موضوع: بداخلاقی های همسرم وقتی با خانوادش هستیم

ببین شارلوت جان اولا که وقتی ماهی یا دوماهی یک بار میره ارزش این همه بگو و مگو رو نداره

شارلوت جان وقتی میگی اونجا گریه می کنی و ناراحتی ناخوداگاه انرژی منفیتو بهمه می دی و هیچ کس هم دوست نداره با آدم ناراحت و .... صحبت کنه


ببین یعنی همه اونایی که خونه مادرشوهرت اینا هستن با تو مشکل دارند و تورو تحویل نمی گیرند
مطمئن باش و مطمئن باش اگه اونجا بگی و بخندی و دست از اخم و تخم و گریه برداری همه رو چشمشون تورو می ذارند و شوهرتم هم بیشتر تحویلت می گیره و هم بیشتر پیش تو می مونه


ببین شارلوت جان نمی دونم چه قدر در جریان زندگی من هستی ،خانواده همسر من تابستونا تهران نیستند و یه منطقه کوهستانی هستند که ما مجبوریم همه تعطیلات و جمعه های تابستون رو بریم اونجا مسیرش هم خیلی بده که هر کی تاحالا اومده گفته چه طوری اقلیما هر هفته می اد حالا از اینا بگذریم گفتم تا بدونی مشکلات تو از منم کمتره

اوایل که می رفتیم اونجا من به خاطر راه و مسیر بد اونجا کاملا عصبی و ناراحت می شدم اونجا و گاهی هم گریه می کردم دقیقا شرایط من هم اونجا عین تو بود همسر من هم از صبح که می رفتیم منو تو خونه با مادرش تنها می ذاشت تا شب

خلاصه هر دفعه از اونجا می اومدیم دعوا و مرافه بود و اونجا همسرم همش ازم دوری می کرد و تحویلم نمی گرفت

روالمو عوض کردم
الان تحت هر شرایطی باشم وقتی اونجا میرم نیشم تا بنا گوش باز

با همه میگم و می خندم

نتیجه اش شده اینکه همسرم روزی چند بار وقتی اونجا هستیم بهم سر می زنه
با اصرار گاهی ازم می خواد باهاش برم بیرون و پیشش باشم که من محض خودشیرینی میگم مادرت تنهاست و نمی ام

و کلی هم هوامو داره اونجا ............
مطمئن باش حتی سنگ دل ترین آدم ها هم به یه آدم خوشرو و پر انرژی جذب می شند
و همسرت وقتی ببینه که شارلوت اینقدر به خانواده اش و به خودش انرژی می ده کلی هواتو خواهد داشت

من اصلا اخمو و بداخلاق نیستم.انفاقا میرم میشینم حرف میزنم اما میبینم کسی تحویل نمیگیره.احساس میکنم چون همشهری نیستم اینطور رفتار میکنن.وقتی از اونا هم بی محلی میبینم میرم تو اتاقمون اما اگه حتی دو شبانه روزم از اتاق نیام بیرون نمیان بگن نکنه مردی؟
رو شهرشون و همشهریاشون خیلی حساسن.باور کن اقلیما جان من اصلا اهل کل کل نیستم رو این مسائل.اونا میان میشینن تا میتونن از شهر من که هزاربرابر بزرگتر و بهتر و مجهزتر از شهر اوناست بد میگن .منم فقط لبخند میزنم.رفتاراشون زجرم میده اما هیچی به روم نمیارم.
تو تمام خانوادشون که خیلی هم پرجمعیتن فقط برادر شوهر بزرگم و خانومش که اونم دانشجوی شهر ما بوده یکم هوامو دارن.فقط وقتی اونا هستن من همزبون دارم.وقتی نیستن تک و تنهام.حتی میشینن با هم با لهجه شهرشون حرف میزنن و من هیچی نمیفهمم.

شارلوت جان وقتی گریه می کنی خوب همسرتو بهم می ریزی و از خودت فراری می دی دیگه چه طور میگی اخمو نیستم؟!!!!!

