موضوع: مرگ تدریجی من

دوست خوبم سلام مشکل شما ناراحت کنندست ولی اگه یه جور دیگه به خانوادت نگاه کنی میتونی مشکلت رو دیگه مشکل نبینی و اسمشو بزاری دلسوزی البته یه کم زیادی.دختره خوب من دختری رو میشناسم که طویه شهری دانشجوئه ولی حتی یکی نیست ازش بپرسه تو اون شهر چه میکنی کی میری کی میای یا اصلا چرا تو بعد از فارغ التحصیلی برنمیگردی خونت.بین عزیزم به نظر من اون دختر اگه بفهمه که تا این حد بی تفاوتی یعنی بود و نبودت مهم نیست دیگه هیچ وقت پزه آزادیشو به کسی نمیده.شما وارد دانشگاه شدی اگه بتونی فکرتو عوض کنی که بعد از تموم کردن درسم میتونم جایی سر کار برم و بعد با آدمی متناسب ازدواج کنم این انگیزتو بیشتر میکنه البته باید بگم که روزی بعد از ازدواج دلت واسه سخت گیری های پدر و مادرت تنگ میشه .به فکر آینده باش که روشنه.



در زندگی روی هر مسئله ای تمرکز کنیم عین اون برامون پیش میاد.[color=#000000][size=medium]

به چیزای خوب فکر کن

الان این چیزا رو نمیفهمی بلکه وقتی میفهمی که ضربه ببینی
امیدوارم که هیچ وقت ضربه نبینی
بهشون اعتماد کن
عزیز سخت نگیر
به آینده فکر کن و بذار که خوشبختی و شادی تو را انتظار بکشه نه تو

آدما قدر چیزایی رو که دارن زمانی میفهمن که از دست بدن پس قدرشون رو همین الان که راجع بشون قضاوت میکنی بدون و سعی کن تا حدی بهشون حق بدی

پسرا خیلی خیلی منتظر همچینی دخترایی هستند که از خانواده جدا میشن و پدرت هم بهتر از تو جنس خودش رو میشناسه که روت حساسیت نشون میده

تحمل کن و بذار درست تموم شه و با غرور بهشون بگو که اون چیز که باید باشی شدی نه اون چیزی که دیگران خواستن

نوشته اصلی توسط aphd

دوست خوبم سلام مشکل شما ناراحت کنندست ولی اگه یه جور دیگه به خانوادت نگاه کنی میتونی مشکلت رو دیگه مشکل نبینی و اسمشو بزاری دلسوزی البته یه کم زیادی.دختره خوب من دختری رو میشناسم که طویه شهری دانشجوئه ولی حتی یکی نیست ازش بپرسه تو اون شهر چه میکنی کی میری کی میای یا اصلا چرا تو بعد از فارغ التحصیلی برنمیگردی خونت.بین عزیزم به نظر من اون دختر اگه بفهمه که تا این حد بی تفاوتی یعنی بود و نبودت مهم نیست دیگه هیچ وقت پزه آزادیشو به کسی نمیده.شما وارد دانشگاه شدی اگه بتونی فکرتو عوض کنی که بعد از تموم کردن درسم میتونم جایی سر کار برم و بعد با آدمی متناسب ازدواج کنم این انگیزتو بیشتر میکنه البته باید بگم که روزی بعد از ازدواج دلت واسه سخت گیری های پدر و مادرت تنگ میشه .به فکر آینده باش که روشنه.



در زندگی روی هر مسئله ای تمرکز کنیم عین اون برامون پیش میاد.[color=#000000][size=medium]

به چیزای خوب فکر کن

من دوست ندارم خانواده کلا کاری با من نداشته باشه میخوام از دور حواسشون باشه نه به نحوی که حس کنم دست و پام بسته شده!
هیچ کس حاضر نیست با یه آدم وابسته زندگی کنه و اگر هم بخواد مطمئنا در آینده اون هم میخواد منو همینطور تحت کنترل داشته باشه فقط مسئول این زندان عوض میشه...

