موضوع: دعوت به گردهمایی اعضا برای بهبود روند تاپیک ها

ضمن تشکر از آنی عزیز که این تاپیک رو باز کرد و همچنین مدیران و مشاوران و اعضای محترم و دلسوز.

میخواستم یک نکنه رو اینجا بگم اونم اینکه متاسفانه بعضی از اعضای محترم اینجا رو با جبهه جنگ اشتباه گرفتند (شاید خود منم همینطور)
و به صورت غیر مستقیم میخوان دیگری رو بکوبند.(البته نمیدونم چه چیزی در این فضای مجازی نصیبشون میشه)!!

ما برای وصل کردن آمدیم
نی برای فصل کردم آمدیم

پیشنهادم اینه که:
خیلی وقتا دیدم اعضای محترم میان تو تاپیکها پست میذارند تقریبا مثل اینه که نظر افراد قبلی رو کپی پیس کردند!!

یا اینکه همون نظرو برمیدارند و یکم پیاز داغ بهش اضافه میکنند و رنگ و لعاب بهش میدنو دوباره مینویسند.
اینجوری میشه که هی پستها زیاد میشه و تاپیکها چند صفحه ای و یا اینکه برای نقل قولها تمام پست کسی رو که میخوان ازش نقل قول بنویسند میذارن تو پست خودشون.

باتشکر

سلام به آنی عزیز و سایر یاران خوب همدردی

واقعا این احساس محوری تاثیرات مخربی در روند تالار داشته طوری که گویا مدیران زحمتکش و عزیز تالار رو کمی

خسته و دلزده کرده و کارشناسان رو از ارائه نظر دلسرد.

برای خود بنده گاها پیش آمده که بدون حب و بغض خواستم مراجع رو بیدار کنم و تلنگری دوستانه (نه توام با خشونت و

یا بار منفی) به مراجع بزنم اما دوستان تازه کار به دلیل نا آشنا بودن با قوانین نه تنها به احساس غلط مراجع پرو بال

دادند بلکه چنان به مراجع جانب حق را می دهند گویی اینکه خدا هستند و قاضی القضات! و مراجع به شدت در برابر

حرفی حق و البته با شکل مناسب طرح شده جبهه گرفته و حتی به بی راهه رفته است.

متاسفانه این نوع برخورد را مثلا در تاپیک هایی با مسئله "بکارت" ، "برخورد با مادر شوهر" ، "برخورد با شوهر تند مزاج"

مسئله "خیانت" و از همه مهتر مسئله "طلاق" می بینیم!

کاش می دانستیم که در برابر این ارسال های نظر ممکن است یک زندگی را تحت الشعاع قرار داده و حتی بهم بریزیم

و از طرفی در برابر خدا مسئول هستیم! حتی شاید در برابر یک تشکر زدن مسئول باشیم!

گاهی دیدم هم حسی در تاپیک های "مادر شوهر" چنان مخرب بوده که تا ماه ها مراجع با خانواده همسر و خود

همسرش دچار مسئله شده و جالب تر اینکه نمی داند دلیلش چیست و می آید و میگوید عمل کردم پس چه شد؟!

یا در تاپیکی نظیر تاپیک "شیرین بانو" چنان تند با مراجع برخورد می شود که از طرح قضیه ابراز پشیمانی می کند!

نظیر خانواده هایی شده ایم که چنان با صداقت کودکان برخورد تندی می کنیم که یافراری می شود یا متوسل به دروغ

و خوب از تبعات کارمان ناآگاهیم!

و اما پیشنهادات من به قول آنی عزیز فرهنگ سازی است در وجه های متفاوت!

1- وقتی کاربری عضو شد بعد از مثلا 1 روز یک پیام خصوصی از مدیریت تالار دریافت کند که مشکلات و خطرها را به او

علاوه بر خوشامد گویی فعلی آگاه کند و حتی لینک آفت های مشاوره را برایش بگذارد. موقعیت های آسیب زا و

احساسی را برایش مطرح کند تا بداند در مقابل هر پست و برخورد احساسی مسئول است و قاضی نیست!