رفتارم با بقیه رو توضیح دادم عزیزم.خب شما بگو من تو شهر غریب با کسایی که زبونشونم نمیفهمم و یه طور خاصی هستن حق ندارم از شوهرم انتظار داشته باشم منو قال نزاره و بره؟چطور بهش بفهمونم.این هفته رو تصمیم گرفتم نرم باهاش شاید هم دوری واسمون بهتر باشه هم اذیت نشم.باز مادرشوهرم زنگ زده که حتما خانومت رو بیاری که فامیلا میپرسن نکنه با عروستون مشکل دارین که واسه دعوتیتون نیومده؟اینا همه در حالیه که مامان خودم بدجور مریضه و نمیتونم تنهاش بزارم.خانواده شوهرمم توقع دارن مادرمو ول کنم و برم دعوتیه مادرشوهرم.نمیدونم کاملا گیج شدم

سلام
دیروز شوهرم رفت شهرشون.خیلی دلم گرفت.از 12 که رفت تا 7 یه زنگم نزد.وقتی من بهش پیام دادم زنگ زد.من گریه کرده بودم و صدام گرفته بود با حالت دعوا گفت اعصابمو بهم نریز دیگه.شبم که تا 2 بیرون بود و بازم یه زنگ نزد. ساعت 3 بهش پیام دادم زنگ زد دید دارم گریه میکنم گفت این دو سه روز رو کوفتم کردی.
جالب اینجا بود که هیچکس نه مامانش نه خاهراش زنگ نزدن حالمو بپرسن و یه تعارف کنن یا بگن چرا نیومدی؟
خیلی دلگیرم.میخام شوهرمو خفه کنم.بعضی وقتا واقعا به جنون می رسم و میخام یه بلایی سرش بیارم.عذابم میده

سلام

به نظر من

اینکه گذاشتی شوهرت تنها بره ولی بعدش نشستی گریه میکنی برای شوهرت این معنی رو داره که شما میخوای شوهرت رو پیش خودت حبس کنی.

اگه طاقت دوری نداشتی خوب میرفتی حالا که نرفتی خودت رو مشغول کن بذار اون هم روحیه اش عوض بشه.

خودت رو جای اون بذار اگه توی شهر اونا بودی بعد شما میومدی دیدن خانودت اون نمیومد بعد همش باهات قهر بود و نمیذاشت بهت خوش بگذره چه حسی داشتی؟

از خانواده شوهرت هم توقع تلفن و ... نداشته باش زندگیتو بکن چرا خوشبختی و خوشحالیت رو وابسته به توجه اونها کردی اگر زیاد باهات تماس گرفتن شما هم باهاشون زیاد تماس بگیر اگر اینجوری راحت ترن شما هم اینجوری راحت باش

عزیزم شما توقعت خیلی زیاده .داری توی یک شهر دیگه با شوهرت زندگی میکنی که خانواده خودت هم توی همون شهر هستند .
ولی وقتی همسرت میخواد بره خانوادش رو ببینه باهاش همراهی نمیکنی و تازه اگر هم باهاش بری اونجا با گریه و ناراحتی اعصابش رو به هم میریزی و چند روزی رو که اونجاست زهر مارش میکنی .

یعنی چی اصلا؟ پس معنی شریک زندگی یعنی چی؟
به نظرم داری الکی ایراد میگیری و همسرت رو اذیت میکنی.

الان که همسرت رفته به جای اینکه باهاش مهربون باشی و پشت تلفن بگی که دلم تنگ شده ،مراقب خودت باش ، خیلی بهت خوش بگذره و .... تا اونم اونجا هست در کنار خانوادش لذت ببره و دلش برای شما تنگ بشه ...به جای این کارا داری این چند روزه رو زهر مارش میکنی؟ اینه معنای دوست داشتن؟

مادرشوهرت این همه اصرار داشته که خانمت رو بیار حتما ...حالا که نرفتی اعتراض داری که چرا زنگ نمیزنه بگه چرا نیومد؟

الان به جای اینکه گوشی رو برداری و معذرت خواهی کنی که نتونستی بری و احوالشون رو حداقل تلفنی بپرسی...نشستی میگی چرا حالم رو نمیپرسن و تعارف نمیزنن بگن چرا نیومدی؟

عزیزم ناراحت نشی ولی فکر میکنم نتیجه همین فکر و رفتار شما هست که خانواده همسرتون به قول خودتون بهتون کم محلی میکنند .اگه اشکال از اونهاست حداقل باید با عروس های دیگشون هم کم محلی کنند .ولی بهتره شما سر دوربین رو به سمت خودتون بگیرید و بیشتر به رفتارای خودتون فکر کنید .

