موضوع: تاثیرات مهاجرت روی من و مشکلات من برای ازدواج

نوشته اصلی توسط bahar.shadi

من دخترانی رو می شناسم که بسیار معتقد و اصیل هستن و دوست دارن

برای ادامه تحصیل از ایران برن اما گزینه مناسبی پیدا نمی کنن و ترس شما رو دارن که اگر از اینجا ازدواج کنن و با

همسرشون برن نکنه زرق و برق اونجا همسرشون رو جو زده کنه و سایر قضایا و از طرفی نمیدونن اگر برن آیا

میتونن همسر مناسبی پیدا کنن که هم معتقد باشه هم اصیل مثل خودشون؟

نگران نباشید من به شما اطمینان صد در صد میدم که از این نوع دختران که بهار شادی عزیز گفتن و به نظر من کاملا مناسب شرایط شماست در ایران بسیــــــــــــار زیاد پیدا میشه...شما به دخترهایی که در خیابان های ایران می بینید و به قول خودتون با اون قیافه های عجیب غریب نگاه نکنید و قضاوت کلی نکنید...چون به نظر من اونا یه جامعه آماری کوچیکن و حتی اون مذهبی هایی که ممکنه با مسائل خارج رفتن هم نتوونن کنار بیان یه جامعه اماری کمترن....این گروهی که بهار شادی گفتن اتفاقا خیلی هم زیادن
برای اینکه مطمئن بشید کسی شما را صرفا برای خارج بودنتون نمی خواد آیا براتون امکان نداره که این مساله را در جلسه اول آشنایی مطرح نکنید و بعد از شنیدن جواب مثبت اولیه ی بعد از جلسه اول این موضوع را بلافاصله بگید؟(نه که اون جلسه اول دروغ بگید...صرفا موضوع را به این مباحث نکشونید)
شاید این بهترین راه باشه...بله من سراغ دارم کسایی که صرفا به خاطر رفتن به خارج تن به ازدواج میدن...کمم نیستن متاسفانه!

سلام.نميدونم چقدر اين پيشنهاد درسته يا غلط.ولي من حدود2سال پيش تو يه سايت همسريابي براي چندماهي عضو بودم بيشتر جهت كنجكاوي.درسته كه خيلي از مواقع نتايج خوبي اينجور جاها نداره ولي اون زمان من با اقايي مشابه شرايط شما اشنا شدم.ايشون phdداشتن دربرابر من كه مذهبيم خودم مذهبي تر بودن و كلا شرايط خوبي داشتن.اونم گفت من ديگه چاره اي برام نمونده و ديگه كسيو سراغ ندارم تو دوستو اشنا و چه اشكالي داره كه ادم از اينترنت استفاده درست كنه.منطقشون واقعا قوي بود و ميدونستن چي ميخوان.هرچند بخاطر اينكه من تو اون زمان شرايط رفتن بخارج از كشورو نداشتم جوابم منفي بود و ايشونم خيلي. عجله تو ازدواج داشتن و زودي هم ازدواج كردن اما بخاطر اعتقاداتشون(طوريكه قادر به مناظره با اديان ديگه بودن)واقعا زندگي منو عوض كردن و من بواسطه ايشون يه سري كلاساي اعتقادي رفتمو اعتقادام زيرو رو شدو هميشه تا اخرعمرم دعاگوشون هستم.
بنظرم اين ميتونه يه گزينه باشه راحت تر ميتونيد ارتباط برقرار كنيدو دردسراي اومدن به ايران و وقت گرفتنو نداريد

حامد جان همونجوری که همه ی دوستان تاکید کردند این مساله منحصر به تو که مهاجرت کرده ای نیست. من هم که فقط از یه شهرستان به تهران اومده ام مشکلات مشابهی را دارم یعنی هم از فرهنگ شهرم دور شده ام و از این فرهنگ دور هستم. سه سال از شما بزرگترم و خواستگاری های زیادی هم رفته ام و هنوز اندر خم یک کوچه ام الان دوستانم بچه دار هم شده اند ما هنوز داریم می ریم خواستگاری !

اما پیشنهاد من به تو اینه که دامنه ی جستجوت را در خارج از کشور محدود به شهر و کشور خودت نکنی! همه ی افراد مهاجر از کشور که توی شهر شما جمع نشده اند! خوب با ارتباط برقرار کردن با دوستانی که در شهرها و کشورهای دیگر ساکن هستند می تونی دامنه ی انتخاب وسیعتری به دست بیاری. بالاخره هستند افرادی که شرایطی شبیه شما را دارند و تا اونجا که من می دونم مهاجرت و جابه جاشدن در خارج از کشور خیلی راحت تر از مهاجرت از ایرانه .