2- برای کاربران جدید کلاس آموزشی مجازی تشکیل شود (نظیر کارگاه های جناب baby) تا برایشان مطرح شود که

چگونه باید پست بگذارند و مطالب ضروری به آنها آموزش داده شود.

3- کاربران را در مدیریت تالار سهیم کنیم به گونه ای که هر فرد مانند "ویدا@" عزیز احساس مسئولیت کند و حتی

کاربران فعال با هدایایی نظیر تقدیر عمومی از کاربرانی تازه وارد یا شارژ رایگان تشویق شوند و کمک های برای

مدیران اجرایی باشند و حتی این امر داوطلبانه باشد.

4- تاپیک های فرهنگ سازی و غنی سازی با جملاتی کوتاه و کاربردی به تدریج و منظم افراد را با فرهنگ مشاوره

آشنا کند.

5- روحیه کار تیمی و هم افزایی در تالار در کنار صمیمیت اعضا ، آموزش داده شده و همه تالار همدردی را ببینند نه

فردی خاص را که این ماحصل تلاش همگان است!

6- تاپیکی نظیر وجود این عضو در تالا چه اثری داشته برای کاربران جدید با این محتوا که پست های پر محتوا از کاربران

تازه وارد گذاشته شده و همانجا از آنها تشکر و فدر دانی شود و به او گفته شود مسئولیت او زین پس سنگین تر

است و مقالاتی برایش در این جهت ارسال شود که احساس مهم بودن داشته باشد و تعلق خاطر!

7- در یک پست مشاوره ای بهتر است ابتدا با مراجع هم حسی شده و بعد با زدن مثال های عملی ، راهکاری

عملیاتی به مراجع داده شود تا مراجع هم حس کند که درک شده ، هم راهکاری مناسب بیابد و در دنیای واقع سرنخ

ها را دنبال کند و از او بخواهیم تند تند پست نگذارد تا نتیجه بهتری بگیرد.

در پایان از آنی عزیز برای فراهم سازی این بستر و مشارکت خوب دوستان عزیز برای پیشبرد اهداف تالار تشکر میکنم.

امیدوارم این بحث مثل خیلی از کارها و رفتارهای ما ایرانی ها نشه که میایم تا صرفا حرفی زده باشیم تا خودی نشون بدیم و بعد همه چیز فراموش بشه .شعار زدگی که حضور پر رنگ در کشور ما داره امیدوارم لا اقل اینجا کمرنگ بشه.
راهکارهایی که ارائه میشه باید امتیاز دهی بشه، قابلیت اجرایی بودنش بررسی بشه، و اگر اجرایی بود عملیاتی بشه.

__________________________________________________ ________

همچنین :

اگر از پست های احساسی شکایت داریم (هر چند من با این موضع کاملا مخالفم و اعتقاد دارم باید در یک فروم حق حرف زدن و بیان نظر برای همه قائل شد، مخاطب باید از همه ی زوایا به مشکل خودش نگاه کنه حتی از تند ترین زاویه) باید دقیقا بررسی بشه و به یک کاربر عادی که براش امکان بیان نظر و ارسال پست فراهم شده، توضیح داده بشه که چرا نباید پست هایی داد که برداشت احساسی بودن از اونا داریم؟

از نظر کارشناسان و مشاورین محترم اصلا فرق یک پست احساسی با یک راهنمایی علمی چیه؟باید این تفاوت واضح و روشن بیان بشه.