خانمی شما خیلی برای همسرت و خانوادش کم میزاری و در حق همسرت داری کم لطفی میکنی .نکن عزیزم این کارو .

شارلوت خانم گل ..

من نمی خوام بگم همه ی تقصیرا از توه ولی خانمی شما که میگی تو شهر خودتون باهات خوبه ، ..
بایدم موقعیت شما تو شهر همسرتون با شهر خودتون فرق داشته باشه ، ایشون نیاز دارن به یه همسر شاد و سرحال ، گریه اصلا معنا نداره ..

شما حساس شدی ، بهانه گیری میکنی اقایون خیلیاشون حوصله ی این رفتارارو ندارن ..
دیگه گریه نکن ؛ با همسرتم که صحبت میکنی بهش بگو ایشاا.. که بهت خوش بگذره ( بذار دلش برای خانم شاد و مهربونش تنگ بشه )
با مادر شوهرتم تلفنی حرف بزن بگو حال مامانت خوب نبوده نشده بری ..

سعی کن به رفتارات فکر کنی و سعی کنی تغییر رفتار داشته باشی کمی زمان میبره ولی حتما تاثیرشو می بینی

موفق باشی خانمی

2 تا از بدترین کار هایی که یک زن میتونه در حالات غیر عاطفی بکنه:
گریه و غر زدن هست.این 2 مورد بد جوری رو اقایون تاثیر منفی میزاره....کاملا دیدشون رو بد میکنه.به شما و همه خانوم های تالار میگم :هر جا و به هر دلیلی گریه نکنید.1 سانتی متر هم نمیتونید شوهر تون رو با این جرکت به خودتون نزدیک کنید.

سلام و ممنون.میدونم منم اشتباه کردم اما دوست عزیزم(تمنای من) واقعا کم نزاشتم واسه شوهرم و خانوادش و اونقدر که من احترامشون رو نگه میدارم هیچکدوم از عروساشون نگه نمیدارن.همیشه هم همراهش بودم وقتی رفته شهرشون.
من دانشجوی شهر دیگه ای هستم خیلی وقتا بوده که حتی شوهرمم نبوده اما من یکی دو روزی رفتم شهرش پیش مامان و باباش.
اگه مامانش اصرار داشت که منم برم فقط بخاطر حرف بقیه بود که همش میپرسن چرا عروس کوچیکتون نیومده؟
من دله خوشی ازشون ندارم.سر خریدایه عروسی یا سر جهیزیه یا حنابندون اینقدر دارن اذیتم میکنن که حد ندارهمن تو این شرایط که اینقدر فشار رومه انتظار ندارم شوهرم بزاره بره و من تنها دنبال بنا و گچکار و برقکار واسه خونه بدوم.اینا وظیفه اونه که انداخته رو دوشه من و رفته تفریح و تو این 3 4 روز همش 3 بار به من زنگ زده.مامانم سرطان داره.من حالم اصلا خوب نیست.نیاز دارم که دلداریم بده و تنهام نزاره.توقع زیادیه؟من هم به مامانم و خونه بابا مبرسم هم به کارای عروسی.تمام جهیزیمو خودم تک و تنها رفتم خریدم و شوهرم باهام نیومد حتی واسه جابجایی کارتونهای سنگین.بازم میگین نباید گریه کنم؟خودتون رو تو موقعیت من قرار بدین.دختر 23 ساله ای که تا الان خانوادش نزاشتن هیچ فشاری رو تحمل کنه حالا داره اینقدر سختی میبینه.
حالم اصلا خوب نیست.خیلی واسم دعا کنید.روز و شبم استرس و نگرانیه