منظورم این بود که تا حالا عاشق نشدین؟ نه فقط خوش اومدن. عشق. محبت زیاد. اینکه یه نفر براتون مهم باشه. از دیدنش خوشحال شین. از اینکه کنارش باشین خوشحال باشین. البته بعضی عشقا هم هستن که ادم کنار طرف بیشتر احساس ناراحتی می کنه. تا حالا نشده کسی رو خیلی دوست داشته باشین انقدر که دیگه مذهبش شیوه ی زندگیش و یه سری چیزای دیگه اش براتون بی اهمیت بشه؟ البته مهمه که ادم معایبو ببینه. اما اگه کسی رو پیدا کنین که فکر هاتون به هم بخوره و عاشقش هم بشین ممکنه بقیه چیزارو دیگه بااهمیت ندونین. یه احساس پرشور و زیبا و پایدار به کسی که باهاتون از نظر فکری و اخلاقی هماهنگه می تونه یه زندگی قشنگو ایجاد کنه اگه اون شخص هم شما رو دوست داشته باشه.
عشق خالی هم نه ها. حتما اول باید دو تا ادم با هم هماهنگ باشن و اخلاقاشون به هم بخوره.

من نگفتم با یه خارجی ازدواج کنی. اما با خارجی ازدواج کردن هم بد نیست. تنها مشکلش اینه که زبان فارسی با هم نمی تونین راحت صحبت کنین. که می گن این مهمه.

یه کار دیگه ای هم شاید بتونین بکنین. بیشتر سعی کنین خودتونو بشناسین. شاید همه ی معیارهای اصلی و الویت های واقعیتونو هنوز پیدا نکرده باشین. اگه اونارو پیدا کنین ممکنه حتی با نگاه کردن به ادمای اطرافتون بتونین بفهمین که این ادم کسی هست که بشه باهاش همنشین شد یا نه. واسه این کار همون وبلاگ مدیتیشنو توصیه می کنم. بهتون خوداگاهی بیشتر می ده.

آقا حامد

خواهشا به گیرنده هاتون دست نزنین! :)

مشکل از جو حاکم بر دنیاست که آدمها بد شدن. پس به خودتون و عقایدتون

شک نکنین خواهشا. اعتقادات ما بخش اعظمی از شخصیت ما رو میسازه و به ما مرزبندی و زندگی سالم رو یاد میده.

در مورد اینکه میگین :

نمی دانم که من باید خودم و طرز فکرم رو تغییر بدهم؟! باید خودم رو با این جامعه منطبق کنم؟ می رسیم به اون مقاله ای که Serok در رابطه با همرنگ جماعت شدن گذاشته بود...!
منظورم این نیست که من هم مثل اینها بشوم. ولی حقیقتش کمی شک کردم که آیا می توانم با این طرز تفکرم همسر مناسبی پیدا کنم. این رو متوجه شدم که می توانم کسی رو پیدا کنم که همین طرز تفکر من رو داشته باشه. ولی مشکل این بود که یک سری دیگر از معیارهای من رو نداشت!

براتون یک مثال میزنم. مثلا من برخی فامیل های مادرم خوب آدم های خوبین اما از اون روشنفکرها هستن.

مثلا یک روز چندتاشون بهم گفتن تو خیلی سخت می گیری به پسر دایی های و پسر عموهات دست نمیدی. اونا

مثل برادرتن یا خیلی سخت می گیری تو مهمونی های خانوادگی از روسری و لباسای بلند و گشاد استفاده می کنی

مگه از خودت یا اونا شک داری و در نهایت گفتن با این تفکرت باید یک مذهبی افراطی گیرت بیاد. اما من در جوابشون

گفتم نامحرم ، نامحرمه و پسر دایی و شوهر خاله هم نمیشناسه. خوب باید بگم در این قشر عظیم فامیل شاید

انگشت شمار باشن کسانی که مثل من فکر می کنن. از طرفی میگن تو که چادری نیستی پس چرا انقدر سخت

میگیری همه موهات تو باشه؟ ازون ور یک عده از مذهبیون هم منو قبول ندارن چون علیرغم پوشش خوبم چادری

نیستم و ازون طرف اینا میگن تو اصلا مذهبی نیستی!!!!!!!! خوب تضاد رو می بینین؟ :)

اینارو گفتم که بگم ببینین آدمها یا خیلی آزاد و ریلکسن یا خیلی افراطی. اما اعتقادات من هر جای دین رو که می

بینم درسته و ازونطرف میبینم دوستم چادر داره اما نماز نمیخونه و یا یکی حجاب نداره اما نماز اول وقتش ترک

نمیشه! واسه همین گفتم شما مشکلی ندارین و جامعه است که دچار خطا در دین شناسی و طرز فکر شده.