چه فاکتورهایی این تفاوت را نمایان می کنه؟اصلا بررسی دقیق و منطقی بشه که چرا یک بحث به قول دوستان مورد هجوم واقع میشه و یک بحث کاملا منزوی میشه؟

حالا به فرض من احساسی جواب دادم، ( من نوعی رو عرض میکنم) وقت گذاشتم و از تجربه و فکرم کمک گرفتم و حرفی زدم، تا کاربری رو به کار زشت و غیر اخلاقیش( از نگاه خودم) واقف کنم آیا باید در همان بحث در برابر همان مراجع محکوم به احساسی بودن بشم؟
متوجه هستم که مراجع برای حل مشکلش اینجا میاد و باید از راهش وارد شد، اما وقتی مراجع اعلام میکنه من به زشتی کار خودم واقفم و میدونم گناه داره، اما شما بگید من این گناه رو چطور انجام بدم که تبعاتی نداشته باشه! (شما برداشت دیگه ایی از پست های اول اینگونه مراجعین میکنید؟)
چه باید کرد؟نباید اول از خواب بیدارش کرد؟یا باید با صحبت های اولیه شاید اینگونه به اون القا کرد که کار شما همچین هم که فکر میکنی زیاد هم بد نیست؟!...

سلام.

نمیدونم چرا اینجا همه در همکاری اتفاق نظر دارند. هیچ کس نمی گه، نه، باید مراجع را کوبید، سیلی زد، تحقیر کرد و لازم باشه دشنام داد! اما در عمل، در تاپیک های "بوووق" و "بووووووق" و "بوووووووووق" شاهد برخورد احساسی و متعصبانه با خیلی از مراجع بودیم و هستیم.

به صرف اینکه آقا اشتباهی عاشق شده، تمام شخصیتش رو بمباران می کنیم.

و جالب انتظار ماست....

خودمون نمی تونیم جلوی نفرتمون رو بگیریم، انتظار داریم آقا جلوی عشقش رو بگیره!

واقعا آموزش های تالار و رعایت مقررات فقط مخصوص دیگرانه؟ پس خودمون چی؟

سلام.

انقدر دیر اومدم که حرفا یی که میخواستم بگم رو دوستان همه گفتن:)

نمیدونم حرفام چقدر ممکنه مفید باشه
اما چند تا نکته به ذهنم رسید که اینجا بگم

نکته اول اینکه:
از اونجاییکه اسم اینجا همدردیه، اعضای تازه وارد انتظار همدردی و به نوعی دل سوزوندن دارن.
به خاطر همین دلشون میخواد مرثیه سرایی هایی که دارن بی جواب نمونه.
و همینطور وقتی برای سایر افراد میخوان پست بذارن، حس میکنن این مدل پست ها کمک بیشتری میکنه به افراد.

و چیزیکه میبینم اینه که مواردی هم هستن که بعد از یه مدت که میبینن پست های حاوی نوازش کم هست و به اصطلاح ِرایج کسی باهاش همدردی نمیکنه بدون سر و صدا تالار رو ترک میکنن. یعنی در واقع فقط نوازش میخواستن. که پاسخ مناسبی دریافت نکردن و رفتن.

سوال اینجاست که در مقابل چنین افرادی چیکار باید بکنیم.(البته اینی که میگم در مقابل افرادی که نوازش نمیخواستن هم استفاده میشه)
بعضی از دوستان با سابقه و قدیمی تر، ترجیح میدن از ترفند شوکه کردن طرف استفاده کنن و ایشون رو متوجه همه ی اشتباهاتش کنن تا به خودش بیاد.
این روش بعضی جاها جواب میده. مراجع متوجه میشه و تشکر هم میکنه و به خودش میاد.
بعضی جاها جواب نمیده. اصلاً طرف متوجه نمیشه بهش چی گفتیم. شروع میکنه به گارد گرفتن و ذکر دوباره ی مصیبت ها و حس میکنه اینجا هم کسی درکش نمیکنه. و ممکنه بی سرو صدا بره و اون ترفند نیمه کاره رها بشه.
بعضی جاها جواب نمیده و اوضاع بدتر هم میشه و باعث میشه بقیه ی کسانی که میخوان راهنمایی کنن هم به اشتباه با توپ و تشر با مراجع صحبت کنن.

[ویرایش کردم این قسمت رو اضافه کردم: اینه که به نظر من، شوکه کردن مراجع (مشاوره هایی نظیر این: "این چه زندگی ایه که برای خودت ساختی. زودتر جمعش کن تا بدتر از این نشده"، البته منظورم عین این جملات نیست. مشاوره هایی با این مضمون.)، خیلی روش حساسیه. استفاده از اون ظرافت خاصی میخواد. که من خودم هیچ وقت در خودم نمیبینم با یه مراجع تازه وارد که به محیط اینجا آشنا هم نیست اینجوری برخورد کنم.]

