موضوع: با عشقم ازدواج کنم یا خواستگارم؟باید سریع جواب بدم تا دو روز دیگه

اگر اون پسر رو خوب می شناسی و ازش مطمئنی به حرف پدر و مادرت گوش نده. مهم خودتی که باید یک عمر زندگی کنی. اگر بینتون عشق هست هر جوری شده سعی کنید به هم برسید. پدر و مادر هم باید درک کنند که این مسائل جزئی نباید باعث جدایی دو نفر از همه بشه. حالا لر باشه که چی؟ همه تو این مملکت از یه قومی هستند. یکی لره، یکی ترک، یکی کرد، بلوچ، ترکمن، گیلکی و ... مهم فرهنگ و درک خانوادگی اون فرده.

سلام nanila

نظر من اینه از راه دعوا و بی احترامی خانوادت راضی نمیشن!!

راهتو باید تغییر بدی باید در کمال احترام و محبت باهاشون گفتمان کنی از واسطه یا مشاور کمک بگیر!!

رضایت خانوادت خیلی گزینه مهمی هست دست کم نگیرش!!

ساده به شما بگویم با این روش نتیجه نمیگیرید!!

بهتره وضعیت و رابطتتون رو با والدینتون اصلاح کنید!

امیدوارم دوستان و کارشناسان بهتر راهکار بدن

موفق باشی

عزیزم تنها کمکی که میتونم بهت بکنم اینه که بگم به هیچ وجه خودتو مجبور نکن تا دو روز دیگه جواب بدی زندگی که شوخی نیست
خیلی محترمانه و خیلی محکم با خانوادت صحبت کن بگو واسه تصمیم گرفتن وقت بیشتری میخوام
بعد با فکر و ذهن آزاد تصمیم بگیر
با عجله هر تصمیمی بگیری پشیمون میشی و دیگه راه برگشتی نداری

دوست عزیز اول بهت بگم که چیزی به اسم صیغه محرمیت نداریم چیزی که هست اسمش عقد موقت هست که اون هم بدون رضایت پدر دختر کلا باطله و کار شما اشتباه بوده و معاشقه تون هم

شما که میگید هردو معتقد هستید باید اینو میدونستید که رضایت پدر دختر شرط صحت عقد موقت هست.

اگر همدیگرو میخواستید باید خویشتنداری میکردید و هیچوقت رابطه تون رو قبل از عقد رسمی و رضایت خانواده ها به معاشقه نمی کشوندید. میتونستید به قصد ازدواج با هم صحبت کنید اما معاشقه در عمل رو نه.

حالا هم سعی نکنید با بدخلقی و بی احترامی به والدین و خانواده اونها رو راضی کنید چون نتیجه عکس میده یا اینکه میگن برم هر کاری میخوای بکن و خدای نکرده رهاتون میکنن.

اگر مطمئن هستید این پسر مناسب شماست و بعدها به خاطر مسائلی که گفتید والدین ایراد میگیرن، خودت پشیمان نمیشی با دلیل قانعشون کن نه با جنگ و دعوا.
مثلا وضعیت شما الان تو خونه پدری میتونه نشونه ای از این باشه که ایا میتونید مدتی با درآمد کم یا اصلا بیکاری همسر کنار بیای یا نه؟
منظورم اینه که شما چقدر تو زندگی به سادگی و قناعت عادت دارید؟میتونید با سختیهای اول زندگی ای که هنوز درآمد مشخصی نداره بسازید؟
میتونید با فرهنگ متفاوت کنار بیاید؟این فرهنگ خیلی مسئله مهمیه بهش فکر کن.

موفق باشید

سلام nanila عزیز

دوست خوبم حست و عشقت قابل درک و احترامه و قصد ما هم کمک به شماست.دوستان هم خیلی خوب راهنمایی

کردن اما چند نکته هست که باید بدونی!

اول از همه اینکه تا وقتی اینطوری کسی رو دوست داری و بهش علاقه داری به هیچ عنوان به خواستگار دیگه فکر نکن!

حتی تا وقتی که ذهنت درگیر همکلاسیته هم نباید با کس دیگه ازدواج کنی!

پس برای اینکه تنش ها بخوابه و خودت هم کمی آرامشت رو به دست بیاری خواستگار معرفی شده رو فعلا رد کن!

در مرحله بعد سعی کن آرامش خودت رو حفظ کنی! چون تو اگر نتونی به خودت مسلط باشی نمی تونی فاتح

دیگران باشی!

در مورد خانوادت هم یادت باشه با ادب و احترام باهاشون برخورد کنی چون اونها یک عمر زحمتت رو کشیدن و باید

بهشون احترام بذاری! اگر میخوای به هدفت برسی باید صبور و با حوصله باشی و مودب اما قاطــــــــــــع!