نوشته اصلی توسط مهربون

الان این چیزا رو نمیفهمی بلکه وقتی میفهمی که ضربه ببینی
امیدوارم که هیچ وقت ضربه نبینی
بهشون اعتماد کن
عزیز سخت نگیر
به آینده فکر کن و بذار که خوشبختی و شادی تو را انتظار بکشه نه تو

آدما قدر چیزایی رو که دارن زمانی میفهمن که از دست بدن پس قدرشون رو همین الان که راجع بشون قضاوت میکنی بدون و سعی کن تا حدی بهشون حق بدی

پسرا خیلی خیلی منتظر همچینی دخترایی هستند که از خانواده جدا میشن و پدرت هم بهتر از تو جنس خودش رو میشناسه که روت حساسیت نشون میده

تحمل کن و بذار درست تموم شه و با غرور بهشون بگو که اون چیز که باید باشی شدی نه اون چیزی که دیگران خواستن

همچنان تحمل میکنم...ولی با دیدن بقیه بازم این مساله واسم پر رنگ میشه.

از کجا معلوم که بقیه برات نقش بازی نمیکنن

تو لیاقت بیشتر از این که بخوای خودت را با کسی مقایسه کنی همین الان به دستات روی کیبورد نگاه کن هر انگشت روی یک حرف است و هر انگشت با انگشت دیگت فرق داره همون طور که تو دنیا هیچکس شبیه دیگری نیست مسلما سرنوشتش هم با دیگری فرق داره ببین که چطور حروف را با انگیزه پی جواب فشار میدی فدات شم همین طور هم موانع موفقیت رو کنار بزن و بذار فرق زندگی تو با دیگران در مقدار فهم تو از زندگی باشه البته بهت حق میدم چیزی رو میگم که خودم در انجامش به سختی پیش میرم

اولین قدم همیشه سخته
اولین قدم تو تغییر در نوع فکرت که چطور با مسئله کنار بیای تا به استقال شخصیتی برسی

:72دوست خوبم یه سر به افراد آنلاین بزن ببین چند نفر تویه این وقته شب پایه این سایت نشستن.باور کن این همه انسان که تا این وقته شب پای کامپیوتر نشستن یه مشکلی دارن و این مشکلاته که تو این ساعت از شب اجازه خواب نمیده.میتونی یه سر به تایپیک های دیگه هم بزنی و از خیلی از مشکلات دیگران باخبر بشی .من تا قبل از این که با این سایت آشنا بشم خدمو بدبخت ترین آدم فرض میکردم ولی حالا میبینم خیلی کسا هستن که از من شرایتشون حاد تره و واقعا تا حدی تونستم با مشکلم کنار بیام شما هم اول باید امیدتو به دست بیاری و بعد دنبال راه حل بگردی معذرت میخوام ولی آدم ناامید مثل یه آدم کور میمونه هر چی کمکش کنی میگه بی فایدست.
امیدتو به خدا حفظ کن بعد گام بردار تا به مقصد برسی عزیزم.

راهنمایی نمی تونم بهت بکنم فقط دیدم نوشتی خونوادت سردنو تنهایی و در عین حال نوشتی خیلی محدودت می کنن و کی می ری کی می یای براشون مهمه. فکر می کنم اگه خونوادت سرد بودن و تنها بودی در واقع کسی به کارت کاری نداشت که کجا می ری کی میای و اصلا باهات کاری نداشتن. واسه همین فکر می کنم احتمالا با یه سری رفتارا و راهکارا بتونی خونوادتو سر به راه کنی و تا حدی بتونی همونطوریشون کنی که می خوای. اما اینکه چه رفتاری داشته باشی رو نمی دونم شاید همینجا دوستان بهت بگن یا اگه مشکل مالی نداری بتونی بری مشاوره حضوری. موفق باشی.

فقط حیات من براشون مهمه روحیه ام اهمیتی نداره واسه این میگم سرد.