز اختلاف میشه تو زندگی.

حالا جدا از این تفاوت های فرهنگی و مذهبی برای ازدواج چه معیارهایی دارید که ایشون رو مناسب میدونید؟
فقط دوست داشتن؟عشق؟
عشقی که برساس یه رابطه تلفنی شکل گرفته؟؟؟

هرچند،من اینو عشق نمیدونم،این وابستگیه!

سعی کنید احساستون رو بذارید کنار و در این مورد منطقی فکر کنید.
واقعا اگر این حس دوست داشتن و به اصطلاح! عشق نبود باز هم ایشون رو انتخاب می کردید؟

ارزش ها و معیارهای شما دو نفر در تصمیم گیریهای زندگیتون به دلیل اختلاف عقیدتی و فرهنگی متفاوت خواهد بود و این براتون از الان داره مشکل ساز میشه چه برسه به روزی که بخواهید بروید زیر یک سقفو پرده های احساسات تند و هیجانات کنار برود و در لحظه لحظه زندگیتون بخواهید با هم تصمیم بگیرید. اونوقت عمق فاجعه رو متوجه می شوید.

مشت نمونه خرواره. شما همین تفاوت نگاه خودتون رو در تصمیم گیری ازدواج ببینید و بگیرید تا اخر.

سلام.
رابطه ما تلفنی 100%نبوده الان بیش از یک ساله ماهی دو یا سه بار بیرون میریم و کاملا میشناسمش و بهش اعتماد دارم. دختر بسیار خوبیه و اگه این بحثو کنار بذارم تمام معیارهایی رو که مد نظرمه داره.
بله واقعا اگه این اختلاف فرهنگی نبود تو انتخاب ایشون شک نمیکردم.اما حالا که این اختلاف فرهنگی وجود داره تکلیف چیه واقعا؟

سلام
مشکل زندگی من تا حدودی شبیه شماست ولی من ازدواج کردم و شما نه
ببین دوست من باید یه مسایلی رو برای خودتون اول روشن کنین
اول اینکه ایا شما به این مسایل اصلا اعتقاد ندارین یا اینکه اعتقاد دارین اما تنبلی میکنین یا نصفه نیمه اعتقاد دارین و ...
براتون مثال میزنم
مثلا در مورد قران دسته اول اصلا به این کتاب اعتقاد ندارن و خدایی نکرده حتی میگن که این کتاب مقدس نیست و...اما دسته دوم به این کتاب اعتقاد دارن و میگن کتاب الهی هست اما زیاد به مواردش توجهی نمیکن و دسته سوم هم هم قبولش دارن و هم کامل بهش عمل میکنن
در مورد امامان ما هم همینطور بعضی ها کلا اونها رو قبولشون ندارن ولی بعضی ها قبول دارن و حالا زیاد براشون مهم نیست ولی خوب دوست دارن که اگه پیش بیاد زیارتی برن و... بعضی ها هم که عاشق امامها هستن

در مورد خود شما ابتدا بشین و ببین که شما در کدوم مرحله هستی ایا جزو کسانی هستی که کلا براتون دین و این مسایل غیر قابل قبول و مسخره یا به قول بعضی ها خرافات هست و یا نه این مسایل رو تا حدودی قبول داری و حالا زیاد برات اهمیت نداره که انجامش بدی یا نه

در هر حال این موضوع کوچیک و بی اهمیت نیست و قضیه زمانی پیچیده تر و سخت تر میشه که شما تو مثالهای بالا که زدم جزو گروه یک باشین و همسرتون جزو دسته سوم .و به خصوص هر دو کاملا به عقایدی که دارین ایمان داشته باشین .خوب اینطوری میشین تو دو گروه مجزا.البته اگه تو گروه دوم هم باشین باز هم قضیه زیاد راحت نیست فقط در صورتی که شما یا همسرتون مایل بشه که تا حدودی منعطفانه رفتار کنه و خودش رو به گروه همسرش نزدیک کنه .شاید بهتر باشه که بشینی و دونه دونه و موردی مسایلی از دین و مسایل مذهبی که ممکنه در اینده براتون مشکل ساز بشه رو لیست کنین و ببینین که عکس العمل شما در اون شرایط چی هست و عکس العمل همسرتون چی هست و بهش جواب کلی هم ندید و ریز و دقیق بشی و ببینید که ایا مایل به انعطاف و تغییر هستید یا نه.

