موضوع: آیا لیاقتشو دارم (عاشقی در سن 17 سالگی)

سلام دارکوب،

دوستان توضیحات کامل دادند.

نوشته اصلی توسط darkoob

تــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــورو خدا یکی یک نمونه عین خودمو بگه تا بدونـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــم

می توانی سری به این تاپیک بزنی تا نمونه های مختلف از کسانی رو که از چنین رابطه هایی پشیمون شدند رو ببینی:
دلایل عینی برای منع رابطه های دوستی دختر و پسر

تاپیک زیاد داشتیم که مثلاً پسر و دختر چند سال منتظر هم بودند و بعد به مشکلات خوردند، یا پدر مادرها مخالفت کردند و یا اینکه سلیقه هاشون تغییر کرده. مثل این تاپیک که آقا پسر بعد از 4 سال دوستی، به شک افتاد که دختر خانم رو می خواهد یا نه: ازدواج آری یا نه
و این تاپیک یک دختر خانم هست که 6 سال منتظر دوست پسرش موند: چند سال ديگه منتظرت بمونم ؟ آيا ميتونم ؟

تاپیک زیاد داشتیم...


باور کن من هم در سن 14 سالگی، در سن 17 سالگی، در سن 19 سالگی عاشق شدم!! هر چند که به نظر من این اسمش "عشق" نیست و بیشتر احساسات زیاد هست که در این سنین هم شاید طبیعی باشد. و الآن وقتی فکر می کنم خدا رو شکر می کنم که با هیچ کدام از اون دخترها ازدواج نکردم، چون طرز فکر و سلیقه من الآن من کلاً با اون موقع فرق می کند.

شاید بد نباشه سری به بخش مقالات ازدواج بزنی و یک سری مطالب رو مطالعه کنی تا متوجه بشوی که احساسات به هیچ وجه برای ازدواج کامل نیست. و این احساسات هیچ دلیل موجهی نیست برای اینکه یک دختر رو چند سال منتظر خودت نگه داری: بخش مقالات


و در آخر ازت دعوت می کنم این پست از مدیر همدردی رو بخوانی:

آقا پسرها، احساسات و زمان ازدواج

اما آقا پسرها که شرایط ازدواج ندارند به جای بازی کردن با احساسات دختران و دوستی های دم دستی، چه کارهایی باید بکنند.
آیا به بازی گرفتن زندگی و احساس یک دختر برای پرکردن اوقات فراغت و تنوع بخشیدن به هیجانات شخصی کار صحیحی هست؟
آیا نباید به وقت درس و کار و ....، انرژی خود را به مسائل خود متمرکز کنند تا به وقت ازدواج دارای توانایی لازم اداره زندگی باشند؟

وقتی ما کوچیکتر بودیم از جلوی هر مغازه که عبور می کردیم و چیزی دلمون می خواست ، و یک لنگه پا می ایستادیم و پا به زمین می زدیم و گریه می کردیم که اونو می خواهیم. گریه می کردیم ، التماس می کردیم و خلاصه به هیچ چیزی و کسی هم کاری نداشتیم. نه به قیمتش، نه وقتش ، نه شرایطش.
البته این از خصوصیات کودکی هست. یعنی نسبت به امیال و خواسته ها صبور نیستیم. و نمی توانیم خواسته های خود را به تاخیر بیندازیم. و البته این کار را بزرگترها به اجبار برای ما می کردند. مثلا می گفتند الان وقتش نیست و دست ما رو می کشیدند و می بردند تا سر فرصت به خواسته ما رسیدگی کنند.
اما کم کم که بزرگتر می شویم یاد می گیریم که نیازهای خود را بسته به شرایط به تاخیر بیندازیم. ابتدا مسئله دفع ادرار است. قبلا در زمان نوزادی هر وقت نیاز به دفع داشتیم بدون توجه به موقعیت به نیازمان پاسخ می دادیم. بعدها یاد گرفتیم که صبر کنیم تا شرایط مهیا شود و به دستشویی برسیم.
کمی بزرگتر شدیم یاد گرفتیم که نیاز خوردن و خوابیدن خود را تحت کنترل قرار دهیم. لذا در زمان مدرسه ، یکساعت کلاس را تحمل می کردیم تا به زنگ تفریح برسیم و گرسنگی و تشنگی خود را جواب معقولانه بدهیم.

خلاصه :
ما همین طور که بزرگ می شویم یاد می گیریم که منافع و لذتهای کوتاه مدت را در قالب برنامه ها و مدیریت ها تنظیم کنیم. به نحوی که به لذتهای ماندگار دست پیدا کنیم و به تبعات رنجزای آن گرفتار نشویم. لذا برنامه درسی سخت برای کنکور می ریزیم. نه اینکه طالب رنج درس خواندن باشیم، بلکه یاد گرفته ایم برای رسیدن به اهداف عالی تحصیلی باید میزانی از بی خوابی و عدم استراحت را تحمل کنیم.
اما در خصوص نیاز جنسی و عاطفی اولیه دوران نوجوانی و جوانی هم مسئله شبیه مسائل بالاست. یعنی همانطور که در زمینه های دفع ادار، گرسنگی، تشنگی، برنامه تحصیلی آموخته ایم که تعجیل نکنیم و با توجه به شرایط و تاخیر به زمان مناسب ، نیازهایمان را ارضاء کنیم. در خصوص مسائل جنسی و عاطفی نیز لازم است چنین کاری را انجام دهیم. یعنی تا وقتی که شرایط ازدواج نداریم، سعی کنیم انرژی خود را جهت فراهم کردن شرایط ازدواج و سن ازدواج و ....، تمرکز دهیم.
اگر شما در انجمن مشاوره ازدواج ، بخش رابطه دختر و پسر گشتی بزنید، متوجه می شوید تمام کسانی که این خویشتنداری و برنامه ریزی در مورد تمایلات جنسی و عاطفی خود ، انجام نداده اند، به مرور با فراهم کردن زمینه های وابستگی و تبعات شخصی و خانوادگی آن دچار مشکلات عدیده ای از جمله افسردگی، عصبانیت، فرار از منزل، مشکلات تحصیلی ، خانوادگی، شغلی و حتی در پاره ای از موارد خودکشی شده اند.

با توجه به این مطالب توصیه مشاوران خانواده و ازدواج همواره اینست که قبل از فراهم آمدن شرایط انتخاب و ازدواج خود را درگیر روابط عاطفی ، هیجانی یا جنسی با جنس مخالف (متفاوت)، نکنید. و هر وقت نیز شرایط ازدواج فراهم آمد باز برای شناخت کامل بیشتر روی شناخت معیارها متمرکز شوید نه احساسات انفجاری و خام.

نتیجه:
1- فراهم آوردن شرایط ازدواج
2 - بررسی شناختی دقیق معیارها در شخصی که به او علاقه مندیم از طریق رسمی و آشکار

و تا قبل از فراهم آمدن موقعیت ازدواج نیاز است که انرژی خود را روی سایر زمینه های لازم متمرکز کنیم.

موفق باشی.