اما از طرفی، (ادامه ی نکته اول)
درسته ما که یه مدت هست توی تالار فعالیت داشتیم در این موارد توجیه شدیم. و سعی میکنیم که ارجاع بدیم به تاپیک های قبلی یا فرد رو متوجه اشتباهش کنیم. اما بعضی جاها، اینگونه برخورد (برخورد خشک و صرف ارجاع دادن)، برداشتش از بیرون این میشه که: "مشکل تو، خیلی مشکل پیش پا افتاده و تکراری هست."
و این باعث میشه نه تنها به اونها عمل نکنه و اونا رو نخونه، بلکه فرد از اینجا زده بشه.

یعنی میخوام بگم حواسمون باشه پست هامون خشک و انضباطی نباشه.
حتی شما مدیران عزیز. :)

یه نکته ی دیگه اینکه
میفرمایید که اگه میبینم توی اون تاپیک نظر سازنده ای داریم ارائه بدیم. اگه نه، هیچ پستی نزنیم.
ولی بعضی وقتا پیش میومد که تالار یه کمی خلوت تر بوده باشه. و کارشناسا هم حضور پر رنگی نداشتن. و من به شخصه با تاپیکی مواجه شدم که راه حلی براش نداشتم. خب قاعدتا پستی هم نمیذاشتم. ولی بعد از مدتی با آه و ناله ی شخص روبرو میشدیم که چرا به تاپیک من کسی جواب نمیده.
من خودم در اینجور مواقع سعی میکنم کمی همدردی کنم و بگم که منتظر کارشناسا باشه تا بیان و کمکش کنن.
و تاپیکش رو میذارم توی تاپیکی که بالهای صداقت عزیز زده تا کارشناسا ببینن.
ولی معلوم نیست کارشناسی بیاد و سر بزنه.
البته حق میدم. میدونم تعداد تاپیکا زیاده.
ولی آخرش اینه که اینجور تاپیکا، استعداد زیادی پیدا میکنن که تبدیل بشن به یه تاپیک دریافت نوازش منفی.


در مورد تاپیکایی که با قضاوت و متهم کردن فرد، به سرعت پیش میره
به نظر من، اعضای عادی مثل من، که نه کارشناسیم و نه اختیارات مدیریتی داریم، کاری نمیتونن بکنن. جز اینکه خودشون وارد این چرخه نشن و پست قضاوتی نذارن.
و اون تاپیک رو گزارش کنن.
بارها دیدم به پستهایی که دوستان اخطار میدن "قضاوت نکنید" و "متهم نکنید" توجه نمیکنن.
افراد خاطی باید به صورت مدیریتی اعمال قانون بشن:)

من هم با اجازه تون با نظرم رو بگم؛

فکر می کنم باید در مورد این تالار ابتدا چند نکته رو درنظر داشته باشیم که آنرا از یک دفتر مشاوره متمایز می کنه.

* اینکه اینجا یک تالار عمومی است و بسیاری از افراد و در سنین مختلف از این تالار بازدید می کنند. اینکه بخاطر مراعات حال شروع کننده تاپیک با او همدردی کنیم و کار ناپسندش رو زشت بازگو نکنیم تا اعتماد کند، چه بسا ممکن است سایر بازدید کننده ها و بخصوص جوانان کم سن قبح و زشتی بعضی اعمال برایشان کم رنگ شود.
شاید بهتر باشد این دست افراد رو به مشاوره خصوصی سوق داد.

*بعضا مشاهده کرده ام که فردی شرع و عرف را نادیده می گیرد و با استناد به احادیث نامعتبر یا تفسیر به رای خود از احادیث و آیات قرآن و شرع کارش رو توجیه می کند. در اینجا هم با توجیه مورد اول و هم وظیفه در قبال دین و شریعتمان مجبوریم اذهان عمومی تالار را روشن کنیم.
شاید بهتر باشد هرکجا تکیه به دین و شریعت و احادیث و آیات شد، اگر اصل موضوع منفک از شریعت باشد، آن قسمتها کلا حذف شود.