نوشته اصلی توسط گل نمک

سلام
من یک پسر 26 ساله هستم
لان حدود 4ساله که با یک دختر که دقیقا همسن خودمه دوست هستم
سه سال اول این رابطه تلفنی بود اما الان حدود یک ساله که گاهی بیرون میریم.
مشکلی برای ازدواج ما وجد داره اختلاف فرهنگیه ماست
خانم از خانواده مذهبی و من برعکس
خانم از من تقاضا کرد که نماز بخونمو روزه بگیرم و.... و من نپذیرفتم و من هم از ایشون تقاضاهایی بر خلاف دین ایشون داشتم که نپذیرفتن.
در حال حاضر همه شرایط برای خواستگاری مهیاست و من با همه چیز ایشون کنار اومدم اما ایشون به من میگه باید نمازبخونم و من تمایل ندارم.
از طرفی بخاطر طولانی شدن رابطه جدایی هم برای هردو مسلما سخته.
ممکن شما راهنمایی کنید و بگید نظرتون در مورد این ازدواج و اختلاف بین ما چیه؟

من نمیتونم بگم ادامه بدید یا قطع کنید چون از دل شما خبر ندارم ولی مطمئنم همش در طول زندگی مشکل خواهید داشت. بعد از فروکش کردن هیجانات اولیه ازدواج این مسایل واسه تلخ کردن زندگی کافیا.چون اختلافات کم و بی اهمیتی نیستند دوست عزیز.ادامه دادن دوستی از ابتدا اشتباه بوده ولو که به قصد رسیدن به ازدواج بوده باشه. حتی سر تربیت بچه هم بعئا مشکل دارید. اگه خدایی نکرده اهل مشروب باشید همش میخواد ظرفاتون آب بکشه و ازتون دوری کنه(حتی از لب دادن) ببخشید البته! به این دلیل که فکر میکنه لب شما نجسه و چیزای دیگه ای که خیلی تو ذوقتون میخوره. بهتره در این مورد با هم فکر خودتون ازدواج کنید دوست عزیزم.

من هم از نظر مذهبی با همسرم اختلاف داریم و الان داره باعث مشکل میشه

در ضمن اینو یادم رفت تو پست اولم بگم که من با همسرم الان سر همین موضوع مذهب دچار مشکل هستم.
البته همسر من موقع ازدواجمون کاملا مذهبی و مثه خودم بود و متاسفانه بعد از ازدواجمون و خوندن یه سری کتابها کلا بی دین شد .
سر این موضوع تاپیکم زدم میتونید بخونید

سلام دوستان
سارا عزیز باید بگم که من جز دسته اول و دختر خانم تقریبا بین دسته دوم و سوم هستش.
ایشون نوع تربیتش طوری هست که حتما باید حجاب بگیرن حتی جلو پسر خاله و... که این برای من اصلا قابل قبول نبود.وقتی این مساله رو با ایشون مطرح کردم درسته ایشون راضی به برداشتن حجاب نشد اما انصافا نعطفانه برخورد کردو گفت (کاری نمیکنم که تو خانوادت معذب باشید).
آخه مشکل دیگه ای هم که داره اینه که جدایی برای ما سخت شده و حتی یک بار هم جدایی یک ماهه رو که تجربه کردیم که بسیار سخت بودو هردو به تنگ اومدیم.واقعا نمیدونم.
زندگی بی هم دیگه که واقعا سخت بود اما آیا زندگی با هم با وجود همه این اختلافات سخت تره؟
من با این وجود ایشون رو به همون شکل قبول دارم اما ایشون.....
البته اینم بگم ایشون میگن هرکجا که بشه باهم بریم اگر من نیام ایشون هم نمیرن.یعنی بدون من جایی نمیرن مگر اینگه من شیفت باشم(کار من بصورت شیفت 24 ساعته است)
نمیدونم آیا این جدایی تو ماه رمضان مثلا چطور طی میشه که ایشون و خانوادش دنبال روزه و برنامه های خودشون و من....
اما من میخوام منو به همین شکل و بدون تغییرات بپذیره چون فکر میکنم بعدا انتظارات جورواجور در این رابطه ازم نداره.
بخدا نمیدونم.

آقای گل نمک سختی جدایی الانتون خیلی کمتر از سختی زندگی طولانی پر از تفاوت اعتقاد و .. هست. من و همسرم آینده شما دو نفر هستیم. 7 ساله که داریم با سختی با هم زندگی می کنیم.
به گفته خود همسرم و تمام خانوادش و دوستانش زنی به انعطاف پذیری من پیدا نمیشه. اما می دونی چیه؟ تا وقتی هر کدومتون راه خودتون رو برید مدام در عذابید از اینکه اینقدر از هم دورید، همینکه تصمیم بگیرید با همسرتون همراه بشید اولش که ناراحتید که دارید مخالف اعتقاداتتون قدم بر می دارید بعد از مدتی هم احساس می کنید حتی با خودتون هم غریبه اید و خودتون رو نمی شناسید چون طبق خواسته و اعتقادات کس دیگری زندگی می کنید، نه خودتون.