یک مثال دیگش که من خیلی دیدم اینه که در عروسی ها طرف که ادعای مذهبش خیلی میشه به راحتی وقتی

داماد هم میاد باز با یک لباس نامناسب میگرده و میگه یک شبه!

این تضاد ها روانیم کرده به خدا :) اما واقعا دیدم که شاید من اشتباهاتی داشته باشم اما مبانی فکری و اعتقادیم

درسته و دیگران هستن که یا اهل افراطن یا تفریط!

پس شما هم فکر نکنین ایراد از تفکر شماست یا شما مشکل دارین و باید انقدر سخت نگیرین. به نظر من مبانی

اعتقادی آدم چیزی نیست که راحت سرش کوتاه بیاد! تازه اگر به اونا عمل هم نکنه باز باید فکرش این باشه که اون

اصول درستن و من هستم که دارم گناه می کنم!

دوست عزیز

لطفا اول به این سوالم جواب بده ( اگر کسی را پیدا کردی که ازش خوشت آمد و به معیارهات خیلی نزدیک بود و قلبت

هم موقع دیدن او به تاپ تاپ افتاد ولی اون خواست بنا بر شرایطی مثل خانوادگی و یا کاری در ایران و یا در

شهر یا کشوری غیر از محل زندگی شما زندگی کنه چیکار می کنی؟!؟

1- می گذری از اون 2- می ری شهر یا کشور اون زندگی کنی 3- برای چند سال تا شرایطتون مناسب بشه رفت و آمد می کنی )

جواب سوال فوق تا اندازه زیادی مسیر حرکت شما رو برای یافتن همسر مشخص می کنه.

نکته دیگه ای که الان بخاطر آوردم این بود که:

من برای درسم برای مدتی در یک کشور خارجی اقامت داشتم آنجا با یک جمعی آشنا شدم که از طریق

دولت ایران ساپورت می شد و بچه های خیلی مثبتی بودند که برای کریسمس یا ایام نوروز برنامه فرهنگی و اردو برای

دانشجوهای ایرانی در یک شهر مشخصی می گذاشتند و دانشجوهای ایرانی رو از کشورهای مختلف اطراف به این اردو دعوت می کردند.

خیلی جو سالم و پاکی بود البته اکثرا بچه ها متاهل بودند البته بودند کسایی که مثل ما لاقوز (یاقوز؟!؟) بودند.

اون موقع من فکر جنبه مثبت آشنایی در این جمعها نبودم ولی با تاپیک شما و صحبت دیگر دوستان در این مورد

به نظرم رسید که اگه شما ها از این فرصتها استفاده کنید می تونه مفید باشه.

موفق باشید

اقا حامد میخواستم یک سوال از شما بپرسم. شما چقدر مرد جذاب و زیبایی هستید؟ من تاپیک قبلیتون را نخواندم

ولی به نظر می اید نسبت به قیافه خیلی حساس هستید... به نظرم یک نگاه اساسی در اینه به خودتان کنید و

راجع به قیافه همسرتان توقع معقول داشته باشید.

من خودم در شهری زندگی می کنم که جمعیت ایرانی زیادی ندارد اما باز دختر های زیادی هستند که برای تحصیل

اینجا می ایند که تعداد زیادی از انها حجاب ندارند اما به اصولی پایبند هستند که ظاهرا شما هم به اندازه کافی

انعطاف پذیری برای پذیرش انها دارید. اتفاقا قیافه خیلی از این دخترها از متوسط دخترهای ایرانی بهتر است چون

معمولا خارج تنها امدن یک دختر اعتماد به نفس بالایی می خواهد و داشتن قیافه خوب به دختر اعتماد به نفس می

دهد. الان که فکر میکنم خیلی از دختر های مجرد اینجا از همه و تاکید میکنم همه دخترهایی که ازدواجی به همراه

همسرشان امده اند زیباترند. هر پسری که قبل از خارج امدنش ازدواج کرده که هیچ اما اگر مجردی امده باشه

اینجا توقعش خیلی بالا رفته!! چون چند تا از دوستان پسر همسرم با من درد دل کردند به این موضوع کاملا واقفم.