* اینجا نمونه ای از جامعه واقعی است با ترکیبی از افراد مختلف در رده های سنی مختلف و تحصیلات و مشاغل مختلف و فرهنگ ها و طرز فکرهای متفاوت، پس گاهی بد نیست که فرد بازتاب عمومی عملش را ببیند و دریابد که چنانچه فعلش در جامعه اشکار شود چه واویلایی به راه می افتد.
اینجا هم مانند یک جامعه واقعی کارشناسانی دارد که برخلاف دنیای واقعی بطور علنی مشاوره می دهند. اما باز هم بد نیست که کارشناسان روند مشاوره ای خودشان را طی کنند (البته مورد یک فراموش نشود) و سایرین هم با توجه به توانایی خود مثل اعضای پیرامون هر فردی در دنیای واقعی نظرشان را بگویند.
شاید بهتر باشد تعداد کارشناسان بیشتر شود.


یادمان باشد ما اینجا هم در قبال فرد بازگو کننده مشکل و هم خوانندگان متاثر از آن مسئولیم.


در مورد مظلوم ماندن برخی تاپیک ها و عدم مطالعه حتی یک کارشناس به موضوع مطرح شده توسط فرد شروع کننده تاپیک هم باید یک چاره اساسی کرد.
مشکل هرکس برای خودش بزرگ است والا اصلا اینجا مطرحش نمی کرد.

سلامی مجدد.

یه نکته رو درباره اون تاپیکی که بحثش داغ بود این چند روز و اینجا هم بهش اشاره شد و کلی همدیگه رو کوبوندیم که ای بابا احساسی برخورد کردین،مراجع دلش شکست و ..میخوام بگم.

این پست نهایی مدیر همدردی تو تاپیکش هست:

(شنبه ۲۱ مرد ۱۳۹۱ ۲۲:۱۷ عصر)hessam نوشته است: واقعا از مطرح کردم مشکلم اینجا پشیمون شدم . جالبه برام که چطور بعضی دوستان به خودشون اجازه می دن درباره یه آدم که هیچی از زندگیش نمی دونن به این راحتی قضاوت کنن !‌ واقعا نمی خوام جواب خیلی از کاربرهای گرامی رو بدم . خواهش می کنم اگه براتون سخته هضم تاپیک بنده لطف کنید و پستهای احساسی اینجا نگذارید و بنده رو بحال خودم بگذارید و اجازه بدید کارشناسان دیگه راهنمایی کنن که چطور باید مشکلمو حل کنم .

با سلام
اعضاء این تالار هم نمونه ای از جامعه ما هستند.
اگر حرف زدن از این موضوع در اینجای محدود و مجازی موجب پشیمانی شما شده است.
حتما عمل به این خیال پشیمانی سنگین تری برای شما دارد.
به هر حال شما باید همه عرف و شرع و جامعه را تغییر دهید یا خودتون را.

نمیدونم چقد برای این پست باید دست زد..دقیقا فکر منم همین بود و تو پست قبلیم تو اون تاپیک نوشتم.

گاهی مسئله این نیست که نتونستیم مراجع رو ببخشیم گاهی موضوع اینه که اون مسئله مطرح شده ماهیتش ناراحت کننده و واکنش برانگیزه...برخوردهایی که با اقای حسام شد مشتی از خروار واقعیته...
اقا حسام اگه فکر میکرد وقتی تو جامعه مجازی انقد حساسیت ایجاد میشه پس تو جامعه واقعی صدبرابر بیشتر حساسیت ایجاد میکنه خیلی بهتر میتونست تصمیم بگیره

ایبن حساسیتها بخشی از واقعیتهایی هست که مراجع تو تصمیم گیریش باید لحاظ کنه.