بله شما باید در کمال ادب و احترام و منطقی بشینی با پدرت صحبت کنی اما با قاطعیت و بگی تا وقتی ذهنم درگیر

کس دیگست نمیتونم به کس دیگه فکر کنم و اگر هم این کار رو بکنم هم به خودم خیانت کردم هم خواستگارم و

ازشون بخواه که قضیه رو منتفی کنن.

بعد در مورد همکلاسیت با صبوری و حوصله و البته آرامش نظر خودت رو اعلام کن!

اما در این وادی چند نکته رو در نظر بگیر!

یکی اینکه مطمئن شو اون آدم واقعا ارزش این کار شما رو داشته باشه!

دوم اینکه منطقی تصمیم بگیر نه احساسی تا توی تصمیمت پشیمونی نباشه!

سوم خودت رو برای هر پیشامدی در زندگی آماده کن حتی فقر و نداری و روزهای سخت که اگر بیان عاشقی

فراموش میشه!

چهارم به این خوب فکر کن که این مرد آیا میتونه پشتیبان و تکیه گاه و همسر خوبی برای تو باشه سالها با فرهنگش

و خانوادش و عقایدش و باورهاش؟

و در آخر یادت باشه یک عاشق واقعی زمین رو به زمان میدوزه تا به خواستش برسه! پس محک خوبیه برای اثبات

عشقش به شما!

به چیزهایی که گفتم خوب فکر کن اما در آرامش نه در جار و جنجال و دعوا!

ای بسا به این نتیجه برسی که اصلا هر 2 خواستگار رو رد کنی و بیشتر روی خودت و شخصیتت کار کنی و با منطق

همسرت رو انتخاب کنی.

موفق باشی دوست خوبم.

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

ما همدیگر را دوست داریم ولی خانواده هامون نمی گذارند با هم ازدواج کنیم

***
يکي از شرايط مهم ازدواج استقلال است.
يعني شما براي زندگي خود بايد تصميم بگيريد. و ديگران نمي توانند به زور شما را مبجور به رفتن به خواستگاری و یا مجبور به قبول يا رد خواستگارتان بکنند واگر اين کار را کردند در صورت استقلال شما مي توانيد تبعيت نکنيد. اما اين بدان معنا نيست که نظرات مشورتي آنها را در نظر نگيريم و صرفا احساسات غير قابل کنترل خود را مرکز تصميم گيري قرار دهيم.

***
از مهمترين خطراتي که « ازدواج با احساسات انفجاري » موجب مي شود، شکاف بين واقعيت و خيال است.
خيال احساس محور شما زندگي ايده آلي با اين شخص را براي شما رسم کرده است. و در واقعيت با مسائل ديگري روبرو هستيد يا خواهيد شد. همين افسردگي و تنش که اکنون با آن روبرو هستيد اولين ثمر و ميوه چنين تصميمي هست. شما در خيال ارتباط ايده آلي با اين شخص داريد ولي در واقعيت با درگيرهاي مختلفي روبرو هستيد که انرژي شما را مي بلعد و زندگي رويايي شما را تحت تاثير خود داده است.

***
چنين ازدواجي با سماجت و پيگيري هر دو شما ممکن است انجام شود، ولي بايد آمادگي پذيرفتن هزينه ها ، و مسئوليت هاي آن هم باشيد. به عنوان نمونه يکي از اين هزينه ها همين درگيري هايي هست که اکنون شاهد هستيد. و اگر همانطور که اشاره کرده ايد تمام واقعيت هايي را که بر رابطه شما حاکم است فهرست کنيد، هر کدام هزينه و انرژي زيادي از شما تلف مي کند.

***
وابستگی قبل از ازدواج ،از آفت هاي عشق و رابطه است، و نکته منفي براي ازدواج محسوب مي شود.


نتيجه: تمام مسائل و مشکلاتي که هم اکنون دارید نمونه اي از مسائلي است که در زندگي با آن روبرو مي شويد يا از طرف خانواده ايشان در زندگي شما ايجاد خواهد شد، با اين وجود اگر شما مصمم هستيد که در دنيا فقط با ايشان خوشبخت مي شويد:

اول: اطلاعات شما منحصر به گفته هاي اين شخص هست که در ازدواج اينگونه اطلاعات کامل نيست.

دوم: بايد حتما به همراه اين شخص، حضوري با يک مشاور خانواده مراجعه نمائيد و جزئيات بيشتري را نسبت به هم به دست آوريد.

سوم: از هم اکنون بايد تمام انرژي ها و تلاشهاي خود را جمع کنيد تا پي در پي با تنش ها و اختلافها دست و پنجه نرم کنيد. و اگر آنقدر ضعيف هستيد که از هم اکنون اضطراب ، افسردگي و ... را جايگزين تلاش و ... مي کنيد، به نظر نمي رسد چنين راه سختي را بپيمائيد.