به نظرم شما توقعت تو زیبایی ممکنه خیلی زیاد باشه و البته این شامل حال همه پسرهای مجرد خارج نشین

میشه. همه دوست های پسر مجرد من اینجا مثل شما توقعشان خیلی بالاست در حالی که خودشان اصلا زیبا

محسوب نمی شوند. البته اگر خودت پسر زیبایی باشی که حق داری

و شاید شنیده باشی که ازدواج انتخاب یک درخت بلند از یک جنگل است که هر چقدر در جنگل پیش بروید ممکن است درخت بلندتری پیدا کنید. اما تا کی مخواهید پیش بروید؟

هر چند شما سنتان کم است و خیلی از پسرها و حتی دخترهای هم سن شما در ایران امکان ازدواج ندارند.

راه حلی که من به شما میتوانم پیشنهاد بدم این است که در میان دخترهای دانشگاه شهر خودتان و شهرهای اطراف بیشتر جستجو کنید.

امیدوارم خوشبخت باشید :)

من یه دوستی دارم، کودکی و نوجوانیشو ایران نبوده، یه بار که بحث حجاب شد، گفت من اونجا حجاب داشتم، بعد که حرفش رو باز کرد، دیدم گفت روسری سرم نبود، اما لباس باز نمی پوشیدم! من تو دلم بش خندیدم گفتم این دیگه چه حجابیه!! وقتی پست شما رو خوندم، یاده اون بنده خدا افتادم، دیدم واقعاً حجاب داشته گویا!


این جوری که شما گفتید من سخت گیرم، من فک کردم وقتی میرید خواستگاری، سوال اولتون اصول دین هستش! اما حالا که شرح دادید قضیه یه مقدار بازتر شد. (البته من فک کردم شما در مسائل مذهبی سختگیر هستید شاید اشتباه متوجه شدم).

باید بگم که با این شرایطی که می گید، خیلی دختر تو ایران هست! بیش از نیمی از دوستان من، به خدا و قرآن اعتقاد دارند و رابطه ی جنسی نداشتن! خیلی هاشونم برا ادامه تحصیل رفتن خارج از کشور.


- والا این دوره زمونه خارج رفتن خیلی راحت شده. تو دانشگاه ما که هر ننه قمری آپلای گرفته و رفته. خیلی راحت راحت مثه آب خوردن! تو آزمایشگاه ما که 80 درصد رفتن! چندتاشون همین هفته ی پیش رفتن، این که شما می گید شاید یه سری دخترا به خاطره این که من خارج از کشور هستم بخوان با من ازدواج کنن، مربوط می شه به فردی که خودش نتونه اقدام کنه! اما کسی که یه مدرک تحصیلی خوب با یه مدرک زبان داشته باشه، چرا نتونه بره؟ شما هم که نمی خواید با یه آدم بیسواد ازدواج کنید!


- از این لحاظ که می گید خیلی اخلاق و روحیاتتون تغییر کرده، باید بگم اصلاً نگران نباشید. اگه الآن برگردید ایران، فقط یه مدت اطرافیانتون، به بیشتر حرفاتون، می خندن ( با عرض پوزش این یه واقعیت هستش که دیدم)! البته خودتون متوجه نمی شید برا چی بهتون می خندن و این که شاید یه مقدار سردر گم بشید که الآن چه اتفاقی افتاد! که اگه یه نفر در کنارتون باشه و براتون شرح بده، خیلی سریع راه می افتید! دوسته من 4 سالگی رفت خارج از کشور، 18 سالگی برگشت، به غیر از این موارد که گفتم، تغییر عجیب غریبی درونش حس نکردم! فوق العاده هم با هم صمیمی هستیم و همدیگه رو درک می کنیم.


خلاصه که باید بگم جستجوتون رو وسیع تر کنید! تا این جا که من متوجه معیارهای شما شدم، باید بگم خیلی دختر هست که مناسب شما باشه.


ببخشید، یادم رفت که یه چیزی رو بگم، شما فرمودید:
نگرانیم از همین هست که من رابطه ام رو با جنس مخالف محدود کردم تا همسرم آینده ام "ناراحت نشه"

باید بگم که دیدتون رو کاملاً تغییر بدید که خدایی نکرده نخورده تو ذوقتون. خیلی این حرف جای بحث داره! شما از همین حالا نگرانه نگرانی همسره آیندتون هستید! پس خودت چی! یعنی اگه نخوای ازدواج کنی یا اگه بدونی همسرت ناراحت نمی شه، رابطه ات رو گسترش می دی؟
من که سعی می کنم رفتار و اعمالم رو بر اساس اعتقادات و افکاره خودم بنا کنم، هر چند که اطرافیانم می گن پس فردا که شوهر کردی، همچین بزنه تو سرت که همه این چیزا رو فراموش کنی!

موفق باشید.