ضمن اینکه اقای حسامی نیومده بگه کمکم کنید این رابطه رو فراموش کنم..نیومده بگه کمکم کنید ببینم اشتباه کار کجاست؟؟بلکه از اول خط مشی تعیین کرده که نگید از خواهر زنم بگذرم.

این نظر شخصی منه در این مورد خاص..به هر حال این واکنشها بخشی از واقعیتهاس که مراجع باید در نظر بگیره.

موفق باشید
میگم اقا ارش من تنبلی کردم پست شما رو الان خوندم دیدم حرفا تکراری شده..دیگه ببخشید

اختیار دارید خانم بهار زندگی، به هر حال خوش حالم که نظر و نگاه من، هم جهت با کاربران قدیمی تر -از لحاظ میزان فعالیت- و به خصوص هم سو با نظر جناب آقای مدیر همدردی بود که رییس بزرگ این انجمن هستند.

این نشون می ده که نگاه مدیران به خصوص جناب آقای همدردی به عنوان بنیانگذار این تالار،به کارایی و امکانات این فروم، همانی است که برداشت شده بود.

امکان دسترسی کاربران به ارسال پست در همه ی تاپیک های مشاوره ایی یعنی آمادگی مجموعه برای شنیدن هر نظری،

طبعا کاربران این تالار همچون مراجع، سرد و گرم روزگار کشیده و دارای تجربیاتی شاید سخت تر از او باشند، بنابراین خوب میدانند چگونه و چه موقع باید حرف های خود را بیان کنند.

همچنین مراجع باید قبل از بیان مشکلاتش خود را در برابر بازخورد های مثبت و منفی آماده کند،

شخص من قبل از ارسال اولین موضوع بحثم، خود را آماده کرده بودم که همه کاسه کوزه ها سر من شکسته بشه، چون می دانستم که از دید عرف جامعه هیچ زنی بی دلیل خانه اش را ترک نخواهد کرد( که نگاه درستی هم هست، اما کامل نیست)

پس در ادامه ی روند همین تاپیک و با توجه به پست آخر مدیر تالار فکر میکنم بحث رو میشه شفاف تر دنبال کرد:

پیشنهادات :

1- همه ی کاربران در چارچوب قوانین انجمن، حق ارسال پاسخ در تاپیک دیگران و بیان نظرات و دیدگاه های خودشان را دارند.( توجه داشته باشید که قوانین انجمن توهین به دیگران را ممنوع کرده است،)

2- اگر پاسخی از نظر مدیران ، مشاوران و کارشناسان توهین آمیز تلقی شود و باعث تضعیف روحیه ی مراجع و یا موجب انحراف بحث از مسیر خودش باشد، با یک تذکر محترمانه در همان بحث کاربر را به اشتباه خودش واقف نمایند،
( این موضوع الان هم رعایت میشه، اما منظور اینه که فقط گرو ههای مشخصی حق تذکر داشته باشند، دلیلی نداره کاربران با هم مجادله کنند)

3- به مراجع تاکید شود که کاربران در بیان نظرات خود آزاد هستند و مراجع برای حل مشکل خود میتواند بر روی پاسخ های مشاوران و کارشناسان متمرکز شود.اما پاسخ کاربران می تواند حاشیه ی امن مسیر را تعیین نماید.

4-برای حفظ انسجام و نظم در تالار باید تذکر مدیران در بحث ها حرمت داشته باشد و به مثابه قانون( در همان بحث) تلقی شود، این هم از موضوعاتی است که باید فرهنگ سازی شود، به خصوص از سوی مدیران.
درست نیست تذکر مدیران در هر بحثی بنا به هر دلیلی نادیده گرفته شود.

5- به مراجع به عنوان ایجاد کننده تاپیک تاکید شود که مسئول مبحث خودش است و باید آن را هدایت و به نتیجه گیری برساند.
این موضوع اجاره نمی دهد مراجع در بحث خودش دچار سرخوردگی شده، منفعل عمل کند، او احساس می کند بحث متعلق به اوست و در خانه ی خودش حضور دارد و کاربران مهمانانی هستد که به دیدارش آمده اند.