و در نهايت شما مهمترين انتخاب زندگي خود را در پيش رو داريد، سعي کنيد روشي را انتخاب کنيد که توان ادامه دادن و کنار آمدن با مسائل آنرا داشته باشيد.
مسائلي مثل : تنهايي و غربت، تفاوت فرهنگي و رسم و سوم آدب، خراب شدن ارتباط با والدين و از آن سو مطمئن نبودن به رابطه ديگر، مواجه شدن با واقعيت و فروکش کردن اين احساس فعلي، و ضعيف شدن ارتباطات دوستي ، فاميلي، شغلي و... .

ممنون از نظرات و راهنمایی های تمامی دوستان
من نمیخوام با جدال و دعوا پیش برم اما همدیگرو نمیتونیم قانع کنیم صداها بالا میره!
واسه من رضایتشون مهمه و میخوام که قبول کنن تصمیم احساسی نیست.
فرانک جان ما با تحقیق در نظرمراجع و مطمئن شدن از صحت کار اقدام کردیم.
من از هر حیث مطمئنم که ایشون لیاقت و ارزش اینو دارهکه با همه سختی ها و مشکلات زندگی در کنار او کنار بیام.همه مواردو هم سنجیدم/اختلاف فرهنگی وجود نداره.آدم واسه رسیدن به هر چیز با ارزشی یه سری سختی ها رو باید متحمل شه.
من حاضر نیستم به کسی دیگه فکر کنم یا حتی باهاش حرف بزنم اما خانوادم منو تو تنگنا میذارن.هم کلاسیمم ازین موضوع خیلی ناراحته و شدیدا بهش فشار میاد که خواستگار بیاد و میگه اجازه ندم.
اما من بعد از یک سال و اندی به تصمیم قاطع و محکم رسیدم که انتخابم ایشونه و اگر کوچک ترین عقب نشینی انجام بدم باید یکی از همین خواستگارای یکه میاد رو انتخاب کنم که این واسم مرگه!
من پس از شناخت ایشون و محکشون و با اطمینان کامل بهشون انتخبشون کردم و علاقه مند شدم/نه اینکه ابتدا علاقه وجود داشته باشه/البته کشش که وجود داشته اما علاقه عمیق درونی از ابتدا نبوده.

چطور خانوادمو قانع کنم که میتونم باهاش خوشبخت بشم؟

سلام دوست عزیز

من هم به تایید صحبت برخی دوستان، معتقدم، خاستگارتون باید قاطعانه با پدرتون صحبت کنن و هرچه سریعتر برای خاستگاری رسمی اقدام کنن، مطمئنا اگر خانواده قاطعیت ایشان را ببینند و مطمئن از علاقه ایشان و شما شوند، راحت تر با قضیه کنار میان! اگر هم با قومیت ایشون مشکل دارند، کمی در آمارهای ازدواج و طلاق و بزه و میزان تحصیلات اون قوم یا اون شهر اطلاعات کسب کنین و با شهر خودتون مقایسه کنین، هم برای خودتون خوبه و هم ارائه به خانواده، هر قومی نقطه ضعفی مثال زدنی داره و به دنبالش، نقطه قوت مثال زدنی! از نقاط قوت و مثبت با پر رنگی کامل صحبت کنین و....
از طرفی سعی کنین در نشست دوستانه از علی برای پدرتون بگین، از دلیل علاقتون به ایشان، ویژگیهای بارزشون نسبت به جوونهای هم سن و سال!
مطمئن باشین خانواده اگر شدت علاقتون را متوجه شوند و مطمئن از خوشبختیتون، بالاخره موافقت خودشون را ابراز میکنند اما در عین حال تا زمانی که مهری به ایشان دارین و منتظر ایشان هستین، به اجبار خانواده یا هر چیز دیگه فکر خاستگار دیگه ای رو در ذهن هم وارد نکنین، مگر زمانی که خودتون به این نقطه برسین.
موفق باشین

توروخدا کمکم کنیییییییییییییییییید
خانوادم باهام لج کردن
میگن حتما باید با خواستگارت دوباره حرف بزنی
تازه مامانم به دور از چشم من امروز به هم کلاسیم گفته که جوابمون منفیه و دیگه لازم نیست بیای
چه خاکی تو سرم کنم؟؟؟؟؟؟

توروخدا یه راهی نشونم بدید

عزیزم بشین با مادرت منطقی صحبت کن ، بهشون بگو شما دوست دارید من با یکی ازدواج کنم ولی احساسا خوشبختی نکنم ؟ خوشبختی که به پول نیست فقط

بشین منطقی صحبت کن و از خوبی های هم کلاسیت بگو تا قانع شن .نشون بده که بزرگ شدی و داری به مسائل مهم فکر میکنی .سعی کن قانعشون کنی